1,140 matches
-
poate fi totdeauna articulat insinuant printre scuze și eschive. Cine să stăpânească arta eschivei mai bine decât acești virtuozi patetici ai verbului ? Ei nu pun la socoteală răul născut dintre orgolii de mercenar, rău care nu va răscumpăra niciodată gloria macabră a unui destin cumpărat în taină de la puternicii zilei. Produsele artei sunt, în esență, rezultate mimetice ale inspirației. Platon face însă distincție între ceea ce e corect, nobil și bun, pe de o parte, și ceea ce este iluzoriu și supus exigențelor
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
sălbatic (1997): Demolarea Sfântului Duh, „apocalipsă comică”, pune în scenă personaje ale sacralității creștine, prinse în jocul absurd al răsturnării demonice și al demolării valorilor sub comunism (biserici, cartiere, valori morale); Ruleta americană, cu același substrat tragic, este o comedie macabră a setei infernale de bani; Șarpele boa incriminează industria erotică ilicită, încercând să evite vulgaritatea de circumstanță prin alertețea dialogurilor; Bunica la Istanbul, satiră nostalgică, descrie indiferența în care se dispersează ultimele resturi de conștiință, iar Estul sălbatic, poate cea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287356_a_288685]
-
a unui umor sec (de influență americană, s-a zis), bazat pe gaguri trăsnite și alte ciudățenii. E, în aceste farse de un insolit cam tras de păr, un burlesc de brambureli, cu tumbe în neverosimil, în fantastic și în macabru. Nici urmă de implicație afectivă în reacțiile unor antieroi ce sălășluiesc, pândiți de halucinația dedublării, într-un univers al arbitrarului. Le sare țandăra din nimica toată, se ceartă, se încaieră, fac tărăboi, râd fără pricină, le vine chef să se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286664_a_287993]
-
1946), intitulat inițial Vocile nopții, citite inițial în cenaclul Sburătorul, sunt dedicate memoriei lui E. Lovinescu. Și aici peisajul este apocaliptic, populat de strigoi, fantome, dar sentimentul amenințării se potențează, iar subiectivitatea eului poetic pare stimulată în acest context învălmășit. Macabrul, ciudatul se înscriu în aceeași manieră a unui simbolism ambiguu, rar explicitat, dar cu siguranță - în intenția autorului - conotat social: „Urechile îmi hăuie ca scoicile marine./ Vreau să dorm. Fără voi, fără mine./ Și perna vrăjmașă, de piatră,/ Cavernă cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290159_a_291488]
-
picaresc aparte, în care, mai importante decât întâmplările - puține - sunt situațiile bizare în care sunt puși eroii. Totul este firesc până la punctul în care lucrurile o iau razna, căpătând dimensiuni absurde. Atmosfera de ceremonial a căsătoriei devine brusc aberantă, apoi macabră: pe trotuarul „pavat cu cozoroace de șepci numărul 56”, mulțimea mânca „felii de capete de mort cu unt”. Un întreg arsenal de ciudățenii se succedă până când, în „ceasul nunții”, „toate luminile din grădină se stinseră și în aceeași clipă ferestrele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286562_a_287891]
-
chiar și cele contra mea - m-au făcut să râd. N-am să uit o seară acasă la profesorul Virgil Nemoianu. Eram mai mulți acolo - Dorin Tudoran și, În vizită la Washington, Gabriela Adameșteanu. Într-un text la frontiera dintre macabru și sordid, un scurt poem, Vadim Tudor combina două personalități absolut respectabile ale culturii politice și române În general: Zigu Ornea și Doina Cornea. Textul era grotesc. Nu vreau să vorbesc pentru Dorin, poate va spune că el nu a
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
de 22 decembrie, în Piața Palatului, în mod gratuit sau intenționat (în funcție de interpretări), soldat cu incendiul devastator al Bibliotecii Universitare - în Piața Palatului au căzut primele victime de după prăbușirea regimului ceaușist. Firește, nu trebuie uitat „procesul” cuplului Ceaușescu și execuția macabră a celor doi în ziua de Crăciun. În 22 decembrie 1989, elementele esențiale au fost declanșarea grevei generale în capitală, deplasarea masivă a muncitorilor de pe platformele industriale spre centrul orașului pentru a protesta împotriva regimului, pătrunderea mulțimii în clădirea Comitetului
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
lirismului, mult mai bogate resurse poetice alimentând compunerile cu caracter narativ-descriptiv. Acestea introduc, cu incontestabile efecte literare, exoticul, un exotic atenuat (grecesc în Levante și Calavryta, oriental în Câinele nizamului, boreal în Alina-Linda), bizarul și fabulosul (Bjali, Nebuna din Herăști), macabrul (La bal mascat). În Harpista romantismul mizerabilist îl anunță pe cel din simbolismul decadent și din literatura impulsionată de școala de la „Contemporanul”. Versurile rezistă la lectură și azi în virtutea substanței epice, a plasticității expresiei unor stări de tensiune provocate fie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
de ideologia literară. G. Călinescu trece direct de la epoca veche la „clasicii întârziați” (Văcăreștii, Costache Conachi, Ion Budai-Deleanu) și, de aici, la romantici (Vasile Cârlova, I. Heliade-Rădulescu), la „mesianicii pozitivi” (Mihail Kogălniceanu, Nicolae Bălcescu), la „întemeierea prozei” (Costache Negruzzi), „romanticii macabri” (Bolintineanu) și la „patrioți și unioniști”, prezentând, într-un capitol special pe Vasile Alecsandri. P. introduce o epocă de tranziție (1780-1829) și, desființând toate compartimentele propuse de G. Călinescu, pune literatura română de la 1830 la 1862 sub semnul competiției dintre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288825_a_290154]
-
și simbolice coexistă, cotidianul fiind de obicei încadrat de simbolic. Lumea simbolică era realitatea pe atunci și o perspectivă modernă nu face dreptate unei asemenea forme narative. În Anul minunat 1603 acea realitate simbolică s-a dovedit a fi dansul macabru. În plus, este oare simbolismul atât de diferit de simbolismul metafizic din, de exemplu, "The Angels" ("Îngerii") primul capitol din The Right Stuff (1979) al lui Tom Wolfe? În el, eroii astronauți americani sunt, după cum sugerează titlul capitolului, văzuți ca
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
ei continuă să se prăbușească și să moară, dezvăluind mândria umană în termenii reificării lor ca eroi. În aceasta se poate vedea satira socială a lui Wolfe. Dar și Dekker scria satire sociale și, într-adevăr, conceptul medieval al dansului macabru a fost fundamental satiric pe socoteala trufiei umane. Satira lui Wolfe este, deci, o versiune târzie, datând din secolul al XX-lea, a unei teme vechi. În Anul minunat, 1603, de exemplu, o soție bolnavă de ciumă care se așteaptă
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
Sábato, lupta monștrilor trimite la dogii și moloșii lui Jünger din Falezele de marmură, fătul și moașa pot evoca Parfumul lui Süskind, teribila scenă a cavoului învie horror-ul romantic gotic, revolta strigoilor, gustul pentru morbidul grotesc și revărsările de macabru e vecin cu lumea lui Stephen King din Salem’s Lot, pentru a nu mai pune la socoteală enorma zestre cinematografică a autorului. C. este, prin excelență, un vizual, de infernuri și purgatorii, iar imageria lui, imperiul său fabulos de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286129_a_287458]
-
Stoian 193 Cristian Paul Șerbănescu 194 Constantin Teja 195 Mihai Timaru 196 Vasile Toldișan 199 Octavian Tomuța 199 Eugen Țurcanu 200 Aurel Vișovan 208 Ion Voin 209 Octavian Voinea 211 Nicolae Călin Zaharia 213 Octavian Zbranca 213 Capitolul IV - Instantanee macabre 215 Capitolul V - Concluzii 225 Bibliografie 243 Index de antroponime 249 Index de toponime 261 I-am mulțumit lui Dumnezeu că n-a făcut omul veșnic. Acest gând a fost sprijinul meu atunci... și de atunci, de-a lungul anilor
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
absolvi de orice fel de responsabilitate pentru crimele săvârșite, când ne referim la acțiunea de la Pitești dintre 1949 și 1951, există numeroase voci, chiar dintre victime, care susțin că s-a vorbit și s-a scris prea mult despre evenimentele macabre desfășurate în penitenciarul mai sus menționat. Desigur, întâmplări atât de traumatizante asemenea celor de la Pitești sunt greu de acceptat ca lectură și încă și mai greu de rememorat de către victime. Dacă suntem de acord că s-a vorbit destul de mult
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
ales termenii de „acțiune” ori „evenimente”, cu toate că sunt la fel de neutri ca și alții. Desigur, dezbaterea este deschisă și nu avem pretenția că varianta noastră este singura acceptabilă; este vorba doar de o alegere personală. Un cuvânt și despre capitolul „Instantanee macabre”. Deși am fi preferat poate să nu împărtășim publicului larg scene de o cruzime terifiantă, credem că ar fi incorect să ascundem aceste întâmplări doar pentru că sunt greu de îndurat. Ele au fost parte a sistemului de la Pitești, au contribuit
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
popor cu totul străin de comunism necesita eforturi mult mai mari. Altfel spus, rezistența fiind mai mare, forța necesară înfrângerii sale trebuia să crească proporțional. Aceasta era atmosfera în care a fost imaginată și aplicată una dintre cele mai dure, macabre și inumane acțiuni represive din istoria omenirii. Cum s-a tradus acest lucru în practică? Trebuiau eliminate două mari categorii sociale: elitele (de toate naturile: politice, intelectuale, militare, bisericești) și generația-liant dintre vechea societate și viitor, pentru ca noile generații să
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
din cauza poziției tatălui său în Legiune 1. Zbranca a părăsit Gherla la 31 mai 1953, aproape sigur cu destinația Râmnicu Sărat, pentru anchetă. A fost și el condamnat și executat în decembrie 1954. Capitolul IVtc "Capitolul IV" Instantanee macabretc "Instantanee macabre" Ingeniozitatea macabră a acțiunii de la Pitești și Gherla a produs elemente de tortură fizică nemaiîntâlnite în spațiul carceral românesc. Pentru a ne face însă o idee precisă despre condițiile în care s-au desfășurat schingiuirile, trebuie să luăm în considerare
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
tatălui său în Legiune 1. Zbranca a părăsit Gherla la 31 mai 1953, aproape sigur cu destinația Râmnicu Sărat, pentru anchetă. A fost și el condamnat și executat în decembrie 1954. Capitolul IVtc "Capitolul IV" Instantanee macabretc "Instantanee macabre" Ingeniozitatea macabră a acțiunii de la Pitești și Gherla a produs elemente de tortură fizică nemaiîntâlnite în spațiul carceral românesc. Pentru a ne face însă o idee precisă despre condițiile în care s-au desfășurat schingiuirile, trebuie să luăm în considerare toate aspectele
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
schingiuire. Trebuie ținut cont și de faptul că toți erau foarte tineri, caractere în formare și cu o experiență de viață limitată. Monstruozitatea Piteștiului constă tocmai în verificarea limitelor deținuților și în dezbrăcarea lor morală. De ce a avut loc această macabră acțiune în România? Dintr-un motiv destul de simplu: România avea o puternică mișcare naționalistă care încurca planurile Moscovei de comunizare a țării. Ajungem astfel și la alegerea victimelor. Nu suntem de acord cu cei care spun că Piteștiul urmărea distrugerea
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
de rezonanțe distructive. Perfidia și șerpuirea alunecoasă a vicleniei, excesele viciului și intoleranțele aroganței, ascuțișul perforant al răutății ce se înveșmântă în constanta ascunderii de sine, brutalitatea care sfidează și oprimă, gândul josnic ce ignoră plângerile suferinde toate aceste distorsiuni macabre ale conținutului existențial sunt purtate de mâna noduroasă a nedreptății ca tirani înflăcărați peste ființa umană ancorată imanentului. Și totuși, pentru cel care primește străfulgerări din revelația mistică, tristețea conștientizării morții și a nedreptății drept constante prime ale vieții umane
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
realismului socialist. Temele poeziei lui B. sunt acelea ale simbolismului din ramura postbaudelairianului Rollinat, poetul Nevrozelor, pe care, de altfel, autorul român îl citează în mai multe rânduri. Un simbolism negru, decadent, prăbușit într-o astenie generală, sensibil la aspectele macabre ale existenței și, în același timp, dornic să exprime sensul corespondențelor dintre simțuri și să realizeze o sinteză a artelor. B. preia, cum mărturisește, conceptul de audiție colorată și caută să sugereze în mici poeme muzicale, străbătute ca de un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285530_a_286859]
-
simboliștii, indiferent unde trăiesc, sunt preocupați de aceste corespondențe și caută să formuleze o estetică adecvată, pornind de la estetica lui Baudelaire. Macedonski și elevii săi fac exerciții în acest sens. Revenind la temele și fantasmele poetului (obsesia derizoriului și a macabrului, teroarea de universurile lichide, sensibilitatea la semnele funerarului din existență), se pune firesc întrebarea cât este sensibilitate reală în aceste poeme și cât este poză literară. Răspunsul nu poate fi decât unul: lirismul lui B. este o împletire ingenioasă de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285530_a_286859]
-
vede cu ochiul liber: singurătatea individului într-un univers închis, redus la maxim, sufocant, iar lirismul iese din sugestia acestei stranii stări de izolare și frig în vecinătatea cadavrelor. Sublimul romantic este astfel înlocuit de simboliști prin valorificarea estetică a macabrului, a derizoriului din real. Arghezi, care începe prin a cultiva aceleași elemente, introduce și o notă patetică și conceptualizantă în poem, deschizând astfel simbolul spre alte universuri. B. execută operația inversă: închide simbolul liric, repetă amănuntele, pictează cu aceeași culoare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285530_a_286859]
-
lui, în finalul unei acțiuni de numai douăzeci și cinci de minute. N. B. convertește în absurd, și rezolvă în același mod, contradicțiile individ-grup. Introduși în scenă cu nume generice, Studentul atent, Studentul fricos, Studentul mincinos, Șeful de grupă elimină astfel, într-o macabră conjurație, pe Studentul însemnat. Omul, din Scurtă poveste cu un suveran zănatic, este, poate, personajul cel mai izbutit. În piesă contradicția decurge explicit din refuzul individului de a se încadra în serie (Turma). Neacceptând ajutorul, nici ideea că „Noi toți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288384_a_289713]
-
cocoloș jos acoperindu-și cu brațele ficatul și pieptul pentru a para loviturile de cizmă ale torționarului. Acesta continuă să-l lovească în neștire când cu vârful cizmei, când cu călcâiul, urlând și făcând în jurul lui un fel de dans macabru de sălbatici. O clipă îi trecu lui Tavi prin cap ca un fulger gândul luptătorului: „E singur numai el cu mine, dacă mă ridic îl trântesc la pământ ca pe un buștean cât o fi el de grozav și îi
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]