1,293 matches
-
la fund Veronicăi?... da" nu despre asta vroiam să vorbesc... după ce a conferențiat ironic, tăios, Decuble, și a improvizat și Antonesei, cam sfios, că era în campanie electorală și se da de sobru... după ce a marcat punctul și Călinescu, dezinvolt, pufnind a rîde cînd se burica Decuble... deci... pe mine mă irită chestia asta cu deci... una, două: deci!... parcă am fi monosilabici... monogami!... păi, pe bune, nu sîntem monogami, că-i plicti!... și bineînțeles că eu mă benoclam cu Corlățeanca
Poveste de primăvară by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12717_a_14042]
-
schimbă un pic la față, parcă nu înțelege exact ce se întâmplă; se întâmplă ceva neobișnuit, neclasificat. între timp, pasagerii se-mbulzesc în avion. Unde mi-e butonul la loc furia? Am pierdut butonul! Dar în loc să redevin furios, reușesc să pufnesc în râs, un râs smucit, de stinghereală și de nervozitate. Mi se pare că ne-am mai întâlnit, spune ea - la care hindusul ciulește urechile, și ezită o secundă. După care, hindusul spune spre mine: Duceți-vă și luați loc
Tovarășa Zoia by Petru Popescu () [Corola-journal/Imaginative/6808_a_8133]
-
scris azi dimineață în ziarele din Vest. Da, eram chiar acolo, îi răspund. După zid. Imi pare rău. Dar îți dai seama, așa ceva nu se poate întâmpla la noi. Nu, răspund eu, că la noi nu vine Led Zeppelin. O pufnește râsul, nu se aștepta. Mă așez, se așează, stinge țigara, își trece mâna prin păr. Locuiești în București? Aprob din cap, și-mi buclez centura. Unde lucrezi? In pat, spun eu, și mimez stând rezemat pe un morman de perne
Tovarășa Zoia by Petru Popescu () [Corola-journal/Imaginative/6808_a_8133]
-
cer. - Mda, ești cam mare, cugetă ea. - Ți-am spus că ești mică, sau ești și proastă?, îi zise el. Anisia se supără, se strâmbă la el și scoase limba și coborî scara. Văzându-se iar singur, pe Ștefan îl pufni râsul. Râse o vreme, înveselit și părându-i rău că a bruftuluit-o pe Anisia. Mai trase o dată din țigară și o aruncă dându-i un bobârnac și urmărind-o cum cade din pod într-un nor de cenușă și
Dan Perșa - Ștefan () [Corola-journal/Imaginative/13307_a_14632]
-
la acea vreme ca și astăzi. Să mă fi văzut Keti îmbrăcat astfel, în croiala cea mai burgheză a timpului, pe mine, elevul de altădată, care-și păstra în buzunar bucata de postav cu numărul matricol de la mână, ar fi pufnit în râs și mi-ar fi sărit de gât sărutându-mă: -„Ești prea grav, dragul meu!” Dar atunci... Mă simțeam în seara aceea, printr-un ciudat absenteism al ființei, detașat de realitatea care mă înconjura. Dădeam impresia a privi totul
Steaua polară by Mihail Crama () [Corola-journal/Imaginative/13264_a_14589]
-
țărani, de ceferiști, de navetiști de la Ateliere. Era cald. Am scos capul pe fereastră. Jeni era deja pe scară, își făcea loc, zbierînd întruna. Ursescu alerga ca un cățel în coada mulțimii, încerca și el să se agațe. M-a pufnit rîsul. Mă simțeam tare mulțumit; fusesem mai șmecher decît toți ăștia! Cîțiva oameni îmi băteau cu pumnul în ușă. - Ocupat, am zbierat. Mama și copilul. M-am trîntit pe banchetă, cu picioarele în sus, și rîdeam cu o poftă grozavă
Pe urmele lui Monciu-Sudinski by Ion Manolescu () [Corola-journal/Imaginative/13772_a_15097]
-
Adidas" (o îmbrăcăminte la mare modă, pe care oamenii pricopsiți o arborează în zilele de sărbătoare), se apropie legănând pruncul din brațe în ritmul muzicii. De-acum strada e plină. Împopoțonate și lipite una de alta, fetele schimbă priviri șăgalnice, pufnesc în râs cum numai ele știu s-o facă, își ascund fețele, își răsucesc cochet baticurile pe umeri. Una se ține mai deoparte. Celelalte o invită să cânte. Fata se rușinează, simulează un refuz, surâde, își acoperă gura cu mâna
O carte despre România by Speranța Rădulescu () [Corola-journal/Imaginative/14228_a_15553]
-
rămâneau la mesele de la școală. Odată, când tocmai îmi luam măzărichea neagră și voiam să mă duc acasă, țiganca cea bătrână m-a prins de mână. Am crezut c-o să mă muște. S-a uitat în palma mea și a pufnit în râs. "N-o să te măriți niciodată", a zis, "nu ești făcută pentru asta, și n-o să ai niciodată stare". Nu mi-a luat bani pe măzăriche și mi-a spus să fug repede acasă. Am fugit cât m-au
Portocalele nu-s singurele fructe by Vali Florescu () [Corola-journal/Journalistic/8020_a_9345]
-
ar putea scrie un întreg roman al ratării, întreprinderea se arată cu neputință prin condiționările pe care le pune: „dacă structurile narațiunii nu ar fi atît de false/ dacă nu aș mînca pe loc ce scriu dacă nu m-ar pufni rîsul/ ca pe un erou de roman ieftin/ dacă limba n-ar fi o rîmă ieșită în ploaie să urle/ dacă n-ar fi o țață la pîndă o codoașă cu bici” (Amor mic cu literatura). Concluzia aparentă: „nu-mi
O partidă de șah cu imposibilul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/2921_a_4246]
-
însă, vechimea absolută a limbii semiților. Grigorie de Nișă chiar îi ironizează pe cei ce cred că ebraica ar fi limba cea mai veche pentru că ar fi fost limba lui Dumnezeu. "De parca Dumnezeu ar fi fost un dascăl de gramatică", pufnește învățatul. Odată cu Renașterea, în toate colțurile Europei apar descoperiri ale "adevăratei" limbi a Paradisului, după cum vrea fiecare să atribuie strămoșilor săi un idiom care va fi fost cîndva comun întregii omeniri. Vernant citează o parodie semnificativă pentru această explozie de
Ce limbă vorbeau Adam si Eva? by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17993_a_19318]
-
rotește în jurul acestuia, vînînd unghiuri cît mai favorabile, expresivități demne de-a figura în albumul astfel realizat. „Impuritatea” obiectului (eterogeneitatea lui) se transmite subiectului liric care e departe de-a face caz de „poezia pură”, narînd, descriind, comparînd, relativizînd și pufnind de sarcasm. Rezultă o multitudine de factori ai discursului, întruniți sub semnul vital al unui comentariu intemperant, tangent la comeraj: „Miez de decembrie. Sărbătoare la muzeu./ Discursuri în aerul crud,/ calorifere sparte, meșteri pe schele.// Bonom, primarul molfăie numele/ unor
Feminitate versus provincie by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13509_a_14834]
-
dând din șolduri): Joițico! Vino și tu!... Enteresul partidului! Altfel, ne spune lu’ bunicu’!... ZOE: Nene... NELLI (dând din șolduri cel mai abitir): Ei, Zoe!... Trenulețul congolez, ultima modă la Paris! PRISTANDA (dând și el din șolduri): Curat trenuleț. (Zoe pufnește, disprețuitoare. Nelli hăhăie.) (Pristanda face o poză cu camera de pe trepied și cu un flash chimic. Apoi se atașează și el șirului, care iese prin ușa mare, hăhăind și chirăind. Zoe rămâne singură un moment. Își aprinde o țigară într-
A DOUA SCRISOARE PIERDUT| sau TRENUL TOGOLEZ NU OPREȘTE LA PARIS Comedie post-caragialiană în patru acte (fragmente) by Eugen Șerbănescu () [Corola-journal/Journalistic/4434_a_5759]
-
de socializare un mesaj în care îi blamează pe cei care au reacționat și vor să-l sancționeze pe poilițist. Fosta soție a lui Pepe a spus că situația o amuză și nu înțelege de unde atâta zgomot pentru nimic. "Ma pufnește râsul când văd câte minciuni și câtă agitație pe toate furnicile astea care cică sunt " BIG PEOPLE" (n.r. oameni mari). Polițist sancționat? De ce să fie sancționat?", a scris Oana Zavoranu pe contul de socializare. VEZI ȘI:
Reacția Oanei Zăvoranu după ce a făcut show pe motocicleta Poliției by Colaborator Extern () [Corola-journal/Journalistic/71735_a_73060]
-
puțin pentru a se purta cu atâta impertinență, e un om de nimic, babalâc, bădăran, un impotent cu ochii holbați prostește ca două blide de tinichea. Ce nu sunt în stare să spună femeile dacă vor neapărat! Replica și el, pufnind de enervare dar din principiu refuzând s-o lovească, repeta trist, ca un ecou, că viața e complicată, iar Uliana e un element care trăiește veșnic pe banii altuia, că patima beției o apucă tocmai în momentul când el se
Evgheni Popov în căutarea spiritualității pierdute by Margareta Șipoș () [Corola-journal/Journalistic/8639_a_9964]
-
rural, dar vrea să zică că de la sat, de la matcă, de la crysalidă izvorăște tot ce e adevărat românesc - chiar cînd este transpus în oraș sau chiar într-o mare metropolă a lumilor străine." S-a povestit că N. Iorga a pufnit furios, neuitînd această aspră lecție, pe care el considera că n-a meritat-o și că dreptatea - se putea altfel? - era de partea lui. Dar pentru Blaga, căruia ani de zile opera îi fusese - datorită lui N. Iorga și obtuzului
Voievodul culturii by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16968_a_18293]
-
aș putea să scriu un roman al ratării aș putea/ să spun edificat că viața nu ratează/ aș romanța dacă structurile narațiunii nu ar fi atât de false/ dacă nu aș mânca pe loc ce scriu dacă nu m-ar pufni râsul/ ca pe un erou de roman ieftin/ dacă limba n-ar fi o râmă ieșită în ploaie să urle/ dacă n-ar fi o țață la pândă o codoașă cu bici/ sub patul unde am făcut amor mic cu
Vremea ratării by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11254_a_12579]
-
ai putea să i-o arăți. Omul e echilibrat dar suspicios și refuză orice surplus sentimental. Îi place să muncească și să lenevească. E pătimaș, nebun chiar când simte că are dreptate și se pornește a vorbi, dar fuge și pufnește trist când se izbește de prostie. Multe femei îl găsesc atractiv, iar el face cruce speriat simțind că nu poate ține piept unei asemenea situații. Într-un cuvânt, Johnny Răducanu e un singuratic. De geniu. Ce face el acolo, în
Aniversare Johnny Răducanu () [Corola-journal/Journalistic/15664_a_16989]
-
pedagogică, în cadrul căreia fiecare dintre ei trebuia să susțină o lecție de probă. Lui Vulpescu i-a revenit Cîntarea României. Explicîndu-le elevilor că textul e divizat în versete, a lansat pe neașteptate întrebarea: „Ați citit Biblia?” Unul dintre copii a pufnit în rîs, iar Vulpescu l-a admonestat cu severitate. Noroc că profesorul - îndrumător era un om cu simțul măsurii, care - la analiza lecției - s-a mulțumit să-i amintească lui Vulpescu că învăță- mîntul este laic... Vreun altul ar fi
Tinerețea lui Vulpescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/2579_a_3904]
-
și răutățile: pentru Kazin, Bluecher nu e nimic altceva decît o submediocritate locvace, nutrită la iluzia că observațiile sale modeste i-ar fi într-adevăr de folos genialei sale soții. Iar cînd Hannah Arendt chiar îi recunoaște public ajutorul, Kazin pufnește disprețuitor, convins că asistă la un simplu gest de tandrețe maritală. El însuși nu pare să fi beneficiat de asemenea gesturi. Cele trei soții, de la care a avut doi copii, l-au părăsit după relativ scurte și pasionale căsnicii, fără
Jurnalul unei singurătăți by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16150_a_17475]
-
cred că am prea multe vaci în grijă. Mă pot lipsi și eu de câteva. Nu caut să mă cert cu nimeni". Cel de-al treilea taur începe să bată pământul cu copita, să-și miște amenințător coarnele și să pufnească. Primul taur: "Tinere, nu fi nebun! Lasă-l să ia câteva dintre vacile tale, ca să supraviețuiești". Al treilea taur răspunde: "Pe naiba! Poate să-mi ia toate vacile, din partea mea. Eu vreau să mă asigur că știe că sunt taur
Bancul Zilei: Ce se întâmplă cu vacile când un nou taur vine la fermă by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/63442_a_64767]
-
va trebui neapărat să-l auziți pe autor interpretând-o. Efectul e, la prima audiție, de umor absurd, vag demențial. Dacă nu stai să te gândești că bătrânul poet, șubred de-o viață și «recuperat» împotriva sa ș...ț te pufnește râsul sau te pufnește plânsul, după facultăți. Citind grăbit și enervat « Verde crud, verde crud», Bacovia se ceartă cu toată lumea, inclusiv cu poezia sa, care a alunecat și a ajuns monedă de schimb” (pp. 22 - 23). Pentru strălucirea, pentru frumusețea
Cronică literară and beyond by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2727_a_4052]
-
-l auziți pe autor interpretând-o. Efectul e, la prima audiție, de umor absurd, vag demențial. Dacă nu stai să te gândești că bătrânul poet, șubred de-o viață și «recuperat» împotriva sa ș...ț te pufnește râsul sau te pufnește plânsul, după facultăți. Citind grăbit și enervat « Verde crud, verde crud», Bacovia se ceartă cu toată lumea, inclusiv cu poezia sa, care a alunecat și a ajuns monedă de schimb” (pp. 22 - 23). Pentru strălucirea, pentru frumusețea unor asemenea concluzii (numeroase
Cronică literară and beyond by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2727_a_4052]
-
vor totuși să respire pe uscat. Buze mișcîndu-se în gol într-un mediu în care etalarea jargonului speculativ nu numai că a devenit monedă calpă, dar chiar aduce a prilej de luare peste picior. Esență, spirit, principiu - cum să nu pufnești în rîs numai auzindu-le sonoritatea? A te încăpățîna să joci cartea speculației filologice (căci filozofie asta înseamnă: să folosești realita-tea drept pretext pentru a vorbi despre cuvinte) echivalează cu a vrea să faci echilibristică pe o frînghie dedesubtul căreia
Surîsul centaurului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8257_a_9582]
-
interesându-se, febril: Habemus papa? (păpică, săracul). Ea, (săltând o tigaie nenorocită din care iese un fum negru): Deocamdată, nu. (S-o crezi tu!)... De caricatură, m-am amuzat cât m-am amuzat, în timp ce domnul Sache, aflându-se lângă mine, pufnea în culmea indignării... Că nu trebuie să fii cine știe ce latinist, să știi că verbul habeo, fiind tranzitiv, cere acuzativul, ceea ce cunoaștem din anii liceului... Da' măcar să fi tăcut, naibii, acolo, și să fi ascultat, în cap cu ăi de la televiziune
Necazurile domnului Sache by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/11746_a_13071]
-
și frumos... Ridică privirile către Pârnaie, care se uita la el, cu un aer amuzat. Șopti, făcând cu ochiul: |la nu mă vedea, că era la telefon. Ca și cum aș vorbi de după perete. - Te simte după glas, băzdâganie, las-o baltă, pufni Pârnaie. Piticii vorbesc altfel decât noi, ăștilalți. - Stai să mă cocoț pe taburetul ăsta... - E chestie de gâtlej, taburetul nu folosește. Decât dacă vrei să te spânzuri... - Băga-mi-aș! se dezumflă Chisăliță. Te gândești că nici măcar un acoperiș n-
Dincolo de lumea de dincolo - fragment - by Varujan Vosganian () [Corola-journal/Journalistic/3811_a_5136]