1,188 matches
-
pierdut corporalitatea, înseamnă că mie doar mi se pare că am trup, mama și toți ceilalți nu mă zăresc și nu mă aud, nu mă simt în nici un fel. E clar, nu mai fac parte din realitatea lor, am devenit imperceptibil pentru ei, de acum doar eu pot să mă uit la ei, să urmăresc derularea vieților lor, dar ei nu mai au cum să țină legătura cu mine. Mental, trec în revistă starea mea actuală: așadar, sunt capabil să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Are, de altfel, o memorie uimitoare a obiectelor: știe locul oricărui cui, recunoaște imediat dacă un șurub a fost cumva forțat; sesizează spontan orice schimbare în interiorul mașinii mele în care, ascultând casetofonul, petrece ore în șir. Ceea ce pentru mine este imperceptibil, pentru dânsul sare în ochi. Se spune că primitivii au un alt fel de simț al detaliilor; în felul lui, Vasile, este un primitiv adevărat. Semne care trec neobservate sunt imediat sesizate de Vasile, care își amintește de toate detaliile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Cel de mâine... Cel de mâine nu voi fi însă cum am fost Cel de astăzi. Pe nesimțite - s-a schimbat ceva... Sunt cum am fost. Sunt cum voi fi. Dar nu voi fi cum am fost... Aceasta este taina: imperceptibila și continua schimbare a identităților ne schim bătoare. 19 aprilie 1953 Începutul unei noi perioade ale cărei principale caracteristici ar fi următoarele: tendința spre o activitate mai eficientă, mai fina listă - fac anumite lucruri în vederea unor scopuri determinate, evit pe cât
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
se datorează tocmai intuirii juste, de către traducător, a compromisurilor pe care le cere o ediție primă, la un secol distanță de original, și destinată unui public contemporan și de masă. Netrădând în nimic originalul, Antoaneta Ralian a realizat o «adaptare» imperceptibilă și subterană, pentru care merită felicitări nereținute.“ PETRU POPESCU despre traducerea romanului Casa cu șapte frontoane de Nathaniel Hawthorne, România literară, nr. 36, 1969 „Antoaneta Ralian ne-a dat un text românesc fidel și în același timp de mare plasticitate
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
de vegetație. Uriașii Atacamei ne apăreau când gri, când cafenii, când negri și lipsa oricărei forme de viață, vegetală sau animală, ne transpunea exact în filmul "Odiseea spațială". Pe sute și sute de kilometri nu se auzea decât torsul aproape imperceptibil al motorului mașinii și cam atât, ceea ce-ți dădea o senzație stranie de sfârșit de lume. Pe sute și sute de kilometri nici urme de om, doar ici și colo rătăcită câte o baracă pe marginea șoselei, care oferea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
să reușesc să-mi împlinesc voința“. - Diferența verbală este minimă; diferența religioasă însă este foarte mare... A se converti înseamnă a face tocmai această mișcare foarte mică și radicală: să ne întoarcem de la creatură spre Creator. Este o mișcare aproape imperceptibilă, dar care ne schimbă întreaga viață“. 56. Consecințele deplorabile ale egoismului Uneori poate fi o întreagă existență dedicată cu spirit nemaiîntâlnit de abnegație pentru mântuirea sufletelor, iar lumea ne judecă pentru aceasta cu o admirație sinceră; dar în fața lui Dumnezeu
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
cum inteligența mea intră în rezonanță cu alte lumi ce se nasc și roiesc instantaneu în univers. Atunci când fixez un punct îndrăgit al firmamentului, am impresia că celelalte stele se mișcă încet în jurul acelui punct. Mă refer la o mișcare imperceptibilă pe care, uneori, mi se pare că o și aud. E ca un zumzăit continuu de insecte. Eryx Aerul de sus, de la Eryx, era proaspăt și pur, întocmai ca acesta de aici. La fel era și la Sulmona, iarna, când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
fără virilitate, fără nici un rest de orgoliu. Nu mai am nici o nevoie de dragoste, nu mai reușesc să am nici un sentiment. Doar oboseală - o sfârșeală letală - și o neîndoielnică presimțire a morții... Humă Să mori cu încetul. Să te stingi imperceptibil, urmând foșnetul fin al vântului ce scutură petalele unui trandafir. Să percepi, în adânc, orice ecou sufletesc al acestei extincții pure. Și apoi îngroparea în prospețimea humei, ca să te-ntorci la o comuniune absolută cu natura, ca să poți să-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
viață, cu totul inconștienți de starea lor. Aia m-a făcut să remarc asta. Fiecare dintre noi suntem apăsați cotidian de propria noastră inconsistență; e ca și cum am purta în cârcă greutatea unui mort. Uneori e vorba de o povară aproape imperceptibilă: suntem niște morți reduși la starea larvară, deplasându-ne aproape dormitând. De fapt, această stare ambiguă condiționează fără scăpare orientarea noastră în timp și în spațiu. „Dacă te uiți mai bine la un om întâlnit întâmplător, îi vezi mortul de pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
e chiar ea și că trupul îi fusese astfel transformat prin niște vrăji. Am luat-o cu nespusă sfială în mâini și am dus-o la piept, în dreptul inimii, mângâind-o febril pe căpșor. Mi-a răspuns cu un tremur imperceptibil al membrelor, ca și cum ar fi consimțit. Am legănat-o și am plâns bezmetic. Ca un prost. Nimicire Tulburat și deconcertat: așa mă aflu în fața scrisorii ei, a mesajului ei obscur. După atâția ani de viață în comun, nouă ani în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Micle despre poema Strigoiul /sau Strigoii, poetul încă nu s-a decis asupra titlului/. Pășesc de parcă ar pluti unul lângă celălalt /dragostea îi face aproape imponderabili/. Nu se ating, dar e atâta electricitate între ei încât impulsurile sexuale, sublimate, transpar imperceptibil în gesturi și mișcări de o senzualitate tulburătoare și electrizantă. Poetul gesticulează și vorbește. Neîntrerupt. Dacă s-ar opri din vorbit n-ar mai fi stăpân pe sine. Ea, Tolla, îl ascultă sorbindu-i cu nesaț cuvintele eminesciene"). Sau, luând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
mai departe orașul de pe ape. Nimic nu este mai demn de laudă decât a lăsa În urmă monumente care să Întipărească pentru veșnicie numele celui ce le-a ridicat... Bodo se uită lung la ducele Conrad, făcându-i un semn imperceptibil și pentru o clipă ochii nobilului cavaler răspunseră cu o strălucire intensă, ceea ce trăda un temperament năvalnic sub Învelișul de calm desăvârșit. — De data asta le-am adus Într-adevăr un dar neprețuit, continuă el. Le-am găsit pentru San
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
meșter mozaicar cum nu mai e altul și nici n-o să mai fie, deși eu cunosc o sumedenie de constructori și sculptori și tot felul de alți meșteșugari de care e nevoie pentru ridicarea unui oraș nou. Bodo zâmbi aproape imperceptibil. — și venețienii mi-au fost foarte recunoscători. E ade vărat că dogele nu mi-a promis nimic. I-am explicat că e și În interesul lor să oprească puterea imperială. știau și ei că Îm păratul nu visează decât să
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
cavaler! Ai primit din mâinile tatălui meu privilegii, pământuri și titluri. Dar nu ți-a fost destul! Acum vrei să pui mâna și pe fiica lui... Adelheid vorbea precipitat și fără Întrerupere, ca să câștige timp, alunecând cu pași mărunți, aproape imperceptibili, spre fereastră. Mâna ei pipăia cu disperare peretele aspru, dar se ferea să Întoarcă privirea ca să măsoare distanța ce o despărțea de prăpastia de afară. Nu-i trebuise mult timp să se hotărască: În clipa În care simți sub degete
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
În gândirea lui Montaigne, natura, a cărei imagine este regăsită citind în ea ca într-o carte, cere a fi respectată ca pe o lege supremă. Notre mère nature ne ajută să înțelegem că oamenii nu sunt decât niște puncte imperceptibile, ocupând doar locul ce li se cuvine în ansamblul universului și nimic mai mult. Filipica lui eseistică nu a fost gândită la adresa rațiunii limitate, ci a trufiei ei, nu la temeiuri cât de cât convingătoare, cât la îndoiala că adevărul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
omul și natura se vor întâlni pe linia toleranței reciproce și a respectului devenit vital. O MEDIE CULTURALĂ? În condițiile în care viața, de cele mai multe ori, este un summum de erori (a se scuza rima involuntară), cu abateri vizibile sau imperceptibile de la legile naturale, viață accentuată mai ales de conflictele cu sinele, apoi cu timpul și spațiul, cu sacrul și revelația, omul este totuși capabil de a accede la o terapie a destinului. Dacă ne oprim la un anume destin, să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
ele cad de pe ramuri noaptea, de parcă se sfiesc să le vadă lumea cum trec de la starea de vitalitate și frenezie curgătoare la cea de ușoară trecere în neființa neantului, cu un adânc și dureros efect nostalgic. Cu toții rămânem doar cu imperceptibilul foșnet al crengilor intrate în doliu. Ce lecție de tristețe demnă și ce model metafizic de integrare în circuitul vieții! Sau răspunsurile poeziei pot fi atât de criptice încât parcă vin de undeva dintre tainele textului ermetic sau din sensibilitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
probabil aceiași) le lipsește simțul divinului. Există și credincioși practicanți cărora le lipsește simțul acesta. Simțul divinului, dacă îl ai, te face să recunoști fără greș, instantaneu, luminos și exaltant prezența a ceva „sfânt și însemnat”. Poate fi un semn imperceptibil, evanescent, în aparență cu totul oarecare. Bunăoară, în Jurnalul fericirii al lui N. Steinhardt, momentul perceperii, în sordida celulă a închisorii Jilava, a unei fracțiuni infime de cer însorit reflectat într-o mică băltoacă de apă murdară, printr un interstițiu
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
dezvoltării umane (feudalism, evul mediu sau în cadrul economiei planificate de comandă). Referindu-ne la aceasta din urmă, facem precizarea că datorită proprietății majoritare de stat asupra resurselor și producției , aria de răspândire a fenomenului de evaziune era extrem de mică, aproape imperceptibilă. Problematica evaziunii fiscale și a încălcării legilor economice nu este una specifică doar pentru România ci ea are o arie de răspândire foarte largă, practic aproape în toate țările. Diferențierea apare în ceea ce privește nivelul la care sunt respectate sau încălcate aceste
TURISMUL RURAL "NEGRU? by Ion TALAB? () [Corola-publishinghouse/Science/83099_a_84424]
-
aseară că uzina a primit o nouă comandă de mașini pentru hidrocentrala de la Stîlpeni“. Tatăl ei lucra la turnătorie și era și inventator : îmbunătățise sistemul de aprindere. Ea vorbea parcă fără nici un efort, iar buzele i se mișcau delicat, aproape imperceptibil. Dănuț nu scoase nici un cuvînt și o ascultă cu încîn tare toată pauza. Din acel moment, viața lui Dănuț se schimbă hotărîtor. Participa împreună cu detașamentul lui Serghei Luminița la tot felul de acțiuni (la acțiunea de colectare a sticlelor și
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
un răgaz pentru a duce la bun sfîrșit lucrul pe care îl începuse. Se foia puțin, pentru a-și face loc mai bine, și își freca picioarele unul de altul. Canapeaua amortiza orice mișcare și tremura de fiecare dată aproape imperceptibil, ca o pînză de păianjen la adierea vîntului. Cînd vorbea din nou, bunica o lua de unde rămăsese. Într-un fel, mai mult îl admira, pentru că ținea la prestigiul lui de învățător și era un om deosebit, ce mai ! Niciodată, da
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
oază de liniște. Cîte o muscă mai bîzîia din cînd în cînd și trecea în grabă printre cei doi, dar nu era deloc luată în seamă. Firele de praf se așterneau implacabil peste mobile, iar canapeaua mai vibra uneori, aproape imperceptibil, cînd bunica se așeza mai bine sau își freca picioarele. Despre bunica Bunica (mama maică-mii ; mama lui taică-meu era „buna“ din Ardeal și cu ea e altă poveste - s-a sinucis) a fost toată viața o femeie cumpătată
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
în scurt timp și, după ce atinse punctul maxim de pe orbită, luă în piept hăul ce i se întindea înainte. Accelerația trecu din domeniul negativ în cel pozitiv și viteza începu să-i crească vertiginos. În urma ei rămînea un abur aproape imperceptibil. Cabina se apla tizase puțin, dar se afla, în continuare, la locul ei. Nici o picătură roșie nu se mai iro sea, iar marginile părții aceleia pînă de curînd darnică în picături se răsfrîn seseră puțin în spre exterior. Cîteva firicele
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
analizatorului - vizual, auditiv, motor, gustativ, olfactiv, tactil, de orientare spațială sau magnetic - conduce la o schimbare a funcțiilor superioare de sinteză sau, într-un cuvânt, cognitive. Percepția, vigilența, atenția și memoria suferă un grad de diminuare cu un spectru de la imperceptibil la dramatic. Creierul are capacitatea de a recupera parțial funcția afectată de focarul leziunii, dar fără capacitatea de a regenera neuronii distruși - ca în cazul leziunilor cutanate sau osoase. "Stofa" biologică exprimată prin individualitate are o importanță majoră în recuperarea
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
fiecare din varii și poate „justificate” motive, dar... și de noi! Da, și de noi, fiecare Într-o măsură mai mare sau mai mică, mai gravă sau mai puțin gravă, cu o doză mai mare sau mai mică, uneori poate imperceptibilă, de „bunăvoință”, de complicitate, de ceea ce s-a numit „colaborare cu puterea”. În ultimii ani ai dictaturii, aflându-mă la Paris Împreună cu soția mea, Cristina, și În timp ce am scris eseul Spiritul românesc În fața unei dictaturi - care a apărut de curând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]