732 matches
-
și de dromaderul indiferent ca întotdeauna. Aruncară doar o scurtă privire spre cadavru, convinși fiind că nu mai puteau face nimic pentru el, și încercară doar să-l reanimeze pe italian, care, după câteva minute, deschise ochii și-i privi perplex. Ce s-a întâmplat? fură primele lui cuvinte. — Asta vreau să știu și eu... - spuse printre dinți Serafian, supărat. Colegul meu a aprins lanterna? Rănitul negă cu convingere: — Nici măcar n-am reușit să-l văd - spuse. — Cum se explică atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
o vagă încercare de a-ți satisface orgoliul, și mi se pare foarte bine, dacă asta n-ar fi atras atâtea probleme și n-ar fi cauzat atâtea morți. — În privința asta sunt de acord cu tine - recunoscu imohagul, lăsându-l perplex pe adversarul său. Nimic în toată această afacere stupidă nu justifică moartea unui om. — Mă bucur că aud asta, fiindcă acest lucru l-am spus și eu chiar din primul moment. - Sud-africanul arătă spre girba pe care beduinul o lăsase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
alte naționalități zboară în liniște pe deasupra norilor, care acoperă atât oceanul de dedesubt, cât și o parte dintre cele 63 de insule indoneziene, peste care trecem. Majoritatea călătorilor stau cu „tablete” pe brațe, urmărind știri sau emisiuni de divertisment. Rămânem perplecși când căpitanul anunță frigul de 25 de grade Celsius, care ne așteaptă la Singapore. Izbucnim în râs spre stupefacția celor din jurul nostru, care-și încheie hainele instinctiv. Ne gândim la cei de acasă, la zăpada și frigul pe care le-
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
a cărei terasă de un hectar cu o capacitate de 3.900 persoane are o piscină unică în lume de 150 m lungime, alături de care există restaurante și grădini cu flori și copaci exotici, care te încântă și te lasă perplex, oferindu-ți o imagine panoramică asupra orașului. La picioare ți se așterne un imens parc cu vegetație ecuatorială din care se înalță, ca într-un film science-fiction, ciudate structuri arborescente legate între ele prin canope (pod suspendat la 22 de
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
am avut curajul să cred în destin. Ajuns la destinație, l-am întâlnit pe Gosta Ștefan la poartă și împreună, am mers la biroul de cadre unde ni s-a spus că nu se mai fac angajări. Am rămas amândoi perplex, nu ne venea să credem ceea ce ni s-a spus. Dorința de a vorbi cu tovarășul ing. Nobik Francisc nu s-a concretizat, culmea, era plecat în concediu. Am părăsit incinta dar am rămas la poartă până la ora trei. Mulți
Caravana naivilor by Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1101]
-
E... nemaipoment. Rămîne o clipă pe gînduri. Emma, poți să ții un secret ? — Da, spun ușor panicată. Despre ce e vorba ? Jack se apleacă spre mine și-mi șoptește: — Și eu mai trăgeam chiulul cîteodată. — Poftim ? Mă holbez la el, perplexă. — La primul meu job, continuă pe un ton normal, aveam un prieten cu care petreceam foarte mult timp. Și noi aveam un cod al nostru. În ochii lui văd un licăr ciudat. Unul dintre noi venea la celălalt și Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cineva. — Ai lăsat fereastra deschisă ? spune Lissy. Fiindcă am citit de curînd un articol, despre cum hoții trimit maimuțe În casele oamenilor, să fure diverse. — Maimuțe? spune Jemima holbîndu-se la ea. — Așa se pare. Antrenate de hoți. Jemima se uită perplexă de la Lissy la mine, și fac mari eforturi să-mi păstrez seriozitatea. — Oricum, zic iute, pentru a schimba subiectul. Dacă vrei să știi, te-ai Înșelat foarte tare În privința lui Jack. Ies și În seara asta cu el. Iar prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
spune tata foarte țeapăn. Mai vrei ceva de băut ? Cum e vinul ăsta, Îți convine? Fiindcă, dacă e, dăm repede o fugă la magazinul de vinuri și luăm ceva cu vechime adecvată. — E foarte bun, mulțumesc, spune Jack, un pic perplex. — Jack, ce să-ți mai dau să mănînci ? spune mama, fîstîcită. Am pe undeva niște somon afumat gourmet. Emma, dă-i lui Jack farfuria ta ! se răstește la mine. Doar n-o să mănînce de pe o hîrtie. — Ia spune... Jack, zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
ai făcut un mare serviciu. Kerry a rămas mască. — E adevărat, Kerry ? spune mama tăios. N-ai vrut s-o ajuți pe Emma cînd te-a rugat ? — Emma, nu ne-ai spus niciodată despre asta. Tata pare de-a dreptul perplex. Mi-a fost jenă, OK ? zic cu un nod În gît. — Destul de impertinent din partea Emmei să o roage asta, spune Nev, luînd o gură mare din plăcinta de porc. Să se folosească de relațiile de familie. Parcă așa mi-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
flori și gata, eu am să șterg totul cu buretele ? OK, bine, un buchet de flori uriaș și scump. Dar n-are nici cea mai mică importanță. — Nu le vreau, mulțumesc, zic, Înălțîndu-mi bărbia. — Nu le vreți ? Curierul mă privește perplex. Nu. Spuneți-i persoanei care mi le-a trimis că-i mulțumesc, dar nu Îmi trebuie. — Ce se Întîmplă aici ? aud un glas În spatele meu și ridic ochii. Lissy, cu respirația Întretăiată, se zgîiește la buchet. O, Doamne. SÎnt de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
spune, dîndu-și ochii peste cap. Bine ! Te promovez. Mai vrei ceva ? — Nu, mă trezesc spunînd, cu inima bubuindu-mi din ce În ce mai tare. Dar vreau să-ți spun ceva, Paul. Eu ți-am spart cana cu Campionatul mondial de fotbal. — Poftim ? Rămîne perplex. — Îmi pare foarte rău. Am să-ți cumpăr alta. Mă uit Împrejur, la colegii mei, care au căscat ochii mari. Și eu sînt cea care a Înțepenit copiatorul atunci, demult. Adevărul e că... eu l-am stricat, de fiecare dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
oameni sînt morți după jazz. — Mi-a zis că Îi place la nebunie faptul că știu fiecare replică din Woody Allen. Se freacă pe chipul Îmbujorat. Oare mințea ? — Nu. SÎnt sigură că nu... Aici mă opresc, neajutorată. — Emma... Mă fixează perplex. Toate femeile au secrete ? O, nu. Ce-am făcut, i-am distrus Încrederea În femei pe viață ? — Nu ! exclam. SÎnt sigură că nu ! Sincer, Connor, cred că numai eu am. Cuvintele Îmi Îngheață pe buze În clipa În care zăresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
de pe masă. Întrebarea l-a descumpănit, făcîndu-l să mai stea două secunde sprijinit în vîrful degetului arătător. Scuză-mă! aude imediat șoapta ei. Mihai prinde în palmă pachetul și se apropie. Cînd îndreaptă ochii spre Liliana, să-i răspundă, rămîne perplex. În fața lui, pe pat, în semiîntunericul camerei, stă o femeie învelită cu o pătură din păr de cămilă îmbrăcată în cearșaf. Are doar o singură mînă scoasă deasupra, puțin întinsă spre el. Pe pernă, s-au răsfirat cîteva bucle ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
spre ea. Toată durerea din suflet, născută la auzul acelui "dacă e să plec", i se citește acum în ochii roșii de nesomn, încruntați apoi, cînd își dă seama că a vorbit doar de dragul replicii. În fața lui, Liliana a rămas perplexă. Așa impresie ți-am lăsat eu?! încearcă s-o dreagă. Află că nevastă-mea are una mai bună despre mine! Dovadă că mi-ar scoate ochii și cînd mă uit mai mult la vreo poză din revista Cinema. Liliana izbucnește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Bine, mă ocup eu! face Tamara un gest categoric. Dar să știi că nu eu te-am aruncat în această problemă, nu mie trebuie să-mi reproșezi că ai pierdut două luni făcînd trei delegații în Ardeal! Mihai o privește perplex. De mult n-a mai văzut-o pe Tamara așa de furioasă. Ba, poate, niciodată. Buclele părului tuns scurt tremură la fiecare mișcare bruscă a capului, iar el are impresia că interiorul biroului se va umple cu flori de măr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ușa s-a deschis și-n cameră, la spatele său, s-a simțit răcoarea. Nu s-a auzit nici acel "salut bătrîne!", cu care intra Paul. "Cine să fie?!" s-a mirat el și a părăsit scaunul, întorcîndu-se. A rămas perplex. În fața sa, rezemată cu spatele de tocul ușii, stătea doamna Tamara. Zăpada de pe broboadă și de pe umeri se topise iar lumina încăperii se reflecta acum în stropii mici, dînd impresia că ar fi acoperită cu pulbere de diamant. Ochii ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Manole Manoliu, de la spitalul de ortopedie de pe litoral, a venit Ana pe balcon să-i spună. Mihai tocmai repara lada în care stau butoiul cu murături și cutiile cu mere învelite în hîrtie. Auzul numelui l-a făcut lă rămînă perplex. Apoi și-a amintit brusc vorbele Lilianei: "Cunosc cazul unui bărbat care a plecat numai ca să-și aducă înapoi copilul..." Cum de nu și-a dat seama?! Manoliu a tratat-o pe Teona. Cumnatul acesteia, Oșanu, i-a înlesnit plecarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de ulei de măsline și de vin din anul acela). După apariția Declarației de iubire, oameni inteligenți, precum conu' Alecu Paleologu, s-au mirat că am scris un eseu despre sărut. "Ia uite! Ce are Gabi cu sărutul!" a exclamat perplex. (Chiar așa! Ce am?) Mi-aduc aminte cum pe vremuri, la restaurantul Uniunii Scriitorilor, aflîndu-mă cu Pleșu la o masă, a venit la noi, beat-cui, Ion Băieșu și ne-a întrebat împleticit dacă tipi d-ăștia ca noi "care am
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Susan, răspunse ea, fermecătoare dar și puțintel Îngrozită, era gata să adauge: la dispoziția dumneavoastră, dar Îl și văzu pe Juan Lucas rîzÎnd cu hohote când o să-i povestească totul și preferă să se Întoarcă spre Celso, care urmărea scena perplex. Adu-mi o cafea, Celso, te rog, o cafea pe care poate nici n-o s-o bea, dar gîndul la o cafea fierbinte o ajută s-o Înfrunte din nou pe Flora, la ora aceea atît de matinală. — Ai mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
rum și, la final, cafea cu vodcă. —A, da, și am rezolvat cu cadourile, acuză Lisa. Era oare singura care muncea pe acolo? Când pleacă fiecare oaspete, le dăm o sticlă de pipi. —O sticlă de ce? Ashling era nervoasă și perplexă - dacă asta era un fel de glumă, era una foarte proastă. —Pipi. O sticlă de pipi. — Vrei să dai celor mai importanți oameni din Irlanda o sticlă de pipi? Nu avea putere să râdă. —E o cantitate destul de mare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
făcut cu ele? — Cu cîțiva ani În urmă, cineva a intrat În camera mea și le-a dat foc. — Bănuiți pe cineva? — Bineînțeles. Pe Fumero. Nu de asta vă aflați aici și domniile voastre? Fermín și cu mine schimbarăm o privire perplexă. — Inspectorul Fumero? De ce-ar și-ar dori el să ardă cărțile astea? — Cine altcineva? În ultimul an pe care l-am petrecut Împreună la colegiu, Francisco Javier a Încercat să-l omoare pe Julián cu pușca lui taică-su
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
dădu dovadă de hotărârea necesară și își dezvălui caracterul în lumina cea mai neașteptată. Fără să stea prea mult pe gânduri, își părăsi căsuța de la țară și, singură-singurică, se duse val-vârtej la Petersburg, de-a dreptul la Toțki. Acesta rămase perplex, dădu să spună ceva, dar chiar de la primele cuvinte înțelese că trebuia să schimbe stilul, timbrul vocii, fostele subiecte ale discuțiilor plăcute și elegante, de care uzase până atunci cu mare succes, logica - totul, totul, totul! În fața lui stătea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pe dinainte...“ Începuse să-i dea ghes o idee ciudată, de altfel încă insuficient de clară. Gavrila Ardalionovici încă mai era în birou, cufundat în hârtiile sale. Se vede treaba că nu lua degeaba leafă de la societatea pe acțiuni. Rămase perplex când prințul îi ceru portretul și îi povesti în ce fel se aflase de portret în salonul generălesei. — E-e-eh! Trebuia să vă dați drumul la gură! strigă el cu ciudă răutăcioasă. Doar nu știți nimic... Idiotul! mormăi el ca pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
chiar acum, imediat! strigă el din nou, cuprins de frenezie, la Ptițân. Kolea îi întinse un scaun și generalul, aproape epuizat, se lăsă să cadă pe el. — Cred că ar fi mai bine... să dormiți puțin, bâigui Ptițân, care rămăsese perplex. — Mai și amenință! îi spuse Ganea surorii lui, cu jumătate de glas. — Să dorm! țipă generalul. Nu sunt beat, stimate domn, și mă jignești. Văd eu, continuă el ridicându-se din nou, văd că aici totul este împotriva mea, totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
înecat într-o licoare calmantă. Dar dintr-odată tresare în el glasul rațiunii. Perioada refractară dispare ca prin minune. Sângele reîn cepe să pulseze spre cap. În timp ce întinde mâna să se ferească de ea, răsucește ideea pe toate părțile. E perplex. Că Livia pune atâta suflet și pasiune ca să elimine un dușman nu este o noutate. S-a obișnuit și nici nu o mai bagă prea mult în seamă, căci știe că nu o poate împiedica. Profită de faptul că se
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]