801 matches
-
navală a fostului aliat, Robert Guiscard. Richard a murit pe durata asediului în 1078, fiindu-i ridicat[ excomunicarea abia pe patul de moarte. Asediul a fost abandonat de către succesorul său, Iordan I, în scopul de a ajunge la consens cu papalitatea, care încheiase pace cu ducele Sergiu. În 1130, antipapa Anacletus al II-lea l-a încoronat pe Roger al II-lea al Siciliei ca rege, context în care a declarat ca onorurile asupra Neapolelui să facă parte din regatul acestuia
Cuceririle normande în Italia de sud () [Corola-website/Science/328183_a_329512]
-
ministru nu ar fi fost constrâns să demisioneze. Adecă bate șeaua să priceapă - d. Brătianu. la pildă, d-le Brătiene, de la nenorocitul Cairoli. Italia ne e în multe asemănată nouă. Italia a avut pe Dante, noi pe Prodănescu, ea o papalitate celebră, noi pe părintele Gr. Musceleanu, ea pe Beccaria, noi pe Athanasiad. Ce mai vrei dar d-le Brătiene? în țări cari se aseamănă atât de mult, nu mai merge nici cu vederile radicale, nici cu reacția ruginită. Nu mai
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
că devine capul Bisericii ă, dar se dorește, În fapt, transferarea puterii politice către suveranul civil. Constituția civilă și Concordatul Napoleon, urmând exemplul Revoluției franceze care adoptase o Constituție civilă a clerului (1790), desprinzând În mod hotărât Biserica Franței de papalitate, reia și el cu hotărâre lupta galicană Împotriva ultramontanismului. Votată de Adunarea constituantă În iulie 1790, această Constituție Încerca să Îngemăneze aspectul galican cu inspirația democratică, Încercând să stabilească Înainte de toate independența deplină a Bisericii Franței față de Roma. Recunoscând că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
și private până în cetățile săsești de la Birtan, Viscri, Dârju, Prejmer, Sighișoara și altele din România. S-a trecut astfel de la cetatea romană la cea medievală, care a sacrificat libertatea și pacea de altădată. (2, cap. X) Disensiunile dintre Imperiu și Papalitate (mai puțin Ortodoxia bizantină, care a coabitat cu Împăratul) au condus la alte forme de "modernitate în Evul de Mijloc". În Imperiu au avut loc mai multe "schisme", pentru că imperiul însuși a apărut după experimentarea regalității, a republicii, și de-
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
Europei apusene spre modernitate, prin creșteri demografice, agricole și industriale, dar și prin crize cu variate origini: profane, prin epidemii, războaie îndelungate în Nord și Sud, inversarea raporturilor dintre sat și oraș în favoarea celui din urmă, crize ale Bisericii și papalității, urmată de înțelegerea unirii cu ortodoxia (Florența, 1439), prin îndepărtarea sau falsificarea tradițiilor. Iar descoperirile geografice și științifico-filosofice de la sfârșitul secolului al XV-lea, umanismul și renașterea artistică, reformele religioase și divizarea lumii creștine occidentale între "reformați" și "contrareformați", războaiele
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
și de alte regimuri asemănătoare. Organizările socialiste africane ori islamiste susțin colectivismul, solidaritatea și altruismul cu exagerări de tip fundamentalist, neorasist, depășind astfel opoziția față de capitalism. Mișcările de idei și atitudini precum anarhismul, conservatorismul și tradiționalismul, eco-feminismul, mișcări organizate de papalitate, islamism, mișcări antiglobalizare nu sunt numai anticapitaliste, dar adesea și antidemocratice. Capitalismul este criticat de anarhiști, marxiști, socialiști, precum și de religii universaliste precum creștinismul, iudaismul, islamismul. Criticile socialiste durează de la socialismul utopic clasic la cel susținut de hippies, diferit/opus
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
seama că nu pot face tabula rasa din creațiile din trecut, îndeosebi zeii de ieri pe care oamenii îi reiau continuu, oricâte critici atee li s-ar aduce. În cultura europeană extinsă treptat la scară globală, teologi creștini sanctificați de papalitate, precum Augustin, Anselm și Toma, au construit argumente importante despre existența lui Dumnezeu, reluate și de primii filosofi moderni. În ambele biserici creștine, isihasmul este un fel de practică ascetică de apropiere de Dumnezeu care consonează cu unele tehnici orientale
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
61, 132 neguros / 25, Ornea Z. / 161-162, 349 ortodoxia creștină / 256, 330 bizantină / 28 rusească / 272 Orwell G. / 166 Osetia de Sud / 279, 280 Ossig C. S. von / 142 P Pacepa I. / 39, 43, 127, 292, 352 Palamas Gr. / 271 papalitate / 28, 62, 166 Paracelsus / 10, 140, 142-143, 175 Pareto V. / 63 Parsons T. / 56 parteneriate / 13, 218, 249, 280 partitocrație / 64 Pârvan V. / 226 Pascal B. / 138 Pauker A. / 243 Pavel (Sfântul) / 36 Pelassy D. / 63, 66, 345, 354 pelerinaj
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
53.000 de oameni. Teritoriile din centrul Italiei au intrat încă din anul 1859 în atenția opiniei publice italiene și internaționale atunci cand revoltă "patrioților" perugini a condus la alungarea administrației papale din Perugia și zonele învecinate. Reacția deosebit de dură a papalității, care a trimis trupele de elvețieni pentru a readuce ordinea în aceste teritorii, s-a încheiat prin asasinarea a sute de cetățeni, moment cunoscut în istorie cu numele de "Stragi di Perugia" (Masacrele din Perugia). Din acest moment, așa cum a
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]
-
anexându-le ca urmare a înfrângerii trupelor papale la Castelfidardo, pe 11 septembrie 1860. În acest mod Cavour a reușit să anexeze teritorii importante ale statului papal cu acordul Franței. Acest acord a fost foarte important, deoarece principalul aliat al papalității în Europa la momentul respectiv era Franța. Expediția armatelor piemonteze în regiunile Umbria și Marche a contrazis acuzațiile grupurilor garibaldine și ale radicalilor cum că monarhia sabaudă și Cavour nu doreau unificarea Italiei. Prin politică pașilor mărunți și prin specularea
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]
-
de către toți parlamentarii prezenți. Guvernul, prin persoana lui Cavour, și-a asumat meritele realizării unificării, declarând că acesta a avut inițiativa de a proclama în fața întregii Europe, în congresul de la Paris, dreptul Italiei de a lua naștere 16. Reacția din partea papalității față de politică expansionista promovată de Piemonte a fost promptă. Încă de pe 18 martie 1860, Papa Pius al IX-lea, în discursul intitulat Jamdudum cernimus, condamnase liberalismul, prin următoarele cuvinte: "Această civilizație modernă, în timp ce favorizează orice cult non-catolic, îi primește pe
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]
-
fiilor acestora, ei se îndreaptă atât împotriva instituțiilor de învătământ 17 ce sunt pentru a învăța în spirit catolic tinerimea, cât și a reprezentanților bisericii de orice grad, chiar dacă mulți dintre aceștia trăiesc în sărăcie, în exil sau închisori"18. Papalitatea era conștientă că existența unui regat papal în centrul Italiei, în noile realități politice ale secolului și care să dividă din punct de vedere teritorial noul stat italian, era o utopie. Pentru a opri totuși aceasta ofensiva politică, Papa s-
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]
-
asediul turcesc din 1421. O nouă etapă a început în 1431 și a durat șapte ani. Unirea religioasă era un act politic important nu numai în viața Bizanțului, ci și în cea a Europei Occidentale însăși. Pe vremea aceea autoritatea papalității scăzuse din cauza corupției și a lipsei de coeziune internă. La conciliul din Konstanz (1414-1418) a fost stabilit principiul supremației conciliului față de papă. Pe 23 iulie 1431 la Basel și-a început lucrările următorul conciliu al episcopilor catolici, care a confirmat
Ioan al VIII-lea Paleologul () [Corola-website/Science/317744_a_319073]
-
Conducătorii Docibilieni s-au preocupat în primul rând să promoveze interesele Gaetei prin încheierea de alianțe cu orice putere care era capabilă de aceasta. Când au avut ocazia, ei și-au raliat forțele sarazinilor împotriva vecinilor lor creștini, însp și Papalității împotriva piraților musulmani în bătălia de la Ostia din 849. Ei au construit un masiv palat și au asigurat creșterea prestigiului și prosperității cetății. Locuitorii din Gaeta s-au menținut nominal ca supuși ai Bizanțului până la jumătatea secolului al X-lea
Ducatul de Gaeta () [Corola-website/Science/324585_a_325914]
-
arheologie, politică și religie. Lancelot Voisin de La Popelinière (1541-1608) a scris despre "Istoria Franței după 1550", cuprinzând informații moderate și imparțiale, fiind marginalizat de protestanți. Jacques Auguste (1553 -1617) a scris "Memorii" și "Istorii". Lucrările sale au fost dezaprobate de papalitate și trecute în "Index Librorum Prohibitorum" (adică a cărților interzise). Istoricul Bartolomé de las Casas (1484-1566) a scris, în 1552, "Relatare pe scurt a distrugerii indienilor", dezaprobând genocidul asupra amerindienilor. Juan de Mariana (1536-1624), iezuit, a publicat "Istoria Treburilor Spaniei
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
el Își scria ale sale Mémoires pour servir à l’histoire du jacobinisme, un adevărat roman-foileton care Începe - ca să vezi! - tocmai cu Templierii. Aceștia, după arderea pe rug a lui Molay, se transformă În societate secretă ca să distrugă monarhia și papalitatea și ca să creeze o republică mondială. În secolul al XVIII-lea pun mâna pe francmasonerie care devine instrumentul lor. În 1763 ei creează o academie literară compusă din Voltaire, Turgot, Condorcet, Diderot și d’Alembert, care se Întrunește În casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
problemă majoră și pentru statele din jur, nu numai pentru formațiunile statale românești aflate la început de drum, precum Imperiul Bizantin și regatul maghiar. Sub pretextul opririi acestor năvăliri asupra teritoriilor românești de la răsărit de Carpați, regalitatea maghiară, sprijinită de Papalitate, a încercat să ocupe aceste teritorii, urmărindu-se extinderea catolicismului asupra populației autohtone dar și atragerea populațiilor statornicite printre români, la această credință. Intenția maghiarilor și a Papei de la Roma s-a izbit puternic de rezistența românilor care s-au
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
multiple de putere în sfera demografiei, a economiei și în general a vieții sociale, a constituirii unei forțe militare redutabile, alcătuită din cavalerii îndelung antrenați în mânuirea armelor, și nu în ultimul rând al unei direcții spirituale ferme asumate de papalitatea reformatoare din secolul XI, creștinătatea occidentală și-a revărsat energia regăsită în spațiile limitrofe dominate de puteri ostile. Principalul antagonism s-a manifestat cu lumea arabă care în secolele anterioare își impusese dominația asupra bazinului mediteranean ale cărui țărmuri răsăritene
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
secolele anterioare își impusese dominația asupra bazinului mediteranean ale cărui țărmuri răsăritene și sudice le controla integral și care își întinsese stăpânirea asupra celei mai mari părți a Peninsulei Iberice și a unor însemnate poziții din Italia meridională. Sub îndrumarea papalității, această energie regăsită s-a orientat precumpănitor, din ultimii ani ai secolului XI, spre Mediterana Răsăriteană cu țelul declarat al eliberării Sfântului Mormânt. În realitate, ansamblul bazinului mediteranean a fost cuprins de încleștarea cu justificare ideologic-religioasă între creștinătatea apuseană și
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
scurt timp după 1204, în lumea românească: românii din aria de hegemonie a Regatului Ungar au fost supuși unei puternice presiuni din partea bisericii apusene, care considera sosit momentul favorabil pentru lichidarea schismei răsăritene și pentru restaurarea unității creștine sub egida papalității 10. Cu sprijinul cavalerilor teutoni sau al cadrelor ecleziastice proprii, după izgonirea celor dintâi, regalitatea ungară s-a străduit să integreze în structurile bisericii catolice populația de rit răsăritean din cuprinsul regatului și din aria sa de hegemonie. Din nord
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
deveni o iluzie absolută. Din nou, cruciata în Sud-Estul Europei a îndepărtat în fapt acțiunea luptătorilor Crucii de țelul ei originar și fundamental. Eșecul final al cruciatei a fost urmarea triumfului particularismului european în detrimentul forțelor universaliste, în primul rând al papalității. Evoluția lentă a societății europene spre formula statului național, manifestată tot mai evident începând din secolul XIV, cu cortegiul de conflicte naționale care a însoțit istoria continentului până la autoanihilarea sa, a subminat acțiunea comună a „creștinătății“ - lumea apuseană catolică - în
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
sec. XIII și XIV, în „Anuarul Institutului de Istorie Națională“, Cluj, Sibiu, 10, 1945 (în continuare: Pascu, Contribuțiuni documentare), p. 204. Statutul privilegiat de care s-au bucurat un timp călugării catolici moldoveni părea să confirme așteptări mai vechi ale papalității în legătură cu cele două principate, de la sud și, respectiv, est de Carpați. Să ne amintim, aici, că, patru decenii mai devreme, în octombrie 1345, papalitatea, prin vocea lui Clement IV (1342-1352), nu își ascundea satisfacția la vestea despre convertirea la catolicism
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
care s-au bucurat un timp călugării catolici moldoveni părea să confirme așteptări mai vechi ale papalității în legătură cu cele două principate, de la sud și, respectiv, est de Carpați. Să ne amintim, aici, că, patru decenii mai devreme, în octombrie 1345, papalitatea, prin vocea lui Clement IV (1342-1352), nu își ascundea satisfacția la vestea despre convertirea la catolicism a curții domnești muntene, care, potrivit papei, ajunsese să cunoască drumul adevărului „scuturând și lepădând de la ei cu totul sămânța schismei și celelalte rătăciri
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
omenești ținuse împresurate inimile lor“4. Această convertire, rămasă, ca și cele de mai târziu de la curtea princiară moldovenească 5, fără urmări importante pentru orientarea religioasă a familiilor domnești din Țara Românească și Moldova, a avut loc pe fondul încercării papalității de a-și consolida pozițiile la sud și est de Carpați. Astfel, înlăturarea dominației tătaro-mongole în aceste regiuni, printr-un efort conjugat, la care s-au alăturat două puteri importante catolice ale epocii - Ungaria și Polonia - a coincis cu înființarea
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
diecezelor episcopiilor catolice în spațiul extracarpatic în evul mediu, tema revendicându-și, între timp, o bibliografie destul de consistentă 35. Vom rămâne, de aceea, doar la unele momente care ni se par importante pentru demersul nostru. De pildă, succesele înregistrate de către papalitate în părțile de miazănoapte ale Munteniei, respectiv în cele de miazăzi ale Moldovei în anii ’20-’30 ai secolului XIII - punctul de referință în acest sens constituindu-l înființarea la 1228 a Episcopiei Cumanilor -, nu ar fi fost posibile fără ca
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]