734 matches
-
dintre tendințele unilaterale din partea superputerii și dorințele pentru multilateralism sporit din partea puterilor majore. Pendulând între uniși multipolarism, ordinea în acest caz nu este altceva decât rezultatul unui echilibru fragil dintre cele două dinamici conflictuale. În contextul sistemului postbipolar se reiterează preeminența Statelor Unite în calitate de unică superputere în toate domeniile (economic, militar, diplomatic, ideologic, tehnologic și cultural), ceea ce-i permite să promoveze interese în orice regiune a lumii (ibidem). La următorul nivel se plasează o serie de puteri regionale majore care predomină în
RELATII INTERNATIONALE by Daniel Biró, Stanislav Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1531]
-
lumii unipolare, în care Statele Unite sunt prezentate drept singurul hegemon veritabil din istoria sistemului internațional sau drept Pax Americana cu extensie globală care nu caută să ocupe noi teritorii. În perioada de după Războiul Rece, o serie de autori au descris preeminența Statelor Unite ca moment unipolar, transformat ulterior într-o adevărată ordine unipolară (Krauthammer, 2002 2003, pp. 5-17). Astfel, s-a remarcat că Japonia, a cărei putere se bazează exclusiv pe forța sa economică, a cunoscut o perioadă de declin; Germania a
RELATII INTERNATIONALE by Daniel Biró, Stanislav Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1531]
-
lipsei acestor elemente intangibile, în ciuda faptului că deținea toate valorile tangibile necesare prosperității. Capitalul uman trebuie să includă tradiții politice și juridice”48. în schimb, „ascensiunea Angliei ca primă națiune industrială, atât la momentul respectiv, cât și, în termeni de preeminență mondială, timp de generații după aceea, a datorat mult formei sale de guvernare stabile și cadrului legal demn de încredere, în care atât britanicii, cât și străinii își puteau desfășura activitatea într-o economie de piață. Acumularea de cunoaștere care
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
loc pentru o raționalitate plurală și deschisă. Nu mai este momentul de a conserva rigid o gândire constituită, ci de a ne angaja, asumându-ne riscuri, în jurul nenumăratelor posibilități ale gândirii constituante. Din această perspectivă, revalorizarea gândirii dualitudinii lasă intactă preeminența gândirii identitare în numeroasele sectoare în care a dat dovezi irecuzabile, dar ea poate fi considerată și ca un stimulent pentru rectificarea științei existente"893. Raportul dintre cele două tipuri de gândire nu este, însă, privit după modelul complementarității, ci
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
Editura Echinox, Cluj, 1992, pp. 13-14. 697 Cf. René Taton (ed.), Istoria generală a științei, vol. III, Editura Științifică, București, 1972, p. 12. 698 În această perioadă, cu un deceniu înainte de apariția Eonului dogmatic, Ludwig Wittgenstein (în Tractatus Logico-Philosophicus) afirma preeminența discursului științific, plasând discursul metafizic în afara "spațiului logic", iar la un an după această apariție Rudolf Carnap publica celebrul său studiu "Depășirea metafizicii prin analiza logică a limbajului". 699 Mircea Florian, op. cit., p. 41. 700 Ibidem, p. 42. 701 Ibidem
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
preponderent sub semnul economiei. Dar marea noutate a ultimilor 25 de ani este revoluția tehnologică, care a înglobat ansamblul activităților umane și a stat la baza așa-zisei "noi economii". Secolul acesta pare, mai mult, să consacre un soi de preeminență a tehnologiei. 3.3.1. Tehnologia ca factor de putere Puterea, care este scopul și lubrifiantul relațiilor internaționale, se află în plină mutație începînd cu sfîrșitul secolului trecut. Aparent, puterea devine mai puțin coercitivă. Crearea de bogăție și puterea de
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
Sihastrul, „poveste poetică” - 1896). Ca și prietenul său Anghel Demetriescu, P., om cu serioasă cultură clasică, informat și cu privire la ideile și arta contemporană, a fost un teoretician tradiționalist, intrând în rezonanță cu autori și opere consacrate. Deși teoretiza insistent asupra preeminenței fanteziei între facultățile generatoare de artă, înțelesul frumosului era, la el, cel clasicist. În contribuțiile lui analizează cvasididactic, citând abundent esteticieni al căror șir pornește din Antichitate, noțiuni precum cele de urât, ridicol și comic, glosează în legătură cu alte categorii - sublim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288725_a_290054]
-
avea să mai existe o bună perioadă de vreme. Statele erau într-adevăr angajate într-o competiție pentru putere și resurse, însă rămâneau ancorate în structurile fundamental feudale. În plus, o astfel de conceptualizare a statului ridică probleme și în ceea ce privește preeminența în relațiile internaționale. Atâta vreme cât s-a menținut sistemul absolutist, principiul acestuia a fost unul strict personal. Însă Revoluția franceză de la 1789 avea să introducă, la rându-i, o serie de modificări extrem de importante la nivelul sistemului internațional. În primul rând
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
conflictuală între mijloacele și relațiile de producție - dezvoltarea mijloacelor de producție atrage modificarea acestor relații. Schimbarea întregii baze economice presupune una și la nivelul suprastructurii, a ansamblului instituțiilor sociale, politice și culturale, ori a ideologiilor dintr-o societate. Există o preeminență a economicului asupra politicului, schimbarea socială fiind, de-a lungul istoriei, o consecință a dezvoltării tehnologice. Afirmând importanța claselor sociale, definite prin proprietatea asupra mijloacelor de producție, marxismul postulează conflictul dintre acestea. Nu există societate care să nu cunoască lupta
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
state nu are puterea necesară pentru a o preveni să procedeze astfel (Ibidem). Deoarece, într-o ordine unipolară, hegemonul nu poate fi egalat nici de o altă putere, nici de o coaliție de puteri minore, acesta reușește să-și păstreze preeminența o perioadă lungă de timp. Declinul acestuia și, prin urmare, prăbușirea ordinii unipolare sunt de asemenea legate de creșterea puterii relative a altor actori din sistem și decadența (economică, socială) internă a hegemonului. Cele mai des utilizate exemple pentru ordine
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
dintre tendințele unilaterale din partea superputerii și dorințele pentru multilateralism sporit din partea puterilor majore. Pendulând între uniși multipolarism, ordinea în acest caz nu este altceva decât rezultatul unui echilibru fragil dintre cele două dinamici conflictuale. În contextul sistemului post-bipolar se reiterează preeminența Statelor Unite în calitate de unică superputere în toate domeniile (economic, militar, diplomatic, ideologic, tehnologic și cultural), ceea ce-i permite să promoveze interese în orice regiune a lumii (Ibidem). La următorul nivel se plasează o serie de puteri regionale majore care predomină în
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
hegemon veritabil din istoria sistemului internațional (O’Brien, 2002, p. 37) sau drept Pax Americana cu extensie globală care nu caută să ocupe noi teritorii (Ikenberry, 2002, pp. 50-53). În perioada de după „războiul rece”, o serie de autori au descris preeminența Statelor Unite ca „moment unipolar” (Krauthammer, 1990-1991, pp. 23-33), transformat ulterior într-o adevărată ordine unipolară (Krauthammer, 2002-2003, pp. 5-17). Astfel, s-a remarcat că Japonia, a cărei putere se bazează exclusiv pe forța sa economică, a cunoscut o perioadă de
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
criza în dansul monedelor și ratelor de schimb pe plan internațional. Analizînd evoluțiile monetare, putem fi siguri că criza actuală va impune schimbări structurale majore. Schimbări ce nu vor fi posibile fără o acțiune concertată, interguvernamentală. Datorită privilegiilor aduse de preeminența dolarului, Statele Unite s-au opus pînă acum unei astfel de concertări; acum ea a devenit însă o necesitate absolută. Altfel nu vom putea avea ceea ce dorim de la sistemul monetar internațional, adică o structură ordonată și relativ stabilă a ratelor de
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
rămîne decît să studiați ce facem noi" (The New York Times, 17 octombrie 2004). Machiavelli era mic copil. E ilustrativ pentru ceea ce neoconserva-torii de la Casa Albă s-au chinuit să schimbe, și anume raporturile dintre politică și realitate. Numai că, prea preocupați de preeminența politicii, aceștia au pierdut legăturile cu adevărata realitate și asta s-ar putea să ne coste scump pe toți. Acești oameni, cei mai puternici din lume, și-au creat o altă realitate care să-i încapă și trăiesc în ea
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
modul cum s-au accentuat ele cu trecerea timpului, oferind urmașilor șanse tot mai mari pentru a supraviețui și a se reproduce. Stephen Jay Gould a insistat în mod deosebit asupra relației dintre caracterul contingent al evoluției formelor vii și preeminența narațiunii, ca principal vehicul al explicației în biologia evoluției. „Explicațiile istorice iau forma narațiunilor. E, fenomenul care trebuie explicat, ia naștere deoarece D s-a produs mai înainte, precedat de C, B și A. Dacă oricare din aceste stadii anterioare
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
ficțiunii, și în general de puterea de invenție a autorului nuvelei "Pe strada Mântuleasa". Pagini de o incisivă expresivitate descriu ravagiile național-comunismului ceaușist, ce își dorea cu orice preț o legitimare inclusiv prin accentuarea recursului la protocronism. Echivalând preexistența cu preeminența, s-a bătut monedă pe originalitatea istoriei și literaturii române, drept care au fost retipărți reprezentanții perioadei interbelice, mit obsesiv al anilor șaizeci, un fel de "paradis pierdut" sau "vârstă de aur": Iorga, Vasile Pârvan, Xenopol, Nicolae Densușianu, V. Papacostea. Totodată
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
putea găsi! Precum altădată componenții Cercului literar de la Sibiu, echinoxiștii ar fi năzuit spre lovinescianism., ca spre un "model secret": Nu ne-am revendicat public modelul, însă a fost mereu evident că publicația n-a derapat de la criteriile lui fundamentale: preeminența esteticului și a spiritului citadin, sincronismul, cosmopolitismul, relativismul valorilor". E adevărat, însă trebuie să remarcăm că altele au fost condițiile la finele anilor '60 decît la începutul anilor '40. Cerchiștii și-au făcut apariția pe fundalul unui tradiționalism îngustat și
Un "cronicar" al Echinoxului (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12373_a_13698]
-
într-un anume grad "sincronizarea" culturală cu Occidentul, demonizat pînă atunci cu excepția unor irelevante eșantioane "progresiste". Ca urmare, pe de o parte nu mai exista un real pericol "sămănătorist", iar pe de altă parte "criteriile fundamentale" indicate de dl Poantă, preeminența esteticului, spiritul citadin, sincronismul etc., nu mai puteau fi specifice unei grupări, fiind decelabile în viața literar-artistică în genere. Prin forța lucrurilor, Echinoxul nu se afla în postura de a miza, în contextul maximei "deschideri" de la sfîrșitul deceniului șapte, pe
Un "cronicar" al Echinoxului (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12373_a_13698]
-
în oglindă“, ci și prin unghiurile de observație în care s-a stabilit autoarea, atrasă, „fascinată“ chiar de fața problematică, frecvent contradictorie, a ființei scriitoricești. Din capul locului, Dora Pavel tentează o „demistificare“ a acesteia. Declară a o interesa cu preeminență „instrumentele de lucru și metodele de redactare“, „stările infertile , de sterilitate și inhibiție, de vulnerabilitate și crispare“, „tabieturile, tipicurile, alinturile, capriciile și chiar și viciile ce însoțesc îndeobște elaborarea unui text literar“, „ îndoielile și vanitățile , dubiile și repudierile de sine
Cum scriu autorii români? by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7869_a_9194]
-
se resemnează cu kharma sa, moartea prematură, așa cum afirmă, este și consecința de a fi ucis deopotrivă prea mulți comuniști și prea mulți gândaci! Afirmația ar fi în mod deschis ironică sau sarcastică, dar, în contextul unei religii care acordă preeminență vieții indiferent de forma pe care o ia în ciclul lung al reîncarnărilor, ea dobândește un plus de subtilitate, ceea ce nu transformă câtuși de puțin filmul într-un pamflet politic. Mi se pare că aceste ricoșeuri grav-ironice validează prin contrast
Unchiul Boonmee se pregătește să moară by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5526_a_6851]
-
până acum are de pierdut, ci locul poeziei care se va scrie de acum încolo își pierde rangul între genurile literare, chiar dacă nu vrem să recunoaștem. Nu mai putem vorbi despre întâietatea poeziei față de proză și teatru, așa cum vorbim despre preeminența liricului în romantism și în comunism (adică în neomodernismul nostru, ca să folosim noțiuni din aceeași sferă). Aceasta înțeleg prin căderea în rang a poeziei, fenomen notoriu de mai bine de o jumătate de secol în întregul Occident. Inevitabilul se produce
Ce s-a întâmplat cu literatura română în postcomunism by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8755_a_10080]
-
numita Keynote Address, datorată scriitorului/profesorului/jazzofilului american Sascha Feinstein, sub titlul Jazz as a Liberator of Language (Jazzul ca eliberator al limbajului). Dincolo de multitudinea considerațiunilor erudite pe care le poate suscita genul în discuție, vorbitorul a ținut să evidențieze preeminența factorului afectiv în definirea artei muzical-improvizatorice. Chintesența jazzului rezidă în umanismul său funciar. Să recunoaștem că, din perspectiva unei lumi tot mai aliena(n)te, un asemenea atú poate fi decisiv - și s-a manifestat ca atare - întru salvgardarea muzicii
Jazz în cuvânt la Universitatea din Viena by Virgil Mihaiu () [Corola-journal/Journalistic/2438_a_3763]
-
principii explicative, Culianu propune căutarea principiului generator: acesta este dat prin formularea celor câteva reguli simple care se dovedesc capabile să genereze sistemul studiat în ansamblul său." (p. 59) Horia-Roman Patapievici demonstrează cum, pentru Ioan Petru Culianu, spațiul mental are preeminență ca registru transcendental (și deci întemeietor), fiind caracterizat prin atributele concomitenței sau sincronicității, simultaneității (ca non-secvențialitate) și ale infinității, integralității (ca non-parte). Mecanismul gândirii, al oricărei cunoașteri, se reduce la un set de enunțuri (premise cu valoare ontologică) de la care
Ultimul Culianu by Man () [Corola-journal/Journalistic/6121_a_7446]
-
Ținta unei asemenea minți criminale părea o tentativă de a impune o altă civilizație, lovind Academia, pentru a-i anihila influența: gânditorii neoplatonicieni ai Florenței erau „esoterici” și „nepopulari”, încât, dacă protectorii lor lumești erau amenințați, își pierdeau și ei preeminența intelectuală asupra Republicii. Și de ce a fost însă aleasă tocmai Florența? Fiindcă ea era centrul lumii, „Noua Atenă și Noul Ierusalim, de aceea și sfârșitul va începe aici” (p. 164). Romanul este un omagiu implicit adus iubirii, forței coezive universale
I.P. Culianu – o „autobiografie fantasmatică” by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/3299_a_4624]
-
noastre, afirmă Mihai Zamfir, nu poate fi altul decât al celorlalte literaturi europene și cu deosebire al literaturilor romanice ... Adevărul se cere formulat fără ambiguități: în aproape toate culturile europene, în aproape toate culturile mediteraneene, literatura a debutat prin poezie ... Preeminența cronologică a poeziei trebuie cuplată cu altă condiție, complementară, ce ține de structura profundă a textului: pentru a însemna literatură opera ar trebui să fie expresia unei individualități marcate, a unei subiectivități afișate și asumate în mod conștient.” În consecință
Când începe literatura română? by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4046_a_5371]