939 matches
-
au început să indice o creștere a gravitației terestre în zona ecuatorială și o scădere a acesteia în zona polilor. De, și profeții se mai înșeală uneori ! Fizicianul Paul la Violette avertizează asupra posibilității ca pe planeta noastră să ajungă ucigătoare radiații de înaltă energie, provenite de la de la nucleul galactic și diverse alte surse din galaxia La Violette a fost primul care a descoperit concentrații ridicate de praf cosmic în gheața provenită din timpul glaciațiunii, ceea ce indică producerea unei catastrofe globale
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
clatină, din acest punct de vedere, încrederea evreilor din Europa Centrală în fața unui context politic prea puțin prielnic. Ultimele decenii ale secolului sunt marcate de pogromuri și de avântul antisemitismului modern. Cât despre secolul XX, acesta începe cu un război ucigător care așează, în tabere adverse evrei din țări diferite, ai căror cetățeni sunt de acum. În aceste vremuri de mari schimbări, evreul modern nu mai vrea, ca înaintașul său medieval, să privească disprețuitor istoria, să vadă în studiul ei o
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
Șalamov, dimpotrivă, munca în condițiile de lagăr reprezintă un aspect umilitor, lipsit de orice dimensiune superioară: "Niciodată și nicăieri lagărul n-a învățat pe nimeni să muncească. În lagăre nu e nimic mai rău și mai umilitor decât munca fizică ucigător de grea"188. Însă în cazul lui Ivan Denisovici este vorba despre o motivație interioară, care poate funcționa într-un lagăr suportabil, de mândrie și respect de sine foarte importante în aceste condiții. Atât pentru Șuhov, cât și pentru camarazii
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
de dimineață, protestele căpitanului de rangul doi atrag pedeapsa cu carcera. Ivan Denisovici consideră că asemenea ieșiri sunt naive. Buinovski a luat lovitura asupra sa, dar, în lumea lagărului, aceasta nu are nimic eroic, este doar un act irațional și ucigător. Ivan Denisovici nu este un meditativ, el reușește să supraviețuiască și să-și păstreze demnitatea umană prin spiritul său practic. Șuhov dovedește un bun-simț sănătos care îl oprește să se bucure de o posibilitate facilă prin care ar putea câștiga
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
părul alb și la față era roș, dar roș nu glumă. Uite, ți-ai mai revenit...face el o remarcă. Îl înhaț, îl leg și-l duc la ai mei. Îi căzuse șăpcălia și chelia se roșea în soarele acela ucigător. Ai mei l-au lăsat în soare și fără apă. Seara era deja țeapăn. Pușchea pe limba ta, spun eu pe românește. Ce? Păi, nu pot traduce. Adică, să-ți crească o bubă pe limbă... Dar de ce-mi dorești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ani în urmă. Atunci nu era defel bisericos și nici nu încerca să găsească în cuvintele searbede și banale ale popilor sau în cele două-trei boscorodeli ale vreunui țăran comori de înțelepciune. El, care, cu cruzimea asta bonomă, a descris ucigător un oraș de provincie unde se exilase după ce terminase facultatea. Vorbește de parcă în fraza lui se aude o muzică monotonă și cochetă. Sunete care par să pătrundă prin catifea. Poate și pentru că a fost înscris un timp la un liceu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
a unui crivăț dement. În sfârșit, obosită și înfrigurată a ajuns la destinație, adică la locul ei de muncă, la spălătorie. Stând pe taburet în fața focului aprins, mama se bucura asemenea arabului care, mergând pe lângă cămila lui răbdătoare, prin soarele ucigător și furtunile orbitoare de nisip, ajunge în cele din urmă la limanul visat, care pune capăt suferințelor sale: OAZA. Antonia, colega ei de muncă și de suferință, la vederea mamei a rămas uimită. Rozalie, Rozalie! Cine te pune să faci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
purta numeroase inele de mărimi și forme variate; unele bătute cu pietre prețioase de-ți luau ochii, precum și niște ghiuluri dolofane și borțoase cât castanele. Mă gândeam cum de-și mai putea mișca bietele degete încorsetate și strangulate de menghinele ucigătoare de formă circulară ale celui mai răspândit totem de pe fața pământului, simbolul puterii supreme: aurul. Unghiile sidefii și pielea albă și perfect întinsă de pe mâini te duceau cu gândul la regina Cleopatra. Dar ceea ce ne-a impresionat cel mai mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
roș." (B. Fundoianu) Tata... Era în timpul cumplit al secetei: vara anului 1946. Se formase "trenul foametei" care îi aducea pe bieții moldoveni terorizați de foamete în cealaltă parte a țării, spre Banat, unde recoltele fuseseră bune și nu se manifestase ucigătorul flagel cauzat de lipsa alimentelor. Trenul era arhiplin și atât de înțesat de înflămânziții ăștia zdrențăroși, nespălați, urât mirositori, iritați și mereu cu capsa pusă, capabili să riposteze necontrolat și cu o violență extremă atât verbal, cât și concret, fizic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
îmbibată cu acizi, baze și săruri ale trupurilor năclăite, procesul respirației otrăvitor cauzat de cariile și putregăiturile dinților, de nefolosirea îndelungată a pastei și a periuței de dinți, pigmentată cu reziduurile fermentate de ceapă și usturoi, respirația era într-adevăr ucigătoare precum pilulele produse de I.G. Farben care alimentau sistematic și profitabil funcționarea la parametri înfiorători a camerelor de gazare de la Birkenau. Era îngrozitor! Aglomerația era identică cu aceea a vagoanelor supraîncărcate monstruos cu evrei, oameni absolut nevinovați mergând pe un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
pe dușumea. Tata , când m-a văzut precipitându-mă în cămăruță, și-a dat seama de imprudența comisă și dintr-un salt a fost lângă mine. În momentul în care am căzut inconștient pe dușumea în camera îmbâcsită cu fumul ucigător, tata m-a ridicat în brațele-i puternice ca pe o păpușă, depunându-mă cu grijă pe iarba din curte la aer curat. Frații mei pur și simplu înlemniseră; nu mai mișcau deloc. Priveau fix la cadavrul din fața lor, fiind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
aplicat un șut năprasnic, proiectând-o aerian la zece metri distanță. Rânjind cu o deplină satisfacție de performanța obținută, împins de instincte morbide, ieșite din străfundurile arhitecturii primare, în momentul contactului cu solul, i-a aplicat un alt șut la fel de ucigător ca cel dintâi. Distracția era incitantă, provocatoare și începuse să-i placă, așa că, luând pisica aproape moartă drept minge de fotbal, o lovea la fiecare pas, ducând-o prin driblinguri întortocheate spre o poartă imaginară pentru a marca un gol
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
până când bestia cu chip uman și-a dat seama că a obosit. Totuși, nu murea; se încăpățâna să trăiască, mișcându-și într-o zvâcnire imperceptibilă corpul schilodit. Era prea mult. Atunci, cu mintea încețoșată, plutind într-o maree de instincte ucigătoare, apelând la rudimentele lui de inteligență cavernicolă, a luat muribunda de coadă și a mai trântit-o de câteva ori de pământ. Tot mai răsufla. Exasperat de rezistența și de încăpățânarea ei care parcă puneau sub semnul îndoielii calificarea lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
a unei roți, care ar trebui să ajungă undeva. Dar am impresia că suntem grăbiți din simpla deprindere de a fi grăbiți, avem viciul vitezei în sine, nu atât din scopul de scurtare a duratei, cât din beția vitezei. Mai ucigător decât alte vicii luate la un loc pare un viciu modern și ar fi o noutate în istoria psihologiei dacă diligentele de odinioară nu ar fi fost și ele ucigătoare, dacă nu ar fi murit atâția oameni și atâția cai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
scopul de scurtare a duratei, cât din beția vitezei. Mai ucigător decât alte vicii luate la un loc pare un viciu modern și ar fi o noutate în istoria psihologiei dacă diligentele de odinioară nu ar fi fost și ele ucigătoare, dacă nu ar fi murit atâția oameni și atâția cai din aceeași cauză. Graba, care este o anxietate, este înscrisă în formula psihologică a omului, viciul vitezei nu este nou, dar au apărut mijloace noi de a-l satisface. Între
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
a devenit o expunere a imensei mizerii umane și nimic mai mult! 14. Ce încredere ne prezentăm nouă înșine? În fine, cine dorește să simtă neîncrederea în om, să se analizeze pe sine. În fiecare dintre noi există un venin ucigător care ne cuprinde întreaga ființă, ne-o intoxică cu rapiditate fulgerătoare, și, deși este supus îngrijirilor energice, eroice, nu poate fi eliminat complet niciodată, stă mereu la pândă, chiar și atunci când pare că dormitează: este acel venin pe care îl
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
-mă în pace! -; în al doilea, putem distruge noi înșine sufletele înlesnind răul. Răul ce trebuie evitat, mai grav decât toate celelalte, ar fi ca poporul creștin să piardă deosebirea dintre bine și rău; iar la o nenorocire așa de ucigătoare să se coopereze pozitiv din partea noastră, e ceva ce ne provoacă groază. Dacă alții vor face răul, se va auzi totdeauna al nostru «non possumus» (nu putem); dar dacă noi îl învățăm altora, însuși edificiul moralei noastre creștine se va
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
care el îl privea șezând la dreapta Tatălui, au început să strige, și-au astupat urechile și l-au târât cu furie în afara orașului, ca să-l omoare cu pietre. Dar nici aici nu au putut să depășească cu violența lor ucigătoare iubirea martirului, care, «căzând în genunchi, a strigat cu glas puternic: „Doamne, nu le socoti păcatul acesta“ și, spunând aceasta a adormit în Domnul» (Fap 6,60). În sfârșit, acea gură tăcea, acel chip îngeresc a fost desfigurat de ploaia
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
atitudine, pentru ele, ar fi asemenea unui pumnal înfipt în spate, dacă vreun slujitor al lui Dumnezeu s-ar dovedi nevrednic de onoarea-i sfântă, prestându-se de momeală a propagandei vrăjmașe, care se folosește mai ales de aceste subiecte ucigătoare exemplificate la persoană. Și, întrucât îi revine preotului datoria să vegheze ca cel ales să-și păstreze demnitatea, în orice sector, cu programul pe care îl reprezintă, oh, cât de important este ca preotul însuși să fie la înălțimea misiunii
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
să mai fie la fel ca cea de ieri. Speranțele și liniștea lor dispărură ca un șuierat ascuns. Era ceva asemănător cu pocnetul unui dop ce provoacă panică. Mai târziu căzuse ca într-un fel de transă, într-o deprimare ucigătoare în care și trupul și sufletul erau concentrate numai la sfârșitul lui. Erorile vieții intrau în acțiune rapid ca un vârtej în mintea lui, devenind o pradă prinsă în ghearele deznădejdii. Ochii îi erau mult mai triști și mult mai
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
scrierile lor împânzeau învățături otrăvitoare. Alta a fost însă soarta adversarilor. Aceștia cu cât s-au ridicat mai aprig cu atâta au avut o cădere mai dureroasă. Istoria ne este martoră: Ariu a crăpat când era purtat în triumf; Irod, ucigătorul Pruncilor Nevinovați, a fost mâncat de viermi pe când trăia încă; Neron a fost străpuns de sabia slugii sale; Dioclețian, înainte de a muri s-a umflat iar limba i-a fost mâncată de viermi; Foție a murit în închisoare; Luther a
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
renumit în miracole răsunătoare "gen Podul Înalt"! De Valea Albă nu mă întreabă nimeni?! O așa frumușică de "minune" am săvârșit acolo, de-o să mă cânte în letopiseți pentru o așa năzbâtie celebră! Cu drept cuvânt m-au botezat vrăjmașii: "Ucigător al neamului moldovenesc"! Se împiedică în cârpele ce-i oblojesc piciorul. Daniil, îmbufnat, bombăne ironizându-l: Alta acum! "Ucigător"... Da, mai stai locului, Măria ta! Faci vânt și-mi stingi lumânările! Poate... poate trebuia să las ifosele! Trebuia să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
am săvârșit acolo, de-o să mă cânte în letopiseți pentru o așa năzbâtie celebră! Cu drept cuvânt m-au botezat vrăjmașii: "Ucigător al neamului moldovenesc"! Se împiedică în cârpele ce-i oblojesc piciorul. Daniil, îmbufnat, bombăne ironizându-l: Alta acum! "Ucigător"... Da, mai stai locului, Măria ta! Faci vânt și-mi stingi lumânările! Poate... poate trebuia să las ifosele! Trebuia să mă plec! Să ling papucii padișahului! Un domn adevărat pentru țara lui face orice mârșăvie! N-am putut s-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
-l! se cutremură Daniil frângându-și mâinile. Sau.... îl vezi pe Ștefan, laș, cu un jungher, dându-și "loc de odihnă, loc de verdeață, unde nu-i întristare nici suspin?!" Ștefane!! strigă Daniil cu disperare. Și... și eu, netrebnicul domn "Ucigător al neamului moldovenesc", hălădui năuc, jelesc, mă tângui și nimica alta nu fac! Brusc, răstoarnă pe gât ulcica cu afion până la ultima picătură, apoi, o trântește pe masă. Merge de colo-colo, agitat, târșind piciorul. Cutremurat de un fior se lipește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
pedeapsă pentru neascultare... N-avem de ales. Într-adevăr, coridoarele erau pustii. Toți slujitorii erau pe ziduri pregătindu-se pentru luptă și urmărind cu spaimă cum se apropiau amenințător asediatorii. Între timp, oamenii lui Conrad ajunseseră sub zidurile fortăreței. Cercul ucigător se strângea din ce În ce mai mult. Un herald care Înaintase călare fluturând steagul ducal strigă: — Predați vă. Deschideți porțile, ducele Conrad făgăduiește Îndurare pentru toți cei ce nu se Împotrivesc. Deschideți porțile. Nu-i vrem decât pe răzvrătiți, pe cei doi ticăloși
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]