866 matches
-
mărire și amor, a cărei acțiune este plasată într-o epocă mai recentă, are "un aer de comedie mondenă, frivolă, sentimentală și destul de excentrică", fiind construită ca "o farsă cu urmări incalculabile", narațiunea alunecând spre o "comedie ludică" întrucât "drama jucată de eroi se revarsă în viața lor reală și aceasta capătă accente tragice" [...] "comedia erotică vine și din prezența constantă a dialogului, a "intrigii" și travestiului, a aparté-urilor, a importanței pe care o capătă, în ansamblu, tensiunea întreținută de jocul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
astfel îl va împiedica să intre. - Știu că ești frumoasă, dar văd că ești și isteață. - Știi bine că alcoolul nu-i bun, mai ales în perioada asta caldă, îi răspunse Carlina cu un zâmbet răutăcios și un accent bine jucat. Privirea lui se abătu spre ea și-o simțise ca un pumnal în inimă. Își adună toate forțele pentru a înfrunta furtuna care se pregătea să se dezlănțuie între ei. Se produse un moment de tăcere. Carlina îl privea ca
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Carpații în marș triumfal și va da lovitura de grație, mușcând ca șacalii din trupul leului rănit. Și, astfel, "Mathias Rex, fortissimus athleta Christi" va repurta o nemaipomenit de strălucită izbândă asupra păgânătății, acoperindu-se de o "nepieritoare glorie"! Bine jucată comèdia, recunoaște Țamblac. La ce bun bâlciul aista murdar?! se aprinde Ștefan. Dintr-un foc, împușcă mai mulți iepuri odată: zdrobește Împărăția otomană, jucându-se de-a războiul, încununându-se "Salvator al Creștinătății", lovește într-o Moldovă ce-i sta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
care Dumnezeu știe cum l-a tocat, că prin lupte cu turcii, nu s-a prea văzut... Să recunoaștem, "Rex" aista-i mare! Jos pălăria! L-a întrecut până și pe Vodă Ștefan, la trasul sforilor. Puțin murdară, dar bine jucată politichia... Se spală, iese la spălat, spune Țamblac. N-ai pus la socoteală că-ți plătește și o veche datorie: "săgeata buclucașă" și rușinea înfrângerii de la Baia, îi amintește Vlaicu. Sunt răni ce nu se vindecă, spune Stanciu. Am nădăjduit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
de un efect deliberat, de un vicleșug artistic. „Craig takes a full advantage of the rights of an old man talking self-indulgently to anyone who will listen”, spune mai departe prefațatorul. Evident, e un răsfăț, dar un răsfăț strategic, răsfăț jucat, rol așadar ; cartea e un spectacol cu scenariul, regia, scenografia și interpretarea de Edward Gordon Craig. „Rolul” e cel de gentleman original, trăind în Italia, după obiceiul de odinioară al britanicului cu dare de mână. „Darea de mână” a lui
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
cer negreșit scrupul și competență ; aici nu se poate trișa, cum nu trișează în fond nici autorul lui Nu, deși se laudă că o face, sau măcar că și-a propus s-o facă. Iconoclastia lui e una pour rire, e jucată, voioasă, inofensivă, un exercițiu al inteligenței, infinit preferabil iconoclastiei serioase, încruntată și fanatică (de fapt vandalică și, de regulă, imbecilă). Chiar și mărturisirea că poeziile lui Arghezi au reînceput să-i pară „neînchipuit de frumoase”, mărturisire care, în contextul ei
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Cum de nu s-a văzut că este în ele o imensă forfanterie juvenilă, un ton perpetuu enjoué, un haz necontenit și o evidentă auto-ironie ? Revendicarea titlurilor princiare este intenționat burlescă, prin însăși enormitatea ei. Micul cinism e pe jumătate jucat. Bârfa și mica cronică scandaloasă a vieții mondene au un haz naiv și plin de prospețime. Tabloul societății bucureștene (și berlineze) a epocii este extraordinar de viu și de pregnant. Detaliile, portretistica și anecdotica sunt surprinse în flash-uri de
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
oamenilor de știință și a literaturii de la începutul dezvoltării lor. Lomonosov (enciclopedist din sec. XVIII e prezent în toate compartimentele). Sara reprezentație la teatrul de artă Trei surori (Tri sestrî) de Anton Cehov. Piesă de atmosferă frumos montată și excelent jucată. S-a atribuit un premiu Stalin pentru arta dramatică (înainte de ridicarea cortinii) N. Klimelev, director artistic. 20. Sucicov, directorul editurii în limbi străine. Boris Leontevici Sucicov. 21. Masă la Voks. Am cunoscut între alții pe un mare scriitor (vârsta 46
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
a fi un cărucior Împins când de unul, când de un altul, așa-zișii sfetnici sau consilieri, miniștri și chiar prim-miniștri care se Înclină fals slugarnic În fața lui, „ospătându-se” lacom din prestigiul și din naivitatea sa, pe jumătate jucată, pe jumătate reală. Stăpânul ceremoniei, prizonier al fostelor sale idei, de care cei care-l servesc profită pentru a le Întoarce pe dos, ca pe o mănușă, Învățându-l, Încă o dată, pe bătrânul maestru ce părea hârșâit În a manipula
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
un hiatus problematic, punctat doar de susținerea tardivă a licenței în drept, teză al cărei titlu funcționează ca o sub- stanță de contrast, „Ordinea publică în Statul modern“. Și în acest caz, efectul augmentativ este prelucrat pe filiera unui retorism jucat, cel al discursului jurnalistic. Momentul apogetic al episodului academic îl plasează voit exagerat pe tânăr sub semnul excepționalului : „Licențiat în drept ! tânăr eminent ! iresistibil orator ! caracter mare ! idei generoase !...”. Însă el precede dispariția temporară a tânărului ca figură publică urmată
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
de vulgata marxistă, coexistă toate aceste tensiuni, toate aceste posibilități, iar exacerbarea lor nu este decât o chestiune de timp și de situație, nu una de predicție. Oamenii și lucrurile În centrul piesei principale a lui Caragiale, probabil cea mai jucată piesă românească a tuturor timpurilor se află două infinitezimale, ambele însă devenite majore printr-un concurs de împrejurări : un lucru, o scrisoare, un bilet de amor și o persoană rămasă într-un relativ anonimat, formă de minimalizare semnificativă, Cetățeanul turmentat
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
în spațiu și în timp", de unde ,,caracterul lui închis, limitat. Jocul se desfășoară înlăuntrul unor limite de timp și de spațiu. Desfășurarea și tâlcul lui se află în el însuși"; (4) ,,jocul se fixează imediat ca formă de cultură. O dată jucat, rămâne în memorie ca o creație spirituală [...], este transmis și poate fi repetat oricând", de unde ,,repetabilitatea" jocului; (5) ,,Înlăuntrul spațiului de joc domnește o ordine proprie și absolută", așadar ,,jocul creează ordine, este ordine" (Huizinga 2003: 48); (6) jocul se
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
sa ca artius plastic a avut directorul liceului, profesorul de limba română, Alexandru Stoicescu, care era pasionat de cultură. Datorită acestuia, Gheorghe Vânătoru a jucat și în câteva piese de teatru, prezentate la Teatrul Comunal (azi societatea ”Nicolas”). Printre rolurile jucate se numără cele din ”Apus de soare” de Barbu Ștefănescu Delavrancea sau din ”O scrisoare pierdută” de I.L. Caragiale. Și cu poezia a cochetat în perioada studiilor liceale, publicând versuri în revista editată de Tudor Arghezi, ”Bilete de papagal”. Prima
Mari personalități oltenițene by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1699_a_3144]
-
mișcă doar anotimpurile. Am devenit mai statică decât soarele imaginat de ignoranți. Ce-aș putea scrie despre recital? Până la urmă a fost introdus în repertoriul Teatrului, cuplat cu „Dresoarea de fantome” de Ion Băeșu, piesa în două personaje plus fantomele jucată de Petrică Ciubotaru și Georgeta Burdujan (Păduraru) în foaierul Teatrului. Eu voi juca pe scenă. Am fost rugată să scriu câteva rânduri și de două săptămâni găsesc motive să n-o fac, de parcă n-aș fi făcut eu totul... A
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
biroul unui important avocat, reușește să neutralizeze roiul de viespi și „coleoptere” ce se agită cu intenții otrăvite în jurul ei și al maestrului, să își impună voința dreaptă, conducând totul, inclusiv propria-i soartă, spre un final fericit. Alte piese, jucate și editate - comedia cu cântece Un rege Lear al mahalalei (Teatrul Grădina Blanduziei, în 1911), Păcat cu gândul (1913), Cu perdelele lăsate (Teatrul Național din București, în 1916), Primejdioșii (1926), Taina, tragedie pe un motiv epic din John Galsworthy (jucată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289286_a_290615]
-
țară!, București, 1922; Piedica, Brăila, 1923; Pălăria, București, 1924; Ordaliile lui Mionel, București, [1924]; Poezii, pref. George Murnu și Liviu Rebreanu, București, 1925; Noaptea măștilor sfâșiate, București, 1926; Urechea mahalalei, Făgăraș, 1926; Primejdioșii, Slobozia, 1926; Epigrame, Slobozia, 1927; Cinci piese jucate, București, 1928; Papagalii, București, 1929; Cazul Soniei Dimitrievna, București, 1933; Pielea îngerului negru, București, 1934; Zidul socotelilor, București, 1935; Taina, Craiova, 1935; Epigrame, București, 1938; Replici, București, 1938; Sensibiltate, București, 1938; Mânia lui Hercule, București, 1943. Repere bibliografice: G. Beldiman
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289286_a_290615]
-
să nu mai agreeze aliniamentele monotone ale fațadelor. Totuși, după decretele din anul 1882 și 1902, sunt permiseieșiri din planul fațadei, reglementate lalățimea maximă de 80 cm. Aceste mici măsuri au Însemnat eliberarea din regula haussmanniană, dând frâu liber creației jucate a fațadelor (Eleb / Debarre 1995: 251). Arhitecții români școliti la Académie des Beaux-Arts din Paris (Petre Antonescu, N. Ghica-Budești, Duiliu Marcu, Roger Bolomey, G.M. Cantacuzino, Horia Creangă, N. Nenciulescu, Paul Smărăndescu, Leon Stern, Horia Teodoru etc. ), Își Însușesc acest mod
Polarităţile arhitecturi by Sibila Gabriela Popovici () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92981]
-
de trecere, al feciorului: „Sub cetate-n cea livadă/ Junelui bun!/ Joac-un june calul bun;/ Da nu-l joacă cum să-l joace,/ Mi-l desuce și-l întoarce/ După lună/ când îi plină,/ După soare/ cum răsare” (Agnita - Brașov). „Jucatul”, omologat aici săritului fertilizator, permite un transfer de energie vitală sesizat doar de împărăteasă „Pe-o zabrică de fereastră”. Cele două elemente temporale care apar, luna plină și răsăritul soarelui, nu ies cu nimic din profilul spiritual al eroului. Luna
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
la bibliografia la modă și, mai ales, la „tertipurile”, la ticurile intelectuale ale unuia sau altuia dintre bonzii culturii europene sau americane de azi, În așa fel Încât să se Înțeleagă fără să se Înțeleagă de loc, o anume, fin jucată obscuritate ce „dă bine”, face bună impresie În saloanele intelectuale exclusive și elitiste - elitiste nu atât În sensul unei „creme a intelectualității contemporane”, ci mai mult apropiindu-se de ideea de sectă! Secta, acest termen și această uriașă și colcăitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
redută „nobiliară” din care era exclus orice era pauper sau mediocru, ignobil sau impostor, inclusiv regimul politic și lacheii săi! Doinaș, ca Întotdeauna, grav și... speriat, alături de splendida Irinel, ce parcă Își pierduse culorile de altădată, relaxarea și cinismul ei jucat, de mare Doamnă, ambii, după pierdera prietenului de suflet, Negoițescu (care se afla În exil, locuind Într-un hotel la München, unde eu Îl vizitam adesea Împreună cu Cristinel și unde am dus-o și pe poeta Ana Hagiu-Mureșanu, ce avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
lui Stephen Gagan. Amândouă filmele sunt excelente. Am plecat de la cinematograf clătinându-mă sub puterea iluziei că am înțeles ceva în plus despre lumea în care trăiesc. Ceea ce înseamnă că aceste filme au țintit bine. Sunt impecabil făcute, sunt impecabil jucate. Au avut, pe merit, gloria lor. Au mers la nu știu câte Oscaruri, au și câștigat câte ceva. Dar, doi ani mai târziu, aproape nimeni nu mai vorbește despre ele. De ce ? Cumva pentru că subiectul lor nu mai e actual ? Nici vorbă. Cumva pentru că
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
sunt paralele cu filmul lui Mungiu. Alexandru Budac : Exact, 4 luni, 3 săptămâni și 2 zile nu se ocupă de asemenea probleme. Când vizionezi filmul, nu izbutești să te gândești decât la ce se întâmplă pe ecran. E alert, bine jucat, visceral, crud și tocmai de aceea memorabil. Alex. Leo Șerban : Și ajungem astfel la faimosul domn Bebe, personaj odios, după părerea celor mai mulți. De unde vine el ? Care este background-ul său ? Vedem, într-o scenă de pe la-nceput, un domn Bebe îngrijorat
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
puțin și ajungeam în comuna Bragadiru ! în plus, suntem pe partea cu numerele pare ; îi ordon efectiv șoferului să întoarcă imediat și să ne ducă unde trebuie. Niciodată n-o să știu dacă bulibășeala șoferilor de taxi bucureșteni este reală sau jucată. Dacă ești provincial, ești o victimă sigură : taximetriștii te duc pe rutele cele mai ocolitoare cu putință, pretextând însăși bulibășeala (reală) a traficului din Capitală Iar dacă ești bucureștean get-beget, dar neatent la rută, poți păți același lucru ; în orice
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
pe fervoarea mea de destin, probabil, în cancelariile cele mai înalte ale c.c., vrând să exemplifice „carierismul, setea nu numai de glorie, dar și de putere politică a lui N.B.”: „Treceți Rubiconul, le-am spus solemn, cu o emfază jucată, celor trei prieteni, și intrați în cortul lui Cezar!”. A doua zi a început, solemn, plenara U. Scriitorilor, condusă de Zaharia Stancu și, spre surpriza, spre stupefacția noastră, a „grupului”, noi care ne înscrisesem de-a valma la cuvânt, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
psihologic! -, o poezie „de tip francez!”, anti-retorică, opusă total registrului liric al prietenului meu „absolut”, Nichita, ce practica retorismul liric, el, insul „umed” - Geo, insul „uscat”! Îmi plăcea și omul, statura sa medie, „seacă”, plin de umor, de-o spiritualitate jucată, foarte „franțuzească” și ea, o „spiritualitate sportivă”, neostentativă, ocolind cu un tact ieșit din comun situațiile inflamate, vulgare, mizere intelectual și grandomane, atât de curente pe malurile Dâmboviței... Eram mândru că el, mai în vârstă și făcând net parte dintr-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]