1,205 matches
-
s-a mâncat de amiază s-au retras în camera ce le era destinată. Cităm din cartea „Sfârșitul unei domnii sângeroase” de Horia Sima: „îl văd pe Petrașcu agitat. Ce i Petre? Nu știu ce am. Nu-mi găsesc locul. Am o presimțire ca și cum s-ar întâmpla ceva. Am stat cam mult aici. Ei, lasă Petre. Mai avem o zi, două, și apoi pot să ne caute. Nu putem pleca de aici, cu treburile pe jumătate făcute. Unde mai găsim așa o casă
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
circulație neobișnuită de domni necunoscuți la crâșma lui Tomici. Nu se poate să nu fi observat lumea. N-ar fi exclus ca jandarmii sârbi, care au iscoade prin fiecare sat, să fi prins ceva de veste. Lăsând la o parte presimțirile, teama lui Petrașcu avea temeiuri reale. Abia trecuse un sfert de oră de la agitația lui Petrașcu și intră în odaie Pera, băiatul cel mai mic al lui Tomici, căci cel mai mare, Traian, plecase la Sibiu la școală. Au venit
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
școală. Au venit jandarmii sârbi, ne spune Pera cu respirația tăiată și se întoarce înapoi. în camera unde dormeam noi, ne aflam concentrați în acel moment cinci: eu, Petrașcu, Dumitriu, Borobaru și Vârlan. Știrea adusă de Pera ne-a năucit. Presimțirile lui Petrașcu... Nu știam ce să facem. Să ieșim în stradă și să fugim ni se părea primejdios, căci era Duminică, cu lume pe uliți și apoi cine știe dacă nu păzeau alți jandarmi la poartă. Dintr-un moment într-
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
ce-l urmăreau cu priviri plângânde. A schițat o mică fluturare de mână Cătălinei, care continua să strige: „Cănel...Cănel, vino!” Cu fiecare pas, cu fiecare strigăt al fetiței, parcă umerii Căpitanului se încovoiau mai mult, sub povara unor dureroase presimțiri..... îl priveam înmărmurită cum se depărta încet, încet până când gura fortului l-a înghițit. .......................... Într-un târziu am plecat tristă spre casă. Eram ruptă și zgâriată întrun mod îngrozitor. Dar cine se mai gândea la asta? Ceea ce nu știam atunci
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
nouă întemeiere? Nu e un rest ce rămâne după ce toate s-au sfârșit, nici restul rămas dincolo de sinele închis în sine. Tot restul lumii e lumea fără rest, a înstrăinării de sine, chipul celui străin care ne privește. Mai multă presimțire decât simțire, în privirea lumii ce răsare din adânc se profilează acum imaginea unui relief fulgurant: "mă-nnebunește taina lor/ sunt mulți sunt singură e lună/ presimt că vine-un rece stol de flori/ și încă nu dispar și-i
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
libere, de a nu fi văzută decât în destituirea sa, efemeră înființare într-un orizont în destrămare? Ce orizont s-ar putea deschide în retragere? Unul al iernii, adică al vederii moarte, orbite? Abia un sentiment de orizont, mai degrabă presimțirea - chiar ne-simțirea - unei absențe. Ce e de văzut în orizontul acestei manifestări eclipsate? Să rămâi undeva la o răscruce a frigului, întinderi/ risipindu-se în jurul tău pe nesimțite/ să-ți părăsești acolo imaginea însingurării/ derulându-se-n gol/ să
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
Bacău (1955). Prima carte, romanul La marginea orașului, îi apare în 1962. De-a lungul timpului a colaborat la „Tânărul scriitor”, „Gazeta literară”, „Luceafărul”, „Contemporanul”, „Viața românească”, „Secolul 20”, „România literară”, „Ateneu” ș.a. Atât romanele lui S. - La marginea orașului, Presimțirea zăpezilor (1967), Anotimpul posibil (1970), Sângele unei vârste (1973), Grăuntele de grâu, când cade pe pământ (1974; Premiul Asociației Scriitorilor din București), Blocul de marmură (1975), Șansa (1977), Despărțirea (1981), Gemenii (1983), Orașul lunar (1985), Coridorul (1988) -, cât și volumul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289684_a_291013]
-
fără autoritate, și fiul său, dornic de afirmare prin intransigență excesivă, sugerează incompatibilitatea a două modalități de a judeca un accident de muncă (Șansa). Excepțiile, modeste, de la regula generală, tendențioasă, a viziunii schematice a lui S. sunt reprezentate de romanele Presimțirea zăpezilor, Grăuntele de grâu, când cade pe pământ și Despărțirea. Cu mai mult aplomb narativ, autorul se străduiește să nu mai literaturizeze tezist și se îndreaptă către alte arii de interes: în Presimțirea zăpezilor, într-un cadru doctrinar muncitoresc, are
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289684_a_291013]
-
a lui S. sunt reprezentate de romanele Presimțirea zăpezilor, Grăuntele de grâu, când cade pe pământ și Despărțirea. Cu mai mult aplomb narativ, autorul se străduiește să nu mai literaturizeze tezist și se îndreaptă către alte arii de interes: în Presimțirea zăpezilor, într-un cadru doctrinar muncitoresc, are loc un conflict de tip tradițional, incluzându-i pe hoțul de zestre (Ion Cătare - „tânăr, frumos, perseverent”), fata pe care acesta o iubea (Maria Dominte) și fiica lui Bartoș, „ slăbănoagă, sperioasă, cu nasul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289684_a_291013]
-
Proca, arestat și deținut în anii ’40, încearcă după douăzeci de ani, străbătând Europa, să își regăsească fiica pierdută. Cu timiditate, S. încearcă să își salveze scrisul de intruziunea politicului. SCRIERI: La marginea orașului, București, 1962; Accident banal, București, 1966; Presimțirea zăpezilor, București, 1967; Anotimpul posibil, București, 1970; Sângele unei vârste, București, 1973; Grăuntele de grâu, când cade pe pământ, București, 1974; Blocul de marmură, București, 1975; Șansa, București, 1977; ed.2, București, 1989; Despărțirea, București, 1981; Gemenii, București, 1983; Orașul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289684_a_291013]
-
226-227; Mihai Novicov, Literatura și viața, București, 1965, 112-127; Al. Coman, „Accident banal”, CRC, 1966, 21; Dan Cristea, „Accident banal”, LCF, 1966, 31; Valeriu Cristea, „Accident banal”, GL, 1966, 35; Valeriu Cristea, „Accident banal”, „Romanian Review”, 1967, 1; Ion Rotaru, „Presimțirea zăpezilor”, GL, 1968, 8; Adriana I. [Adriana Iliescu], „Presimțirea zăpezilor”, VR, 1968, 12; Mircea Iorgulescu, „Anotimpul posibil”, RL, 1971, 25; Sorianu, Contrapunct, 123-128; Ciobanu, Panoramic, 190-193; S. Damian, Fals tratat despre psihologia sucesului, București, 1972, 128-136; Dragoș Vrânceanu, „Sângele unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289684_a_291013]
-
Al. Coman, „Accident banal”, CRC, 1966, 21; Dan Cristea, „Accident banal”, LCF, 1966, 31; Valeriu Cristea, „Accident banal”, GL, 1966, 35; Valeriu Cristea, „Accident banal”, „Romanian Review”, 1967, 1; Ion Rotaru, „Presimțirea zăpezilor”, GL, 1968, 8; Adriana I. [Adriana Iliescu], „Presimțirea zăpezilor”, VR, 1968, 12; Mircea Iorgulescu, „Anotimpul posibil”, RL, 1971, 25; Sorianu, Contrapunct, 123-128; Ciobanu, Panoramic, 190-193; S. Damian, Fals tratat despre psihologia sucesului, București, 1972, 128-136; Dragoș Vrânceanu, „Sângele unei vârste”, CNT, 1973, 38; Fl. Dimoftache, „Sângele unei vârste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289684_a_291013]
-
logică exterioară, dictată de jocul "în tact de trei"65 al dialecticii. Ulterior, Schnädelbach marchează mai limpede distincția dintre Hegel și reprezentanții școlii istoriste: "Ceea ce este la Hegel ideea absolută, reprezentabilă filozofic, apare la adversarii lui doar ca obiect al presimțirii, convingerii religioase și al credinței: nu mai este un obiect al științei în sens posthegelian." Acest fapt se explică în felul următor: o dată cu separarea produsă între filozofie și știință, aceasta din urmă, lipsită acum de "mijloacele conceptuale pentru o integrare
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
nu vor fi stabilite acum în curriculum 22. Deja avem de-a face cu o „voce postmodernă”, chiar dacă ea îngână doar „uvertura marii simfonii”. 13.6. Descoperirea „curriculumului ascuns”tc "13.6. Descoperirea „curriculumului ascuns”" Aceste explorări teoretice păreau doar „presimțiri”, „tatonări”, „ipoteze”. Curând însă au fost scoase la iveală fapte. În 1968 a fost publicată cartea lui Philip Jackson Life in Classrooms. Autorul aborda empiric un teritoriu rămas, cu totul surprinzător, neexplorat: clasele de elevi. Cercetătorii și teoreticienii curriculumului nu
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
în antecamera unei întîmplări esențiale, în culisele temporale ale unui eveniment de o vibrație care plutește, deja, în aer, nu este străin nici unui observator cu "fine antene ale sensibilității", cum ar fi spus romancierul. Spectator în devenire, aflat, după propriile presimțiri, în pragul unei negreșite schimbări de ritm în fluidul evenimentelor, acest "cititor" în cele (încă) neîntîmplate va fi adeverit. Un "ca și cum" teatral (als ob) se instalează deja în imaginea anticipatoare a scenei care urmează a fi jucată. Spațiul gol, traversat
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
întrețină receptivitatea la nuanțe, la sugestii: pe căi, s-ar zice, „inanalizabile”. Lipsesc oare cu totul, în această „uvertură” a romanului, pătrunderile în ceea ce „spune”, neauzită de ceilalți, „vocea” interioară a Vitoriei Lipan? Cum ar putea fi așa, când temerile, presimțirile, încordarea, așadar tot atâtea forme ale unui incipient proces sufletesc (pe care se va clădi în fapt totul), rămân nemărturisite nimănui altcuiva decât sieși? Și încă: fără ele, fără a se ajunge, într-un fel sau altul, și la „stratul
Prelegeri academice by NICOLAE CREŢU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92372]
-
relief. Ca autor liric, P. publică doar placheta Poeme alese (1934), cuprinzând versuri dedicate naturii, într-o transpunere colorată și voluntară, o prelungire, în fapt, a arghezianismului, cu minime influențe barbiene la nivelul sintaxei. Imagistica, violentă, mizează pe contrastul dintre presimțirea intensă a morții și revenirea primăverii sau dintre imprecație și rugăciune. Profesiunile de credință sunt tot argheziene, însă lipsite de grație și păcătuind prin gesticulație excesivă. SCRIERI: Viața tragică și românească a lui Eminescu, vol. I: Copilăria și tinerețea, Craiova
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288730_a_290059]
-
Tocmai la Holguin, departe, în zările spre est. Nevastă, nu pleci de acasă, nu deschizi ușa, nu dormi decît iepurește. Pun bicicleta în casă și ai grijă...ca de butelie, am spune noi, românii. Cu inima strînsă pleacă Héctor cu presimțirea că ceva moare în el. Nevasta, tot nevastă. Diavolul de băiat cere bicicleta doar pentru o tură, prin curte, nu iese în stradă... Dar a ieșit și a fost pocnit zdravăn, iar bicicleta... Mi-au luat-o, au profitat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
trecut trei săptămîni și am uitat de pălărie. În aceeași parcare mă acostează un vlăjgan negru ca smoala. Cumpărați trabucuri? Le vînd ieftin! Dar CD-uri, nu cumpărați? Nu, răspund scurt. O pălărie frumoasă? O dau ieftin! Atunci am o presimțire. Aș cumpăra, dar nu găsesc pe măsura mea. Eu cred că vă vine... Atunci, adă marfa încoace! Negrul dispare și, după cinci minute, revine cu... pălăria mea. O probez, o pun în mașină, încui ușile și-i spun: Hai la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de toate păcatele (slăbiciunile) mele! Ele-mi dovedesc mai mult decît multe alte lucruri că sînt om. "E vremea...", dar ce-aș apela tocmai la Rilke pentru a spune că estuarele verii se îndepărtează. Mă bucur de fiecare dată de presimțirile toamnei, poate și fiindcă totul devine mai expresiv, mai grav, o coagulare naturală a mai multor bucurii. Am avut o vară dulce. Mi-am permis și o lene indescriptibilă. Dar mi-e teamă de lene. Uneori seamănă cu preajma morții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
a continuat drumul spre capitala regiunii, unde aștepta tovarășul Cameniță. În beciurile cele adânci de la regiune, unde se anchetau bandiții cei mai periculoși, acolo o aștepta. Când a dat cu ochii de ea, primul-secretar mătăhălos și înfiorător a avut o presimțire urâtă: îi spunea lui ceva că lucrurile nu vor merge bine, că femeia asta e piatră tare, nu seamănă cu fiul ei pe care tocmai îl eliberase și care se dovedise atât de cooperant. -Tovarășa, a început tovarășul Cameniță morocănos
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Cât mai stăruie căldura blândă a ultimelor zile de toamnă, las deschise, toată ziua, ferestrele largi, privind îngândurat întinderea molcomă a peisagiului, dealurile obosite de vârstă și vederea generală blândă, înțepată iciacolo de tufele de viță de vie zgribulite de presimțirea frigului pe care îl presimt. Între dealuri, în fața ferestrelor, se deslușește un drum subțire, mărginit de tufe de măcieș, urcând spre cer, pierzânduse, undeva, în zone celeste nelămurite. De mulți ani, această cale, care se îndreaptă dincolo de dealurile acestei localități
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
vrea ca vecinii tăi să bage de seamă fie ce-o fi. Soarta a vrut însă să mă combine în ascensor cu o doamnă blondă, grande e maestosa, care de asemenea urca la etajul patru. Am început să am o presimțire care, curând, se transformă în certitudine: frumoasa doamnă sună exact la ușa apartamentului tău. Atunci mă prefăcui a suna la rândul meu la o altă ușă, care bineînțeles nu se deschise; și, după o clipă de așteptare, am plecat. Am
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
singur sistem planetar care să fim noi. și să se învârtească, să cânte aceste mici monade, și muzica lor să ne umple și plinătatea acestei muzici, armonia sa perfectă, să fie semnul distinctiv și indubitabil al divinității noastre! Ieri-seară, numai presimțirea unei asemenea plenitudini mi-a umplut sufletul cu o bucurie nebună... Această plenitudine n-am resimțit-o decât câteva clipe, alături de Dânsul, dar a fost asemenea unui fulger care a luminat tot restul discuției noastre, tot restul zilei... Vedenie Astăzi
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
și ne-a lăsat cu buza umflată. Am venit deci la București cu forțe noi și inimile pline de avânt tineresc. Sperăm că vei veni și tu la fel. Vacanța noastră a fost plăcută, reîntoarcerea de asemenea. Am în suflet presimțirea unui an bun. Pentru că cel care a trecut, din toamnă până în toamnă, a fost un an de criză și de chin. Bine că a trecut! Dragă Florino, nestăvilită e dorința noastră de a te revedea! Pierre a devenit de o
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]