729 matches
-
luat un marker și, privind suspicios în jur, a scris ceva pe o coală de hârtie pe care o avea pregătită. A plecat brusc. Am citit: "parcurge literele, motilitatea, Sinagogă după acceleratul de ieri, trei pași minori, ușa, două persoane satanice. BMW german, nou". Din Ionesco am revenit la Agatha Christie. * Între 430 și 530 am gândit intens la șansa de a mă dezbăra, măcar pe cale scrisă, de "stereotipiile mentale" lângă care m-am tot aflat. Mi-e dor de oameni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mă dezbăra, măcar pe cale scrisă, de "stereotipiile mentale" lângă care m-am tot aflat. Mi-e dor de oameni simpli, lipsiți de "idei", de mâncare simplă, de o plimbare oarecare, de gările de odinioară unde nu trebuia să aștept persoane satanice, unde căscam gura la fete normale. * Astăzi doamna cu care am avut conversația nocturnă a plecat, nu se știe unde, neanunțând nimic; spre seară un telefon al familiei, din orașul D., ne anunță că este "deocamdată bine etc.". Odată cu plecarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
și am observat un grup de persoane care se înscriau foarte bine în scenariul anunțat prin scrisoarea cifrată. Erau două doamne bătrâne, probabil străine, cu părul cărunt; amândouă femeile aveau un profil semit, cu ochi mari, hai să le spunem "satanici". Și doi bărbați, unul probabil șoferul mașinii, celălalt paznicul, cu niște chei solemne. Era o vizită de revedere, se schimbau, în șoapte, impresii și amintiri, întrerupte de tăceri cuviincioase, solemne. Când mai veniți, spuse paznicul, vă dau și pachetul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
marker de pe masa mea și, pe o coală, a scris ceva, repede. A picat brusc, după ce mi-a întins hârtia, privind în jur bănuitor. Am citit: "...parcurge literele, motilitatea, sinagogă, după acceleratul de ieri. Trei pași minori, ușa, două persoane satanice. B.M.W. Germania, nou". Din Ionesco am ajuns la Agatha Christie. Dar m-a impresionat, împărtășirea unui secret este un semn de prețuire, ar trebui să lui mândru. Astăzi a fost o oarecare vâlvă în spital; doamna a dispărut... dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Dar în cazul la care vă referiți, sunt sigur că a făcut-o din perfectă bună-credință, spunând exact ceea ce crede și ceea ce-l deranjează. Ce... deranjează pe alții în declarațiile de acest fel ale lui Rushdie este că autorul Versetelor satanice pare să fi uitat ce importantă a fost pentru o bună parte a planetei securitatea lui, pe care s-au cheltuit sume care ar fi putut constitui bugetul anual al unei țări mai mici. Azi, când este vorba de securitatea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
facă rău. Că teatrul lui este poezie, ce trebuie văzută În contextul sufletului său Întunecat. Această confesiune mi-a dat curaj să tratez piesa deloc realist, ci ca pe un poem dramatic scris de un vizionar. Urâciune, decrepitudine, dezgust, umor satanic, fețe de oameni din care transpar alcool și corupție, ce seamănă mai mult a vampiri, a demoni rafinați, cu ochi care strălucesc de răutate, În același timp patetici și triști În singurătatea lor - astfel apăreau personajele izolate În cutii de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
spectacolul meu avea o tentă de umor negru, uneori riscând poate să estompeze povestea de dragoste din prim-plan. Dacă Hanna Glavari și Danillo nu se ridicau deasupra promiscuității generale, balanța se apleacă În favoarea lumii sumbre și opereta devine cabaret satanic. Ideea lui Lehár era totuși diferită, luminoasă: În ciuda a tot și a toate, dragostea Învinge. Când Ioan Holender mi-a propus să montez o nouă Văduvă la Viena, eram convins că trebuie să restabilesc echilibrul și să dau Cezarului ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
să născocească toate acestea dacă nu satana, dușmanul lui Dumnezeu și al omului?! Cine nu observă prezența-i vădită în momentul de față, în ura ce s-a dezlănțuit în lumea întreagă, în spiritul de distrugere, de minciună, în sugestia satanică de a împrăștia blasfemia, în nebunia libertăților păgâne ale trupului depravat, provocator, în pervertirea femeii? Și asta, nu este iadul? Iadul adevărat unde, laolaltă cu dezmățul plăcerii, se amestecă durerea, chinul, suferința, disperarea, măcelul, moartea fizică și morală în noaptea
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
nici să nu ne lase indiferenți în contemplarea promisiunilor evanghelice. Aceasta este nenorocirea noastră. În creștinism totul merge bine, mai puțin viața atâtor oameni care se numesc creștini, dar trăiesc din neîncetate compromisuri, de idei și de fapte, cu lumea satanică, deformând, în ochii celor care nu-i cunosc, adevăratul chip al lui Cristos. În acest ceas înfricoșător, dar și plin de atâtea speranțe, se cere o analiză profundă a ideologiilor noastre uneori incorecte, a vieții noastre interioare și exterioare pentru
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
fi transformat de harul lui Dumnezeu în Apostolul neamurilor. E imposibil să-l învingi pe Domnul. Sângele martirului a rodit la maxim. Istoria primului martir se va repeta în istorie și de-a lungul veacurilor. Conflictul dintre Biserică și puterile satanice întrupate în curentele lumii, va fi aproape continuu; dar acestea, nu vor putea rezista în fața puterii minunate a Domnului. Cine știe ce pregătește Atotputernicul în zăpăceala îngrozitoare a acestui pământ nevoiaș? Cine ar putea întrevedea îmbobocirea milostivirii divine, printre atâtea perspective înspăimântătoare
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
pierderea de sine; gustul lor, iscat din curiozitatea pomenită, de a se apleca și [a] privi, pe după marginea prăpastiei fizice și morale care ne Înconjoară, Înspre abisul și neantul ființei noastre și mai ales al lor. O Întreagă literatură mistică, satanică, blasfematorie, cu ecouri În bună parte romantice, a cultivat, până În pragul epocii aspre pe care o trăim, farmecul păcatului, grandoarea sacrilegiului, volupta tea pierderii de sine. Generația mea de la 1900-1910 a cunos cut-o și a cultivat pe preoții acestei literaturi
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
cu mâinile pe piept în gropnițele ctitoriilor lor... Și ce mai gropniță și-a săpat Vodă la Putna, mai mare dragul să te hodinești în ea... S-a sfârșit. Și ce-o să-i mai spălăm lespedea cu lacrimi! râde el satanic. Să nu uităm zama de ceapă, hohotește Alexa. Pupa-l-aș rece, numa să lipsească dintre cei vii, se spovedește Negrilă. -Și-acu, boieri dumneavoastră, c-am ales arma, să vedem pe cine cade marea cinste s-o mânuiască. Tiii! exclamă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
tincturat de iezuitism de o anumită extracție blăjeană, Iuliu Maniu“, căci adeptul de acum al lui Nae Ionescu socotea că „elementul național și ortodox trebuie să se împletească în mod egal întru crearea fenomenului românesc“. Considerând parlamentul pluripartinic un „cazan satanic“, Vasile Marin prevedea un stat nou, în care să nu aibă cuvânt (sublinierea mea) nici „dragomanii“ puterilor care ne „ocrotesc“ și ne „asistă“, nici „antreprenorii demagogiei electorale, vajnici cruciați ai naufragiului universal“ - stat în care cuvântul să fie acordat doar
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
și mai tare, tot mai iute și mai iute, vasta anarhie a talazurilor peste talazuri ! Am omorât zeii ! e mort Neptun ! n-are cine să le mai înțelenească cu o singură-ncrun tare, cu un singur semn. Uitați-vă ce zbucium satanic din chiar senin ! Ascultați mugetul acesta zguduitor de ceruri ! Coră- bier, nu-ți pierde vremea, atât de prețioasă pentru mân- tuirea sufletului tău ! lasă sforile velelor și închină-te : adâncul te cheamă nerăbdător ! Uraganul năprasnic e în culme ! Cine ? cine
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
o surprinzătoare finețe cromatică și psihologică, a participat la toate manifestările expoziționale colective, de grup, județene și interjudețene, republicane sau bienale precum și la expoziții românești peste hotare. În 1971, revista „Săptămîna” îl numea pe Ioan Gânju „artist cu o fantezie satanică, niciodată gratuită, fiind rezultatul metamorfozei”. „Om de o sensibilitate rară, substanță a artei sale”, Ioan Gânju a trăit toată viața numai din lucrările sale. Nu a lucrat nicăieri. A lucrat câteva luni la Universitatea de Arte din Iași, în calitate de colaborator
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
în intensitate în urma celor două războaie mondiale, a exterminărilor în masă, a totalitarismului, a pericolului atomic și, mai recent, a degradării ecosistemelor și a amenințărilor biotehnologice. Promisiunilor de progres le-au urmat viziunile pesimiste, tehno-știința fiind asemuită cu o mașinărie satanică, generatoare mai mult de rele decât de binefaceri. Filosofii promiteau raiul pe pământ; astăzi, unii anunță că la porțile noastre bate, în mod aproape cert, dezastrul. În zilele noastre, invențiile și descoperirile provoacă mai mult scepticism și neliniște decât entuziasm
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
omenești, așa zisa exorcizare este o acțiune iluzorie, pentru că demonii continuă să fie prezenți printre noi. Atât într-un mod subtil și imperceptibil,cât și într-un mod dureros și brutal. Moștenitorii civilizației creștine uită de lupta Mântuitorului împotriva ispitirii satanice. Nu ne mai aducem aminte că El a respins tentația de a preface pietrele în pâini spunând: „ Nu numai cu pâine va trăi omul, ci cu tot cuvântul care iese din gura lui Dumnezeu.“( Mat. 4,4). [...]„Cea mai mare
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
la toate aceste fără ca lucrul să-mi pară neînțeles sau peste fire, m-am simțit deodată rădicat în sus și luat în neștire de vârtejul danțului. Ș-atunci, Dumnezeule!... S-a stârnit o furie de joc nepotolită, o orgie turbată, satanică; râdeau munții, se strâmba luna, crâșneau din dinți plăieșii, arcașii, pușcașii și se zbuciumau a peire, parcă-i vânturau ielele, și s-ar fi zbuciumat așa cât lumea, dacă năprasnic un fulger născut din senin n-ar fi spintecat bolta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
sprijinită de trupele lui Napoleon III, în 1870. În Evul Mediu, acuzațiile obișnuite contra evreilor erau otrăvirea fântânilor și a râurilor, infanticidul, în scopul preparării azimei pascale cu sângele copiilor creștinilor (omor ritual), transformarea în diavoli, vrăjitoare și alte ființe satanice. O credință extrem de răspândită era și aceea exprimată de ideea „evreului rătăcitor” (der ewige Jude, le juif errant, the wandering jew), care fusese blestemat să străbată mereu pământul în lung și-n lat. Relațiile dintre Biserica timpurie și iudaism au
Al doilea război mondial : Holocaust, rasism, intoleranţă şi problema comunităţilor evreieşti din România şi Italia : ghid pentru predarea istoriei holocaustului în liceu, cu ajutorul platformei on line by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101009_a_102301]
-
lumea bazată pe „dura lex, sed lex”, comentează în acest studiu, „Decalogul și Codul penal românesc”, ipostaza de „Homo obediensis” a ființării noastre, noi fiind existenți în două „câmpuri” de acțiune pe timpul vieții, radicale și antitetice, primul divin și celălalt satanic, amândouă având câte o geneză și o perspectivă normativă. E vorba de acele Coduri de norme etico-sociale, unul emanat din meta-realul etern al Religiei - „Decalogul” - iar următorul, din existența efemeră a societății umane - „Codul penal ultim” al României. Pentru primul
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
o rupsesem c-un glonte, nu lasau a se vedea rana, și pe haina cea neagră curgea un șir de picături de sânge. Era frumoasă astfel... acea martiră sântă, albă. Și vergină, zăcând întinsă pe pământ alături cu acele figuri satanice și dobitocești totodată. Unul din ei da vânt preotului și-l clătina de picioare într-o parte și-ntr - alta, altul i-atinse lumânarea de barba lui cea albă, care prinse foc și începu a arde-n sus... Pielea cea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
cavaleresc fără înțeles, din evul mediu, dar în care nu mai eram în stare de-a transpune tablourile colorate cu sânge, cu foc și cu negrul vânăt roșu al fumului, cari trecuse turburi cu hidoasele lor fețe de mort, cu satanicele roșii fețe vii ce trecuse pe dinaintea ochilor mei. Toate astea s-amestecau în sufletul meu cel turbure și din acest amestec se născu o tâmpire cumplită a organelor de cugetare și simțire care-mi obosea capul, astfel încît simțeam că
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și, împlînd-o cu păcură, o azvârli aprinsă de jos pe acoperișul morii. într-un moment podul cel uns cu păcură se aprinsesă, morarul țipa teribil, de întrecea urletul roților și durduitul pietrelor neferecate. Aci bătrânul tribun râse cu sălbătăcie - ideea satanică se-mplinea. Luă toporul și tăie funiile ce legau moara de mal. Moara începu a se mișca, a pluti aprinsă pe valuri. - Și foc și-nec! strigă bătrânul teribil, suit pe-o piatră și ridicând pumnul la ceruri; de - am
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Ce-i asta, gândi marchizul speriat... Eu râd, și el se uită serios la {EminescuOpVII 256} mine!... El râse tare ca să se încredințeze că chipul din oglindă e umbra lui... și chipul râdea... dar cum... D-zeul meu! Un râs satanic, nebun... - Oh! Oh! strigă marchizul, aici e mai mult decât umbra mea... Apucă o spadă lungă și-ncepu să manevreze pe lângă oglindă. Și chipul manevra c-o spadă... Ieși dar, zise el vânăt de turbare, ieși, umbră, să mă lupt
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
fost redactor la publicațiile „Orizontul”, „Tinerimea Moldovei”, lucrând apoi la „Săptămâna” și „Momentul”. C. este autorul volumelor Cuvinte și tăceri (1989) și Istoria geloasă (1990), în care, ca un cavaler al melancoliei, își construiește, cu o sinceritate jucată, o mască satanică, marcată de rictusul amar-ironic al negativismului nonșalant. SCRIERI: Cuvinte și tăceri, Chișinău, 1989; Istoria geloasă, Chișinău, 1990. Repere bibliografice: Vasile Gârneț, Metafore și ziaristică, LA, 1991, 10; Cimpoi, Ist. lit. Basarabia, 241, 245. M.C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286270_a_287599]