1,453 matches
-
spartă, făcu un salt în iarbă și începu să alerge cât îl țineau picioarele în direcția mării, de-a lungul unei alei de arbori de tisă zdrențuiți, care formaseră cândva niște garduri vii. Rămas singur cu fetele, Emma se simțea iritat, iritat că Tom dezertase, iritat că se lăsase convins să cânte, iritat pe Pearl că-i oferise prilejul acelei conversații prostești, iritat pe Hattie care i se părea lui a fi o domnișorică țâfnoasă, cu nasul pe sus. Le spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
făcu un salt în iarbă și începu să alerge cât îl țineau picioarele în direcția mării, de-a lungul unei alei de arbori de tisă zdrențuiți, care formaseră cândva niște garduri vii. Rămas singur cu fetele, Emma se simțea iritat, iritat că Tom dezertase, iritat că se lăsase convins să cânte, iritat pe Pearl că-i oferise prilejul acelei conversații prostești, iritat pe Hattie care i se părea lui a fi o domnișorică țâfnoasă, cu nasul pe sus. Le spuse destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
iarbă și începu să alerge cât îl țineau picioarele în direcția mării, de-a lungul unei alei de arbori de tisă zdrențuiți, care formaseră cândva niște garduri vii. Rămas singur cu fetele, Emma se simțea iritat, iritat că Tom dezertase, iritat că se lăsase convins să cânte, iritat pe Pearl că-i oferise prilejul acelei conversații prostești, iritat pe Hattie care i se părea lui a fi o domnișorică țâfnoasă, cu nasul pe sus. Le spuse destul de repezit: — Ar fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
răspunse Hattie, aruncându-și coada împletită peste un umăr și pe cea despletită peste celălalt umăr. Era, de bună seamă, speriată, totuși, pomenindu-se brusc față-n față cu bunicul ei. Hattie se simțea năpădită de un val de independență iritată, care făcea ca răspunsul ei să nu fie ipocrit. John Robert se așeză pe unul din scaunele mai masive, evitându-le pe cele de bambus. Hattie rămase în picioare, rezemată de consola căminului și ferindu-și fusta de focul dela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ierți..., ce mi-a venit în minte, dar masonii, rozi-crucienii, iluminații, ăștia nu erau și ei, parcă, tot un soi de cavaleri templieri reciclați? Să contenim cu prostelile și cu glosările astea sterile, cu mofturile și cu afirmațiile rizibile! mârâie iritat Bursucul, întorcându-se cu iarăși cu fața, către auditoriu. Din prima și ca să nu existe pentru careva, nici un strop de confuzie, aflați că noi suntem băieții buni. Despre prea umila mea persoană, iată că v-am spus. Blondul de lângă mine
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
măritoare. De data asta Thorson îl auzi. Se duse la Hardie și-i arătă ceva pe o fotografie, murmurând o explicație care-L făcu încet, încet să pălească vizibil. ― Trebuie să-l omorâm ― zise el ― imediat. Thorson clătină din cap iritat. ― De ce? ce poate să facă? Să informeze Lumea? Și insistă: ― Luați bine aminte că nu există linii clare pe lângă... problemă. ― Dar gândiți-vă, dacă găsește mijlocul să se servească de ea? ― interveni din nou Hardie. ― Ar necesita luni întregi! exclamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
făcea să se simtă superior față de ei. Tumultul din clasă atinse un nivel Îngrijorător. Dacă directoarea era În biroul ei, cu siguranță că putea să-l audă. Iar Sasha, cu vrăjitoarea aceea, nu se Înțelegeau prea bine. — Băieți, protestă el iritat, Îmi dau seama că nu e ușor să stai cinci ore Într-o bancă, dar vă asigur că nici mie nu mi-e ușor. — Da, dar pe dumneavoastră vă plătesc! strigă Zuccari din ultima bancă. Pe noi cine ne plătește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
LA MAXIMUM A TIMPILOR MORȚI - o admonestă din Înaltul peretelui. — Ești pe arătură, Îi spuse Antonio. Astăzi se schimbă totul. Trebuie să-ți vorbesc. — Ți-am spus deja că nu, Îl Întrerupse Emma exasperată. — La ce oră termini? Întrebă Antonio iritat. El ar fi vrut să o ia de la capăt, pentru că nu spusese nimic din ceea ce se pregătise să-i spună, sau așa cum ar fi vrut să-i spună, și fu tentat să Închidă telefonul. Era numai vina vocii ei. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
bine, a zis Sheba, râzând. Terminasem de făcut ceaiul. Elaine Clifford și un profesor de franceză pe nume Michael Self veniseră și ei să-și facă un nes. Dar eu am rămas acolo ca să ascult, cu un fel de fascinație iritată, conversația dintre Sheba și Bangs. Mi se părea incredibil că Sheba îl băga în seamă pe așa un cretin, ignorându-mă pe mine. Iar tu, ce părere ai de cămașa mea? zise Bangs. S-a dat un pic în spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
dintre ei e cel supărat. Connolly s-a mai uitat o dată la pictură și a zis că nu e nici un mister - bărbatul era clar cel supărat. Femeia se apleacă înspre el, încearcă să scoată ceva de la el, iar poziția lui iritată, irascibilă, arată că nu-i face plăcere. Sheba a rămas impresionată de analiza lui și l-a felicitat pe Connolly că e așa un observator acut al limbajului corpului. După ce a plecat, ea s-a pomenit râzând tare. Profesoara de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
a izbucnit un țârâit puternic. Pabblem a scos un oftat în timp ce s-a aplecat în față ca să apese un buton al interfonului. — Da? — Vă caută Colin Robinson, a anunțat vocea lui Deirdre Rickman. — Nu pot vorbi acum, a zis Pabblem iritat. Spune-i... Și-a trecut degetele prin părul subțire, roșcat. Directorul chinuit. Nu, așteaptă. Fă-mi legătura. A ridicat receptorul și a dat din umeri înspre mine, scuzându-se. — Colin? Salut! În timpul scurtei conversații care a urmat, Pabblem și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
dar, deseori, când se referea la momentele lor de amor, își dădea ochii peste cap rușinată și chicotea încet. Cred că e suficient să spun că ea considera latura fizică a relației lor satisfăcătoare. Am întrebat-o o dată, mai degrabă iritată, cum se poate ca un băiat de vârsta lui Connolly, cu experiența lui limitată, să știe despre ce e vorba, sexual vorbind. Dar ea s-a mulțumit să zâmbească și a ridicat arătorul la mine: — Ah, asta e minunat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
femeie acolo, a zis Sheba, și spune că ea trebuie să vină cu noi dacă ieșim undeva. — Sheba, nu e chiar așa un capăt de țară, zicea Lila. — Ben zice asta? am întrebat eu. — Nu, Sheba a dat din cap iritată, sigur că nu. Richard. — Ce femeie? Ce vrei să spui? — E o fată drăguță, de fapt, începuse Lila. — Megan și nu mai știu cum, a întrerupt-o Sheba. O studentă de-a lui. Zice că trebuie să am o escortă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
capului ca o tiară papală, decât să riște expunerea sacrei „pălării bune“ la praful din aer. Așa că după cum se vede, știu să aștept. În acele zile de început, când Sheba se ținea chinuitor de departe, n-am devenit nici o clipă iritată sau nervoasă. Pur și simplu mi-am văzut de viață - mi-am citit cărțile, mi-am făcut de mâncare, mi-am schimbat așternuturile - liniștită, cu siguranța că, mai devreme sau mai târziu, ea își va da seama de importanța mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
întrebat ea pe Connolly. — Fratele prietenului soră-mii, i-a răspuns el. — Totuși, poate că ar fi trebuit să ai ceva pregătit. În cazul în care te întreabă cine sunt. Nu crezi? — Nu-ți face griji, a mormăit Connolly, ușor iritat. Deschisese ușa deja. A luat-o înainte printr-o mică spălătorie spre holul principal și spre bucătărie. Sheba își amintește că a fost foarte impresionată de curățenia și ordinea care domneau peste tot. Suprafețele din imitație de lemn ale modulelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Sheba și cu mine avusesem o dată o dispută cu privire la copii. Vorbeam despre pensionarea mea, iar eu am făcut o remarcă glumeață despre cât de dezolant o să fie. — Oh, nu spune asta, a zis Sheba. Părea sincer îndurerată. Dar cumva eram iritată. Mi se părea că mi se închisese gura. — De ce să nu spun? am întrebat. Ăsta e adevărul. Sunt o bătrână uscată fără bărbat, cu foarte puțini prieteni și fără copii. Dacă aș fi avut măcar un copil... — O, ce prostie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
zis Sheba repede. Ne-am bătut. Stârnită de amintirea suferințelor ei, Polly și-a pus obrazul pe pieptul lui Richard și a început să suspine. Richard s-a uitat la Sheba cu o expresie perplexă: — Ce? i-a zis Sheba, iritată. Oh, pentru Dumnezeu! Și apoi s-a întors spre mine: — Barbara, îți mulțumesc pentru tot. Cred că ar trebui să ajungi acasă de-acum. M-am oferit să mai stau s-o ajut să prepare cina, dar a fost de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
În care se va regăsi vechiul dispreț al regățenilor față de olteni. — Și de-aia ai crescut cît prazul? Răspund, ca să nu tac: — Prazul e o legumă deosebită, tovarășu’ maistru. Păi și tu ce crezi că ești? țipă el, În continuare iritat. Sergentul Începe să rîdă și mă concediază. Seara, dau peste Csabi și Bogdan, la locul de fumat. Își admiră vestimentația nouă și curată. CÎnd mă văd, Îi pufnește rîsul. Pantalonii sînt mai scurți decît cei vechi și nu vor să
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
oră? Deși ofițerul e reținut, Îmi dau seama că nu e mulțumit de situație. Nu Înțeleg de ce. Dar mă lămurește locotenentul nostru, care mă așteaptă În fața comandamentului. — Tu știai că te muți cînd ai plecat În permisie? mă Întreabă el iritat. După ce-l asigur că habar nu aveam, Îl descos un pic și Încep să-mi fac o idee. Efectivul de soldați e mult sub numărul care se impune oficial - exagerările regimului scot capul de unde nu te aștepți. De-asta și
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
la unitatea militară? și chiar mă așteptam să- mi răspundă Moș Gerilă, cu cotul scos pe geam. — Cum adică? mi-a răspuns un chiștoc de țigară - e tot ceea ce am reușit să văd. — Cum adică „cum adică“? am Întrebat eu iritat. — Adică ce „unitate militară“? Ești În unitate. Am căzut pe gînduri pentru o clipă. Așa ceva nu se poate, pentru că o unitate are porți și garduri și la ora asta ar trebui să fie acolo niște santinele. Probabil că m-ar
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
ne frămîntă, e demnă de urmărit. Deodată, lui Marcel i se luminează chipul, are o revelație și o exprimă. — Auzi mă, Claudiule, dar, dacă voi sînteți frați, mă-sa nu e și mă-ta? Claudiu Îl privește cu o stupefacție iritată. Probabil că-i vine să-i dea una În cap, dar asta, În mod cert, e o idee cît se poate de proastă. Nu te joci cu Sfarmă-Piatră. Patrana apare În coasta lui Marcel, cu gura căscată, vrea să prindă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
uită cineva urît la noi. Noi nu sîntem armata, sîntem niște animale speriate, niște gîngănii, niște prăpădiți la fel ca ei. Mă reîntorc la cartea mea, o vreme turuie singur, apoi tace. — Tu ce faci acolo? mă Întreabă el ușor iritat. — Citesc, răspund Într-un tîrziu. — Ce citești? Ridic mîna În care țin cartea și Îi arăt coperta. — AÎÎÎ..., declară el neconvins, privindu-mă cu un dispreț comic. Am stins lumina de mai bine de oră, dar aerul În salon e
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
numai de școală, de elevele mele. Dar, apropo, domnule judecător, vorbi întorcându-se către mine, ce credeți? un mare scriitor, poet, pictor, sculptor nu constituie în sine o revoluție în gândirea, sensibilitatea, cultura lumii? - Ce are una, cu alta? făcu iritat domnul Pavel, întorcând pagina gazetei pe care o citea. - Ia să vedeți voi, rosti doamna Carolina Pavel, acu’ după-masă ce revoluție v-aduc eu cu gogoșile mele rumenite și pudrate cu zahăr. Domnul Pavel nu gustă gluma nevinovatei sale soții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
nici unei molestări, numai că frazarea trecuse de zona politeții într-o marginalitate abia precaută, și-mi păru rău, nu pentru mine ci pentru el care știa să se poarte și elevat, și care-și dovedea acum o altă înfățișare. Devenise iritat pentru că la întrebarea « De ce în discuțiile particulare, cu foști colegi sau cunoscuți, bârfiți regimul?» i-am răspuns că nu am rostit niciodată, în fața nimănui vreo apreciere negativă. Nu înțelegea, spunea că are «probe în acest sens», fără să-mi fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
să trăiască numai printre legi și dosare. „Cine ești cu adevărat?” îl întrebă, dar el rămase mut. „Ești tânăr - n-ai iubit niciodată? Iată, acum te tutuiesc. Să-i spui domnului Pavel, dacă nu, îi spun eu. O să rămână uluit, iritat, el care e atât de protocolar. Doamne, ce-o să se mire!” Încheind vorbirea întinse mâinile - culcată cum era - chemându-l să se aplece să-l sărute, și fără să-și dea seama, intră în somn. Era anul 1954. 21. Doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]