891 matches
-
r-v. 5 Luigi Santoni, Notizie storiche delle chiese dell'arci-diocesi fiorentina, Mazzoni, Florența, 1847, pp. 349-350. Familia Machiavelli deținea două treimi din dreptul de patronaj, iar conducătorii Partidului Guelf o treime. Spre deosebire de priory din Anglia, care are o functie monastica, prioria italiană este o simplă biserică care are "sateliți" sau care are în subordine alte biserici. 6 Beneficiile familiei Machiavelli au fost descrise în Gene Brucker, "Niccolò Machiavelli, His Lineage, and the Tuscan Church", I Tatti Studies, 13 (2010), pp.
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
interpretase versetul lui Pavel în mod restrictiv, ca o referire la cei ce se mîntuie efectiv. într-o scrisoare din 429-430 trimisă unui anume Rufin (Epistula ad Rufinum de gratia et libero arbitrio), Prosper spune că unii membri ai comunității monastice din care face el parte scriseseră prelegeri (collationes) contra lui Augustin, pe care el, însă, îl apăra. Prosper nega că Augustin ar fi propovăduit într-adevăr lucrurile de care era acuzat, și anume că, sub pretextul doctrinei harului, n-ar
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Aur, care fusese alungat și avea să moară în exil. După hirotonisire, Cassian a plecat la Marsilia, unde a înființat în 415 o mănăstire pentru bărbați și una pentru femei; tot aici s-a stabilit, dedicîndu-se mai ales răspîndirii idealului monastic pînă la sfîrșitul vieții (cca 435). De aceea, toate scrierile sale datează din această ultimă perioadă a vieții sale. a) Motive spirituale ale operelor ascetice Cassian este una din acele figuri care în secolul al V-lea se întîlnesc tot
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
spune și titlul, analiza etică și ascetică a păcatelor omenești. O altă operă de mari dimensiuni a lui Cassian conține Convorbirile (Collationes), adică discuțiile pe care Cassian și prietenul său Germanus le avuseseră în trecut cu faimoși întemeietori de lăcașuri monastice. Scrierea a fost publicată în trei părți separate, fiecare avînd o prefață proprie. Prima, care conține zece convorbiri, a fost începută la cererea episcopului Castor și a fost terminată la puțin timp după moartea acestuia, în 420; de aceea nu
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
are drept model viața anahoretică a călugărilor din Egipt, vizitați de Cassian în tinerețe. Scriitorul își amintește vizitele sale în mănăstirile egiptene, și fiecare „vizită” este însoțită de o „convorbire”. în Occidentul secolului al V-lea, Cassian reprezintă vîrful meditației monastice; el reia elementele ascezei egiptene și le plasează în climatul și în mediul social și cultural din vremea sa. Cronologic vorbind, acest scriitor este contemporan cu Augustin, însă din punct de vedere tematic aparține pe deplin perioadei ulterioare acestuia: nu
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
perioadei ulterioare acestuia: nu privește deloc în mod retrospectiv spre trecut, așa cum făcea episcopul de Hippona, care încheiase secolul al IV-lea și marcase începutul celui de-al V-lea așa cum am spus mai sus. Cassian pune bazele unei „reguli” monastice ideale, despre care el crede că poate îndeplini foarte bine și o funcție juridică, nu doar una spirituală. De aceea, scriitorul nu trebuie privit doar ca o figură din istoria monahismului, unde oricum a ocupat o poziție importantă, ci și
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
izolării în pustietate; ulterior, întărit prin acele experiențe, teoretizează și instituționalizează necesitatea desăvîrșirii: însă această desăvîrșire nu poate fi atinsă decît într-o instituție, care este cea a condiției de monah - mai precis, într-o mănăstire - nu prin anahoreză. Lăcașul monastic nu asigură doar separarea de lume, ci și separarea de creștinii care trăiesc în acea lume, separarea desăvîrșiților de cei nedesăvîrșiți. „în acest sens, Cassian execută o operațiune culturală cu valoare universală și, în acest scop, propune o doctrină ecleziologică
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
dovedește insuficient și nu dă rezultate în încercarea de a atinge viața desăvîrșită. Procedînd astfel, el nu ține cont de experiențele unor contemporani ai săi, Ieronim, Augustin, Martin din Tours, pe care îi consideră în acești spirituali mediocri; norma vieții monastice vine din Egipt, deși Ioan Cassian realizează dificultățile - chiar de ordin material, de exemplu, legate de felul în care se îmbracă cenobiții - ce pot împiedica o transplantare imediată a experienței egiptene în Gallia. Pentru Augustin, separarea de lume nu e
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
cauză în raport cu cea a lui Augustin și chiar cu cea a lui Ambrozie. Călugărul nu se ocupă de lume, iar cine trăiește în lume se află, sub anumite aspecte, pe același plan cu cei din afara creștinismului. Monahismul, mai precis regula monastică, este norma desăvîrșirii: această normă propune singura posibilitate de a-l urma pe Cristos care-i mai rămîne unui creștin din epoca postapostolică sau, oricum, creștinului ce trăiește într-o lume non-creștină. b) Origenism și pelagianism în opera lui Cassian
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Scriitori din cercul de la Lerin Cultura galică din secolul al V-lea, încă înfloritoare în ciuda invaziilor și suferințelor provocate de invaziile barbarilor, este ilustrată de producția literară născută într-un mediu cu totul particular, cel din Lerin. în această ambianță monastică a trăit un cerc de asceți ce respectau anumite principii spirituale și au creat o bogată literatură, omogenă în sine și cu caracteristici care o fac să se deosebească de cea produsă de alți scriitori galici din aceeași perioadă. Cu
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
deja în generația precedentă, cea a lui Martin din Tours, din care mulți asceți, așa cum ne spune Sulpicius Severus, deveniseră episcopi în orașele din Gallia. în sfîrșit, în ciuda faimei comunității din Lerin, noi nu știm să fi existat vreo „regulă” monastică instituită aici și nici nu avem informații despre faptul că starețului i-ar fi fost conferită o autoritate, ca să spunem așa, „harismatică”. Probabil că nu exista nici o regulă; știm că în aceste „mănăstiri” primitive prima regulă era adeziunea la normele
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
ascetului, ce trebuie să-l inspire și pe Ilarie, care de altfel era deja monah. Prin urmare, nu e vorba de apărarea vieții călugărești împotriva detractorilor săi, care erau totuși numeroși în acea vreme, ci de o glorificare a vieții monastice în sine. în schimb, în Ieșirea din lume, scriitorul îl îndeamnă la convertire pe nobilul Valerian (care va deveni apoi Valerian de Cimiez): convertirea trebuie înțeleasă în sensul cel mai profund al termenului, pe care acum îl cunoaștem. Opera a
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
mod activ la toate controversele care au tulburat Biserica din Gallia, devenind faimos atît pentru doctrina sa, cît și pentru viața ascetică; în perioada episcopatului său s-a întors deseori la Lerin, unde a avut grijă să mențină rigoarea vieții monastice. Datorită renumelui său, a fost însărcinat de împărat să trateze cu vizigoții care, conduși de regele Euric, invadaseră Gallia Narbonensis. însă în 477 cînd Euric a pus stăpînire pe această provincie, Faustus a trebuit să plece în exil, de unde s-
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
viris illustribus, TU 14, 1, Leipzig, 1896; PL 58 (De ecclesiasticis dogmatibus). Studii: S. Pricoco, Storia letteraria e storia ecclesiastica dal De viris illustribus di Girolamo a Gennadio, Facoltà di Lettere e Filosofia, Catania, 1979; Idem, „Storia ecclesiastica e storia monastica nel De viris illustribus di Gennadio”, în ***, La storiografia ecclesiastica nella tarda antichità, cit., pp. 241-273. Iulian Pomerius era originar din Mauritania și a fost prezbiter în Gallia. Din unele izvoare reiese că ar fi predat la școala de la Arles
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
familia, iar tatăl său a murit tot atunci. După numai cîțiva ani, goții i-au luat proprietățile și el a trebuit să trăiască precum un sclav; a ieșit cu greu din acea stare. Ar fi vrut să se dedice ascezei monastice, dar n-a putut, din cauza greutăților în care se zbătea familia sa. S-a dedicat însă vieții religioase și studiilor teologice. Nenorocirile nu au încetat; după ce i-a pierdut pe toți cei apropiați, s-a refugiat la Bordeaux la niște
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
studiului lui Homer. După o carieră în administrația statului, la maturitate trăiește și el o „convertire”, dacă e să-l credem pe biograful său: în urma lecturii unei omilii a lui Augustin dedicate Psalmului 36, a hotărît să se dedice vieții monastice. însă, cum persecuțiile regelui Trasamundus (496-523) l-au constrîns să fugă din mănăstirea sa, a trebuit să rătăcească apoi dintr-o localitate în alta. Mai tîrziu, Fulgențiu s-a gîndit să plece în Egipt ca să se dedice în liniște anahorezei
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Egipt era răspîndită erezia monofizită), Fulgențiu a renunțat la proiectul său și, în anul 500, s-a dus la Roma, ajungînd acolo o dată cu armatele lui Theodoric. întors după puțin timp în Africa, în 507, s-a dedicat din nou vieții monastice, la care a trebuit să renunțe pentru a accepta numirea ca episcop de Ruspe, un mic oraș din provincia Bizacena, unde a ținut să-și păstreze haina și stilul de viață monahale. Alegerea sa ca episcop fusese însă clandestină, întrucît
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
atît mai mult cu cît lipsesc aproape cu desăvîrșire povestirile despre miracole. Dacă această biografie este autentică, Ferrando a fost încă din tinerețe în preajma lui Fulgențiu și l-a însoțit în exil în Sardinia, unde s-a convertit la viața monastică, și a rămas lîngă Fulgențiu în mănăstirea pe care acesta a întemeiat-o la Cagliari. S-a întors o dată cu episcopul în Africa, în 523, și ulterior a devenit diacon al Bisericii din Cartagina. în schimb, dacă această biografie nu e
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
minunile înfăptuite de sfînt. Astfel, biografia Sfîntului Severin își păstrează prospețimea. Eugippius a compus și o Culegere de extrase din operele Sfîntului Augustin (Excerpta ex operibus Sancti Augustini), pe care o folosea în timpul cursurilor ținute într-o școală cu caracter monastic. Bibliografie. Ediții: CSEL 9, 1-2, 1885-1886 (P. Knöll); SChr 374, 1991 (P. Regeret). Victor, episcop de Capua, este un personaj obscur, important mai ales pentru că s-a ocupat de traducerea în latină a Evangheliilor; această traducere, păstrată într-un codex
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Mare în cartea a doua a Dialogurilor sale (p. 000). în contextul istoriei literare amintim doar Regula monahală (Regula monachorum) a lui Benedict, care a fost unul dintre primele regulamente occidentale, inspirat în foarte mare măsură și din bogata cultură monastică grecească, în special din Vasile cel Mare. Opera ne-a parvenit în două redactări: prima, mai accesibilă, și destinată să fie înțeleasă imediat, iar cea de-a doua reelaborată și mai corectă din punct de vedere gramatical și literar. Bibliografie
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
romană și mănăstirea din Calabria, ci constă în persistenta vocație a lui Cassiodor pentru studiile biblice și religioase...” Ar fi simplist așadar să reducem Vivarium-ul la o instituție exclusiv intelectuală sau la o școală laică și să uităm premisele sale monastice. Pretinsa „noutate” a așezămîntului trebuie să fie, din acest punct de vedere, substanțial redimensionată. în noul rol de conducător al mănăstirii fondate de el însuși și pentru a răspunde cerințelor considerate de el obligatorii pentru o cultură monastică potrivită cu
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
premisele sale monastice. Pretinsa „noutate” a așezămîntului trebuie să fie, din acest punct de vedere, substanțial redimensionată. în noul rol de conducător al mănăstirii fondate de el însuși și pentru a răspunde cerințelor considerate de el obligatorii pentru o cultură monastică potrivită cu viziunea lui, Cassiodor a compus cîteva opere pe care le enumeră în prefața la tratatul Despre ortografie, scris la sfîrșitul vieții. în scrierea acestor opere, el s-a inspirat, pe cît posibil, din literatura greacă și a desfășurat
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
alan prin naștere, secretar al lui Guntiges, un funcționar got al Imperiului de Răsărit. Cînd Iordanes a început însă acel rezumat, era cunoscut deja ca scriitor, iar activitatea sa se desfășoară înainte de 550; după aceea, s-a „convertit” (la viața monastică sau la catolicism, pentru că era arian: nu se știe precis). Iordanes începuse să scrie o Cronică prescurtată (Abbreviatio Chronicorum), mai precis o trecere rapidă prin întreaga istorie universală; și-a întrerupt munca pentru a se dedica rezumării Istoriei goților a
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de aceea insistă în mai multe rînduri asupra necesității ca și unii, și ceilalți să cunoască Scriptura și ca preoții să aibă grijă de formarea credincioșilor. în rest, Cezar vehiculează motivele tradiționale ale exegezei, ale eticii creștine și ale spiritualității monastice; nu face referiri la evenimentele politice din țara sa, în care a fost implicat în atîtea feluri, ci se oprește doar asupra realității sociale a creștinilor; de aceea, predicile sale prezintă un tablou fără doar și poate negativ, dar interesant
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Biserică (De ecclesiasticis officiis); titlul Despre datorii ne trimite la Ambrozie și poate chiar la Cicero; e prezent în această scriere și Tertulian, ce pare să fi fost citit destul de mult în Spania vizigotă. Isidor e și autorul unei Reguli monastice (Regula monachorum) al cărei conținut e legat de cel al cărții a treia din Despre datorii: avem de-a face aici, cum observă Fontaine, cu un respect exagerat pentru reguli, care devine aproape represiv. în sfîrșit, ne-au mai rămas
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]