983 matches
-
principalul susținător al literaturii americane realiste. Pentru Howells realismul va "dovedi fidelitate față de experiența fenomenală și probabilitatea motivelor este o condiție esențială a unei mari literaturi imaginative" (Criticism and Fiction, 15). Este bine de observat că influența literaturii realiste (și naturaliste) asupra jurnalismului literar narativ a fost mai mult în direcția descoperirii unei articulații critice. Tehnicile literaturii realiste și naturaliste erau de mult folosite în formele narative nonficționale - inclusiv în jurnalismul literar narativ premodern. Acesta chiar precede romanul modern, care și-
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
o condiție esențială a unei mari literaturi imaginative" (Criticism and Fiction, 15). Este bine de observat că influența literaturii realiste (și naturaliste) asupra jurnalismului literar narativ a fost mai mult în direcția descoperirii unei articulații critice. Tehnicile literaturii realiste și naturaliste erau de mult folosite în formele narative nonficționale - inclusiv în jurnalismul literar narativ premodern. Acesta chiar precede romanul modern, care și-a împrumutat tehnici atribuite realismului de la narațiunile nonficționale timpurii. În tot cazul, articularea literaturii realiste și mai târziu naturalismul
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
este în nici un caz rațională și ordonată - fără să aibă vreo importanță cât de rigide vor fi convențiile, fie ele sociale, științifice, intelectuale, religioase ori estetice (romanța istorică este un exemplu al ultimei categorii), sau oricare combinație a lor. Literații naturaliști descoperă în calitatea aleatorie a lumii fenomenologice tema capriciului subiectului. Hamlin Garland, spre exemplu, încearcă să-și teoretizeze în Crumbling Idols propria literatură și să impună o balanță între cunoașterea existenței lumii înconjurătoare nemijlocite și contingente, pe de o parte
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
se lărgesc în zâmbete largi și luminoase" (595). Deci minerii îi întâmpină cu neașteptate gesturi de prietenie, neașteptate pentru că în prima clipă au fost percepuți ca fiind niște spectre, simboluri ale adâncului profund, în mod clar o temă comună literaturii naturaliste a acelui timp pe care Crane o reprezenta în chip proeminent. Această ambiguitate a lumii fenomenale este explorată mai departe atunci când Crane expune un dialog între ghid și mineri. Strategia este semnificativă, întrucât Crane evită intruziunea jurnalismului convențional luând interviuri
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
de jurnaliști, începuse să intre în declin către sfârșitul primului deceniu al veacului al XX-lea: o părere critică tot mai largă nega acestei întreprinderi jurnalistice calitatea de "literatură". În istoria sa Pattee pune față în față jurnalismul și literatura naturalistă, discutând despre scriitorii care erau și jurnaliști și promotori ai naturalismului: În perioada ultimilor ani ai secolului (al XIX-lea) a apărut în literatura americană un grup de tineri, jurnaliști în cea mai mare parte a lor, care în acel
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
fost descris drept una dintre cele mai remarcabile personalități engleze ale secolului al XVIII-lea. 40 Benjamin Franklin Norris (5 martie 1870 -25 octombrie 1902) a fost un romancier american din timpul Epocii Progresului, scriind în mod predominant în stilul naturalist. Printre operele sale notabile se numără McTeague (1899), The Octopus: A California Story (Caracatița: o poveste californiană) (1901) și The Pit (Iadul) (1903). 41 Creșterea apelor - (lb. engl. orig). 42 Ultimul dintre practicanții magiei voodoo (lb. engl. orig). 43 Totul
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
Între aerul de cameră și aerul liber, la deosebiri de temperatură, dă o Înfățișare clară despre efectul magnetopatiei. Să luăm, În sfârșit, metoda de vindecare naturală, În forma cum se practică de obicei. Ea nu are o diagnoză deosebită. Medicul naturalist Își va Însuși succesiv un mod oarecare de a privi, cu care se va deprinde de a judeca pe bolnavi În general; dar aceasta nu este decât un sentiment subiectiv nedeterminat, fără bază lămurită. Naturalistul, În cea mai mare parte
Știința expresiei figurii sau Manualul unei noi diagnoze pentru cunoașterea stărilor de boală Întocmit pe baza cercetărilor și descoperirilor proprii de Louis Kuhne by Louis Kuhne () [Corola-publishinghouse/Science/842_a_1737]
-
1890. Condusă de un comitet, gazeta cuprinde informații politice din localitate și din țară, articole de polemică politică, rubrici de varietăți și știri sociale. În foileton se tipăresc mai în fiecare număr scrieri ale lui Eugen Vaian. Cele mai multe sunt schițe naturaliste, încercând să surprindă trăsăturile unui tip social (Gazetarii, Nenea Sandu, Artiștii). Se mai publică „scene și tablouri din viața clerului” de Șt. Basarabeanu (Victor Crăsescu). Poeziile, puține de altfel, aparțin lui Eugen Vaian, M. Ciucă și Elizei Mustea. Rar figurează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290613_a_291942]
-
percepțiile și a recrea aspecte ale existenței vizuale cu ajutorul imaginației sunt caracteristice acestei inteligențe. Posesorii ei au capacitatea de a înțelege relațiile din spațiu și de a lucra cu obiecte. Această inteligență o posedă cu precădere pictorii, arhitecții, fotografii. Inteligența naturalistă - Persoanele la care această inteligență este dominantă înțeleg lumea naturală, iubesc plantele și animalele. Au abilitatea de a recunoaște și clasifica indivizi și specii și de a stabili relații ecologice. Interacționează eficient cu ființe vii și pot discerne cu ușurință
Creativitatea – fundamente ştiinţifice şi psihopedagogice by Lupaşcu Andreea Milena Neagu Nicoleta () [Corola-publishinghouse/Science/717_a_1059]
-
simplificării liturgice și a reducerii exegezei biblice la un singur palier hermeneutic (primatul literei). În arta religioasă, Reforma renunță nu doar la tabloul perspectival consacrat mai întâi în Biserica Romano-Catolică, ci la orice formă de reprezentare vizuală a sacrului. Simbolismul naturalist și arta decorativă își fac simțită prezența. Dezrădăcinarea nu mai creează angoase. Inculturarea noului se dispensează de lecția trecutului. După Reformă, puțini europeni mai cred că ar mai fi ceva de învățat din tradiția eclezială a primului mileniu creștin. În
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
indiene antice asupra gîndirii de dinaintea expediției lui Alexandru Macedon este foarte dezbătută. H. von Glasenapp [14] se arată mai degrabă sceptic. Astfel, el crede că a existat o cunoaștere a ideilor indienilor de către greci, în cazul legăturilor dintre doctrinele filozofilor naturaliști și cele ale Upanisadelor: de exemplu, cînd Thales, Anaximandru, Anaximene concepeau respectiv apa ca "substanță fără limite", (α!πειρον) aerul ca substanță primară vie ce le produce pe toate celelalte ființe, în mod aseănător cu diverși gînditori din perioada
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
în numărul 112-113/1912 se reproduce Noapte de mai de Al. Macedonski, căruia îi apăruseră aici, în numărul 1/1900, și câteva pagini de jurnal ficțional (Din caietul unui dezertor). Proza din R.i. se revendică de la modalitatea realistă sau naturalistă și este profund moralizatoare. O ilustrează autori precum Valeriu Bernard, I. Neagu. În mod oarecum surprinzător - dată fiind epoca literară pe care o traversează -, publicația cultivă reportajul, fie prin traduceri, fie realizat de autori români (Gh. Mărculescu ș.a.). Apar (frecvent
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289217_a_290546]
-
și delfinilor, asupra implicării reacțiilor respiratorii în evoluția acvatică a delfinilor, în adaptarea lor la mediul captiv de viață. A activat mulți ani în cadrul Acvariului și Delfinariului din Constanța. Este membru al Asociației Psihologilor din România și al Asociației Muzeografilor Naturaliști. A publicat la Institutul European din Iași volumul Aproape de sufletul animalelor (2005). Mihai Iosif Mihai, Istoria psihologiei: altar al cunoașterii psihologice (c) 2007, Editura Institutul European, Iași INSTITUTUL EUROPEAN Iași, str. Lascăr Catargi nr. 43, cod 700107, O.P. 1
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
fabricat unelte", cele ale căror efecte nu pot fi limitate doar la situații de un anumit fel, doar la cele cu însemnătate specifică. Se remarcă aici un moment important în evoluția antropologică și culturală a omului, în sensul că, în timp ce naturaliștii evoluționiști au continuat să vorbească despre o evoluție natural-istorică a omului, de o "specializare întru nespecializare" a acestuia (Lorenz, 1969), de a fi cel mai înzestrat animal, bun la a face de toate, teologii admit ca, din acest punct, să
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
acestui domeniu de cunoaștere și activitate profesională, este o probă grăitoare, cu atât mai mult cu cât, în cea mai mare parte, această uzurpare a fost săvârșită de însăși mâna psihologilor. II. ȘTIINȚA DESPRE SUFLET ÎN GÂNDIREA ANTICHITĂȚII 1. Panteismul naturalist științific în vechea Grecie Creația științifică și culturală a Antichității continuă să-i uimească pe gânditorii zilelor noastre. Are o vechime de peste două milenii, cu o identitate proprie, orientală, completată de cea greacă, ambele impunând același respect. Mai apropiată de
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
1.4. Pitagora (~ IV î.I.C.) Cu Pitagora debutează o nouă etapă de dezvoltare a gândirii elene. A fost originar din Samos și era posesorul unei inteligențe sclipitoare, creatoare de metode, fiind considerat maestrul Greciei antice. La acest gânditor, speculația naturalistă s-a reunit cu mistica și a fundamentat o reformă conceptuală, moral-religioasă. A fost continuatorul gândirii religioase a lui Orfeu, pe care a aplicat-o condițiilor social-politice în care a trăit. Înainte de a-și fi lansat concepțiile despre lucruri și
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
asemenea, este remarcabil apelul pe care l-a făcut la adresa metodelor matematicilor. 8. De la Goethe la Purkinje în reflectarea vizuală Explicarea reflectării senzoriale în raport cu aparatul anatomic, neurologic al receptorului a corespuns unei perspective investigatoare interesante, îmbrățișată de mai mulți cercetători naturaliști ai secolelor al XVIII-lea și al XIX-lea. Această tendință a corespuns unei emulații spirituale mult mai largi, în care fizicienii realizau descoperiri importante într-un domeniu interesant pentru reflectarea senzorială vizuală în optică. Deschizătorul de drum a fost
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
creatoare. Ideea de umanism, în sensul în care o vom utiliza, reprezintă o viziune asupra universului și a naturii ființelor umane, dar și o problemă existențială a manifestărilor spirituale ale omului. Prin urmare putem spune că umanismul impune o atitudine naturalistă, adică interpretează natura ca o totalitate a ființei și ca un sistem de materie și energie ce exista în mod independent. Însă, în ceea ce privește arta, putem adăuga că umanismul impune o serie de legi universale prin care omul posedă puterea sau
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
sticlă ce obișnuiește să desemneze obiectele de cult sau vitraliile. Creația expresivă duce la diferite forme ale artei picturale, ca schița, desenul, compoziția sau obiecte finale abstracte, ce au ca scop manifestarea expresivă și conceptuală a artistului. Pictura poate fi naturalistă sau reprezentațională și este dominată de motive și idei ce țin de viața religioasă, mitologie sau viața socială. Astfel, relația dintre obiectul real și pictură "nu poate fi experimentată în mod simplu și imediat, întrucât relația dintre reprezentare și materialitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
simboluri în proza lui Liviu Rebreanu și Emile Zola: Ion de L. Rebreanu și Pământul de E. Zola - este foarte interesantă și cu atât mai meritorie, cu cât niciunul dintre cei doi romancieri nu este simbolist: Zola este exponentul curentului naturalist, iar Rebreanu este un scriitor realist. Așadar, simbolurile nu abundă în operele lor, dar studierea acestora conferă noi valențe semnificației textelor literare. Autoarea își justifică alegerea celor doi scriitori prin elementele comune în privința tematicii, a personajelor și a simbolurilor. Romanul
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
celui de-al doilea Imperiu Francez. Ciclul respectă tehnica utilizată de Balzac în opera sa, Comedia umană, dar romanele lui Zola trebuie lecturate în întregime pentru a asigura comprehensiunea textului. Deși în epocă, romanul Pământul a fost considerat cel mai naturalist roman din întreaga operă zolistă, din cauza modului în care a fost zugrăvit portretul colectiv - țăranii, textul prezintă și elemente realiste, cum ar fi portretele personajelor, impunătoare prin trăsăturile lor individuale: Jean, bătrânul Fouan, Françoise: ”El deformează, înnegrește, îngroașă, simplifică, accentuează
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
ducând o viață, spera el, liniștită. Despărțirea de pământurile sale este un adevărat supliciu, un prim pas spre decădere: își pierde înfățișarea umană devenind un fugar, iar singurul lucru care îl liniștește este rătăcirea în preajma fostelor pământuri. Sfârșitul său este naturalist: Louis e ucis de fiul său, Buteau. Neținând cont de modul de formare a numelor în limba franceză, în limba română, Buteau poate fi secționat în doi termeni: substantivul ”but” scop, țintă” și substantivul ”eau” ”apă”. Buteau este o poreclă
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
numai în cadrul întregului și, invers, întregul numai plecând de la singular"9. Am zice că suntem condamnați să procedăm astfel, neavând cum să ne sustragem legilor propriei noastre gândiri. Din dorința de a evita atât excesele istoricismului, ori ale unei pozitivizități naturaliste de tip Taine, cât și abstractizările arbitrare, vom încerca să ne transpunem în epoca lui Dilthey, cu conceptualizările noastre post festum cu tot. Pentru o astfel de analiză, luăm drept premise chiar ideile contextualiste ale lui Dilthey referitoare la intercondiționarea
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
gândirii direcționate filozofic și tendințele larg culturale, vom încerca să stabilim și aici trăsăturile comune, convergențele lor într-un Zeitgeist ce le favorizează apariția. De data aceasta vom căuta să delimităm zonele în care manifestările realismului artistic (cu prelungirile lui naturaliste) interferează simptomatic cu formele cunoașterii obiective, întruchipate de științele naturii. Punând preț pe categoriile intelectului, altfel spus pe cunoașterea obiectivă în sens kantian 55, pozitivismul respinge programatic speculația metafizică de orice tip în beneficiul cercetării empirice: Într-un anumit înțeles
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
ci am fi chiar total incapabili să le fixăm; am fi orbi cu ochii deschiși" (A. Comte, op. cit., p. 278). 69 Interpertând arta în funcție de tipurile de Weltanschauungen puse în evidență de către Dilthey, Hermann Nohl a asociat încă din 1908 arta naturalistă (realismul) cu pozitivismul. Celelate asocieri operate de Nohl în Die Weltanschauung der Malerei (retipărită ulterior sub titlul Stil und Weltanschauung) sunt următoarele: arta Renașterii cu idealismul obiectiv, iar arta bizantină cu idealismul libertății (cf. Tudor Vianu, Opere, vol. 13, pp.
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]