891 matches
-
marilor imperii, Egipt, Mesopotamia, era cunoscută moneda metalică cântărită, dar trocul continua să joace un rol important. Caracteristic trocului primitiv sau trocului fără conștiența valorii mărfurilor era faptul că participanții la schimb nu dețineau un etalon al schimbului, un sistem referențial, un punct de sprijin care va fi mai târziu valoarea. Din această cauză epoca este dominată de transferuri mari de valoare involuntare, între participanții la schimb. Această formă de troc este denumită de Marx "Trocul simplu"270, tocmai pentru a
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
uneia sau alteia dintre funcții este o problemă falsă dacă vom ține cont că schimbul nemonetar (religios sau nu) a apărut cu mult timp înainte de anul 5000 î.Hr, când Marx plasează apariția valorii și a conștientizării valorii ca sistem referențial în procesul economic, ca bază a schimbului, a vieții economice și a vieții în general. Banii apar abia după apariția conceptului de valoare, atunci când omul începe să schimbe cantități inegale de bunuri, prețuindu-le în mod diferit, după criterii mai
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
economia începe să scadă până în momentul în care această scădere începe să aibă valori negative 894. Tocmai pentru că există o multitudine de păreri în legătură cu delimitarea fazelor ciclului economic se impune să insistăm asupra delimitărilor acestora și asupra criteriilor, a spațiului referențial în funcție de care am procedat la aceste delimitări. Tot în încercarea de a defini recesiunea economică, Alex Berca 895 insistă asupra unei definiții dată de NBER896, care arată că în analiza acestui fenomen trebuie urmăriți mai mulți factori, printre care: șomajul
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
cu lux de amănunte cum au ajuns să primească respectivele "monezi", în timp ce eu mă întrebam până unde poate merge primitivismul unor oameni. Deținerea și consumul "monedei" era un semn de distincție într-o lume invariabil construită greșit, fără un sistem referențial, o lume, așa cum spuneam, blazată și barbară, dar care, lucru unic în estul Europei, nu a răspuns în nici un fel la teroare. Aceasta era o lume abandonată, în care semne ale rafinamentului erau păstrarea în sufragerie a unei cutii de
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
În școală nu obligă și la activarea acestei relații. O poate avea creștinul ortodox, de pildă, dar nu și elevul ateu sau cel ce aparține altei confesiuni sau religii. Pentru acesta din urmă, icoana devine un obiect cultural, un element referențial al Învățării și culturalizării sale religioase. De ce să-i privăm pe toți de aceste posibilități? Apare riscul nașterii unui tăvălug al excluderii simbolurilor (și nu numai a lor) din spațiul public, comun. Dacă e să mergem pe această logică a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
a se instala în România în anii scrierii pamfletului). Problema epocii pe care a avut-o în vedere Voiculescu este pe larg abordată de Elvira Sorohan, în eseul Vasile Voiculescu, subversiv (cf. § 0.1). Autoarea pledează, hotărât, pentru o asociere referențială mai largă, raportând ideatica și etica scriitorului la problematica, generală, a marii literaturi pe tema "narațiunilor parabolice" din deceniile următoare; reținem concluziile autoarei că Voiculescu "reflecta codificat societatea opresivă, unde trăiește în și contra ei" și că "în 1948, când
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
cronologiei ficționale etc.), fantezismul fără limite, subminarea funcției de reprezentare a realului (susținută de credința că realul nu există în afara jocurilor de limbaj), autoreferențialitatea, deconspirarea ficțiunii ca artefact și convenție, recursul la metalimbaj, preferința accentuată pentru ludic, ironie, contradictoriu, incertitudine referențială, experiment lexical, caracterul fragmentar și dezorganizat al textului, repudierea elitismului și a seriozității convenționale, caracterul aparent fortuit și derizoriu al imageriei și al intrigii (conform unui model entropic), recurgerea la sarcasm, la grotesc și la bizarerie, la elemente tematice șocante
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288986_a_290315]
-
privim imaginile, prin construirea anumitor așteptări. De pildă, imaginea unei campanii publicitare ar fi receptată diferit într-o galerie de artă, pe o autostradă ori în paginile unei reviste. Experiența privirii devine una inter-discursivă, analizând imaginea dintr-o perspectivă situațională, referențială ori rezonantă, ori dintr-o perspectivă a reprezentării unei istorii sociale. Un alt nivel al analizei ia în considerare contextul producerii și distribuirii imaginii, care implică motivele și intențiile autorilor precum și contextele sociale și instituționale ale circulației imaginii. Atunci când se
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
nararea convențională a istoriei artei moderne, Kosuth propune orientarea către un canon alternativ al artei, legat de tradiția duchampiană a localizării importanței unei lucrări la nivelul semnificațiilor. Astfel, acordând prioritate conținutului conceptual al artei, Kosuth pune între paranteze orice dimensiune referențială a operei de artă pe motivul că "arta este definiția artei". La rândul său, Terry Atkinson, care respinge alături de Art & Language arta legitimată pe baze morfologice, propune o "metodologie declarativă" potrivit căreia operele de artă își câștigă statutul prin actul
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
pozitivismul, prin reacția de respingere vehementă a oricărei filosofii a istoriei, demersul istoriografic al istoriei mentalităților subîntinde, implicit, un răspuns original la problema teoretică evocată, răspuns care rezonează, de altfel, din punct de vedere al raportului imagine istoriografică versus cadru referențial, cu perspectiva relativismului epistemologic de care aminteam anterior. Astfel, nici istoricul mentalităților nu are În vedere studiul unei realități istorice imuabile, ci specificul unei anumite epoci și societăți. Dar, În același timp, el dezavuează și proiectarea În trecut a perspectivei
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
specificității și identității acestora În concertul internațional. 2.2. Al doilea argument adus În favoarea cercetărilor de imagologie comparată vine să completeze și să explice schema de până acum, În care, după ce, inițial, am pus accentul pe relația dintre un cadru referențial și imaginea sa ipostaziată Într-o anumită formă de cunoaștere, am insistat apoi pe ideea ca această imagine să fie proprie respectivului cadru referențial, să reprezinte o reflectare directă a acestuia, și nu una deformată de sistemul de referință al
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
schema de până acum, În care, după ce, inițial, am pus accentul pe relația dintre un cadru referențial și imaginea sa ipostaziată Într-o anumită formă de cunoaștere, am insistat apoi pe ideea ca această imagine să fie proprie respectivului cadru referențial, să reprezinte o reflectare directă a acestuia, și nu una deformată de sistemul de referință al unui observator exterior. Plecând de la această situație, trebuie adus În discuție faptul esențial că imagologia comparată nu are În vedere o relație de tip
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
șase elemente principale. Astfel, avem un prim element reprezentat de un cadru de referință, care, În cazul nostru, este Întotdeauna o realitate socială, fie ea individuală sau colectivă; un al doilea element, care este imaginea de sine a respectivului cadru referențial (dată fiind situația sa de entitate socială, acesta dezvoltă În mod obligatoriu o atare auto-imagine); un al treilea element, constituit de imaginea celuilalt, imaginea pe care cadrul de la care am plecat și-o face despre partenerul său, o entitate diferită
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
În mod obligatoriu o atare auto-imagine); un al treilea element, constituit de imaginea celuilalt, imaginea pe care cadrul de la care am plecat și-o face despre partenerul său, o entitate diferită, străină; al patrulea element, reprezentat de acest nou cadru referențial, definit ca o altă entitate socială, aflată În relație cu prima; În mod analog, al cincilea element, dat de imaginea de sine a acestui cadru referențial, și, În fine, al șaselea element, constituit din imaginea celuilalt dezvoltată de acest al
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
partenerul său, o entitate diferită, străină; al patrulea element, reprezentat de acest nou cadru referențial, definit ca o altă entitate socială, aflată În relație cu prima; În mod analog, al cincilea element, dat de imaginea de sine a acestui cadru referențial, și, În fine, al șaselea element, constituit din imaginea celuilalt dezvoltată de acest al doilea cadru referențial. Reluând datele unei teorii științifice, Miguel de Unamuno XE "de Unamuno" a figurat deosebit de plastic aceste raporturi, observând că de fiecare dată când
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
o altă entitate socială, aflată În relație cu prima; În mod analog, al cincilea element, dat de imaginea de sine a acestui cadru referențial, și, În fine, al șaselea element, constituit din imaginea celuilalt dezvoltată de acest al doilea cadru referențial. Reluând datele unei teorii științifice, Miguel de Unamuno XE "de Unamuno" a figurat deosebit de plastic aceste raporturi, observând că de fiecare dată când doi indivizi, Ion și Toma, se află Într-o relație oarecare, la această relație participă de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
interes special datorită punerii În evidență a raportului dintre imaginea de sine și imaginea celuilalt, relație fundamentală pentru cercetările de alteritate. Într-adevăr, chiar În eventualitatea În care nu acordăm atenție cadrului de referință, pentru a nu cădea În iluzia referențială de care aminteam anterior, ne rămâne posibilitatea relaționării imaginii pe care colectivitatea și-o făurește despre sine cu imaginea pe care o are despre ceilalți (operație deosebit de utilă pentru definirea identității, a deschiderilor spre lume și a proiecțiilor ideologice ale
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
pe care ceilalți o au față de respectiva colectivitate, ca modalitate de verificare și de apreciere a diferitelor reprezentări. 2.3. Chiar dacă studiul imaginilor poate constitui o modalitate de analiză privilegiată, nu trebuie să uităm nici faptul că apelul la cadrul referențial al acestori imagini rămâne, mereu, o posibilitate deschisă. Desigur, imagologia comparată studiază reprezentări sociale cum ar fi prejudecățile naționale sau imaginile etnice, urmărindu-le geneza, evoluția și modul În care s-au răsfrânt la nivel politic sau cultural, În producțiile
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
a contura o „personalitate de bază” și mergând până la demersul mult mai coerent al etnopsihologiei, angajată În descifrarea „caracteristicilor naționale”. Cu atât mai mult va fi interesată În această direcție istoriografia, pentru care raportarea procesului imagologic la o realitate istorică referențială va rămâne, fără Îndoială, o permanentă tentație. 3. Literatura comparată Istoria literară comparată este disciplina cea mai apropiată de imagologia comparată. Dacă domeniul alterității nu ar fi revendicat În egală măsură de alte științe interesate, - existând, prin aceasta, posibilitatea constituirii
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Imperiul Habsburgic și pentru a camufla programele de acțiune și revendicările mișcării cehilor. Atari similitudini În practica jurnalistică a cehilor și românilor se explică prin confruntarea lor cu un adversar comun: cenzura austriacă din anii erei Metternich. Rolul de factor referențial pe care l-a jucat cauza Irlandei se evidențiază și În cazul aripii radicale a mișcării cehe (și nu doar al grupării liberal-moderate, condusă de Havliček XE "Havliček" ). Organizația ei politică se va intitula, după exemplul irlandez, „Clubul Repeal” și
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Vezi Pantelimon Golu, Orientări și tendințe În psihologia socială contemporană, Editura Politică, București, 1988, pp. 168-175. Alexandru Duțu, Modele, imagini, priveliști, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1979, pp. 5-29. Se pot adăuga acestor considerații, privitoare la relația dintre imagini și cadrul lor referențial, argumentele concordante ale lui Daniel-Henri Pageaux, „Une perspective d’études en littérature comparée: l’imagerie culturelle”, În Synthesis, VIII, 1981, p. 171, referitoare la „iluzia referențială” (inspirate, la rândul lor, de o demonstrație semiotică a lui Umberto Eco): definirea imaginii
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
5-29. Se pot adăuga acestor considerații, privitoare la relația dintre imagini și cadrul lor referențial, argumentele concordante ale lui Daniel-Henri Pageaux, „Une perspective d’études en littérature comparée: l’imagerie culturelle”, În Synthesis, VIII, 1981, p. 171, referitoare la „iluzia referențială” (inspirate, la rândul lor, de o demonstrație semiotică a lui Umberto Eco): definirea imaginii ca „reprezentare a unei realități culturale străine față de care fiecare individ sau grup care o elaborează Își relevă și Își precizează spațiul ideologic În care se
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
care se situează” conduce la eliminarea falsei probleme care se pune adeseori În studiul imaginilor, asupra „falsității” sau „gradului de fidelitate” al unei imagini În raport cu realul „privit”. Etichetarea imaginii drept un „analogon” al realului (de unde „erorile” de percepție) produce iluzia referențială: În funcție de ce etalon măsurăm „falsitatea” imaginii? Plecând de la care dat obiectiv judecăm „fidelitatea” imaginii față de ceea ce am numit real? De fapt, studiul imaginii trebuie să se ocupe mai puțin de gradul de „realitate” al imaginii În raport cu realul, decât de conformitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Într-o imagine continuă și unitară și de a construi prin acest procedeu de reflectare În oglindă (tipic pentru o viziune imagologică) o istorie indirectă a realității românești. Trebuie remarcat Însă și faptul că Iorga este mereu atent la cadrul referențial al acestor relatări, coroborându-le mereu cu informațiile oferite de sursele tradiționale (documentare, În primul rând), amendându-le atunci când este cazul, pentru a prezenta o imagine „obiectivă”, adecvată la real, a societății românești. Din acest punct de vedere, demersul său
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
obiectivă. Un pasaj descriptiv este, din partea autorului, un exercițiu de cercetare hermeneutică a realității, iar rezultatul nu este reprezentarea mimetică a obiectului, ci a imaginii lui create de imaginația descriptorului. Două sunt dimensiunile descrierii care îi determină caracterul ambivalent: una referențială, a impulsului realist, și una a individualismului exacerbat, tradus prin subiectivitate 43. Elementul prin care se remarcă grila lui Beaujour constă în faptul că oferă o perspectivă diacronică asupra descrierii înțelese ca modalitate discursivă. În opinia lui Michael Beaujour, abordarea
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]