1,020 matches
-
trecut, prestigioasa instituție s-a aflat de nenumărate ori pe baricadele luptei pentru libertatea cuvântului și pentru libera circulație a valorilor spirituale. Și totuși, când vine vorba de Castro, adică de reprezentantul cel mai agresiv al comunismului marxisto-sovietic, lumea tace stânjenită. Într-atât de virulent e morbul comunist, încât el face victime indiferent de mediul în care acționează. " Am ajuns scriitor pentru că am citit cărți interzise de un regim autoritar. Iar acele cărți sunt singurul motiv pentru care mă aflu acum
Șobolani în bibliotecă by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/10877_a_12202]
-
chemați în repetate rânduri la rampă și, în cele din urmă, au reușit să mă aducă și pe mine pe scenă. Stăteam în rândul patru, cineva a arătat cu mâna spre mine și m-au chemat pe scenă. Mă simțeam stânjenit. Nu cred că am încercat vreo senzație de triumf. După părerea mea, scrisul înseamnă continua urmărire a unui țel foarte evaziv, pe care nu reușești niciodată să-l atingi. într-un eseu care însoțește una dintre edițiile tipărite ale piesei
Tennessee Williams Memorii by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/7900_a_9225]
-
unice și de bacalaureat reflectă aceeași practică. Aparent, ea ar trebui să-i bucure pe lingviști, pe stilisticieni, pe teoreticienii literaturii, care pot constata că teoriile lor au căutare și difuzare; de fapt, cred că mulți se simt mai curînd stînjeniți și îngrijorați. Ideea corectă de a subordona cunoștințele de lingvistică și teorie literară înțelegerii textului literar nu se realizează automat atunci cînd subiectul de examen pornește de la un text. Trebuie ca cerințele să verifice efectiv înțelegerea ansamblului. Or, cred că
Păcate ale școlii by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/8426_a_9751]
-
Sorin Lavric Mai toate mărturiile scrise pe marginea fenomenului Pitești alcătuiesc o veritabilă literatură clandestină. Le citim într-o atmosferă de discreție stînjenită, iar comentariile, dacă îndrăznim să le facem, avem grijă să nu depășească granițele cercului de prieteni. Dacă totuși ni se cere să vorbim în public, poziția pe care o adoptăm dovedește aceeași pasiune pe care o arătasem în intimitate, cu
Curajul lui Ierunca by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9751_a_11076]
-
oameni ce-și duc un trai liniștit. Profesorul Își făcuse din sufragerie și cabinet de lucru, unde chiar și acum Își mai pierde ore bune printre cărțile bogatei biblioteci cu care-și Împodobise pereții. Se așezară tăcuți. Profesorul Întrebător, musafirii stânjeniți. Nu știau cum să Înceapă. - Dacă nu vă supărați, ne puteți spune unde se află soția dumneavoastră, acum? Întrebă civilul. - Desigur. Este plecată la băi, la Herculane. - De mult? se interesă el. - De câteva zile. În fiecare an face la
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
draperii vechi, mobile vechi, totul era vechi în casă. Ana-Cristina l-a îmbrațișat pe Albert, apoi l-a îndepărtat încetișor și l-a trimis să facă un duș. Vin și eu imediat a adăugat ea. Albert s-a arătat deodată stânjenit: Și Cornel? Cornel n-are nici o legătură cu asta. E darul meu pentru tine, e semnul meu de apropiere, e felul meu de a-ți spune că vreau să înot în Dunăre, nu la Costinești. Du-te. Ana-Cristina s-a
Relatare despre moartea mea by Gabriel Chifu () [Corola-journal/Imaginative/10968_a_12293]
-
oameni ce-și duc un trai liniștit. Profesorul Își făcuse din sufragerie și cabinet de lucru, unde chiar și acum Își mai pierde ore bune printre cărțile bogatei biblioteci cu care-și Împodobise pereții. Se așezară tăcuți. Profesorul Întrebător, musafirii stânjeniți. Nu știau cum să Înceapă. - Dacă nu vă supărați, ne puteți spune unde se află soția dumneavoastră, acum? Întrebă civilul. - Desigur. Este plecată la băi, la Herculane. - De mult? se interesă el. - De câteva zile. În fiecare an face la
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_214]
-
a vieții lui adulte, făcând înconjurul globului de nenumărate ori, dar cu toate acestea profunzimea experienței nu adusese după ea și o profunzime a înțelepciunii. Era grosolan, violent și meschin. Ori de câte ori și oriunde putea, își făcea subalternii să se simtă stânjeniți, deși în compania unui ofițer rămânea politicos, ba chiar servil. Și căpitanul îl privea cu ochi buni. „Jackson, vino în cabina mea să schimbăm două vorbe”, spunea el. Ce fel de vorbe puteau fi acelea? Căpitanul corabiei rareori invita pe
Jay Parini Rătăcirile lui Herman Melville by Luana Schidu () [Corola-journal/Journalistic/3102_a_4427]
-
intrat în vorbă și Alecu Slobodă. Aș avea eu unul - a îndrăznit să deschidă gura Gheorghe Amnar. Îl știm și noi? - a sărit cu întrebarea moș Dumitru. Cred că îl știți. Îi Petrea Fluer - cumnatul meu - a răspuns Gheorghe, oarecum stânjenit... Aha! Petrea! Îl știu eu... Îi... îi cam zurbagiu. Și nu lasă țoiul din mână decât dacă-i gol... Nu avem nevoie de oameni de aiștia - a vorbit hotărât moș Dumitru. Decât așa, mai bine lipsă - și-a spus părerea
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
preot, gazda sa, și-și urmă completarea punctelor din chestionar. — Dar spune-mi, părinte, nu se află în folclorul din partea locului ființe de pe cealaltă lume, făpturi care ies din morminte, ori care manifestă o... „Cum să spun?“ se întrebă el stânjenit, întrucât nu-i venise în minte decât pasiune morbidă, două cuvinte de care ar fi râs până și strigoii. Le folosise deja într-un articol despre presa străină și groapa comună de la Timișoara. Așa că se hotărî pentru atracție particulară. — Ori
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
sat. Băiatul învârtea bine pașii la horă, deși era din altă parte. Mâna lui acoperea palma Varvarei. Avea pielea ca nisipul udat de ploaie, iar ochii verzi ca mohorul crud străluceau la fiecare privire furată a fetei. Varvara îl văzu stânjenit și zâmbi să nu o vadă, apoi îi făcu semn pe ascuns. Îl liniști. Pentru câteva secunde muzica se înecă, dar țiganii o luară de la capăt la îndemnul mulțimii. Varvara îl trase pe Florin deoparte. Era bujor în obraji și
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
cu șervet pe mână. Și, în general, să-ți vină la masă. El își mișcă ființa pe jumătate zeificată numai după ce te-a văzut că te-ai așezat, că te-ai foit, că ai schimbat replici ușor crispate cu comeseana, stânjenit, că ai dat ochișorii roată de măcar o sută de ori, că ai lovit discret cu pumnul în peretele din spatele tău, că ți-ai smuls jumătate din podoaba capilară și deja te uiți pofticios la cea a femeii din fața ta
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
nu am ezitat atât față de prezența la o sindrofie oficială. Nici măcar când m-am dus la Cotroceni, să-l văd pe Mircea Cărtărescu decorat de președintele Băsescu. Cred că, acum, voi fi smuls mental vreo sută de petale, tot rumegând stânjenit dilema „Să mă duc? să nu mă duc?“. Fiind, bineînțeles, onorat de invitație, ba încă presupunându-se că ar fi trebuit să mă simt oarecum unul „de-al casei“, îndoielile persistau. Vorbesc de „Gala Mediafax 20 de ani“, vineri 24
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
a întîmplat niciodată așa ceva. Sau ce ar simți un scriitor citind o carte al cărei stil l-ar imita perfect pe al său. Habar n-am. Ce știu e ce mi-a povestit Simon, anume că s-a simțit foarte stînjenit. Pot să înțeleg asta. Pe moment, n-a priceput nici el prea bine de ce. Deposedat de el însuși de atîția ani, nici măcar n-a îndrăznit să gîndească situația aceea în termeni de deposedare. A gîndit doar atît: Dacă eu aș
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
să vă las. Am o bina prin apropiere. Ce vreți? Sunt un simplu zidar. Zicând acestea, Ioanide, după civilitățile de rigoare, plecă, lăsând pe Pomponescu stăpân pe câmpul de bătaie. Acesta nu se simțea totuși biruitor și șezu multă vreme stânjenit. Dezinvoltura lui Ioanide, ochirile lui de uliu spre Ioana, aprige și sigure, calmul ironic, toate astea indispuneau pe ministeriabil. Prezența arhitectului la faivoclocul doamnei Valsamaky-Farfara, organizat ca un simplu pretext pentru tratativele sale sentimentale cu Ioana, i se păru foarte
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
se afla acum la volan, așteptând în poartă, și care avea o anume corectitudine, dacă nu distincție, ușor ironică. Ce rost avea acest plasament nu se întreba, deși intuiția lui îl lăsa să ghicească, el personal nu se simțea deloc stânjenit. În cazul unei întorsături favorabile oamenilor noi, el se afla protejat, în celălalt caz n-avea nici o responsabilitate, Hangerliu era un om de lume ca și el, care nu se risca. - Spune-mi, domnule, ce fel de om este acest
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
mă sperii de voința lui de a se G. Călinescu supune biciului. De am fi în Sparta antică și am sta pe ideea de patrie, aș pricepe. Eu însă te întreb: pentru ce această disciplină feroce? Ce urmăresc? Pica tăcu stânjenită. - Întrebarea capitală este, reluă Ioanide firul dialogului,pentru ce a fost pedepsit? Ce zici tu, Pica? Fata își mușcă doar buzele, dar vorbele intenționate se înțelegeau: "Nu știu!" Atunci arhitectul o prinse puternic de umeri și o scutură nu fără
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
prima dată prin ne-seriozitatea lui. - Pe mine mă cheamă Ion! răspunse el. . - Tu ce meserie ai? Își urmă implacabil interogatoriul copilul. . - Fac case! zise Pomponescu sculîndu-se și scuturând închip de "la revedere" mâna băiețașului. . Se ridicase pentru că se simțea stânjenit. Avea sentimentul că a fi ministru nu-i o meserie și că mințise declarîndu-se constructor de case, întrucît de mult nu se mai ocupa cu asta. Imaginea lui Ioanide îi răsări iarăși înainte, drept termen ironic de comparație. Ajuns în
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
casei. Pomponescu dorea ca sergentul să nu stea în chip aparent la poarta lui, madam Pomponescu ceru pentru el o gheretă specială. Pomponescu avea impresia, când se întorcea acasă, de a intra într-o instituție publică, și se simțea foarte stânjenit de salutul sergentului. Madam Pomponescu făcu unele modificări de mobilier în anticameră, puse pe un perete un portret în ulei al lui Jean, iar într-un colț un bust al aceluiași, opere a doi artiști care voiau să pătrundă în
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Mamă-ta m-a însărcinat să-ți aduc acest pachet și asta. Și întinse lui Tudorel o icoană miniaturală, imprimată în argint și legată cu un șnur. Condamnatul o luă tăcut și o vîrî în buzunar. Urmă iarăși o pauză stânjenită. În fine, Tudorel întrebă: . - Tată, ai citit caietul? . - Da! răspunse acesta. . - Atunci sper că înțelegi că nu sunt un delicvent ordinar. - Ești numai un exaltat care te-ai rătăcit pe un drumiluzoriu. O eroare fatală a generației voastre. Puteați să
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
abstractă, nu se poate dispensa de geografie. Pomponescu încercă să-și însenineze gândurile în colocvii cu Ioana. Nu s-ar putea spune că aceasta îl primi cu indiferență, având în vedere placiditatea ei obișnuită. Însă îl trată cu o privire stânjenită, în care se ghicea compătimirea. Ceea ce se petrecuse înainte cu Ioanide se repeta acum cu Pomponescu, într-un mod mai grav, deoarece pe cel din urmă lumea nu și-l putea închipui decât puternic. Pomponescu n-avea fizionomia nepăsătoare a
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
întîrziat? Am venit cît de repede... — M-ai făcut să aștept, îi răspunse el cu răceală. — O, îmi pare rău, îmi pare foarte rău. Am sosit cît de repede am putut. N-am vrut să... — Ia-mi țigări. Lanark privea stînjenit tăblia mesei. Cînd Gay se duse la tejghea, spuse: — Cu ce te ocupi? — Adică? — Ești om de afaceri? Sau artist? — O, nu mă ocup cu nimic, am un talent fantastic pentru așa ceva. Lanark îl privi atent pe Sludden, căutînd o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
va prăbuși. Rămase chircit în întuneric mult, mult timp. în cele din urmă văzu lumina din hol strălucind prin cadrul ușii. Apăru o figură voluminoasă, mormăi ceva și aprinse lumina. Era Provost Dodd. Lanark se ridică în picioare, simțindu-se stînjenit și îngrețoșat. — Gloopy, zise el. A dispărut. Gloopy a dispărut! Lordul Provost își roti privirea prin încăpere de parcă Lanark n-ar fi fost acolo și bombăni: Nu-i mare pagubă, aș zice. Lanark era convins că fiecare pas în acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu noi. Toată gașca e aici. Dincolo de draperie era beznă deplină. Dar nu-i nici o lumină aici, observă Lanark. — Este, dar trebuie să dai răgaz ochilor să se obișnuiască. Rima e aici? Gay lăsă draperia să cadă și-i spuse stînjenită: — Nu cred c-am văzut-o pe Rima de la... de la petrecerea mea de logodnă. — Atunci e acasă? Așa bănuiesc. Poți să-mi spui cum se ajunge acolo? Am fost la ea pe ceață și acum nu cred c-aș mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Instinctele, prejudecățile mă opresc. Dar nu te teme, sînt pregătit să rezist fără mîncare încă două sau trei zile. Ea îl străfulgeră cu privirea. — Eu nu! — Dar vreau să mănînci. Și după aia o să mă disprețuiești. Lanark rămase încurcat și stînjenit. — Nu, n-o să te disprețuiesc tocmai... zise el. Ea îi întoarse spatele și-i spuse cu răceală: — Bine. N-o să mai mănînc nici eu. Nu se mai mișcă și nici nu vorbi ore în șir, iar cînd asistenta aduse prînzul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]