1,107 matches
-
Sicilia și mama a viitorului rege Roger al II-lea, ca și regină-consort în Regatul Ierusalimului ca urmare a căsătoriei ulterioare cu Balduin I al Ierusalimului, ca a treia soție a acestuia. Adelaida era fiica lui Manfred del Vasto (fratele marchizului Bonifaciu del Vasto de Liguria apuseana și al lui Anselm del Vasto). Familia tatălui ei era o ramură a Aleramicilor, având o origine comună cu aceștia (care erau marchizi de Montferrat) provenind din Aleramo de Montferrat. Frații ei au întemeiat
Adelaida del Vasto () [Corola-website/Science/328243_a_329572]
-
soție a acestuia. Adelaida era fiica lui Manfred del Vasto (fratele marchizului Bonifaciu del Vasto de Liguria apuseana și al lui Anselm del Vasto). Familia tatălui ei era o ramură a Aleramicilor, având o origine comună cu aceștia (care erau marchizi de Montferrat) provenind din Aleramo de Montferrat. Frații ei au întemeiat Marchizatul de Saluzzo, de Busca, de Lancia, de Ceva și de Savona. Adelaida s-a căsătorit cu contele Roger I de Sicilia din dinastia Hauteville în 1089, fiind cea
Adelaida del Vasto () [Corola-website/Science/328243_a_329572]
-
, marchiz de Lauriston (1768 - 1828), a fost un general francez al perioadei războaielor napoleoniene, "pair" și Mareșal al Franței în timpul Restaurației. Fiu de general, Lauriston intră la Școala Militară din Paris în 1784, dobândind o formație de artilerist. În 1792 este
Jacques-Alexandre-Bernard Law de Lauriston () [Corola-website/Science/316474_a_317803]
-
generalul Lauriston devine aghiotant al contelui d'Artois, urmându-le pe Ludovic al XVIII-lea în exil la Gand, în timpul „celor o sută de zile”. Devenit "pair" al Franței în 1815, votează pedeapsa cu moartea pentru Mareșalul Ney. Este numit marchiz în 1817, ministru al Casei regelui între 1820 și 1824 și Mareșal al Franței de pe 6 iunie 1823, luând parte la expediția din Spania, în cadrul căreia cucerește Pamplona. Numele său este înscris pe Arcul de Triumf din Paris.
Jacques-Alexandre-Bernard Law de Lauriston () [Corola-website/Science/316474_a_317803]
-
meritoriu, el influențează direct mentalitățile, până la a genera tipuri umane fixe. Cu alte cuvinte, beneficiarii versus cei care devin. Cu toate diviziunile, subdiviziunile și idiosincraziile pe care le generează: ariviști, parveniți, performeri sociali sau culturali, entertaineri și conți, viconți, duci, marchizi, monarhi, grupuri etnice sau minorități sexuale. De aici și până la actualizări stridente - dar nu injuste - nu mai e decât extrem de puțin, iar Vighi nu se ferește să parcurgă această distanță: "Mara știe un lucru pe care, de multe ori, comercianții
Slavici, managerul nostru by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/9351_a_10676]
-
184 Rose-Ackerman, Susan 54, 64, 69, 71, 72, 78, 79, 164 Rousseau 52, 53 Rubio, Mariano 39 Rwanda 225, 257 S Saddam Hussein 224 Sainsbury, Tim 126 Salarii 39, 56, 75, 83, 114, 129, 132, 143, 229 Salisbury, Robert Cecil (Marchiz) 134, 139 Sarit Thanarat 218 Scandaluri: politicieni ticăloși 15; transparență 121; Regatul Unit 123, 127, 136, 139, 142, 147; Spania 39, 42; state cu nivel scăzut de corupție 123, 127; Uniunea Europeană 244; Watergate 15, 165, 237 Scott, J.C. 8, 21
Corupţia politică : înăuntrul şi în afara statului-naţiune by Robert Harris [Corola-publishinghouse/Administrative/932_a_2440]
-
turc nu poate fi proprietar al vrunui imobil în Moldova, de facto însă turcii au ținut ocupate militărește atât Cetatea Albă cât și Chilia. Aceasta ne lămurește și atitudinea febrilă și neliniștită a lui Petru Rareș; tratatul lui secret cu marchizul de Brandenburg, subscris la Suceava [în] 1542 și motivat anume prin voința de-a recăpăta părticelele Moldovei răpite de turci. Tot în vremea lui Petru Rareș, la 1535, turcii ocupară și Tighina (Bender). Într-adevăr, ce să ne închipuim sub
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
în privirea Basarabiei. Tonul guvernului și al presei guvernamentale devine atât de impertinent încît îi dă Rusiei pretextul de a pretinde că nu poate ceda în cestiune, fiind onoarea ei angajată. Cu toate aceste opoziția guvernului era, după cum a zis marchizul Salisbury, neserioasă, adică o comedie de ochii lumii. Tot astfel, se întîmplă cu Arab-Tabia. Având încă Rusia, după Tractatul de la Berlin, un drept de apel contra hotărârii comisiei de delimitare, trupele române intră în Arab-Tabia și Rusia are din non
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
cuiva mai degrabă să râză decât să plângă. Ne place jocul cel modest al d-rei Bîrsescu, regretăm că nu se dă nici o îngrijire de a o face să propășească pe calea artei, căci face erorile cele mai elementare. Întâlnind pe marchizul de Monteclain îl întreabă dacă n-a văzut pe George. Dar nu pune semnul întrebărei. În alt loc, pândind o convorbire, ea ar trebui să ia o poziție mai atentivă și să știe că în asemenea împrejurări nu se mișcă
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
extraordinară, dar cu toate aceste, în toate împrejurările de emoțiune, am trebui să recunoaștem pe gârbovitul bătrân. Să nu crează că d-sa își pierde mințele în momente de aceste. Când aude că fiica lui era singură la braț cu marchizul, vocea, mișcarea și figura d-sale nu arată că aceasta îl surprinde și-i inspiră o cumplită bănuială. De asemenea în actul al 5-lea, când își deplânge soarta, nu-l credem. D. Velescu are statură, are voce, are pornire
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
de drept comun, În timp ce extrădarea era regula pentru infracțiunile politice. Revocarea edictului de la Nantes, În 1685, a inaugurat tradiția modernă a azilului În Europa, obligând 250000 de protestanți francezi (hughenoți) să-și părăsească patria. Noua politică l-a determinat pe marchizul de Brandenburg să adopte edictul de la Postdam, prin care hughenoții primeau autorizația de a se stabili pe teritoriile sale. După Revoluția de la 1789, refugiații politici au devenit mai numeroși decât cei care fugeau din calea persecuțiilor religioase. La ora actuală
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Guénon. 16. Mai recent, M. Onfray îi adună într-un volum intitulat Extremiștii luminilor, unde îi împarte în "materialiști radicali" (J. Meslier și La Mettrie (1709-1751)), "utilitariștii francezi" (Maupertuis (1698-1758), Helvétius (1715-1770), D'Holbach (1723-1789)) și "libertinajul feudal" reprezentat de marchizul de Sade (1740-1814). Vezi (7, vol. 4) 17. J. Locke, Eseu asupra intelectului omenesc, traducere de A. Roșu, T. Voiculescu, Editura științifică, București, 1961. 18. Partea a doua a Memoriilor sale oferă câteva date orientative pentru situația românilor din America
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
19.00, unul dintre cele mai longevive spectacole, Hangița, de Carlo Goldoni. În compania actorilor, Constantin Cotimanis, Alexandru Jitea, Gabriel Răuță, Crenguța Hariton, Anca Bejenaru, Anda Caropol, Adrian Văncică, spectatorii vor avea ocazia să cunoască o hangiță frumoasă (Mirandolina), un marchiz sărac (dar mându), un conte bogat (care împarte cadouri) și un cavaler misogin (care declară că nu se va lăsa prins în mrejele vreunei femei), într-un spectacol de Tino Geirun. Fără îndoială, este vorba despre o comedie italiană a
Teatrul Nottara te invită la "Hangița", de Carlo Goldoni by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/80218_a_81543]
-
care declară că nu se va lăsa prins în mrejele vreunei femei), într-un spectacol de Tino Geirun. Fără îndoială, este vorba despre o comedie italiană a secolului al XVIII-lea. Deși este curtată de contele D’Albafiorita și de marchizul di Forlipopoli, atenția Mirandolinei este atrasă de cavalerul di Ripafratta. Dar, cu siguranță, dragostea și viclenia femeilor nu s-a schimbat în ultimele două secole, drept urmare pare aproape imposibil să nu apreciem această piesă atemporală, privind-o pur și simplu
Teatrul Nottara te invită la "Hangița", de Carlo Goldoni by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/80218_a_81543]
-
acest volum, va evidenția, dincolo de idealulul afișat al eliberării totale a omului, inerentele limite ale mișcării lui Breton, după cum e firesc și interesul criticului pentru scriitorii mai vechi sau mai noi aflați în conflict cu lumea în care trăiesc - precum marchizul de Sade, din care alcătuiește în 1948, prefațând-o, o primă antologie și tipărește corespondență în revista "Les Lettres Nouvelles"; ori cenzuratul Henry Miller, prezentat elogios încă în 1946 și căruia îi reliefează revolta contra conveniențelor sociale ipocrite, vitalitatea debordantă
Maurice Nadeau în serviciul literaturii by Ioan Pop () [Corola-journal/Journalistic/14207_a_15532]
-
Danemarcei. La 27 iulie 1889, Prințesa Louise s-a căsătorit cu Alexander Duff, al 6-lea Conte de Fife la Palatul Buckingham. La două zile după nuntă, regina Victoria l-a numit pe soțul nepoatei sale Duce de Fife și Marchiz de Macduff. Alexander era cu 18 ani mai mare decât Louise și erau verișori de gardul trei, ca descendenți ai regelui George al III-lea. Ducele de Fife și Prințesa Louise, Ducesă de Fife au avut trei copii: La 9
Louise a Marii Britanii () [Corola-website/Science/312913_a_314242]
-
de Blois", titlu deținut anterior de sora să vitregă, Mărie Anne de Bourbon, fiica recunoscută a lui Ludovic și a Louisei de La Vallière. În actul de recunoaștere, numele mamei n-a fost menționat deoarece Madam de Montespan era căsătorită cu marchizul de Montespan care ar fi putut cere paternitatea copilului. În timpul nașterii sale, relația dintre părinții ei era pe sfârșite din cauza posibilei implicări a Doamnei de Montespan în "Afacerea otrăvurilor". Frații ei mai mari Louis Auguste și Louise Françoise au fost
Françoise-Marie de Bourbon () [Corola-website/Science/312846_a_314175]
-
și Arthur a fost încheiată în 1202, însă ea nu s-a materializat într-o căsătorie, dat fiind că Arthur a dispărut, presupunându-se că ar fi fost ucis la instigațiile regelui Ioan al Angliei. În timpul unui război împotriva Franței, marchizul Filip I de Namur a fost luat prizonier și s-a putut răscumpăra doar promițând că se va căsători cu Maria și, totodată, trimițându-le pe cele două nepoate ale sale, contese de Flandra și Hainaut, la curtea regală a
Maria de Franța (1198–1224) () [Corola-website/Science/324560_a_325889]
-
s-a putut răscumpăra doar promițând că se va căsători cu Maria și, totodată, trimițându-le pe cele două nepoate ale sale, contese de Flandra și Hainaut, la curtea regală a Franței. Căsătoria cu Filip nu a produs copii, iar marchizul de Namur l-a numit ca moștenitor pe nepotul său, Filip de Courtenay, după care a murit în 1212. Maria s-a recăsătorit în 22 aprilie 1213 la Soissons, cu ducele Henric I de Brabant, care rămăsese văduv cu trei
Maria de Franța (1198–1224) () [Corola-website/Science/324560_a_325889]
-
, numit și cel Nobil (n. 1175 - d. 9 octombrie 1212), a fost marchiz Namur de la 1195 până la moarte. Filip a fost al doilea fiu al contelui Balduin al V-lea de Hainaut cu contesa Margareta I de Flandra. Bunica sa pe linie paternă a fost Alice de Namur. Balduin al V-lea purtase
Filip I de Namur () [Corola-website/Science/324551_a_325880]
-
nu a fost un membru al unei familii domnitoare, a fost ușor pentru el să-și stabilească reședința la Sankt Petersburg. Nunta a avut loc la 2 iulie 1839 la Palatul de Iarnă. Ceremonia a fost descrisă în detaliu de marchizul de Custine, care a vizitat St Peterburg în acea perioadă. El a admirat-o pe Marea Ducesă pentru grația ei, dar i-a displăcut ducele de Leuchtenberg. Nicolae I nu a scutit nici o cheltuială pentru nunta fiicei sale și festivitățile
Marea Ducesă Maria Nicolaevna a Rusiei (1819–1876) () [Corola-website/Science/318245_a_319574]
-
XIV-lea", "Eseu asupra moravurilor și spiritul națiunilor" și "Scrieri Filosofice". ""Scopul meu suprem"," scria el, în 1739, ""nu este o istoria politică sau militară, aceasta este istoria artelor, comerțului, civilizației - într-un cuvânt, - a minții umane."" Nicolas de Condorcet, marchiz de Condorcet, (n. 17 septembrie 1743 - d. 29 martie 1794 ), un filosof, pedagog, matematician, politolog, economist și om politic francez, a scris "Schița asupra tabloului istoric al progresului spiritului uman". David Hume (n. 26 aprilie 1711 - d. 25 august 1776
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
care l-au identificat pe Hernan Cortés au confirmat de asemenea că Francisco Pizzaro se află în Lima. Sunt ale lui aceste oseminte care atrag turiștii, ciuruite de împunsături și deformate de lovituri. Pizzaro, crescător de porci în Spania și marchiz în America, fusese asasinat în 1541 de camarazii săi conchistadori, în timp ce se certau eroic pe prada jefuită de la imperiul incașilor. A fost înmormântat pe ascuns, în curtea catedralei. Patru ani mai târziu, l-au lăsat să intre. Și-a găsit
7 OCTOMBRIE. ULTIMELE CĂLĂTORII ALE LUI PIZZARO (FRAGMENT DIN „FIII ZILELOR” DE EDUARDO GALEANO) () [Corola-website/Science/296021_a_297350]
-
Întâlnește la Berlin cu Dom Pernety. Willermoz fondează Ordre des Chevaliers Bienfaisants de la Cité Sainte. Stricta Observanță Templieră cade de acord cu Grand Orient ca să fie acceptat Ritul Scoțian Rectificat. 1782 Mare congres al tuturor lojilor inițiatice la Wilhelmsbad. 1783 Marchizul Thomé fondează Ritul lui Swedenborg. 1784 Saint-Germain moare probabil În timp ce, În serviciul landgrafului de Hesse, punea la punct o fabrică de coloranți. 1785 Cagliostro fondează Ritul de la Memphis, care va deveni Ritul Antic și Primitiv de la Memphis-Mițraim și care Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
flecăreli despre masonerie. Și vorbind, după obiceiul lui, trecea treptat la reevocarea la persoana Întâi. „În timpurile acelea În Franța se scriau deja niște couplets despre noua modă a Frimasonilor, lojile se multiplicau și prin ele se Învârteau arhiepiscopi, călugări, marchizi și prăvăliași, iar membrii casei regale deveneau mari maeștri. În Stricta Observanță Templieră a tipului ăluia dubios, von Hund, intrau Goethe, Lessing, Mozart, Voltaire, apăreau loji În rândul militarilor, În regimente se complota pentru a-l răzbuna pe Hiram și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]