697 matches
-
unei nebunii Revărsări de fiere - potecile greu accesibile Nu faci diferența între cădere și înălțare Cu un fier înroșit în Aya Sofya risipitorul fixează giulgiul pe față E un amestec din împietrirea de la răspîntii și limbă moartă îngînă cu voce strivită: atît de rece pentru a deveni stea sau am nimerit la adresă greșită? Nu și învinsă Frunza impunătoare de mai multe ori fusese mușcată chiar și atunci cînd perle forțau roua să se ascundă în ea Refuzase ofertă de învelișuri
Poemul Și scrisoarea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/10584_a_11909]
-
sadism, dar ce era de făcut (era ceva, poate chiar destule)?! E limpede că Livia are sensibilitatea ultragiată și că se irită la orice adiere de utopie (inclusiv expresivă; orice utopie e fariseim); sub versurile ei stă tot o candoare strivită, dar una care nu vrea să se lamenteze, ci să riposteze. Iar o sensibilitate excesivă nu poate răspunde decît tot prin excese - aici, premeditat contrare; Livia desenează, prin urmare, cu voluptate masochistă și sadică deopotrivă, coșmaruri existențiale și suplicii de
Tot despre fete stresate by al. cistelecan () [Corola-journal/Journalistic/3070_a_4395]
-
Iovan a început să apară din ce in ce mai des în presă, dar până acum nu a vorbit despre viața lui personală. Soția lui Argentin Todea - o femeie simplă și muncitoare - a avut un accident cu ceva timp în urmă. Această a fost strivita de un buștean și a avut nevoie de o operație chirurgicală pentru a se însănătoși. „Nu prea am voie să fac efort mult. Sunt operată la un rinichi. Am avut un accident la pădure. A căzut un buștean peste mine
Soția salvatorului din Apuseni, strivită de un buștean () [Corola-journal/Journalistic/43694_a_45019]
-
Ion și despre țara bolnavă în care salvatorii sunt abandonați. "Am fost în această seară să mă reculeg la mormântul Aurei Ion. Nu mai era nimeni, doar un mormânt acoperit de flori și înconjurat de candele. O țară întreagă este strivita de durere și urlă de revoltă. Ieri aveam impresia că demisia lui Stroe ar putea să ne mai stingă din durere și frustrare. Azi, în fața mormântului Aureliei, simt că revoltă este insuficientă. Țară în care salvatorii sunt abandonați este profund
Gâdea: "Am fost să mă reculeg la mormântul Aurei Ion…" () [Corola-journal/Journalistic/48499_a_49824]
-
pe colo, speranțe la stimă. Și la cititori. După cum ne duce-n fandacsie și ideea că francezii, englezii (nemenționați în articol) ar putea să renunțe la cele cîteva publicații care-și țin rangul, sau că puținătatea lor e de aruncat, "strivită" de belșugul nostru. Concluzia Ioanei Nicolaie: varietatea guralivă a presei noastre (încă) exclusiv culturale ne face "zilele mai pasionate. Și, prin asta, mai bune." Iar cine crede că a avea o revistă pentru fiecare grup și un articol pentru fiecare
ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/10166_a_11491]
-
transformă într-o biată masă, un chin al generațiilor reunite pentru o bucată de pâine. Marian Dei, zis Papagalul, fratele vitreg al lui Gelu și al Ninei, își poartă și el, într-o existență normată de munca la depou, visul strivit, lichidat în fașă, al fostului junior campion la ciclism. Cercurile făcute altădată pe velodrom, cu zona periculoasă a "zidului morții" în care s-a petrecut accidentul, se regăsesc acum într-o formă derizorie, cu atât mai teribilă: opturi reluate zi
Flacăra Roșie (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8512_a_9837]
-
Apel în sala de disecție). Apelative ironice de tipul "iubire", "dulceață", "îngerașule" sunt, tot astfel, marcaje prin care o realitate sumbră și batjocoritoare semnalizează câte unui personaj ingenuu raportul de forță, menghina istorică în care ar trebui să-și ducă, strivită, existența. Numai că personajele predilecte ale Marianei Marin (poeta etern-adolescentă, refuzând încăpățânată "maturizarea" conformistă; ori Anne Frank, copila găsindu-și sfârșitul în lagărul de la Bergen-Belsen) nu sunt maleabile și bune conductoare ale imperativelor zilei, ci materiale umane realmente refractare. Linia
Poemul provocat by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11813_a_13138]
-
bătând în ritmul Partidului). Nu Ilie Cazane-pere este însă ținta șarjelor textuale, ci textul însuși, făcut să penduleze între standardul biografiilor comuniste exemplare și diferite registre epice distorsionante. "Eroul" este, cu toate calitățile și darurile lui neobișnuite, un ins mărunt, strivit ca o gâză de palma grea a regimului. Nici n-apucă să trăiască bine, că și moare, abia ieșit dintr-o lungă anchetă, lovit "accidental" de un camion. Înainte de a deveni protagonist, măcar al propriei desfășurări existențiale, dacă nu al
Cazul Cazane by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8627_a_9952]
-
un șervețel, ajut victima să-și șteargă genunchii și ea - surpriză, imensă surpriză - devine tandră și recunoscătoare. Greșesc cei care pretind că blocurile de optzeci, o sută sau peste o sută de etaje din New York te fac să te simți strivit. Nici vorbă de așa ceva. Sunt nu doar cinci sau șase blocuri de acest fel, ci sute, compunând împreună o grandioasă țâșnire a materiei spre cer. N-ar fi exclus ca zeii să se considere sfidați de această cutezanță a oamenilor
Țara de cincizeci de stele by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/7342_a_8667]
-
Acela în care apăreau ca protagoniști, așa cum se știe, extraordinarii Giugaru, Birlic, Niki Atanasiu, Radu Beligan, minunatele Carmen Stănescu, Nineta Gusti, Sanda Toma. Va suporta spectacolul pe care aveam să-l văd comparația cu marea montare clasicizată? Nu va ieși strivit, spectacolul de azi, de acela de odinioară? Am mers la teatru în minte cu aceste gânduri. Nu știam nici cine este noul regizor și nici cine sunt noii interpreți. Am aflat, ajuns acolo, că regizorul este Adrian Pintea, el fiind
Notă după un spectacol by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/10836_a_12161]
-
și sirep Izbind spre eșafod. Și numai flori - buchet arzând, Și tămâier cadelnițând, Și pași spre undeva, Și-n ochi mă cată înțelept Să-mi pro-rocească moartea drept O uriașă stea. VI Zile trec,- ușoare-n pene, În celula ta strivit, Fiule, cum te-au privit Albe nopți leningrădene? Iar acum cum te privesc: Cu ochi rece ca șoimarul, Și îți pregătesc Calvarul, Și de moarte îți vorbesc? 1935, Primăvara VII VERDICTUL Și-a căzut, de piatră greu, cuvântul Peste pieptul
Anna Ahmatova: RECVIEM 1935-1940 by Aureliu Busuioc () [Corola-journal/Journalistic/7188_a_8513]
-
o replică strălucită la Lolita lui Nabokov. Yōko Ogawa s-a născut în 1962 în Okayama. A absolvit cursurile Universității Waseda și în prezent trăiește în Ashiya cu familia sa. Debutează în 1988 cu romanul Agehachō ga kowareru toki ( Fluturele strivit), pentru care primește Premiul Kaien. Nuvela Ninshin karendaa (Calendarul sarcinii, 1990) este recompensată cu Premiul Akutagawa . În 1996 publică Hotel Iris (Airisu Hoteru), romanul care a impuso pe plan internațional. Romanul Hakase no aicrapa sūshiki ( Profesorul și ecuația lui iubită
Yōko Ogawa Hotel Iris by Iuliana Oprina () [Corola-journal/Journalistic/2840_a_4165]
-
și, citind aceste însemnări nedumerite - Stanciu Stroia nu crede că i se întâmplă tot ce i se întâmplă nici când își reamintește ceea ce a trăit fără putere de tăgadă, suntem cuprinși de revolta neputincioasă a doctorului care s-a văzut strivit ca un gândac de cizma securistului. E o revoltă nerostită împotriva unor oameni care au acționat cu o cruzime de neînțeles. Vor putea vreodată fi iertați torționarii? Sau înțeleși? E istoria noastră și istoria lor? Doctorul Stroia, în agenda lui
Mărturia doctorului Stanciu Stroia by Lidia Vianu () [Corola-journal/Journalistic/11333_a_12658]
-
oară cînd se întîmplă una ca asta în București, m-aș fi legat mai ales de organizatori. Dar cînd se dă apă sfințită de Bobotează, în deal la Patriarhie, se calcă lumea în picioare și se aud chiote de femei strivite, de se alege praful din reculegerea enoriașilor mai răbdători. Cînd se aude că se dă gratis de mîncare undeva se bulucește și cine n-are, dar și cine are. Amintiți-vă de celebrul ordin al lui Marian Vanghelie, acest general
România lui "se dă ceva" by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/9017_a_10342]
-
prin surprindere de câinele său, un labrador negru, care a sărit pe ușă în momentul în care Andreea voia să o închidă, potrivit Cancan. Din păcate, vedeta TV și-a prins mâna dreaptă, care i-a fost pur și simplu strivită. Andreea Raicu a avut dureri groaznice, motiv pentru care a fost dusă de urgență la spital, unde medicii au fost nevoiți să o opereze.
Andreea Raicu, operată de urgență by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/71632_a_72957]
-
Divinei prietene ce te prinde. Ne uităm după tine, noi din stirpea Celor ce rămân pe pământ. LA BUFERA E ALTRO Mic testament Ceea ce noaptea mi se nălucește În calota cugetului meu, Urmă sidefie de melc Sau corindon de sticlă strivită, Nu e lumină de biserică sau atelier Pe care s-o vegheze Un cleric roșu sau negru. Doar acest curcubeu pot Să-ți las mărturie Despre-o credință la care-am ținut cu tărie, Despre-o speranță care-a ars
Eugenio Montale () [Corola-journal/Journalistic/5733_a_7058]
-
din Game of Thrones. Scena în care Arya refuză să-i dea lovitura de grație lui Sandor Clegane a fost una din cele mai puternice de pînă acum ale serialului. Fără emfază, fără patos. Kill me! Kill me! striga bruta strivită, în timp ce Arya se îndepărta încet în peisajul glacial la propriu: pe o vale glaciară din Irlanda, adică din Westeros. Din fericire, al treilea măcel a reușit să-mi spele un pic gustul de fiere din gură provocat de meci. Dar
Mirel Palada, revoltat după Germania - Portugalia 4-0: Kill me! Kill me! Sandor Clegane a fost portughez în seara asta by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/73922_a_75247]
-
a mediatizării (mai cu seamă cea de pe sticlă, care, în proporție covîrșitoare, face și desface reputațiile), mediatizare dominată de „vipuri” de cea mai îndoielnică speță. Din privilegiați, oamenii scrisului au devenit niște tolerați. Sub tăvălugul nivelării „democratice”, elitele se văd strivite. Prețuiți pentru nivelul pecuniar, pentru dibăcia „afacerilor” și pentru cea a legării „relațiilor” celor mai profitabile, indivizii contează prea puțin pentru calitatea valorii spirituale. Axiologia se răstoarnă cu capul în jos. Un egalitarism nesănătos duce la o selecție aberantă. La
„A scrie înseamnă o provocare, o mănușă aruncată vieții“ by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5636_a_6961]
-
propriu-zis suflet", - îl execută scurt Gide pe prozatorul american. Destin, da; suflet însă, nu, cel puțin în tradiția europeană. Malraux e mai explicit. "O lume inegală, puternică, sălbatică, nu lipsită uneori de vulgaritate. Lume în care omul nu există decît strivit. Nu există un om al lui Faulkner, nici valori, nici chiar psihologie, în ciuda monologurilor interioare din primele cărți. În schimb, există un Destin unic, dominator, îndărătul făpturilor diferite sau asemănătoare, ca moartea într-o sală de spital plină de incurabili
Tatăl nostru Faulkner by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16180_a_17505]
-
o mare masă de noroi semănată cu leșuri. De acum, se vor hrăni cu rădăcini, rămurele, insecte, sfârșind prin a fi ei înșiși devorați de păduchi, ploșnițe și șobolani. Nu asistăm la bătălii câștigate ori pierdute. Batalioanele, plutoanele sunt mușuroaie strivite, de o parte și de cealaltă, de bocanci. A devenit oarecum inadecvat discursul inițial al unui comandant panglicar care le explicase ostașilor că la război nu se moare din cauza obuzelor și gloanțelor, ci din cauza „lipsei de higienă”. Drept pentru care
La război ca la război by Constanța Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/2755_a_4080]
-
unor harmonici abisale, acompaniate de puhoaiele de corbi, întorși de la vărsătoarea orașului, unde au scormonit toată ziua cu ciocurile lor printre resturile menajere în căutarea unor relicve ale unui trecut apus pentru totdeauna. Scormonind prin mulțimea de cârpe, de ambalaje strivite, de sticle goale de bere, de pamperși, tampoane de vată și seringi folosite de bolnavii de sida, dar și de cei ce-și inoculează în vene heroină, ghearele scot la iveală rotițele unui vechi orologiu menit să bată ora finală
Despre urechile de tablă ale unui poet din Nord: George Vulturescu by Nichita Danilov () [Corola-journal/Journalistic/2609_a_3934]
-
în impozantul imobil avea coșmaruri, se visa dispersată în infime părticele, într-o ,infinitate de pătlăgele roșii care în fiecare clipă se împrăștiau bezmetic în toate părțile, ca argintul viu, descompunând-o, risipind-o și rostogolindu-se în toată încăperea, strivite și tescuite în cădere." Dacă propulsată din joase medii, o fire sensibilă cunoaște scindarea, iar altele cad în apatie, în schimb elemente ale vechii lumi date bine pe lângă noua putere, măgulită de a fi agreată de noii veniți intră spornic
Bal, în paginile Biancăi Balotă by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/10940_a_12265]
-
frunzele încă ruginii, atârnând între diminețile ochilor, isi zornăie tăcerea în clopotnița buzelor aruncate-n suspin de fiecare pântec însămânțat pe muchia de lut a rădăcinii. Ea era părul de lângă fereastră lumii mele, bătrân, aplecat spre răsărit, ca o cruce strivita de lehuzia Mariei, înainte de facere. DE DIN TINE De din tine am picurat a răi pe muntele de turcoaz, când soarele mucegăise de singurătate, proptit în diminețile ochilor tăi curgând spre obârșii. De din tine mi-am ivit rostirea buzelor
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
poiana smaraldelor! Pe-nserat, Numai filele albe Pe care n-am scris Niciun cuvânt Așteaptă-n genunchi La poarta mirării... Cine-mi aude Tăcerea albastră... Lentoare Nu știu Dacă am murit de tot, Dar sigur știu Că mor în fiecare noapte Strivita De sângele zorilor... Dimineață Conduc cortegiul la gară... Și nu observ că Stradă și-a fisurat Gleznă dreapta strigând: Ava, Unde e sufletul nopții... Adevărat este ca ,,aflăm despre cineva ceva pentru prima dată și atât. De cunoscut, însă, avem
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
ne-nceput, oi fi sete? Nu aprinde chibritul! Ușa e la perete... 17 Melhisedec! Melhisedec! Regele Salemului s-audă! Și voi pleca! Unde? Pe calea tarotului? Pe calea triadei? La sanctuarul florii de nap? Doldora de tine, femeie cu coasta strivita de primă zăpadă, Damian Petrescu cu primul și ultimul sărut inventat! N-am uitat! N-am uitat! Și vor rămâne în urmă poeții cântând în Regatul ocult al lumii, cum grădină cea plină de totemuri și amulete suspina, suspina! Fântână
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]