909 matches
-
cu teribilă tandrețe. În timp ce mă lăsam în voia ei - mă gândesc la tine. Elementul mării ne leagă - cu aceeași complicitate la care sunt obligate, față de noi, toate lucrurile de pe lume. Din larg dănțuiesc în apă cu înclinări bizare - și ConstanțaCity (mizeră, arhi-defunctă cetate) se profilează cu vagi pretenții new-yorkeze și chiar cu o râpă care, înnobilată de depărtare, aduce a Acropolă (la fața locului - prăvălitură de ziduri ruinate, compisate de mâțe și câini, și de șandramale delabrate). Revii către dig - te
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
de stepă dobrogeană - frați cu cei din jurul lacurilor bucureștene. Florile câmpului fac un lanț între noi, aruncă o punte suspendată peste distanța ce ne desparte - ca de altminteri toate lucrurile de pe lume care ne sunt complice... Constanța e o cetate mizeră și arhi-defunctă, în care numai figurile levantine care-ți ies în cale pe străzi pun o pată de culoare. Seara însă se aprind în port lumini albe, roșii, verzi și chiar albastre, care tremură în mare ca necontenite semne și
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
de la cap la coada o "Cântare a Cântărilor" (nu cea a regelui Solomon) unică, a securiștilor acoperiți sau descoperiți, a colegilor, șefilor și subalternilor, prietenilor, cunoștințelor, vecinilor... Nu este scrisă în hexametri, ci în metri de proză stâlcită, agramată și mizeră, fiind alcătuită în perioada 1974-1989 D.C.! "Big-bang-ul" avea să înceapă în 1974, după instalarea telefonului în apartamentul "proprietate personală", soția comentându-mi, în diverse ocazii, că "aude voci străine în telefon, muzică, discuții, interferențe...", trăgând concluzia că "suntem ascultați". Dată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
Notele sunt "format stas" poartă sus, în stânga, un număr, numele conspirativ al "sursei", locul unde a fost redactată și data "emiterii". "Locurile" de redactare erau de obicei apartamente ale unor membri ai "Cooperativei" plecați la posturi pe la ambasade, locuințe sordide, mizere, mobilate sărăcăcios și fără gust, care spuneau multe despre "proprietari". Apar astfel "Casa Bălcescu", "Casa Baladă"... și, surpriză, "Casa Universitate" o cămăruță situată în podul "Almei Mater" bucureștene! După "proza de rigoare" a "surselor" și semnătura cu numele "conspirativ", Notele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
a deveni, prin acumulare, un capitalist, un stăpân, un Napoleon. Dar domnul Proharcin este încă în prea mare măsură un slujbaș pentru a putea realiza un proiect de asemenea amploare. Visul puterii, care se înfiripă fastuos pe ecranul unui paravan mizer, himeric în timpul vieții, se împlinește, bizar, în moarte. În lumina senzaționalei descoperiri a tezaurului său, mort, domnul Proharcin pare tuturor o forță: «semăna cu un capitalist încercat, trecut prin ciur și prin dârmon, care nici pe lumea cealaltă nu vroia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
și regizorul, dar nu și noi) de cauzele și scopurile pedepsei, trăind ca vrăjite exclusiv într-un prezent al torturii. Distanța dintre oameni crește enorm, și nici în vechime faraonul cel mai hieratic și stelar nu avea asupra celui mai mizer supus al său mai multe prerogative decât, în acest film, un consătean asupra altuia, dacă primul a îmbrăcat uniforma de jandarm, iar celălalt e prizonierul său. Dar printr-un foc de armă tras în pieptul „stăpânului”, care făcuse imprudența de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
terenul fraternității, pentru dreapta împărțire a patrimoniului lăsat tuturor de Dumnezeu, și pentru soluționarea eventualelor neînțelegeri, cu mijloacele rațiunii și nu ale forței? Lumea știe că există un Papă, îl aude și îi apreciază glasul, unica autoritate morală pe acest mizer pământ; dar de ce să nu dăm de înțeles lumii că alături de acea voce există o solidaritate, nu a vorbăriei, ci una reală și faptică a unei armate de preoți și călugări și, prin urmare, a unei forțe neînvinse de conștiințe
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
-i adevărul. Poate chiar temerile bătrâneții m-au convins să părăsesc desfătările Romei. Bătrânețea e o moarte treptată care încetinește bătăile inimii și înfrânge încet-încet dorința de a trăi. Nu voiam să arăt lumii aceleia, golite de orice valori, declinul mizer al trupului meu. Am râvnit singurătatea unei păduri sacre în care să părăsesc viața neștiut de nimeni; n-am iubit niciodată atât de mult ca acum stranietatea naturii. Obscuritatea fremătătoare din frunziș, murmurul difuz al apei, ciripitul păsărilor de aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ceea ce mă privește, relele cele mai mari. Nu știu cum să mă apăr de ele. Nu-mi rămâne decât fuga și părăsirea. Maestrul în arta iubirii care am fost, acum nu mai există... Ceea ce a mai rămas din el e o relicvă mizeră, fără virilitate, fără nici un rest de orgoliu. Nu mai am nici o nevoie de dragoste, nu mai reușesc să am nici un sentiment. Doar oboseală - o sfârșeală letală - și o neîndoielnică presimțire a morții... Humă Să mori cu încetul. Să te stingi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
în permanență; n-am mai văzut-o, nici măcar o dată. Acum mi se pare că tot mai simt chinul acela; poate că, instantaneu, mă îndrăgostisem cu adevărat de fetița aceea, deși eram foarte mici, dar încercările mele de seducție au fost mizer răsplătite de părăsirea ei lașă. Cred că am înțeles atunci, de prima dată, că ființa feminină poate fi trădătoare și rea; de aceea, preventiv, mi-am antrenat trupul și sufletul, scriind atâtea manuale erotice care nu sunt altceva decât niște
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
era vorba de o apă foarte sărată, căci trupul meu plutea deasupra fără să fac prea mult efort și simțeam o extraordinară senzație de ușurare. În jur înotau sute de viermișori negri, respingători. Aia mi-a explicat că aceste vietăți mizere reușesc să prepare un nămol rău mirositor ce poate să redea vigoare și tinerețe celor care se ung cu el pe corp. Mi-am acoperit trupul cu nămol din acela; Aia mi-a pus un strat mai gros pe spate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
patroni ai unor boîtes mărunte, mai de pe la margine, dar Încă suculente, unde am mâncat și eu deunăzi, pe veresie, cu colonelul meu, un excelent bœuf braisé servit cu gene rozitate, În porții mari, fostului patron, egal acum cu mine În mizera noas tră pensie, egal cu mine care nu am dat totuși ascultare bătrânului sceptic Canianu. ...Nici azi nu-s Încă dumirit de-a binelea: ce cale sigură trebuia s-apuc? Horoscopul meu le indică, am văzut, cu naivitate sau În
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
frumosul meu glas de bas numai din câteva cuvinte schimbate. Când un inspector școlar, care iarăși abia mă cunoștea din câteva notițe despre inteligența la copii, Îmi oferea o catedră, fără de care astăzi nu m aș putea prevala măcar de mizerul meu statut civil de pensionar. Când până Încoace, târziu, prin 1930, eram chemat la un post de conducere Într-o specialitate necunoscută mie, dar unde aveam să-i descurc pe specialiștii cei atât de Încur căreți. Când până mai acum
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
degetele pe buze, cerându-i astfel tăcere, și-și deschisese brațele. Fata se pomenise la pieptul lui, covârșită de un sentiment de fericire fără seamăn. Niciodată nu se simțise mai ocrotită. Niciodată lumea nu-i păruse atât de frumoasă. Cămăruța mizeră cu pereții coșcoviți și acoperiți de pânze de păianjen dispăruse ca prin farmec și simți dintr-odată parfumul dulce al crinilor din grădina de la castel. Nici o clipă nu se Întrebase cum de se petrecuse o asemenea minune. Când Bodo era
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Evreii din Dorohoi au fost deportați, în special, la Moghilev. Despre situația lor găsim potrivit să redăm textul unui raport întocmit la 26 ianuarie 1944 cu nr.4640 de către evrei repatriați și trimis Centralei evreilor: „Credem că este cunoscută starea mizeră a evreilor deportați în noiembrie 1941, populația evreiască din orașul și județul Dorohoi în număr de 10000 de suflete. Recrutată din pătura pauperă, lipsită de pătura conducătoare, ea a fost condamnată de la început pieirii. Majoritatea evreilor din Dorohoi a fost
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
Liniștea nopții mă împingea la contemplație, aerul rece îmi dădea un sen timent tonic. (Nu știu ce e un sentiment tonic, dar am văzut că ex presia se folosește.) Mă simțeam un mic dumnezeu ce tutelează de la înălțimea etajului cinci exis tențele mizere și inconștiente, animalice de-a dreptul - căci ce e mai animalic decît somnul sau foielile transpi rate, pe lumina stinsă, din așternuturi ? Nu m-am gîndit niciodată că, prin forța împrejurărilor, fiind la etajul cinci, mai existau oameni și deasupra
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
se poate (de vreme ce celelalte primesc totuși scrisori de la Paris), să primesc vești de la tine ca să pot trăi. Celelalte persoane stau comod în casă, acasă, dar eu, așa rănită în sentimentele mele, în opiniile mele, trebuie să lupt pentru existența asta mizeră. Știu că nu sunt [o eroină] corneliană, că sunt o biată epavă fără minte, că n-ar trebui să-ți scriu așa, că ai și tu grijile tale materiale, că ar trebui să zâmbesc când îți scriu, că ar trebui
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
din apartamentul cumpărat de Tata În strada Luterană, unde locuiesc și azi, pe colonelul de securitate care ocupase casa „cu japca”, cum se făcea atunci, după ce vechii ocupanți, o pereche de artiști evrei, emigraseră!Ă, pe scurt, În această lungă, mizeră, dar și splendidă, prolifică și orgolioasă perioadă a mea - orgolioasă, deoarece, afirmându-mi voința, liberul arbitru, mi-am regăsit echilibrul moral și demnitatea! -, Raicu s-a depărtat de mine, abia dacă ne mai salutam pe stradă. După mulți ani, la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
bazată pe decenii de efort continuu, de muncă asiduă, pe care ți-o dau sediile băncilor și marilor companii de pe Avenida Paulista, bulevardele largi, parcurile enorme, casele bine rostuite. Dar nu puteam să nu observ la intrarea în oraș cartierele mizere, coșmeliile din tablă și carton, oameni maturi și copii subnutriți și prost îmbrăcați. Ca atare, nu m-am simțit în largul meu nici la New York, nici la Sao Paulo. Prima așezare portugheză pe malul oceanului, Sao Vicente, întemeiată la 1532
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
străduțele din jur se dansa tangou. O altă "locație" de curiozități și antichități era "Feria de Tristan Narvaja", care funcționa în același loc din 1909. (Stau și mă întreb de ce nu există așa ceva și în București, nu un talcioc oriental mizer, ci un târg civilizat, care ar atrage localnici și turiști). O ferie mai restrânsă era și în port și, după "marketing", priveam splendidele transatlantice ancorate la chei. Aici am admirat superbul "Queen Elisabeth 2", lung de 294 metri, purtând 1500
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Europe tot mai îndepărtate de la care I.D. Sârbu își lua semnificativ adio într-un volum rămas în sertar până în 1989 : Adio, Europa ! Ceea ce vedea spectatorul anilor ’80 în film semăna foarte mult cu lumea lui, o lume a unei periferii mizere cu corelatul ei antropologic, caracterizată prin : insalubritate, promiscuitate, pauperitate, lumina difuz-maladivă scursă din becuri chioare, găunoase tirade patriotice, gigantomanii absurdiste care proiectau în smârcul levantin „ctitorii” megalomanice în gustul satrapiilor orientale, imprecația cea mai virulentă, decăderea morală etc. Pintilie își
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
putea să ne reprezinte cu cinste oriunde, în limbi străine vorbite aproape de perfecțiune, care sunt atăt de delicați încât nu ar putea jigni nici să vrea, ocupă pretutindeni în țară posturi mult sub nivelul lor de pregătire, trăiesc din salarii mizere și sunt adesea examinați pentru competență, de șefi care nu au nici a zecea parte din cunoștințele lor. Oamenii Aceștia, specialiștii noștri, își poartă rodul de cultură și profesionalism, pe care nu îl mai vrea nimeni, cu simplitate, tristețe și
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
din urmă, totul se reduce la o singură problemă: pentru ce trăiesc oamenii și cum trăiesc ei? Oamenii povestirilor lui Cehov, resemnați la început, învață cu vremea alfabetul lucidității și, în cele din urmă, nu se mai mulțumesc cu situația mizeră în care trăiesc. Procesului intim de analiză lucidă a degradării lor îi urmează o luare de poziție.Dacă unii dintre oamenii primelor sale povestiri se mulțumesc să-și plângă soarta sau să-și strige insatisfacțiile, mai târziu, eroii săi vor
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Daniela Lupiş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1383]
-
în mare parte, existența sub semnul flamurilor ilegale, la catarg, cu prețul unei vieți scurte și violente, cu rare momente de fericire, în spațiul strâmt de la bordul vreunei goelete, pe nisipul fin al vreunei plaje izolate sau în vreo tavernă mizeră din port. Dacă nu au sfârșit de glonț, de sabie, de tun, de boală sau înecați, marinarii ilegali ai secolelor al XVII-lea-al XIX-lea, în Occident, corsari, contrabandiști de apă și pirați au agonizat în ștreang, sub pedeapsa
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
și cu inimosul tovarăș Daraban, din zori și până-n noapte am colindat fabricile sectorului Albastru, ducând cuvântul de organizare și hotărârea de luptă pentru o viață mai bună. Mi-amintesc cu câtă bucurie ne primeau truditele muncitoare al căror prânz mizer îl împărțeam de multe ori: pâine cu dovleac, pâine cu struguri - ăsta era belșugul după care plâng astăzi cu lacrimi de crocodil „istoricii”. Cu lacrimi în ochi ascultau cuvintele noastre despre o viață mai bună, despre egalitate de drepturi, salarii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]