1,920 matches
-
înțelege acest termen. Această teorie se regăsește într-o importantă controversă din istoria antropologiei cognitive. La începutul anilor 1960, psihologii Roger Brown și Eric Lenneberg au dorit să verifice această ipoteză prin prisma unor observații experimentale. Au demonstrat astfel că lexicul culorilor are o influență reală în ceea ce privește percepția și memoria persoanelor. Era vorba de o anchetă amplă, care consta în compararea mai multor termeni din mai multe limbi, care desemnau diferite culori. Studiul s-a realizat cu ajutorul a doi antropologi, Brent
Ipoteza Sapir-Whorf () [Corola-website/Science/325926_a_327255]
-
a permis eparhiei Muncaciului să introducă limba română în cult. În 1675, mitropolitul ortodox al Ardealului, Sava Branković, convoacă un sinod local, în care afirmă că limba română nu poate fi folosită în cult, pentru că nu ar fi avut un lexic suficient de bogat. La sfârșitul secolului respectiv și începutul următorului, când în Ardeal o parte din românii ortodocși au devenit greco-catolici, s-a introdus limba română în cult. Acest lucru se va întâmpla și în majoritatea parohiilor ortodoxe, cu o
Româna liturgică () [Corola-website/Science/298740_a_300069]
-
o meditație senină și luminoasă, marcată însă de o iremediabilă tristețe. Din punct de vedere stilistic, „Floare albastră” surprinde, ca și celelalte idile, prin prospețimea și naturalețea limbajului, prin grația exprimării. Aceste trăsături rezultă din valorificarea extraordinar de rafinată a lexicului popular, a vorbirii țărănești și a fonetismelor caracteristice graiului moldovenesc. De observat, mai întâi, spațiul artistic care formează cadrul limitat și echilibrat al idilei. Noțiunile care-l compun, exprimate prin substantive-singure sau în construcții specifice- se circumscriu unei geografii a
Floare albastră () [Corola-website/Science/306556_a_307885]
-
de fraternité." "Articolul 1." "Toate fiintele umane se nasc libere și egale în demnitate și în drepturi. Ele sunt înzestrate cu rațiune și conștiința și trebuie să se comporte unele față de altele în spiritul fraternității." Cea mai mare parte a lexicului creolei haitiene derivă din franceză. Cuvintele sunt pronunțate și scrise simplificat. În multe cazuri, articolele franceze „"le"”, „"la"”, „"leș"”, „"du"”, ..., fuzioneză cu substantivul determinat, uneori pronuțându-se trunchiat. Câteva exemple: Creola haitiana posedă 10 timpuri verbale, care provin toate din diverse
Limba creolă haitiană () [Corola-website/Science/311873_a_313202]
-
schimb, dă dovadă de „o personalitate puternică”. Din punct de vedere geografic, etnic și istoric, reprezintă zona de extremă nordică a Transilvaniei. Cu toate acestea, este mai degrabă un fel de „arie laterală” a Maramureșului istoric, de unde a împrumutat un lexic bogat, numeroase aspecte etnografice și un repertoriu folcloric apreciabil. La toate acestea se adaugă un fapt istoric, respectiv documente ce atestă că o serie de localități lăpușene au fost întemeiate de nobili maramureșeni prin sec. al XIV-lea. Indiferent de
Graiul maramureșean () [Corola-website/Science/298732_a_300061]
-
an. tută "plin, gust" ). Limba literară se bazează pe ambele dialecte. Atât limba tătară cât și limbile fino-ugrice au influențat limba ciuvașă, precum și limba rusă, limba mari, mongoleza, limba arabă și limba persană, limbi ce au contribuit din plin la lexicul ciuvaș. "Armonia vocalică" este principiul prin care un cuvânt ciuvaș nativ încorporează fie doar vocale posterioare (а, ă, у, ы) ori exclusiv vocale anterioare (е, ĕ, и, ). Armonia vocalică dictează că un cuvînt nu poate avea atât vocale posterioare cât
Limba ciuvașă () [Corola-website/Science/316304_a_317633]
-
a îmbogățit cu numeroase cuvinte din limbi foarte diferite, care au intrat în limbă fie direct, fie indirect. Cele mai multe împrumuturi au provenit mai demult din limba italiană, iar astăzi predomină cele din limba engleză. Dintre mijloacele interne de îmbogățire a lexicului, o sursă foarte importantă a fost și rămâne derivarea. Și prin compunere s-au creat și se creează cuvinte noi, dar mai puține decât în limbi precum germana. Nu se poate spune exact câte cuvinte are limba franceză. "Trésor de la
Lexicul limbii franceze () [Corola-website/Science/331267_a_332596]
-
pot" „oală” (intrat în latina populară, de unde a fost moștenit de franceză), "patte" „labă” (ipotetic de origine preceltică), "clapier" „coteț de iepuri” (preluat de franceză din limba occitană veche). Cuvinte de origine galică (în afară de toponime) sunt numai circa 100 în lexicul francez actual. Unele au trecut mai întâi din galică în latină înainte de cucerirea Galiei de către romani, și din aceasta au fost moștenite de franceză, de exemplu , cuvânt care a dat în franceză "braies" „ițari”. Altele au fost preluate de romani
Lexicul limbii franceze () [Corola-website/Science/331267_a_332596]
-
romani după cucerire, de exemplu "vassal" „vasal”. Majoritatea cuvintelor galice rămase în limbă sunt cele folosite de galii a căror limbă a fost asimilată de latină, dar care, deveniți galo-romani, au continuat să le folosească. Exemple: O parte importantă a lexicului francez este dată de cuvintele moștenite din latina populară, fond care a început să se constituie odată cu cucerirea romană, în secolul I î.Hr. Lexicul de bază al francezei este compus în cea mai mare parte din cuvinte moștenite din latină
Lexicul limbii franceze () [Corola-website/Science/331267_a_332596]
-
de latină, dar care, deveniți galo-romani, au continuat să le folosească. Exemple: O parte importantă a lexicului francez este dată de cuvintele moștenite din latina populară, fond care a început să se constituie odată cu cucerirea romană, în secolul I î.Hr. Lexicul de bază al francezei este compus în cea mai mare parte din cuvinte moștenite din latină sau formate în franceză pe baza unor asemenea cuvinte. Ca dovadă, din cele 212 cuvinte franceze care corespund celor din lista de 207 cuvinte
Lexicul limbii franceze () [Corola-website/Science/331267_a_332596]
-
sunt latinești, iar din cele 101 cuvinte corespunzătoare listei Swadesh restrânse, de 100 de cuvinte, 98 sunt de origine latină moștenite. Câteva exemple: > "chien" „câine” > "chanter" „a cânta”, > "tête" „cap”, > "vert" „verde”. Împrumuturile sunt o sursă importantă de îmbogățire a lexicului francez, începând cu perioada în care limba locuitorilor Galiei este asimilată de latină, și până în prezent. Un studiu din 1991 arată că printre 35.000 de cuvinte din dicționarele "Petit Dictionnaire Larousse" și "Micro-Robert plus", ce cuprind cuvintele din franceza
Lexicul limbii franceze () [Corola-website/Science/331267_a_332596]
-
sexy". Creșterea influenței lingvistice anglo-saxone după Primul Război Mondial se explică prin mai mulți factori. Cel mai important este puterea S.U.A. în toate domeniile, dar în cazul limbii franceze această influență este favorizată și de faptul că 28,24 % din lexicul limbii engleze sunt împrumuturi din latină și 5,3 % împrumuturi din greacă, limbi care sunt surse foarte importante de împrumuturi și pentru franceză. Dintre exemplele de mai sus, "carpette", "pamphlet", "session", "motion", "législature", "mémorandum", "vote" sunt la bază cuvinte latinești
Lexicul limbii franceze () [Corola-website/Science/331267_a_332596]
-
finețea lui Perpessicius, ca la 210 ani de la nașterea lui Samuil Micu, în 1955, să demonstreze convingător calitățile limbii și stilului Bibliei de la Blaj, prin citări paralele (Biblia 1688, Biblia din 1795), prin cuvinte și expresii ce au trecut din lexicul Bibliei blăjene în limba poetică a veacului al XIX-lea și în poeziile lui Eminescu. A apărut în anii trecuți o traducere poetică a unor celebre cărți din Vechiul Testament (Cartea lui Iov, Ecleziastul, Cartea lui Ruth, Cartea lui Iona, Cântarea
Ediția jubiliară a Bibliei de la Blaj (1795) by Ion Buzași () [Corola-journal/Memoirs/15908_a_17233]
-
Boiardo, Ariosto, Tasso) o acreditaseră ca strofă epică prin excelență, Coșbuc a prezentat în limba română sensurile fundamentale ale poeziei homerice. Versiunea sa este o transcriere fidelă, de o rară expresivitate și fluiditate. A dat, de asemenea, echivalențe creatoare, în lexicul cel mai adecvat din opera lui Vergiliu ("Bucolicele" și "Georgicele"). Un mare efort creator l-a constituit traducerea "Eneidei", încununată cu Marele Premiu al Academiei, "„Năsturel”" (1897), obținut până la el numai de V. Alecsandri și de Al. Odobescu, pentru întreaga
George Coșbuc () [Corola-website/Science/297547_a_298876]
-
să remarcăm că între cuvintele din limba română actuală, a căror origine dacică este recunoscută ca foarte probabilă sau chiar sigură, se găsesc, cu o pondere apreciabilă, nume de plante. Numele de plante pot fi cu ușurință incluse printre capitolele lexicului în care exista o importantă dezvoltare a formelor de civilizație daco-getă, suficientă pentru a oferi o rezistență remarcabilă la influența altor limbi, inclusiv a limbii latine. Vom adăuga aceasta la toate acele activități în care dacii excelau: păstorit, activități agricole
Denumiri dacice de plante medicinale () [Corola-website/Science/302479_a_303808]
-
de lector la Catedră de Limbă Română și Lingvistică generală a Universității “Alexandru Ioan Cuza” din Iași, iar trei ani mai tarziu și-a susținut teza de doctorat (”Influență modelelor clasice asupra limbii traducerilor românești din secolul al XVII-lea. Lexicul”), devenind conferențiar, iar din 1999 profesor. Între 1997 și 1999 a fost lector de limbă română la Universitatea Paris IV - Sorbona, iar între 1999 și 2001 a lucrat în calitate de cercetător invitat la Institutul de Romanistica al Universității “Friedrich Schiller” din
Eugen Munteanu () [Corola-website/Science/311009_a_312338]
-
Limbă Română a Facultății de Litere la Universitatea “Al. I. Cuza” din Iași. 1995-1997 — Profesor invitat la Institutul Universitar Romano-Catolic din Iași. 1993 — Teza de doctorat cu titlul Influență modelelor clasice asupra limbii traducerilor românești din secolul al XVII-lea. Lexicul. 1990-1995 — Lector la Catedră de Limbă Română a Facultății de Litere la Universitatea “Al. I. Cuza” din Iași. 1986-1989 — Organizator și conducător al unui Seminar de limbi clasice (latină și greacă) în cadrul Institutul de Filologie Română “A. Philippide” din Iași
Eugen Munteanu () [Corola-website/Science/311009_a_312338]
-
conturează o sferă de preocupări științifice complementare, între care cele biblice ocupă un loc de prim-plan. Conform Dicționarului General Al Literaturii Române, lucrarea "Studii de lexicologie biblică" introduce o metodă nouă în abordarea textuala, comparativa, interlingvistica și istorică a lexicului de origine biblică al limbii române. Cunoașterea limbilor vechi (latină, greacă, slavona, ebraica) și a mai multor limbi moderne i-au permis exegetului descrierea unor interesante fenomene de transfer semantic și frazeologic din limbile “sacre” în limba română, produse prin
Eugen Munteanu () [Corola-website/Science/311009_a_312338]
-
polemici. Andrei Șaguna împotriva lui Ion Heliade Rădulescu în jurul traducerii Bibliei în limba română, în vol. Marius-Radu Clim, Ofelia Ichim, Lăură Manea, Florin Teodor Olariu (ed.), Identitatea culturală românească în contextul integrării europene, Editura Alfa, Iași, 2006, p. 241-262. 43. Lexicul constituțional românesc, în “Idei în dialog”, nr. 5 (20), mai 2006, p. 46-47. 44. Mitropolitul Varlaam, cărturar și reformator al limbii române literare, în vol. Leastvița sau Scară raiului de Ioan Scărarul. Ediție jubiliara dedicată Sfanțului Ierarh Varlaam, Mitropolitul Moldovei
Eugen Munteanu () [Corola-website/Science/311009_a_312338]
-
vorbesc o limbă maa nordică care face parte din ramura de est a limbilor nilotice. Samburu este înrudită cu camus cu care împarte 88%-94% din vocabular (camus fiind considerat un dialect samburu) și cu limba masai (77%-89% din lexic fiind similar). Alfabetizarea este foarte redusă în rândul populației adulte 1%, dar în creștere în rândul tinerilor 15%-25%, care studiază în școli și limbile oficiale din Kenya: engleză și swahili. Cea mai mare parte a populației samburu practică o
Samburu () [Corola-website/Science/325237_a_326566]
-
scrierile unora dintre cei mai iluștri evrei, precum Rav Saadia Gaon, Rabi Yehuda Halevi, Maimonide și alții, precum și pe texte din responsele rabinice, scrisori personale și comerciale, și alte tipuri de documente. Dicționarele existente nu acopereau decât în mod limitat lexicul acestor texte. Dicționarul lui Blau completeaza materialul deficitar, și aduce un aport novator si aparte prin faptul că documentează mai ales elementele care nu erau cele arabe clasice. Lucrarea a fost premiată cu Medalia pentru cercetare și bibliografie a Asociației
Yehoshua Blau () [Corola-website/Science/314864_a_316193]
-
A Grammer of Biblical Hebrew - este dedicată dascălului său, prof. Polotzki. Ea este concepută după metoda Porta Linguarum Orientalium, și conține fonetica, morfologia și un sinopsis al sintaxei, fiind bazat în întregime pe fragmente din Biblie acompaniate de note și lexic în partea a doua a cărții: fragmente din cartea Facerii (Gereza) 37 - 45 (Povestea lui Iosif), și cartea "Iona". Cartea mai cuprinde în partea a doua și exerciții și o bibliografie selectivă împărțită în cercetări de semitologie generală, gramatici ale
Yehoshua Blau () [Corola-website/Science/314864_a_316193]
-
sa, axată în principal pe studierea istoriei poporului român și a culturii sale în Evul Mediu, se adresează în aceeași măsură istoricului, filologului și lingvistului. Studiile sale, ample comentarii privind probleme și fapte de limbă, se opresc în special asupra lexicului documentelor slavo-române. (Glose române într-un manuscript slavon din secolul al XVII-lea: "Un lexicon slavo-român din secolul al XVII-lea"). Contribuie la elaborarea primului regulament unic al facultăților de litere și filosofie din țară (1897). Ioan Bogdan a găsit
Ioan Bogdan () [Corola-website/Science/299889_a_301218]
-
din acest popor a migrat spre nord. Tot atunci se consideră că începe istoria limbii maghiare, cu desprinderea sa din grupul limbilor ugrice. Astfel, aceasta este una dintre cele mai vechi limbi din Europa. Se estimează că în această perioadă lexicul limbii este de aproximativ 25.000 de cuvinte, dar începe să se îmbogățească cu împrumuturi din limbile turcice și limbile permice. Devenind crescători de animale nomazi, ungurii încep să migreze spre sud-vest. Pe la sfârșitul mileniului I, ei se găsesc la
Istoria limbii maghiare () [Corola-website/Science/307776_a_309105]
-
Pornind de la acestea, își creează și ei o scriere, numită „scrierea maghiară veche”, sau „runele maghiare”, în secolele VII-VIII, folosite în inscripții încrustate în lemn sau piatră până pe la anul 1850. În această perioadă, fiecare trib își are dialectul său. Lexicul continuă să se dezvolte prin împrumuturi turcești, din domeniul vestimentației, al agriculturii, al viticulturii etc. La sfârșitul secolului al IX-lea, ungurii pătrund în bazinul Carpaților, unde își întemeiază primul stat propriu. Limba lor începe să fie influențată de limbile
Istoria limbii maghiare () [Corola-website/Science/307776_a_309105]