561 matches
-
am strigat, îmi era scârbă, nu suportam să mă atingă. I-am ars un șut. S-a tras mai încolo, schelălăind. Poate că, fără să vreau, îl pocnisem și pe Constantin, în gleznă. „Dacă mă gonești, plec“, a spus el mâhnit și umil. Se încovoiase de durere. A plecat. Mi s-a părut că ducea în gură puiul de câine șobolan... * Taro, un câine de 8 ani din insula niponă Hokkaidō, de cum simte în aer miros de țigară, începe să dea
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
nemișcat, dar în profil, ușor întors spre dreapta. Privea liniștit pe fereastră. Ar fi trecut, desigur, neobservat dacă nu și-ar fi rotit din când în când, cu extremă încetineală, capul spre ceilalți. Atunci ei lăsau ochii în jos, vinovați, mâhniți și stânjeniți parcă de propria lor existență. El nu încerca să domine, dar domina prin calma lui pasivitate. I se părea normal ca oamenii aceia să stea cu ochii plecați și îi privea cu înțelegere și compătimire. Când și-a
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
un ciorap alb și unul albastru. „Maria“, am spus, „unde umbli de atâtea zile ? Ai tăi te caută, în disperare...“. „Mă duc acasă“, mi-a răspuns. Avea o voce egală, care părea că nu participă la sensul cuvintelor. O resemnare mâhnită îi acoperea fața. Pesemne că așa arătau cei care, în zorii Maratonului, așteptau venirea morții. Atâta doar că ei se pregăteau s-o întâmpine pieptănându-și cu grație pletele lungi... „Bine faci“, i-am spus, „pentru că există, oricum, o dragoste
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
dea bună pace dumisale lui vel logofăt”. Bătrânul a ascultat destul de posomorât cele scrise în judecata lui Mihai Racoviță voievod. I s-a luminat însă chipul abia când i-am spus ce hotărâre a luat vodă. Aș fi rămas tare mâhnit dacă vodă i-ar fi dat câștig de cauză egumenului. Așa însă mi-am luat o piatră de pe inimă... Cu gândul la judecățile între diverși stăpâni de locuri și case, mi-a venit în minte încă o judecată, ținută tot
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
cânta, harmonie pribeagă, - Că plâng, și nu mai știu unde să mă duc. Ninge Când iar începe-a ninge Mă simt de-un dor cuprins. Mă văd, pe-un drum, departe, Mergând, încet, și nins. Sub streșină, cerdacul Se-ntunecă mâhnit; Stă rezimată-o fată De stîlpu-nzăpezit. Igienă Ea crede c-aș fi atacat... Și când o sărut se teme, Dar sclava plăcerii, ea geme Și cere un lung sărutat. Pe urmă, când spasmul a dispărut, Își udă-n parfum o batistă
Plumb. Cu voi. Scântei galbene. Stanțe burgheze by George Bacovia [Corola-publishinghouse/Imaginative/295560_a_296889]
-
nouă întrebare parcă își aștepta rândul: „Care sunt faptele de milostenie sufletească?” Răspunsul nu s-a lăsat așteptat: „A sfătui pe cei ce stau la îndoială; a învăța pe cei neștiutori; a dojeni pe cei păcătoși; a mângâia pe cei mâhniți; a ierta pe cei ce ne-au supărat; a suferi cu răbdare nedreptatea; a ne ruga lui Dumnezeu pentru cei vii și cei morți; a ne ruga și pentru vrăjmașii noștri. Am închis ochii, să mă pot gândi mai profund
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
ne pierdem prin mulțime, prin Sanya, în noaptea asta. — Cred că ai dreptate. Mă las pe mâna ta. Endō băgă pistolul în buzunar și își aprinse o țigară. Întorcându-se spre Gaston, îl întrebă: — Fumezi, străine? Gaston clătină din cap mâhnit. La flacăra roșie a brichetei se zări, pentru o clipă, trupul mătăhălos al lui Gaston ghemuit într-un colț, ca un urs, și profilul pe jumătate îngropat în mâini. Deși cam nătăfleț, realiza totuși în ce situație se afla. Gaston
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
că nu prea ești serioasă cu bărbații. — De ce spui una ca asta? La urma urmei, sunt fată. Dacă îmi place un bărbat... — Există și așa ceva? — S-ar putea. Îi făcea o deosebită plăcere să-l vadă bosumflându-se. Știindu-l mâhnit, simțea o nevoie și mai arzătoare să rănească orgoliul acestui pui de nobil îngâmfat. — Cine? întrebă el cu voce spartă. Doar nu-i vorba de francezul acela, sper. — Francezul? — Da, Monsieur Gaston. Tomoe a râs cu atâta poftă, că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
ieșit măria sa Verde Împărat, la braț cu Împărăteasa, să-și scalde privirea în grădina lor fragedă, să vadă plantele cum respiră și cum se ridică din leagănul seminței spre maturitatea coaptă. Papagalul Kea - Iarăși ne-a murit o oaie! - strigă mâhnit fermierul din Nouă Zeelandă, când deschise ușa la casa lor micuță. - Dar ce s-a întâmplat, tătucule? - întrebă unul dintre băieți. - Nu-mi dau seama nici eu ce le atacă, dar am observat că fiecare oaie care a murit până
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
său nu era un diagnostic clinic, nici o analiză a caracterului, nici un examen de aptitudine profesională, specialistul Își concentră atenția asupra probelor evidente ținând de domeniul criminologic pe care le revela scrisul la tot pasul, Cu toate acestea, scria frustrat și mâhnit, mă aflu În fața unei contradicții pentru care nu văd nici o modalitate de soluționare, pentru care mă Îndoiesc chiar că ar exista vreo rezolvare posibilă, și dacă e sigur că toți vectorii metodicei și minuțioasei analize grafologice la care am procedat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
nicăieri, Făt-Frumos. Zadarnic încerci să-mi cuprinzi mâna! Du-te înapoi. Drag îmi vei rămâne și mereu depărtat. Și-mi voi purta mereu umbra amăgitoare prin spațiul neguros al timpului. Du-te, Făt-Frumos! IERONIM: Am să rătăcesc, fără popas și mâhnit, în nesfârșirea sufletului meu. Blestemul e mai tare decât mine! FRUMOASA FĂRĂ CORP: Ți-am spus că așa va fi! Plătim cu lungi tristeți orice părere de bucurie. (se depărtează) Totuși, nu uita, luna-nfrumusețează lumea pentru dragostea noastră! (dispare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
al meu. Priveam dezamăgit ieslea, ca unul din turiștii în pantaloni scurți și sandale care intră într-o biserică să se adăpostească de zăpușeală și trag cu ochiul, plini de curiozitate, la locul acela de tămâie și rugăciuni, sub privirea mâhnită a unei bătrâne bigote cu trupul aplecat pe prima bancă, cea mai aproape de altar. Și chiar există o femeie îngenuncheată, ascunsă în spatele unei coloane. Există întodeauna o femeie îngenuncheată în biserică. Îi văd tălpile pantofilor și o văd și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
mi-a dat tot programul peste cap. A fost un coșmar. — Trenul? Credeam că locuiești în oraș. — Așa e, dar nu mă pot concentra aici, așa că stau să scriu în Hamptons. — Oh, e chiar— El o întrerupse cu un râset mâhnit. — Al dracului de original, știu. Am cumpărat locul ăla în noiembrie, anul trecut, chiar când începuse să se facă frig. Am fost întotdeauna anti-Hamptons, probabil că nu te miră ce spun, dar locul ăsta era altfel: era mohorât, izolat, locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
la fel de repede cum începuse, la fel și neliniștea pe care o ascundea în ea de luni de zile. Trase adânc aer în piept și, în timp ce taxiul gonea pe Sixth Avenue spre casă, recunoscu în sfârșit că da, se simțea profund mâhnită de ceea ce se întâmplase, dar mai ales se simțea ușurată. Sânii ăia mari și obraznici să-i dea dureri de spate la treizeci de ani — Emmy, ți-am tot spus de când ai intrat pentru prima dată în cabinetul meu. Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
engleză, numele de „chinezesc”. În afara orașului, un caravanserai la umbra curmalilor. Un zid dreptunghiular, turnulețe de veghe, o curte exterioară pentru animale și mărfuri, o curte interioară mărginită de cămăruțe. Omar ar dori să Închirieze una, dar hangiul e adânc mâhnit: nici una nu e liberă pentru la noapte, tocmai au sosit niște neguțători bogați din Isfahan, cu copii și cu slugi. Ca să-i verifice spusele, nimeni n-are nevoie să consulte un registru. Locul geme de rândași gălăgioși și bidivii plini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ajungă cu orice preț, dar nu se ajunge doar la capătul drumului. În fiecare etapă ajungem undeva, la fiecare pas putem descoperi o față ascunsă a planetei, e de ajuns să privim, să dorim, să credem, să iubim. Părea sincer mâhnit să mă vadă În postura unui călător atât de nepriceput. M-am simțit obligat să mă explic. — De fapt, am o treabă urgentă la Teheran, n-am făcut decât o ocol prin Tabriz ca să văd un prieten care predă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
că nu vrei să vii? zice. O să fie și Tarquin și știu că i‑ar plăcea să te vadă. — A, da? spun, încercând să nu mi se citească groaza pe față. E la Londra? Pentru câteva zile. Suze mă privește mâhnită. Știi, dacă n‑ar fi Luke... cred că lui Tarquin încă îi mai place de tine. — Nu cred, zic repede. Au trecut o mie de ani de atunci! O mie și! Unica mea întâlnire cu Tarquin este un eveniment pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Mama ta a încasat‑o din plin. Ești una din cele mai vechi prietene ale mele. Mă simt foarte prost. — Pe bune, Tom. A fost și vina mea. Trebuia pur și simplu să recunosc că Luke nu e acolo. Zâmbesc mâhnită. Ar fi fost mult mai simplu. — Dar, dacă Lucy s‑a purtat așa oribil, înțeleg foarte bine de ce ai simțit că trebuie neapărat să... să... Tace și ia o gură mare de băutură. Oricum, Luke pare un tip de treabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
călare pe cal prin locul deschis al cetății, și a strigat înaintea lui: "Așa se face omului pe care vrea împăratul să-l cinstească!" 12. Mardoheu s-a întors la poarta împăratului, și Haman s-a dus în grabă acasă, mîhnit și cu capul acoperit. 13. Haman a istorisit nevestei sale Zereș și tuturor prietenilor săi tot ce i se întîmplase. Și înțelepții lui, și nevastă-sa Zereș, i-au zis: "Dacă Mardoheu, înaintea căruia ai început să cazi, este din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
triumf al conștiinței poeziei asupra poeziei; c u el se deschide o lungă ceartă între conștiință și poezie...” Nicolae Manolescu, repere istorico‐literare la „Poezii”, Editura Minerva, București, 1979. APOLOG Mickiewicz spune că un om, Văzându‐și mama‐ n nesimțire, Mâhnit adânc de‐acel simptom, Chemă pe doctori cu grăbire - Consult făcură între ei Dar nu căzură la‐nvoire. Mult lăudații semizei Se tot certau pe leacuri multe La capul jalnicei femei ... Curgeau și vorbe și insulte, Zâmbiri amare fără spor
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
lucru atât de fragil și spumos, cvasimuzical, dantela, fluturând la o fereastră, devine o metaforă a unei deschideri către idealul, cu putință dincolo, în vis, de a ne naște din nou din abisul neantului muzical: ...Dar cel având visarea soră, Mâhnită-i doarme o mandoră Cu-adâncul neant muzical. Încât numai din sânul său La geam deschis spre ideal Noi ne-am putea naște din nou. Gérard de Nerval, în sonetul Versuri aurite, după ce amintește viziunea lui Pitagora, conform căruia, în ciuda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
exemplu: niște studente de-ale mele m-au rugat să le ajut să finalizeze un spectacol. Piesa avea multe replici pornografice. Eu, ca om de modă veche, am vrut să folosim sinonime. Una din tinerele actrițe, spre suprinderea mea aproape mâhnită, a zis că de ce să facem așa ceva, de vreme ce toate astea sunt În viață. Părerea mea este că nu tot ce-i din viață trebuie adus pe scenă. Și invers, desigur! În Fluturii sunt liberi, mama adolescentului orb are o remarcă
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
ne mângâiau orgoliul propriu și ne săturau de plăcere și de bărbăție, de curaj și extaz. Era un sentiment dumnezeiesc. Era minunat... A fost minunat... Pe măsură ce ne apropiam de cancelarie, holurile deveneau din ce în ce mai pline cu colegi. Unii erau bucuroși, alții mâhniți, preocupați de probleme și griji. Câțiva radiau de fericire, și aveau toate motivele să fie atât de bucuroși! O ceată de copii, de adolescenți, de elevi au învins, au măturat pe jos cu elita trupelor Guvernului, Gardienii. Nu Poliția, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
și eu. 25. Am socotit de trebuință să vă trimit pe Epafrodit, fratele și tovarășul meu de lucru și de luptă, trimisul și slujitorul vostru pentru nevoile mele. 26. Căci dorea fierbinte să vă vadă pe toți și era foarte mîhnit, pentru că aflaserăți că a fost bolnav. 27. Ce-i drept, a fost bolnav, și foarte aproape de moarte, dar Dumnezeu a avut milă de el. Și nu numai de el, ci și de mine, ca să n-am întristare peste întristare. 28
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85090_a_85877]
-
Și nu numai de el, ci și de mine, ca să n-am întristare peste întristare. 28. L-am trimis dar cu atît mai în grabă, ca să-l vedeți și să vă bucurați iarăși, și să fiu și eu mai puțin mîhnit. 29. Primiți-l deci în Domnul, cu toată bucuria; și prețuiți pe astfel de oameni. 30. Căci pentru lucrul lui Hristos a fost el aproape de moarte, și și-a pus viața în joc, ca să împlinească ce lipsea slujbei voastre pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85090_a_85877]