1,633 matches
-
momentul desființării, P.N.Ț. avea două milioane de aderenți, circa trei sute de mii reprezentau suprastructura partidului, de la Iuliu Maniu, Ion Mihalache, Ilie Lazăr, Aurel Leucuția, la Corneliu Coposu, Ioan Barbu, Șerban Ghica, Cicerone Ionițoiu. Trei sferturi dintre acești lideri s-au prăpădit în închisori. Ancheta P.N.Ț a fost condusă de generalul NKVD Pantiușa Bodnarenko, secondat de Nicolschi, Dulbergher, Avram Bunaciu, Emil Bodnăraș. O mare parte dintre fruntașii țărăniști au fost întemnițați în închisoarea de la Galați. După venirea lotului aici, s-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
eretici, care curg ca un lac mare strâns de multă ploaie (...) de unde s-a întâmplat aceasta (rătăcirea lor - n.n.)? Adesea este că din necunoștința și din neînvățătura celor mai mari, că unde sunt păstorii neînvățați, acolo se strâng lupii și prăpădesc oile”. (Sf. Ioan Gură de Aur, în vol. Mărgăritarele Sfântului Ioan Gură de Aur, p. 173) „În ce moment apare erezia? Numai atunci când adevărul a fost semănat în suflete și când ele îl primesc aici. După profeții falși, după apostoli
Despre credinţa ortodoxă şi despre erezii by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/129_a_440]
-
profesoara o plătea cu prisosință. Bunica-Poveste îl întreținea pe Răducu făcându-i fel de fel de păpușele din cârpă pe care le juca în fața lui, cum văzuse ea odată la un bâlci pe Măriora și Vasilache, și copilul se prăpădea de râs la vederea giumbușlucurilor celor două ilustre personaje. Simona era bucuroasă că are cine să-l supravegheze pe micuțul ei. Deși Răducu era un copil cuminte și ascultător, mai slobozea uneori caii energiilor ținuți în frâu de dimineață până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
să îi vezi expresia. M-am întrebat ce avea să se întâmple în continuare. Știam un singur lucru: după ultima escapadă, n-aveam de gând să mai ofer cărți de vizită sau nopți amicale în oraș. Am oprit lângă treptele prăpădite din fața casei mele. — Aici locuiesc. Puțină intimitate n-ar fi stricat pentru a putea avea conversația noastră stângace de mai jos, dar a trebuit să rămânem în taxi pentru că, dacă am fi coborât fără să plătim, taximetristul ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
când îl văzuse prima dată. Zisese că era ca etajul 7 și jumătate din Being John Malkovich 1. —Și abia dacă o să fim acolo. O să fim toată ziua plecați la cumpărături. La Daffys și Conways și la toate celelalte dughene prăpădite cu reduceri în care eu și Jacqui n-am călca nici moarte. Dar unde o să dormiți cu toții? —Eu și tata o să dormim în patul tău. Și Helen poate să doarmă pe canapea. Și cum rămâne cu mine? Eu unde o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
strădania lui profesională. Hugo ajunsese înaintea clienților ca să se asigure că apartamentul arăta prezentabil. Arătase. Apoi, într-un moment nebunesc de exces de prudență, de care fosta sa persoană, cea din epoca londoneză, ar fi râs de s-ar fi prăpădit, Hugo se decisese să verifice și parcarea subterană. Pentru orice eventualitate. Să adune orice ambalaje de dulciuri aruncate pe jos - chestii care nu trebuiau să fie văzute. După care urmase zgomotul mecanismului de închidere a ușii și conștientizarea faptului că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Bootie și asta și fac, nu-i pierd niciodată din ochi. Domnul m-a mai ținut și ca să spun această poveste. Dacă nu eu, atunci cine? Și atunci cine ar mai afla? Am trecut de vârsta la care cei mai mulți se prăpădesc, deci și asta e o dovadă a dorinței lui Dumnezeu. Mi-a spus să depun mărturie despre ce am văzut, numai lucrurile importante, nu despre fetele Îmbătrânite și cât de frumoase erau. Dar și asta Îmi amintesc, asta și lipsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
de întreținere, ca un automobil vechi, pe care cauți să-l păstrezi intact. Depindea numai de tine să-l faci să meargă, cu cine trebuie la volan. „Să-ți zic mai departe. Cu Babbage, povestea nu-i încheiată. Când se prăpădește, în 1871, lasă-n urmă vreo patru sute de metri pătrați de schițe și desene pentru mașinăria lui analitică; imaginează-ți o clădire cu patru etaje, umplută cu hârtii de sus până jos. Abia acum ajungem la specialiști. În 1890, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
blocaj renal.“ „De unde ai toate informațiile astea tehnice? Ai fost la farmacie?“ „De două ori incult! Ar trebui să-ți fie rușine, profesore. În 1849, Philadelphia a fost devastată de o epidemie de holeră. Trei sferturi din populație s-a prăpădit; oriunde mergeai, dădeai de case cu X-uri galbene spoite pe uși, ca-n Evul Mediu. Calomelul nu se mai aducea în sticluțe mici, ca de gin, ci venea direct cu damigeana; căruțe întregi treceau zilnic prin oraș. 1849. Philadelphia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
era al nostru. Te puteai duce oricând cu-automobilul, direct acolo sau pe calea ferată, doar până la Caliacra. Ladima nu conducea mașini, dar Fred Vasilescu, da. Trei: Bonceff e Dimitar Bonceff, arhitectul bulgar al vechii Primării din Balcic. S-a prăpădit prin 1913, dar numele lui a rămas gravat pe clădire, pe ditamai cărămida de la intrare. Astea sunt datele. Acum să punem cap la cap lucrurile.“ „Vă ascult, dom’ profesor.“, a zâmbit tânărul Lupu, cu-o superioritate care știam de unde vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am zis, „Penciulescu moare-n 1929. George Vasile Penciulescu, avocat. Varianta oficială: embolie pulmonară, provocată de tuberculoză. Îl duc la sanatoriul Moroieni, cu furgonul ambulanței. De pomană: scuipă tot sângele din el și se curăță-n două zile. Cibănoiu se prăpădește trei ani mai târziu. Adrian Cibănoiu, inginer mecanic, 1888-1931. Ăsta i-a sabotat avionul lui Vasilescu; unii zic că l-ar fi lucrat și pe-al lui Aurel Vlaicu. Face-o congestie cerebrală noaptea-n somn și se prăpădește fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
se prăpădește trei ani mai târziu. Adrian Cibănoiu, inginer mecanic, 1888-1931. Ăsta i-a sabotat avionul lui Vasilescu; unii zic că l-ar fi lucrat și pe-al lui Aurel Vlaicu. Face-o congestie cerebrală noaptea-n somn și se prăpădește fără să știe ce i s-a-ntâmplat. Date reale, concrete. Le-am luat din arhive, găsești ce vrei acolo: de la arbore genealogic, la fișe medicale. Pe scurt, toți protagoniștii poveștii cu calculatorul dispar înainte de publicarea romanului. Din moment ce nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la geam, după perdea, urmărind același dreptunghi de tencuială gălbui din blocul vecin. După ce termina de privit, clămpănea spre baie, se scărpina în fund și se spăla pe dinți. Insul eram eu. Saboții făceau deliciul amicilor mei: râdeau de se prăpădeau când veneau în vizită, cine se mai încalță azi cu saboți, în loc de papuci?! Anii curgeau și nimic nu se întâmpla foarte clar, nici lumina nu mai părea aceeași. Mă simțeam sleit. Anotimpurile egale și precise de pe vremea lui nea’ Nicu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
populată cu unchi și mătuși care intrau și ieșeau pe ușă încărcați cu plase de cartofi, cutii verzi-albe de „Perlan“ și, uneori, trufe de ciocolată, furate de la „Capșa“ (Maria se lăuda cu un unchi șef de sală acolo; omul se prăpădise imediat după ’89, când confundase lichidul de degivrare a parbrizului cu Pepsi Blue). Mătușile aduceau țigări și dulceață de nuci verzi, zaharisită, de anul trecut; veneau îmbrăcate în gri din cap până în picioare, ca niște controlori ITB. Scobeau dulceața cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ministru de externe al Republicii Socialiste România, toată lumea cunoștea că fusese mâna dreaptă a lui Gheorghe Gheorghiu-Dej: jumătate sfătuitor, jumătate educator - atât cât puteai să-i fii unui criminal stalinist temut în țară și respectat la Moscova. Când Dej se prăpădise, în martie 1965, răpus de-un cancer, îi lăsase cu limbă de moarte lui Maurer numele succesorului său la conducerea Partidului. Nu unul, ci două, din care Maurer putea să aleagă: Chivu Stoica și Gheorghe Apostol. Se mai vorbea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
-mi arăți? Întrebă Alexandru, morocănos. Am de lucru. - Cum să ai de lucru? Ai Înnebunit? Nu vezi ce soare e afară? Lângă Ponte Rialto s-a ridicat o scenă, se joacă o piesă de commedia dell’arte, râzi să te prăpădești! Canal Grande e plin de gondole, până și Buccintoro, corabia dogelui, se pregătește să iasă În larg, parcă ar fi sărbătoare! - Ce sărbătoare? - Nu știu ce sărbătoare! De unde să știu eu ce sărbătoare? N-am zis că e sărbătoare. Am zis că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
putea s-o oprească, ci fiindcă acea sete de libertate, de aventură, de inteligență, de fericire și de nebunie era chiar viața ei. Aceea devenise normalitatea ei. Multe femei de vârsta ei aveau demult case și copii. Casa ei se prăpădise odată cu moartea logofătului Litovoi, iar cea de la Albești fusese de două ori incendiată. Acum, Însă, Erina simțea că ceva s-a schimbat. Se produseseră minuni la care nimeni nu s-ar fi așteptat. Cea mai mare era Întoarcerea lui Ștefănel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
rasa maghiară însăși. Și, când aceste popoare, fie români, fie sârbi, fie alții, nu vor să se lase a li jupi pielea și a li se stâlci organele graiului cu nodurile dulcei limbi ungurești, atunci țipete și vaiete că se prăpădește patria lui Arpad, că e înaintea unui abiz. Dar fie înaintea unui abiz. Ce mai pagubă! O formațiune politică de poltroni și de gură - cască mai puțin, iată totul. Cu înlăturarea d-lor Ugron și Bartha nu se desființează nici
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
împăcate sânt în stare să ne privească ca pe un fel de obiect de compensație. Tocmai d. Brătianu are un caz foarte recent în viața sa politică, vorba Congresului de la Berlin. Tur-vur se certau împărățiile, de gândeai c-o să se prăpădească lumea, și, când colo, ce aruncară în gura lupului? Basarabia. Geaba n-am vrut război, ori geaba l-am fi vrut, tot pe pielea noastră s-au împăcat lucrurile; pe-a noastră și pe-a turcului, sărmanul, care-a plătit
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
la cale și la regulă cestiunea băncilor școalei, și asupra acestei materii se întinde ziarul guvernamental, bazîndu-se pe studiile d-lui A. D. Xenopol asupra învățămîntului publicate în "Steaua Romîniei". Daca sîntem așa cum sîntem școalele de grecește și latinește ne-au prăpădit. Învățământ real, iată mântuirea. {EminescuOpXI 225} Nu există mai mari prieteni ai învățămîntului real decât tocmai noi. În nenumărate rânduri am vorbit despre inconvenientul social al proletariatului condeiului, în nenumărate rânduri am arătat că, de la școala primară începînd și sfârșind
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
biruit atunci blestemații turci și cu muntenii cei hicleni. Și au căzut acolo vitejii cei mai buni și nu puțini boieri mari, și oștenii cei buni și tineri, și oastea cea bună și vitează, și tineri husari viteji s-au prăpădit atunci.” În pisania bisericii de la Războieni, înălțată în 1496, se arată că au fost înfrânți creștinii de păgâni „și au căzut acolo mulțime mare de ostași ai Moldovei”. Grigore Ureche, inspirându-se din vechile letopisețe, scria și el că a
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
care un boier nu are moștenitori și averea lui revine domnului. În răstimpul de care ne ocupăm are loc reînoirea a două privilegii: la 10 august 1472, domnul dă un nou privilegiu femeii lui Vindereu, deoarece vechiul privilegiu “s-au prăpădit în vremea ce au robit turcii Horincea”. Un nou privilegiu îi este dat lui Mihul Buzat, care se jeluise cu mare plângere că a pierdut privilegiul pe care îl avea de la Iliaș și de la Ștefan “când au venit Ali-beg și
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
la mic” (p. 46). După bătălia de la Războieni, se arată: „Și au căzut acolo vitejii cei buni și nu puțini boieri mari și oștenii cei buni și tineri și oastea cea bună și vitează și tinerii husari viteji s-au prăpădit atunci” (Ibidem). După campania din 1481, domnul le face un mare ospăț mitropolitului și episcopilor și boierilor săi, și întregii lui oștiri. „Și mulți viteji a numit atunci și a dăruit multe daruri și veșminte scumpe boierilor săi și vitejilor
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
vor primi câte cinci grivne leșești de lance, pe lună. Mercenarii slujeau la curtea domnilor. În Letopisețul lui Ștefan cel Mare se arată că la Valea Albă, în 1476, pe lângă alți viteji și boieri „și tinerii husari viteji s-au prăpădit atunci”. C. C. Giurescu consideră că hânsarii formau o „categorie de ostași moldoveni”, pornind de la faptul că în secolul al XVI-lea în fruntea lor se aflau vătafi și căpitani de hânsari. Înaintea lui Eremia Movilă veneau, în 8 mai 1598
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
o deosebire ca valoare între ele. O curte fortificată ar fi ridicat prețul satului, ceea ce nu se întâmplă, dovadă că nu e vorba de o fortificație, ci de o curte cu un gard bine făcut, spre deosebire de curțile sătenilor, niște curți prăpădite cu garduri din mărăcini. La 18 februarie 1445, îi era întărit logofătului Mihul satul Ciumălești „să își facă curte în acest sat”. Până în 1453, când Mihul cumpăra mai multe sate, avusese destul timp ca să ridice o curte cât de cât
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]