1,563 matches
-
au plecat cei trei *** Gigel ( se uită la ceas ): - Am ajuns cu o oră mai devreme. În aceste zile de aventură m-am gândit mereu la calculatorul meu, la mesajele primite... Paul: -Capul repede în calculator, că trece vacanța mare...! (râsete). Alina: - Unde ne întâlnim cu ,,Zâna cea bună’’, Zmeul și copiii? Și să rezolvăm cu buzduganul. Gigel: - Și cu fluierul fermecat... Paul: - Trebuie să ieșim din poveste. Ne întâlnim la teatru. Dar... Alina: - Dar ?... Paul: - Mă gândesc la întâlnirea finală
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
o pungă cu aptibilduri și figurine din ouăle Kinder ) Cu ajutorul lor am marcat drumul, să nu ne rătăcim la întoarcere... Paul: - O mare aventură cu pocnitori și aptibilduri ! Mă întreb, cum de-am reușit să ne întoarcem sănătoși acasă ? ( râsete ). Alina, Paul și Gigel: - La revedere copii ! La revedere ! Ne întâlnim din nou după vacanța mare ! Sfârșit STOP ! STOP ! STOP ! de Ion Bălan - 2002 PERSONAJE: Raluca, Ana II, Gigel, Ofițerul, Medicul, Șoferul, Bunica, Mama. Notă: Spectacolul poate fi realizat numai
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
soarta noastră; a Pământului, a oamenilor, chiar a vieții. Cosmon: ML, crezi că în Cosmos s-a declanșat haosul? Gigel (intervine iar): Cam așa ceva. Da, nene cosmonaut, se întâmplă ceva ciudat. Aș merge și eu dar nu știu să pilotez...(râsete) Radu: Ai uitat că te așteaptă mama? Gigel: O să vorbesc cu ea prin radio. Nu, nene cosmonaut? Cosmon: Piciul ăsta se și vede în rachetă. Gigel: Sigur în rachetă trebuie să fie o plictiseală... Cosmon: Plictiseală? Bine... Radu: Merg și
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
Mai ales că orice întârziere se plătește cu o urecheală. Nu, Gigel? Gigel: Din păcate, așa-i Soare... Soarele: Spune-i mamei tale, c-ai fost la Curtea Soarelui. Gigel: Aoleu, dacă nu mă duce la azil, mă declară nebun (râsete). Glumesc. Am o mamă la fel de bună ca și tine, Soare. Ca toate planetele. (veselie generală). Cortina de lumină Tabloul VI Observatorul astronomic. Intră Cosmonautul urmat de Radu și Gigel. ML îi întâmpină vesel. ML: Sunteți sănătoși? Cosmon: S-ar putea
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
Gigel. ML îi întâmpină vesel. ML: Sunteți sănătoși? Cosmon: S-ar putea zice că dacă am fost la Curtea Soarelui și ne-am întreținut cu el, și Gigel l-a învățat șotron, că nu prea suntem sănătoși (arată la cap, râsete. Vedem bolta cerească plină de stele cu Soarele în prim plan). Gigel: Soarele în semn de prietenie, lasă planetele să coboare câteva clipe pe Pământ. Soarele: Cum să coboare pe Pământ? Vrei să se producă un cataclism în Împărăția mea
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
îi dă cu tifla, mănâncă, bea, se uită și râde batjocoritor. Înconjurat de această veselie trivială, Diogene e mai singur decât în deșert sau într-o pădure. El va trebui să devină cinic și indiferent, asemenea celorlalți, azvârlind felinarul, sau râsetele îl vor face din ce în ce mai singur. Ținta noastră este azi un oraș cu nume complicat. Coatzacoalcos. Acolo ne așteaptă un hotel cu aer condiționat. Veacul nostru nu-l mai poate reciti pe Rousseau decât așa. două pietre Mexicul e o țară
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
mit și istorie În Grecia e inutil să faci un drum spre Olimp. Muntele e gol, la discreția vântului și a excursioniștilor. Pan, cu picioarele lui de țap, a părăsit tufișurile și s-a adăpostit în muzee, iar ca să auzi râsetele icnite ale lui Dionysos trebuie să-l recitești pe Nietzsche. Poate că noaptea, pe culmile Olimpului, se reîntorc uneori stafiile zeilor invocați de Homer, dar dimineața muntele e pustiu. În schimb, departe de poalele Olimpului, am putut să-mi pun
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
scări monumentale ale piramidei numără 91 de trepte. În total, deci, piramida are 364 de trepte. Dacă adăugăm și treapta care înconjoară sus templul, obținem exact numărul zilelor anului! Ceea ce nu-i o întîmplare, desigur... Mă întrerup din calcule din pricina râsetelor unor turiști care se fotografiază pe treptele de pe scara de miazăzi a piramidei. Excursia la Chichen-Itza îi bine dispune, se pare, și vor să aibă "suveniruri" de aici. În fond, poate că au dreptate. E absurd să "filozofezi" tot timpul
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
și nu lasă nici un centimetru gol. Încerc să nu mă las descurajat de aglomerarea amănuntelor, într-un basorelief, când, deodată, din același grup care se fotografiază aud un strigăt vesel " Grăbiți-vă, timpul înseamnă bani!" și un nou val de râsete... Trebuie să fie niște americani cei care râd. Sigur sunt americani. Au plătit să vadă piramida de la Chichen-Itza. Au văzut-o. S-au și fotografiat de mai multe ori. Ce-ar mai fi de făcut aici? "Tempo naturale" nu prea
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
Și nu ne du pre noi în ispită" murmură el aruncînd două cărți pe masă. De afară, de peste troianul ce acoperă fereastra, se aude vîntul izbindu-se sub streașina restaurantului. În clipele de acalmie, de sus, din dormitorul Sultanei, răbufnesc rîsete de oameni beți. Andrei, îl ia Mihaela de braț pe șofer tot timpul rapid, cu opriri de cinci minute la noi..., o dată n-ai făcut și tu o haltă mai lungă, noroc de zăpada asta... Vezi că ne vede bărbatu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
rămasă de la vopsitori și am încercat să-mi curăț cu un plic vopseaua care mi se lipise de mână. În aer plutea un miros neobișnuit. În cele din urmă, cum vizitatorul nu dădea semne că ar vrea să plece, iar râsetele arătau că totul este în ordine, am bătut la ușă și, după puțin timp, am intrat. Georgie ședea lângă foc, oferind cafea unui musafir. Oaspetele era un bărbat. Era Alexander, fratele meu. Când am intrat, am tresărit amândoi și ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
adăugă el. — Simon, dacă Îți Închipui că salariul tău va crește atunci când sala o să „plutească liber“, ai face mai bine să te asiguri În scris că așa va fi, pentru că altfel o să rămâi de căruță, am zis eu. Se auziră râsete, iar din partea Lindei am primit o căutătură furioasă ce voia să spună “Încă o remarcă de genul ăsta și te arunc pe ușă afară, don’șoară“. — Nu e vorba doar de bani, Își mai dădu cineva cu părerea. Ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
avea un dar al ei, de a găsi cel mai potrivit ton, care să nu fie nici prea sentimental, nici prea condescendent. Femeile intrau pe rând În creșă, din interiorul căreia răzbătea un zumzet de voci Întrerupt de câte un râset. Lou privi la ceasul de perete. Era 4 fără cinci. — Mai e puțin și Începe, spuse ea. — Probabil că-și Împărtășesc povești de groază de la nașteri, am răspuns eu, aproape cu obrăznicie. De ce să le grăbim? Lou, mamă a patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
am replicat Înțepată, observând prea târziu urma de rânjet aninată de colțurile gurii lui. Mi-am cam dat seama, zise el. Păi, succes. Am rămas o clipă În picioare lângă fereastră, privind la paharul gol din mână. Aerul vuia de râsete și voci ridicate care strigau „dragă“. La dracu’. Mi-am făcut drum până la masa cu băuturi și l-am pus pe Stanford să-mi mai toarne niște punch. 16 M-am trezit a doua zi dimineață și tare aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
din apropiere. Numai că înăuntru nu exista nimic pe care să se poată urca, iar barele de metal, înalte până la nivelul pieptului, își curbau spre interior vârfurile ascuțite ca niște țepușe. Turbat de propria lui tâmpenie și provocat acum de râsetele spectatorilor, alerga de colo-colo, holbându-se prin lentilele stropite de ploaie ale ochelarilor, încercând să găsească un loc pe care să-și rezeme piciorul, străduindu-se să se apuce cu mâinile de marginile curbate și tăioase ale barelor. Dar erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pe Adam și pe Zet pe plajă, după ce-i atrase atenția băiatului: Nu cumva să te duci să înoți până nu vin eu înapoi. Apoi alergă în goană pe drumul care ducea spre conacul părăginit. Din grădina acestuia se auzeau râsete: Tom, Hattie, Pearl și Emma, dar nici urmă de Gabriel. „E undeva cu George“, își spuse Brian. Gâfâind din greu, porni din nou să alerge spre plajă. — Aș vrea să-mi cer, într-un fel, scuze, îi spuse Tom lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Dar ai să vii înapoi, nu-i așa, te rog... George dispăruse însă și nu o mai auzi. Storurile Papucului, coborau acum, unul câte unul obturând lumina care scăldase peticul de pajiște. Afară se porni un murmur dezaprobator, urmat de râsete. Tom alergă spre casă. Hattie, întinzându-și brațele ca să tragă storul din camera de zi, strigă înspăimântată văzând o față ivindu-se de cealaltă parte a geamului. Tom bătu în geam: — Nu te speria, sunt eu! Pot să intru? Hattie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Hector Gaines o căuta pe Anthea. În centru grădinii era întuneric, dar la unul dintre capete străluceau luminile de la casa Belmont, iar la celălalt, felinarele din Forum Way iluminau copacii. Tom nu mai știa la ce să recurgă. Larma și râsetele deveniseră mai puternice și avea impresia că o mulțime de oameni complet străini intraseră pe poarta din spate. Ar fi vrut să-i explice lui Hattie ce se întâmplă dar nu vedea cum ar putea face acest lucru și nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
trecând pe lângă garaj ieși în stradă, urmărit de huiduielile celor care îi observaseră evadarea. (Acest episod grotesc nu a fost departe de a se termina prin linșarea lui George.) Cântecul a mai continuat un timp, apoi s-a stins în râsete. George porni să alerge în direcția canalului. În zăpăceala generală, lumea nu și-a dat seama (dar eu, da) că era urmărit de două femei, Valerie Cossom și, ceva mai în spate, de Diane. În urma celor două femei venea preotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
scurgerea nisipului negru, din clepsidra de catran a nopții precedente. Numărau clipele rămase până la jalonul median de timp, borna de mijloc, care înjumătățea intervalul de parcurs, până la răsăritul soarelui. Cu o regularitate metronomică, fenomenul anticipat se produce: Un soi de râset ascuțit, strident și cu adevărat lugubru dar și vesel, simultan se propagă cu intermitențe sinistre, delirante, pe deasupra, vioi și viguros ca și o adiere rea a beznei înseși, printre firele rădăcinilor suspendate, din tavan. Asta-i Straja, Buha bătrână de la
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
zii? Ești misogin? Ești răcit? Convertit? Pocăit? Ce te supără? Un băiețaș așa de frumos și de vânos ca tine! Moartea curviștinelor! Ia spune-mi tu... Sincer! Vrei niște fofoloancă? Să-ți dea, mămica, ție, piept? Ai? Fratele mai percepe râsetul gros și deșănțat al Șobolanului, ca și un îndemn mai mult formal, la temperanță, lansat de către Dănuț: Lilico, fată, te ginește Marius! Acoperă-ți farmecele îndoielnice! Lili, Lili, fiară rea... În secunda ce urmează, Avocatul este înăuntru, în căcăstoare, aprinzând
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
din ce în ce mai mult spre cultură. în acest tablou istoric al progreselor spiritului uman, Venus marchează puncte, chiar dacă Marte nu dă îndărăt. Odată cu nașterea muzicii, Lucrețiu semnalează deschiderea oamenilor spre tot felul de plăceri: o intersubiectivitate radioasă în relație directă cu natura, râsetele sub frunzișul copacilor, bucuria și dansul; muzica vocală și instrumentală triumfă, proprietatea se dezvoltă odată cu prosperitatea pe mări, încheierea primelor tratate permite contractele, dreptul, așadar întrajutorarea și alianțele, tot atâtea logici hedoniste în perspectivă. Inventarea scrisului, narațiunile poetice, rafinamentele vieții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
expresie și-au mai fi inventat și creierele din firma asta...? Doar nu sunt o curvă. Din paravanele de plastic, care separau postul ei de celelalte operatoare aflate În aceeași Încăpere, din când În când se auzeau voci vesele și râsete. Astăzi era veselie În sală. I-ar fi plăcut să știe și ea motivul și să ia parte la veselia lor. Dar Emma era destul de distantă față de colegele ei, mult mai tinere decât ea, majoritatea studente, care intraseră să muncească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
fii ai unui demnitar sau ai unui șomer - și, de altfel, Într-o zi toate acestea se pot schimba și săracii pot deveni bogați, și invers. De la ușa cea verde a băii băieților se auzeau bufnete și gemete Înfundate și râsete. Dintr-o dată se auzi o bubuitură - ca un fel de explozie -, iar gemenii Bettini se repeziră afară urlând. Anzalone aproape că o răsturnă, iar scutierul, Împiedicându-se de ea, o Împinse În perete. Ușa verde rămăsese deschisă și acolo, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Sheba e foarte severă. Toți spun că a făcut o crimă „odioasă“. Dar în spate, chicotesc. Când am intrat într-un bar ieri-seară să cumpăr țigări, fața Shebei a apărut pentru o clipă pe ecranul televizorului; imediat, un val de râsete lubrice a cuprins barul. „Nebunatica“, l-am auzit pe unul zicându-i amicului alăturat. „N-aș refuza nici eu așa o bucățică“. E greu să-ți imaginezi că un bărbat în locul Shebei ar fi stârnit asemenea reacții obscene. Bărbații care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]