2,047 matches
-
am găsit din fostul ghetou decât câteva clădiri în ruină (și un restaurant cașer cu un meniu sărac și prețuri piperate), dar de acolo am ajuns cu ușurință la Sinagoga Mare care se află la periferia fostului cartier evreiesc, pe promenada ce însoțește Tibrul, râul care străbate cu întortocheri numeroase orașul. Sinagoga, o clădire imensă destinată satisfacerii unor cerințe din alte timpuri, când comunitatea romană era cu mult mai numeroasă decât astăzi, se înalță sfidătoare sub o cupolă care pare că
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
fille ? întreabă direct Sorin Antohi. Roșu de sfială, ca o sfeclă la cuptor, tânărul răspunde oui, cu un pronunțat accent britanic. S.A. îi întinde rapid buchetul, bucuros că a scăpat de el. Și eu sunt bucuros, la rândul meu. Scurtă promenadă cu Sorin Antohi prin Geneva, chiar înaintea examenului de doctorat. Povestesc despre locurile unde am lucrat, numeroase și diverse: restaurante, magazine, bănci, birouri de avocați, librării etc. Un mic tur al Genevei, balizat de memoria experiențelor mele profesionale. Brusc, am
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ștergeți pe picioare cina cea de taină este irepetabilă mușcați din mine dacă vreți am diferite gusturi numai voi veți trăi senzații unice Despre iubire, așa cum o vedem noi îndrăgostiții sunt subiectivi atunci când fac dragoste își imaginează că ies la promenadă pe calea lactee sau că își sorb de pe buze picături din elixirul tinereții crezându-se (ha ha ha) nemuritori îndrăgostiții sunt nătângi doamnelor și domnilor asta spunea cineva făcând gesturi elocvente se întâmpla în timpul unei conferințe sunt organizate des astfel
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
la aburi“. Cu aceasta se încheie descrierea mea asupra exterioarelor Institutului. Trec acum la interioare. Pe o ușă ca de palat renascentist, pe frontispiciul căreia te întâmpină inscripția, în stil de mozaic roman, Natando Virtus, pătrunzi în prima zonă publică: promenada. Aceasta e de fapt o sală cam neîngrijită, zugrăvită într-un verde posomorât și mobilată cu măsuțe și scaune pentru consumul unor aperitive simple: ceai, limonadă, batoane de șocolată, sendvișuri și, firește, (în mod absolut gratuit) faimoasa apă minerală. Izvorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
În Institut nu se servește nici un fel de băutură alcoolică. Această regulă este menținută în pofida protestelor periodice ale cetățenilor mai tineri. Se consideră că deschiderea unui bar ar altera cu totul atmosfera locului, ceea ce, fără îndoială, e adevărat. La capătul promenadei, în partea opusă ușii principale, sunt cabinele de dezbrăcare. Există și o fereastră lungă, panoramică, prin care se poate admira Baia Exterioară. (Cei care vor doar să privească, fără să înoate, plătesc o taxă redusă de intrare). În dreapta promenadei este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
capătul promenadei, în partea opusă ușii principale, sunt cabinele de dezbrăcare. Există și o fereastră lungă, panoramică, prin care se poate admira Baia Exterioară. (Cei care vor doar să privească, fără să înoate, plătesc o taxă redusă de intrare). În dreapta promenadei este situată „Baia Interioară“, cu camerele de odihnă, iar dincolo de acestea, se află bazinul pentru copii și birourile Institutului. Baia Interioară o înlocuiește (dar, din nefericire, nu o copiază) pe predecesoarea ei din secolul al XVIII-lea. Aceasta din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
măsură de aglomerarea urâtă a plantelor sădite în ciubere. Baia Interioară era adeseori închiriată pentru petreceri particulare, dar după un anumit chef despre care s-a scris în ziarele naționale, s-a renunțat la acest obicei. În partea stingă a promenadei se deschide o ușă care duce într-o încăpere ciudată și spațioasă, octogonală, numită „Baptisteriul“. Această cameră camuflează prin coloane pseudoclasice și frontispicii marea „sală a mașinilor“ sau „a motoarelor“, ca să folosim denumirea tradițională a instalațiilor. Mașinile, acum desigur modernizate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
așa cum spunem și cum ne imaginăm) la „izvorul în sine“ sunt ferecate pentru toată lumea, cu excepția „personalului autorizat“. Până și a întrezări aceste uși, prin care și pe sub care răzbește întruna aburul, constituie un privilegiu rar pentru cetățenii care, aflați pe promenadă, reușesc să arunce o privire furișă. O ușă dinspre capătul mai îndepărtat al Baptisteriului duce la „Camerele din Ennistone“, dar intrarea publică în aceste apartamente se face, firește, din stradă și nu prin Institut. Revin acum la „Camerele din Ennistone
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
spirituale pe care o are înotul vine mereu în contradicție cu teoria (la fel de recurentă) a altor numeroși cetățeni, și anume că Băile constituie un templu al hedonismului. Vechile thés dansants (cu orchestre alcătuite din trei instrumente) care aveau loc pe promenadă, au încetat de mult. Dar pericolul ca anumite discipline inofensive și sănătoase să degenereze în plăcere pură persistă. Oricum ar fi, oamenii din orașul nostru profită din plin de această binefacere naturală. Fiecare cetățean înoată. Pruncii învață să înoate de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
raportul medical (sau poate, mai curând, nici nu auziseră de el), continuau să revină, periodic, în număr mic. Unii erau încurajați să vină chiar de medicii practicanți locali. Nu beneficiau de restaurante, dar se putea comanda mâncare de la bufetul de pe promenadă. Și mai existau câțiva fideli care veneau în pelerinaj la marele izvor din Ennistone. Dar spre surprinderea și oroarea Comitetului, beneficiile aduse de Camere proveneau, în măsură tot mai mare, de la localnici, care considerau că-i nostim, ba chiar șic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
conținut, dar tonul lor era același: să se schimbe denumirea Institutului (cerință care dădea loc unor propuneri hazoase), programul să fie prelungit până la miezul nopții, să se introducă servirea băuturilor alcoolice, să se organizeze serate dansante, în mod regulat, pe promenadă. Una dintre scrisori semnată „Un grup de tineri luminați“ cerea chiar înființarea unui cazino. (Unul dintre semnatarii scrisorii s-a dovedit a fi tânărul Gregory Osmore, fapt care i-a întristat mult pe părinții lui.) Aceste scrisori nu erau propriu-zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
peste Baia Exterioară plana un baldachin de abur dens. Supraveghetorul, cocoțat pe scara lui, putea desluși doar câte un înotător ici-colo, când norul de abur alb era destrămat de vântul pișcător dinspre răsărit. Brian, Gabriel și Adam se aflau pe promenadă și priveau pe fereastră. Tocmai sosiseră. Fereastra era aburită, dar fiecare dintre ei o ștersese în dreptul său, creînd trei petice rotunde de geam curat, la diferite niveluri, prin care priveau la scena încețoșată de afară. În spatele lor, câțiva localnici ședeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
-și degetele. Lui Adam nu-i plăcea acest semn și se încruntă. Gabriel ieși pe ușă și o porni pe marginea bazinului, spre cabine. — La douăsprezece, îi spuse Brian lui Adam, înțelegând prin aceste cuvinte că se vor întâlni pe promenadă la ora douăsprezece. Cei doi McCaffrey porniră fiecare către Băi, pe drumuri separate. Era unul dintre avantajele locului, faptul că fiecare își putea gusta plăcerea în intimitate. Și, totodată, constituia unul dintre aspectele a ceea ce simțea Gabriel că e „primejdia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
urmă părinții pe ușa care ducea afară. Spre deosebire de mama lui, nu se grăbea deloc să înoate. Dimpotrivă, îi plăcea acea specială tensiune înainte de înot care face ca totul să-ți apară viu și straniu și, oarecum, încetinit. Se reîntoarse pe promenadă, vag conștient că erau câteva persoane pe care le cunoștea (sau care, mai curând, îl cunoșteau pe el - doamna Osmore, de pildă), așezate la măsuțe. Dar Adam se feri să privească într-acolo. Avea oroare de conversație, chiar și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de conversație, chiar și de un schimb de priviri. Trecu pe o ușă comunicantă și intră în zona Băii Interioare. Tare ar mai fi vrut Adam să-l aducă pe Zet la Băi, dar câinii nu erau admiși decât pe promenadă. Încerca să-și imagineze cum ar fi arătat Zet singur în Baia Interioară, spintecând suprafața netedă, mătăsoasă a apei cu mișcările lui calme, încrezătoare, ca de șobolan. Zet înota bine. Adam înotase de multe ori împreună cu el la râu, numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ridică în picioare în partea cu apă scăzută a bazinului, oferind la vedere trupul ei frumos. George zâmbi vag, fără să se uite la Anthea, își întoarse capul, își miji ochii și era cât pe aci să se întoarcă pe promenadă, când îl zări pe Adam. De îndată ce privirile li se întâlniră, Adam se așeză. Nu se ascunse, dar se așeză printre plante, înconjurându-și genunchii cu brațele, în timp ce capul i se ivea printre frunze. Îl fixa pe George cu o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
îmbrac. Tom, alergând spre garderobă și dârdâind de frig, simțea pe braț arsura încleștării brutale a lui George, iar pe umăr, semnul palmei puternice care-l împinsese. Când dădu să intre pe ușa cabinei, îi văzu din spate, jos pe promenadă, pe Anthea Eastcote și pe Hector Gaines. Găsi cheia dulăpașului în care-și lăsase hainele și, o clipă, inima lui blândă, pașnică, fu răscolită de o furtună de emoții. Pe promenadă, Anthea Eastcote și Hector Gaines ședeau la o măsuță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pe ușa cabinei, îi văzu din spate, jos pe promenadă, pe Anthea Eastcote și pe Hector Gaines. Găsi cheia dulăpașului în care-și lăsase hainele și, o clipă, inima lui blândă, pașnică, fu răscolită de o furtună de emoții. Pe promenadă, Anthea Eastcote și Hector Gaines ședeau la o măsuță și beau cafea. Anthea își pusese ochelarii cu lentile colorate. Era mioapă și ascundea cu dibăcie acest fapt. Totuși, văzuse zâmbetul pe care i-l adresase Tom, dar se prefăcuse a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
la măsuța de metal - cu tăblia pătată de urmele circulare, cafenii, ale ceștilor - la care băuseră până atunci ceai din pahare de plastic. Lumina alburie a ninsorii revela până în cele mai sordide detalii pereții verzui, murdari, răpciugoși ai culoarului de promenadă și alama rece, umedă a leului care vomita apa de Ennistone într-un fel de lighean. Zet, instalat pe un scaun, îi însoțise de astă-dată. Câinii erau admiși doar pe promenadă, cu condiția de a fi ținuți în lesă. Gabriel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
sordide detalii pereții verzui, murdari, răpciugoși ai culoarului de promenadă și alama rece, umedă a leului care vomita apa de Ennistone într-un fel de lighean. Zet, instalat pe un scaun, îi însoțise de astă-dată. Câinii erau admiși doar pe promenadă, cu condiția de a fi ținuți în lesă. Gabriel care-l luase cu ea la cumpărături, îl adusese și aici și, din pricina lui, renunțase azi la înot și rămăsese la o măsuță, așteptându-i pe Brian și pe Adam. Brian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
visase pe Rufus și, în vis, Rufus era fiul ei. Era un vis care-i revenea adeseori, dar despre care nu vorbise nimănui. Și mai avea o pricină,de întristare, ceva care se petrecuse tocmai în timp ce stătea la măsuța de pe promenadă, așteptându-l pe Brian. Un indian, sau poate că un pakistanez, un tânăr slab, cu barbă, se așezase la o masă în fața ei, în timp ce Gabriel citea Ennistone Gazette, și-i pusese vreo două întrebări banale. Gabriel i-a răspuns foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Și acum omul plecase, acel prețios moment nu va mai putea fi niciodată recuperat. Acest gând contribuise și el la lacrimile care-i veniseră în ochi când Brian îi vorbise despre thé dansants. Părintele Bernard stătea la fereastra lungă a promenadei, privind la dansul fantastic al fulgilor minusculi care, în aerul rece, lipsit de vânt, păreau incapabili să se decidă dacă să cadă sau să se avânte în sus. Probabil, însă, că unii fulgi cădeau totuși pe jos, pentru că marginea bazinului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
parfumul, și continuă să râdă. George McCaffrey întră în Camerele Ennistone prin micul baptisteriu octogonal, unde se aflau ușile grele ele bronz prin care se ajungea la izvor și care constituiau totodată drumul cel mai scurt și mai direct de la promenadă la Camere. Rotonda sau „Baptisteriul“, cum i se spunea, avea două uși, una de fiecare parte, în mod obișnuit încuiate. Totuși, uneori, din cauza lucrărilor de întreținere, una sau alta dintre uși putea fi găsită deschisă. În această zi (după-amiaza zilei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
mod obișnuit încuiate. Totuși, uneori, din cauza lucrărilor de întreținere, una sau alta dintre uși putea fi găsită deschisă. În această zi (după-amiaza zilei la care ne-am referit), George găsi ambele uși laterale descuiate, așa încât reuși să treacă direct din promenadă spre Camere, fără a mai trebui să defileze prin fața „Lojei Portarului“ sau a biroului de recepție de la intrare. Se opri în „Baptisteriu“ contemplând, o clipă, ușile bătute în ținte, de un auriu-argintat, dindărătul cărora se prelingeau întruna șuvițe de aburi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
fiecare dintre ele topindu-se într-o dezamăgire urmată de o cruntă suferință. Când îi deveni clar că George nu se afla acolo, porni în fugă spre Institut, unde ajunse gemând de alergătură și de oboseală, și se instală pe promenadă în apropierea ferestrei panoramice. Pândea fără încetare, nesinchisindu-se de faptul că lumea se holba la ea. În cele din urmă, își comandă o ceașcă de ceai și se așeză, toropită de jale. Se deșteptă din amețeală, văzând limpede silueta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]