936 matches
-
starea pasională nudă, zugrăvită nemijlocit, cu literă de flacără și scrum, la starea pasională cenzurată cerebral, chemată la ordine de gînd și judecată matur În funcție de imperativul seriosului”. Deturnarea ontologică, marea răsturnare, acel Kehre heidegerian pe care-1 induce fetei de Împărat pajul se Înscrie tot in categoria filozofică a „seriosului”. Ce altceva Îi cere pajul fetei dacă nu să fie serioasă și să uite de abisalități și de chemările Luceafărului. Aici În jurul acestor concepte definitorii pentru o Înțelegere programată a ontosului se
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
pasională cenzurată cerebral, chemată la ordine de gînd și judecată matur În funcție de imperativul seriosului”. Deturnarea ontologică, marea răsturnare, acel Kehre heidegerian pe care-1 induce fetei de Împărat pajul se Înscrie tot in categoria filozofică a „seriosului”. Ce altceva Îi cere pajul fetei dacă nu să fie serioasă și să uite de abisalități și de chemările Luceafărului. Aici În jurul acestor concepte definitorii pentru o Înțelegere programată a ontosului se află poate cheia descifrării misterului acestei poeme eminesciene. Poemă care după părerea noastră
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
virtualitate. Cum am mai arătat „coniunctio” nu se realizează, schema dinamică ascensională de care pomenea Gilbert Durând În cartea sa „Structurile antropologice ale imaginarului” nu poate funcționa cum nici probantă nu a fost acțiunea diairetică, de divizare a perechii Cătălină/paj. Chemarea fetei de Împărat se realizează la nivelul incantatoriu, muezinic Între vraci și posedat instaurîndu-se un corpus energetic care inspiră și respiră chemarea, un vehicul pneumatic care autonomizîndu-se rămîne clar și transparent pe toată durata poemului, constituindu-se Într-un
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
Nord, spune Diavolul. Hypwerion este o făptură damnată. Are sînge rece. Este reptilă. Toate descrierile Îl Însumează unui erou teurgic, malefic. Hiperion se transformă la sfîrșitul poemei În Hyperidon despiciens cel care disprețuiește. Rămîne păstrătorul stelelor albe. În opoziție stă pajul care are o natură fericită, makaria physis. El este adevăratul dușman al stelarului. Avînd o natură primordială, fiind archeogonal, el, luceafărul este și aporhetos, tainic, ascuns, nerevelat. Logosul său avea putere numai de sus În jos. El nu a Înțeles
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
aporhetos, tainic, ascuns, nerevelat. Logosul său avea putere numai de sus În jos. El nu a Înțeles vorbele prototatălui tan lațan, can lacan, zer șama, poruncă peste poruncă, rînduială peste rînduială. Toate masoneriile universale au drept constantă inhibatorie acest precept. Pajul Însă știa de acesta. El, model protomason știa să viețuiască sub alt precept fundamental sub tine ca supus, peste tine ca stăpîn, după tine ca cunoaștere, Împrejurul tău ca egal. Și el știa să acționeze și să aștepte pînă cînd
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
pentru urmașii noștri. Astăzi in bun exemplu al pierderii identitare producem mitul eșuării unei construcții cum ar fi autostrada, mitul Bechtel, mitul Chevron, mitul Privatizării, mitul nu ne vindem țara, o dăruim, Întreaga Românie actuală transformîndu-se Într-un uriaș Amanet. Pajul este și el un copil găsit asemeni lui Moise, Ghilgamesh, el este cel nehrănit la sîn, nepruncul, nebăiețandrul. În bună tradiție șarpele a introdus În Grădina erosul și nu iubirea. Cătălina vrea și ea o oră de eros. Patima, umorile
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
în mesajul său mereu înnobilant. Întru ascendența lăuntrică a acestei credințe, eu îmi depășesc gradual captivitatea în propriile resemnări. Și simt cum, în ecouri de predici care amintesc miraculoase vindecări și învieri, un dar mi se oferă pe talger de paj angelic. Este cutia Pandorei ce-a eliberat, în timpuri ancestrale, copleșitoarele poveri asupra spiței omului, păstrând între pereții ei simetrici, doar inepuizabila speranță.... Tentația revoltării în situația labirintică Pelerinajul nostru terestru implică adesea întâlnirea cu obstacolul. Inserarea în fluxul temporal
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
august 1452 și 1 februarie 1453, el a fost responsabil cu administrarea justiției din Mugello atât civilă, cât și penală. În acest post era însoțit de o suită cunoscută că famiglia din care făceau parte un cavaler, un notar, patru paji, cincisprezece servitori și cinci căi, primind un salariu de 2.000 de lire3. Cazul care l-a supărat atât de tare pe Manetti a început cu un incident care a avut loc în luna septembrie a aceluiași an în rândul
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
de predicat este mascată de funcția complexă complement predicativ 17:„El a venit director.”(=„El a venit și va fi director.”) Dezvoltările din planul semantic al nominativului rezultă din realizarea funcției de atribut, în interiorul relației de dependență, atribut de identificare: „Pajul Cupidon, vicleanul,/Mult e rău și alintat.” (M. Eminescu, I, p. 108) și a altor funcții sintactice preluate de substantive-termen secund într-o relație de apoziție: complement direct: „L-am chemat în somn pe Kama-Kamadeva, zeul indic” (Ibidem, p.236
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
foarte puține excepții, toate funcțiile sintactice care generează câmpul semantic al cazurilor, în desfășurarea componentei principale, definitorii, sau a altor componente semantice condiționate de recțiunea prepozițiilor implicate în construirea sau nuanțarea planului semantic al funcțiilor sintactice: • atribut (în toate cazurile: „Pajul Cupidon, vicleanul,/Mult e rău și alintat” (M.Eminescu, I, p. 108), „Am luat ceasul de-ntâlnire/ Când se turbură-n fund lacul.” (T.Arghezi, I,p.9); • complement, direct: „Nici un semn nu străbate/vămile, vămile.” (L. Blaga, p.221
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
-l, lăudându-și-o, uitându-mi-se etc. PARTICIPIULTC "PARTICIPIUL" Este forma verbală absolută în al cărei plan semantic verbul se întâlnește cu adjectivul. Observații: Când acțiunea verbală este convertită în însușire, participiul se poate transforma din verb în adjectiv: „Pajul Cupidon, vicleanul / Mult e rău și alintat.” (M. Eminescu) În funcție de conținutul lexical al verbului, de planul lui semantic, în general, sau de alți factori, predomină uneori valoarea verbală, alteori, valoarea sa adjectivală. Când predomină caracterul dinamic, acțiunea verbului fiind privită
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
cărți arată începuturile unui rezumat continuu al conținutului care este interesant în acest context: Povestește cum Francis, cel de-al patrulea Viconte, ajunge la Castlewood (cap. II). Unde în vremurile lui Thomas, cel de-al treilea Viconte, îl condusesem în calitate de paj la Isabella (cap. III). Timpul prezent din titlul capitolului II contrazice teza mea, însă probabil poate fi explicat ca un fenomen al perseverenței și al analogiei: toate celelalte titluri-propoziție ale romanului sînt referențiale și, prin urmare, sînt la timpul prezent
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
unul narativ în care timpul trecut este cel la care trebuie să ne așteptăm: Povestește cum Francis, cel de-al patrulea Viconte, ajunge la Castlewood (cap. II) . Unde în vremurile lui Thomas, cel de-al treilea viconte, îl condusesem în calitate de paj la Isabella (cap. III). Compararea acestui titlu de capitol cu titlul celui de-al șaisprezecelea capitol din romanul Dombey și fiul sugerează că Thackeray era mai puțin sensibil la implicațiile schimbărilor de timpuri narative decît Dickens. Pe de altă parte
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
trecătoare și destinul său în Absolut pentru soarta efemeră a omului muritor. Partea a doua (strofele 44- 64), în care se dezvoltă idila pământeană dintre Cătălin și Cătălina, este dominată de planul terestruuman, iar personajul focalizator este acum Cătălin. Portretul pajului, originea sa obscură, limbajul marcat de clișee verbale de proveniență rustică, „idealul“ de iubire pronunțat teluric, definirea în registrul derizoriului (guraliv și de nimic) subliniază antiteza romantică dintre Cătălin și Hyperion. Deși cuprinsă încă de nostalgia iubirii ideale pentru luceafăr
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
cel uman-terestru, cu imagini paradisiace: "Căci este sara-n asfințit -/ Și noaptea o să-nceapă/ Răsare luna liniștit/ Și tremurând din apă". Cuplul Cătălin-Cătălina apare într-un cadru romantic, dominat de iubirea pătimașă a tânărului, sub un șir de tei. Cătălin, pajul cu noroc, este atras de concret și imediat, spre deosebire de geniu care are aspirații înalte, fiind însetat de voluptate. "Îmbătată de amor", Cătălina are nostalgia iubirii față de Luceafăr care, în viziunea ei, este steaua norocoasă și-i adresează din nou chemarea
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
pupilei” - cum sună un fragment de vers - continuă să descopere „forma virtuală” a lucrurilor, În construcții mereu surprinzătoare ale imaginației: „Ca prințesele norii se tolănesc pe perini albastre / Lumina e-o licoare În eprubeta fulgerului / Fluviile duc trena oceanelor ca pajii”, „pasărea ca o fundă e-n simetria clară”, „În unde se-aprind peștii, lucesc ca policandre, / și-n sala de bal a verii alunecă rochiile sonore”, „cimitirul [e] ca o carte uitată În cîmp”, „oglinzile ascund prăpăstii infinite În perete
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
numeroase cuvinte de cultură: civilizzare, concorenza, economista, pregiudizio, sensibilità. În mod similar, spaniola a primit numeroase franțuzisme, începînd cu perioada preclasică (între secolele al X-lea și al XV-lea): bufete, cofre "sipet, cufăr", ficha "fișă; fisă", hotel, jardin, paje "paj", tupé "tupeu" și multe altele. În limba portugheză, influența franceză s-a produs în mai multe etape, începînd cu secolul al XII-lea, cuvintele pătrunse fiind dintre cele mai semnificative pentru viața modernă: abandonar, blusa, borne, chique "elegant, șic", chanceler
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
Creștinătății peste ruinele Ierusalimului. Principalele arii din opera I Lombardi alla Prima Crociata Aria Sciagurata, ed hai creduto... din actul I Rezumat : După revenirea din exil pentru vină de a fi ucis doi din oamenii lui Arvino, Păgâno îi mărturisește pajului sau, Pirro, că nu răutatea l a determinat să-i ucidă pe cei doi oameni. Amărăciunea că Viclinda îl preferase pe fratele său în locul lui l-a împins la aceste crime. Apoi continuă să i se adreseze Viclindei, ca și când aceasta
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
Personaje: Giovanna, fiica lui Giacomo (soprana); Giacomo, tatăl Giovannei (bariton); Carlo VII, regele Franței (tenor); Delil, un ofițer al regelui (tenor); Talbot, comandantul suprem al armatei engleze (baș); ofițeri ai regelui, soldați francezi și englezi, țărani, locuitori din Rheims, heralzi, paji, copii, cavaleri și doamnele lor. Prolog. Tabloul 1. Anul 1429. Cetățenii și oficialii regelui Carlo al VII -lea al Franței se tem de ce i mai rău în legătură cu războiul cu Anglia: abia dacă reușesc să mențină în mâinile lor cetatea Orléans
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
soprana); Ducele de Mantua, un mare vânător de fuste (tenor); Sparafucile, un asasin la ordin (baș); Maddalena, sora acestuia (mezzo soprana); Contele Monterone, (bariton); Giovanna, doica Gildei (mezzo-soprana); Marullo, (bariton); Contele Ceprano, (baș); Contesă Ceprano, (soprana); Matteo Borsa, (tenor); Un paj, (mezzo-soprana); curteni, halebardieri, cavaleri Actul 1 Tabloul 1. Marea sala de bal a castelului ducelui de Mantua. După un preludiu de o mare forță dramatică, cortina se ridică introducăndu-ne în marea sală a castelului Ducelui de Mantua unde acesta a
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
că fiica lui trebuie să se afle undeva în palat și caută indicii în acest sens. Afișând o atitudine indiferență el pune întrebări din a caror răspunsuri el speră să-și poată da seama unde se află Gilda. Când apare pajul Ducesei aducând un mesaj pentru Duce, curtenii se grăbesc să-l îndepărteze spunându-i că Ducele nu poate fi deranjat. Auzind răspunsurile date pajului, Rigoletto înțelege că Gilda se află la Duce, și îi șomează pe curteni să-i redea
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
a caror răspunsuri el speră să-și poată da seama unde se află Gilda. Când apare pajul Ducesei aducând un mesaj pentru Duce, curtenii se grăbesc să-l îndepărteze spunându-i că Ducele nu poate fi deranjat. Auzind răspunsurile date pajului, Rigoletto înțelege că Gilda se află la Duce, și îi șomează pe curteni să-i redea pe cea pe care i-au răpit-o peste noapte. Curtenii îi răspund să-și caute amantă aiurea. Bufonul îi uluiește când le strigă
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
saxon (tenor); Mină, soția lui (soprana); Egberto, un bătrân cavaler, tatăl Minei (bariton); Briano, un pustnic (baș); Godvino, un aventurier și oaspetele lui Egberto (tenor); Enrico (tenor) și Elenă (mezzosoprana) verii Minei; servitoare, cruciați, doamne și gentlemeni din Kent, scutieri, paji, heralzi, vânători, saxoni, țărani scoțieni. Actul I Tabloul 1. O sală din castelul lui Egberto. Bătrânul cavaler Egberto a organizat un banchet în onoarea lui Aroldo, ginerele său, care tocmai s-a întors dintr-o cruciada în Palestina. În interior
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
Personaje: Amelia, soția lui Renato (soprana); Gustavo III, Regele Suediei sau Riccardo, Earl of Warwick, Guvernator al Bostonului (tenor); Reinhart Anclarstroem sau Renato, un creol, secretar și prieten al lui Gustavo (bariton); Mlle Arvinson sau Ulrica, o prezicătoare (mezzo-soprana); Oscar, pajul lui Gustavo (soprana); Ribbing și Horn sau Samuel și Tom, conspiratori (bași); Silvano, un marinar (bariton); partizani ai lui Ribbing și Horn sau Samuel și Tom; servitori, bărbați, femei, copii, măști, dansatori. Actul I Tabloul 1. Boston, Sala de Audiență
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
I Tabloul 1. Boston, Sala de Audiență a Palatului Guvernatorului. Riccardo, conte de Warwick, Guvernatorul englez de Massachusetts, deschide audiență. Printre cei prezenți se află și inamicii guvernatorului, Samuel și Tom, care împreună cu partizanii lor, conspira să-l ucidă. Oscar, pajul lui Riccardo, aduce lista celor invitați la un bal; la vederea numelui Ameliei de care Riccardo este îndrăgostit în secret, acesta se simte profund tulburat (La revedra nell’ stasi). Renato, secretarul și prietenul lui Riccardo, dar și soțul Ameliei, sosește
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]