1,248 matches
-
orașul cel mai frumos din lume?), dar fără a mai vorbi de manuscrisele arabe, am găsit aici și inscripții preromane, interesante și puțin cunoscute, se numesc „sud-hispanice” sau „bastulo-turdetane”*. Nebun? sau nu? cred că am descifrat în ele o limbă indo-europeană necunoscută. Peste puțin timp veți primi cea dintâi notiță 1, care va sfârși probabil prin a mă condamna ca un bluff intolerabil - dar, în fine, desinențele ariene se regăsesc aici, n-am ce face... Până acum s-a căutat basca
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
în anumite regiuni în veritabile hoarde care luau satele cu asalt” - cf. Yoga, p. 304, pasaj însemnat de Wikander), indicii însă probabil prea tardive pentru a-i putea fi de folos în întreprinderea sa despre comunitățile războinice indo-iraniene, unde elementul indo-european are o miză mult mai mare. 3. Într-o notă din Comentarii la legenda Meșterului Manole, scriind că „labirintele catedralelor trebuiau urmărite ca o penitență sau ca un «drum spre centru», întocmai cum pelerinajul la Barabudur, cu ascensiunea și opririle
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
a devenit una dintre lucrările de referință pentru investigațiile lui Eliade privind societățile secrete șimorfologia inițierii: „Prin studiile lor, Lily Weiser, Otto Höfler, Stig Wikander, Geo Widengren, H. Jeanmaire și Georges Dumézil au făcut să avanseze sensibil cunoașterea confreriilor militare indo-europene, mai ales a ideologiei lor religioase și a ritualurilor lor inițiatice” - cf. „Les Daces et les loups”, Numen VI (1959), p. 19 - „Dacii și lupii”, ZGH, p. 15. Sau: „Din nefericire, nu putem insista aici asupra sociologiei, mitologiei și ritualurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
15. Sau: „Din nefericire, nu putem insista aici asupra sociologiei, mitologiei și ritualurilor asociațiilor masculine germanice care au fost atât de strălucit studiate de Lily Weiser, Otto Höfler și Georges Dumézil și nici asupra altor societăți ale bărbaților de tip indo-european, cum ar fi, de exemplu, mairya indo-iranienilor, care a constituit subiectul unor lucrări importante ale lui Stig Wikander și Geo Widengren” - cf. Nașteri mistice, p.112. „...din nou, îmi dau seama de catastrofa fără precedent, în toate domeniile, provocată de
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
constituit subiectul unor lucrări importante ale lui Stig Wikander și Geo Widengren” - cf. Nașteri mistice, p.112. „...din nou, îmi dau seama de catastrofa fără precedent, în toate domeniile, provocată de nazism. Între 1934-1940, cercetarea inițierilor militare la diversele națiuni indo-europene luase mare avânt. În acei ani au apărut câteva cărți rămase până astăzi «clasice», semnate de Höfler, Stig Wikander, Jan de Vries, Georges Dumézil. Apoi a venit și s-a încheiat războiul, s-au descoperit lagărele de exterminare și crematoriile
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Höfler, Stig Wikander, Jan de Vries, Georges Dumézil. Apoi a venit și s-a încheiat războiul, s-au descoperit lagărele de exterminare și crematoriile, Buchenwald, Auschwitz și celelalte. De-atunci, studiile - cât ar fi fost ele de savante - asuprainițierilor militare indo-europene au devenit suspecte” - cf. Jurnal II, 30mai 1973. Posteritatea științifică a amendat la aceste studii ceea ce era deficitar ca metodologie sau vizibil influențat de ideologia războinică și ariană a celui de-al Treilea Reich - vezi, în volumul de față, Introducere
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
ca atare nu a dispărut însă de pe harta cercetărilor asiatice sau de istoriea religiilor, așa cum o dovedesc studii mai recente, ca, bunăoară: H. Waldmann, Heilgeschichtlich verfasste Theologie und Männerbunde. Die Grundlagen des gnostischen Weltbildes, Tübingen, 1994; Willem B. Bollée, „The Indo-European Sodalities in Ancient India”, ZDMG 131 (1981), Heft 1, pp. 172-191. 2. „P³ñĂavasagan och Mah³bh³ratas mystika forutsättningar”, Religion och Bibel, Nathan Söderblom-sällskapets Årsbok VI (1947), pp. 29-37, tradus parțial în franceză de Dumézil și publicat în Jupiter, Mars, Quirinus IV
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
cap. 8 - „Eliade’s Antihistorical Attitudes” și cap. 9 - „The Primacy of Nonhistorical Structures”. Interesant este de urmărit cum abandonarea acestei ipoteze „fragile” a originii nu l-a împiedicat pe Eliade să admire și să valorizeze construcțiile de mitologie comparată indo-europeană, precum cele ale lui Wikander și Dumézil, care, dincolo de construcțiile structurale, se bazează teoretic pe ipoteza unei origini comune, indo-europene, a religiilor arhaice, dar și ale culturilor populare contemporane, moștenitoare. 6. Fraza lui Eliade este, fără îndoială, saturată de conștiința
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
acestei ipoteze „fragile” a originii nu l-a împiedicat pe Eliade să admire și să valorizeze construcțiile de mitologie comparată indo-europeană, precum cele ale lui Wikander și Dumézil, care, dincolo de construcțiile structurale, se bazează teoretic pe ipoteza unei origini comune, indo-europene, a religiilor arhaice, dar și ale culturilor populare contemporane, moștenitoare. 6. Fraza lui Eliade este, fără îndoială, saturată de conștiința precisă că studiile de istorie a religiilor nu mai au nici o șansă într-o țară tot mai devastată de ideologia
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Wikander, „Histoire des Ouranides”, Cahiers du Sud XXXVI (1952), nr. 134, pp. 9-17, o încercare de sinteză a corespondențelor structurale (omogenități și discontinuități) între primii trei mari zei la greci, iranieni și hitiți, travaliu comparativ bazat pe ipoteza originii comune indo-europene („...întreaga istorie a Uranizilor constituie un mit unic și un mit indo-european”) și destul de riscat, din cauza ariei largi de expertiză pe care Wikander nu a acoperit-o niciodată în totalitate, și a „rezistenței prelungite a grecilor” la abordările indoeuropeniste. Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
9-17, o încercare de sinteză a corespondențelor structurale (omogenități și discontinuități) între primii trei mari zei la greci, iranieni și hitiți, travaliu comparativ bazat pe ipoteza originii comune indo-europene („...întreaga istorie a Uranizilor constituie un mit unic și un mit indo-european”) și destul de riscat, din cauza ariei largi de expertiză pe care Wikander nu a acoperit-o niciodată în totalitate, și a „rezistenței prelungite a grecilor” la abordările indoeuropeniste. Într-un fel, Wikander anticipa eventualele critici ale acestei abordări, asupra căreia el
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
uneltelor și al armelor războinicilor, metalul ordalic topit (care înglobează perfect funcția ambivalentă malefică/benefică a metalului) în decorul eshatologic al „judecății de apoi”, metalul însemnelor regale, sceptrul și coroana. Din păcate, de la cercetările sale lingvisitce despre numele metalelor la indo-europeni, Wikander nu și-a extins în mod explicit interesul asupra interpretării mitologice a ocurenței acestei terminologii. Rămân doar referințele implicite la coeziunea însemnelor focului și armelor, elemente principale ale recuzitei dioscurilor epici din Mah³bh³rata, în cadrul celei de-a treia funcțiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Kuiper), dar mi-am putut da seama de nivelul scăzut al multor altor vorbitori citind rezumatele lucrărilor lor și ascultând comentariile specialiștilor. Singura secțiune interesantă: religiile iraniene” - cf. Jurnal, 17 septembrie 1960. Wikander a prezentat la acest congres o conferință („Indo-European Eschatology in Myth and Epic”) înrudită cu cercetările sale recente despre eshatologia indo-europeană, anticipând deja conținutul viitoarelor Haskell Lectures: „Bătălia de la Brávellir este identică cu lupta de la KurukÌetra. Aceste similitudini nu pot fi explicate prin împrumuturi literare (...). Vechiul statut este
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
vorbitori citind rezumatele lucrărilor lor și ascultând comentariile specialiștilor. Singura secțiune interesantă: religiile iraniene” - cf. Jurnal, 17 septembrie 1960. Wikander a prezentat la acest congres o conferință („Indo-European Eschatology in Myth and Epic”) înrudită cu cercetările sale recente despre eshatologia indo-europeană, anticipând deja conținutul viitoarelor Haskell Lectures: „Bătălia de la Brávellir este identică cu lupta de la KurukÌetra. Aceste similitudini nu pot fi explicate prin împrumuturi literare (...). Vechiul statut este mai bine prezervat în Iran și Scandinavia. De unde rezultă că eshatologia zoroastriană, departe
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
KurukÌetra. Aceste similitudini nu pot fi explicate prin împrumuturi literare (...). Vechiul statut este mai bine prezervat în Iran și Scandinavia. De unde rezultă că eshatologia zoroastriană, departe de a fi o creație originală, este cea mai arhaică supraviețuire a moștenirii religiei indo-europene. Din acest important mit derivă multe creații ale Antichității (...). Coborârea zeilor pe pământ înseamnă sfârșitul mitului și începutul epicii eroice” - cf. X. Internationaler Kongress für Religionsgeschichte, Marburg, 1961, editat de Comitetul de organizare a congresului. Pentru relevanța metodologică a congresului
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
pp. 81-88. 3. În Arhiva SW se află ciorna dactilografiată a unui articol destinat pentru Encyclopaedia Britannica, dar având ca titlu „Sacral Kingship”. Foarte probabil, în cele din urmă nu a mai publicat nimic în EncyclopaediaBritannica, iar articolul despre religia indo-europeană a apărut în suedeză - cf. „Indo-europeisk religion”, Religion och Bibel XX (1961), pp. 3-13. LItc "LI" 1. În privința îndoielilor împărtășite cu privire la capacitățile „științifice” ale non-occidentalilor, poziția lui Wikander este una destul de radicală. În rezumat, el spune că istoria religiilor este
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
The Ideology of the National Epic” (23 octombrie 1967), „Heroic Age or Mythic Age?” (30 octombrie 1967), „Problems of Indian Epics” (6 noiembrie 1967), „Problems of Iranian Epics” (13 noiembrie 1967), „From Myth to History” (20 noiembrie 1967) și „The Indo-European Eschatology”. Pe lângă acestea, a mai prezentat cel puțin două conferințe secundare, la History of Religions Club: „În această seară, Stig vorbește la History of Religions Club despre «Bergman și Gnosticism». Apoi vine în apartamentul nostru, mâncăm și mai vorbim. Pare
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Dumézil a ajuns devreme și pe căi proprii la o viziune structuralistă, asemănătoare aceleia pe care a efectuat-o Saussure. Însă afirmarea lui Dumézil are loc abia în anii ’40. Atunci oferă el o primă analiză sistematică a istoriei religiilor indo-europene. În această privință, metoda structuralistă, care se poate aplica și la studiul altor religii, este cel puțin la fel de importantă ca a sa redescoperire a miturilor indo-europene. Cu siguranță, ea este acel aspect al cercetării sale de o incredibilă polivalență, care
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
abia în anii ’40. Atunci oferă el o primă analiză sistematică a istoriei religiilor indo-europene. În această privință, metoda structuralistă, care se poate aplica și la studiul altor religii, este cel puțin la fel de importantă ca a sa redescoperire a miturilor indo-europene. Cu siguranță, ea este acel aspect al cercetării sale de o incredibilă polivalență, care a suscitat cea mai mare atenție și care, bineînțeles, a fost puternic combătut în cercurile de orientare tradiționalistă. Tot în anii ’40 au apărut și primele
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
fragment din acest mare studiu, anume istoria lui Lohrasp-Goshtasp și a prințesei Kitayun în textele persane, arabe și pehlevi. Nu este decât o porțiune limitată a domeniului dvs., în schimb destul de complicată: „Dioscurii în slujba unei zeițe”, cu perspectivele sale indo-europene. Cu condiția ca forțele mele, care decad repede, să fie suficiente pentru aceasta... Gândurile mele cele mai buneș,ț Al dvs. devotatș,ț Stig Wikander H.W. Bailey către Stig Wikander I*tc "H.W. Bailey către Stig Wikander I
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
stabilită, prin traducere, tot de către autoritățile maghiare). Unii cercetători însă (primul fiind J.L. Pic) au propus o soluție aparent mai „complicată“, adică derivarea numelui, probabil străvechi (zona nu putea să nu poarte un nume la sosirea ungurilor), dintr-un radical indo-european ardva, „înalt“ sau ard, „ridicat“ (ale cărui urme ar putea fi întrezărite în actualele toponime Ardan, Ardașcheia, Ardelea, Ardeova, Arden, Ardud, Arduzel, chiar dacă acestea au fost, probabil, adaptate fonetic limbii maghiare și preluate ca atare de către romîni). O curiozitate o
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
și consemnează forme foarte apropiate de cele actuale (Karpatu, Karpaten etc.). O ipoteză etimologică adusă în discuție mai ales de către istorici propune ca etimon numele tribului tracic carpi, fără a aduce argumente sau dovezi suplimentare. Majoritatea variantelor etimologice susțin originea indo-europeană sau chiar preindo-europeană a toponimului, sensul inițial putînd fi „piatră, stîncă“. Diferă însă rădăcina la care trimit: reticul kar, „deal“, sanscritul kîra, „munte acoperit cu zăpadă“, arm. char „piatră“ și charg, „stîncă“, celt. carr, alb. karpë, „stîncă“ (de la care s-
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
numele unor rîuri din Peninsula Balcanică (Ibar, cel mai important afluent al Moravei din Serbia, și Ibăr, numele bulgăresc al vechiului Hibros din Tracia), discutate de lingvistul bulgar Vladimir Geor giev (și considerate unul trac, altul ilir, cele două idiomuri indo-europene fiind învecinate și înrudite). Găsind un hidronim asemănător în Ucraina, Ibr, lingvistul bulgar crede că ar fi putut exista o formă protoslavă *Ibru, provenită dintr-un indo-european *eybhros sau yebhros, „cel care împroașcă, stropește“ (poate „inundă“). V. Frățilă observă că
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
bulgar Vladimir Geor giev (și considerate unul trac, altul ilir, cele două idiomuri indo-europene fiind învecinate și înrudite). Găsind un hidronim asemănător în Ucraina, Ibr, lingvistul bulgar crede că ar fi putut exista o formă protoslavă *Ibru, provenită dintr-un indo-european *eybhros sau yebhros, „cel care împroașcă, stropește“ (poate „inundă“). V. Frățilă observă că, întrucît zona ucraineană în care se află rîul în cauză aparține unei civilizații apropiate celei tracodace (așa cum precizează chiar Vl. Georgiev), nu este nevoie de intermediarul protoslav
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
latine Danaster), care s-a menținut pînă în prezent, inclusiv în romînă, sub forma Nistru. Se observă că prima parte a hidronimului, dana, este similară cu danu din Danubius sau cu dana din Danaris. Ea are la bază un radical indo-european dan-, don(în osetă don înseamnă „rîu“, iar în indiana veche danu înseamnă „curgător, lichid“) al cărei sens putea fi „rîu“, „apă“. A doua parte poate fi o temă indo-europeană care se întîlnește în mai multe nume de ape, formată
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]