1,078 matches
-
Universul și el s a aflat tot timpul lângă noi! Datoria noastră este de a deschide ochii și de a-l vedea. Iar în condițiile dezvoltării tehnologice, sarcina noastră este astăzi mult mai ușoară decât a celor din t rec ut. Noi, cei care facem parte din specia umană , avem toate motivele să înțelegem că niciodată n-am fost singuri (de capul nostru) și că o Entitate Superioară a fost tot tim pul lângă noi. De a lungul istoriei, omul a
Îngusta cărare către lumină by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Science/1225_a_2212]
-
Despre morală în Iov, dedicată lui Leandru de Sevilia: „Consider că nu e deloc un lucru de laudă să silești cuvintele oracolului lui Dumnezeu să se supună regulilor lui Donatus” (faimosul gramatic din secolul al IV-lea: Indignum vehementer existimo ut verba caelestis oraculi restringam sub regulis Donati). O astfel de afirmație de principiu contrastează, cum se întîmplă adesea la scriitorii creștini, cu practica efectivă urmată apoi de Grigorie. în acel pasaj, scriitorul afirmă și că nu se îngrijește să evite
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
creativity: Its recognition and development (pp. xiii-xix), Wiley, New York. Tavlor, C.W., Bairon, F. (eds.) (1963b), Scientific creativity: Its recognition and development, Wiley, New York. Taylor, C.W., Ellison, R.L. (1966), Alpha Biological Inventory, Institute for Behavioral Research, Salt Lake City, UT. Taylor, C.W., Ellison, R.L. (1967), „Predictors of scientific performance”, Science, 155, pp. 1075-1079. Taylor, C.W., Holland, J. (1964), „Predictors of creative performance”, în C.W. Taylor (ed.), Creativity: Progress and potential (pp. 15-48), McGraw-Hill, New York. Taylor, C.W
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
dus în biroul său de la etaj. Cum sediul securității era în aceiași clădire cu miliția, trebuia să fiu luat în primire de „ofițerul de servici” al miliției, care mă introducea într-o cameră în care mă încuia și-l că uta pe tov. colonel, care uneori nu era la birou (sau nu avea chef să vorbească cu mineă iar eu ră mâneam închis trei-patru ore. Într-un astfel de caz, fiind închis, milițianul a mai adus un om în camera în
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
erei, iar nstantin utat Trai ețean Ion ilit și s-au mă care n ețean, pe lați și apoi e în Muz eședinte ș . Când v ) păreau a re mi-a se e a-l căut ăstrez alb ian Băsesc ut și-a ad pentru un în față: p Alexandru an Băses Apostu ș ridicat să e-a detensi tema Dec la Curtea 52 eul Iorga. i dacă-i er reo câțiv -l agresa, mnat o foa a oricând ă. Nu
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
care suferea de o febră gastro-biliară. Nefericita operație de care tocmai vă vorbeam consta În extragerea unui calcul biliar. Se pare că următorul proverb s-a adeverit de această dată și În cazul meu: Non est in medico semper relevetur ut aeger, interdum docta plus valet arte malum. Aveam presentimentul că operația nu-mi va reuși. Pacientul era deja Într-atât de slăbit și de surescitat, Încât nu doream sub nici o formă să mă ocup de cazul lui. Am cedat doar
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
dintre muncă și virtute. În tradiția creștină maledicta terra in opere tuo (Geneza 3,17) dreptul desprinderii provine din activitatea terestră printr-o luptă penibilă împotriva naturii. Demnitatea omului ce participă la creația divină apare la Alesul așezat în Eden ut operaretur et custodiret eum (Geneza 2,15). Alesul, poetul, domnește asupra naturii încredințate, iar prin munca sa o umanizează. Nimic mai adevărat decât versurile: "Perdelele-s lăsate și lampele aprinse;/ În sobă arde focul, tovarăș mângâios,/ Și cadrele-aurite ce de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
divină pe care o poartă. 16. Sator Arepo Tenet Opera Rotas 577 O domus luminosa et speciosa, dilexi decorum tuum et locum habitationis gloriae Domini mei, fabricatoris et possesoris tui! Tibi supiret peregrination mea, et dico et qui fecit te, ut pssideat et me in te, quia fecit et me578. Dacă într-adevăr cele mai tainice lucruri se văd doar cu inima 579, atunci ceea ce ar trebui cel mai mult în lume ar fi să vedem lumina pe care să o
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
1997, 373; Teodor Vârgolici, „Figuri ale imaginarului poetic”, ALA, 1999, 465; Simion Bărbulescu, Starea de vis a limbajului, LCF, 1999, 36; Teodor Vârgolici, Comentarii eminesciene, ALA, 2000, 547; Tudor Cristea, Figurile criticii, CNP, 2000, 12; Petraș, Panorama, 309-312; Simion Bărbulescu, Ut horticultura poesis, LCF, 2003, 26; Ionel Necula, Poetul în grădina lui Athis, CNT, 2003, 30. T.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287264_a_288593]
-
cum o denumește el) ar trebui să se ocupe de „studiul metodelor de comandă și conducere ale societății”. Ampere alege pentru fiecare știință un motto compus dintr-un vers în latinește. Pentru cibernetică al utilizează ca motto „Et secura cives ut paces fruantur” (Și cetățenii neglijați se vor bucura ei înșiși de pace). Între 1854 și 1878, psihologul francez Claude Bernard (1813-1878), în mai multe dintre operele sale, afirmă existența unui „mediu intern” al ființelor vii, stabilind o diferență clară între
Bazele ciberneticii economice by Emil Scarlat, Nora Chiriță () [Corola-publishinghouse/Science/190_a_197]
-
possumus et debemus: contra interpretatio, nisi quod testes ferant intellectum fuerit, locum habere, nisi de scriptore constiterit, absolui non potest: rursus emen datio et libri originis inuestigatio, quia ad ingenium scriptoris cognoscendum pertinet, tamquam fundamento nititur interpreta tione. Quo fit ut nulla huius negotii pars tuto a ceteris separari possit, nisi illa una quae debet esse omnium prima: illam dico quae testium fidem perscrutatur et locupletissimis auctoribus tradita repraesentat. Pentru critica de text a vremurilor noastre, sînt esențiale legile formulate de
Papirus, pergament, hartie by Ioana Costa () [Corola-publishinghouse/Science/1348_a_2731]
-
aparte: așezarea lor în rândul calităților și faptul de a fi un mijloc de definire a devenirii și de a reprezenta diferența maximă (Tusc.V, 50: contrarium est, quod positum in genere diverso ab eo, cui contrarium dicitur, plurimum distat ut frigus calori, vitae mors); necesitatea logică a adevărului unui contrariu și a falsității celuilalt (Tusc.IV, 53 necesse est ... in rebus contrariis duabus... alterum verum esse, alterum falsum); armonia contrariilor (De finibus bonorum et malorum, IV, 20 res..concurrent contrariae
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
una din doua) și sunt, după cantitate și calitate, contrariae. El enunță toate legile cunoscute despre raporturile de contrarietate și contradicție (Dogm.Plat.III). Maniera în care indică aceste raporturi stă la originea pătratului lui Boethius: Haec omnia ita esse ut dicimus, ex ipsis propositionibus facile ostendunt infra scripta. Incongruae Omnis voluptas bonum est Omnis voluptas bonum non est. Suppares Quaedam voluptas bonum est. Quaedam voluptas bonum est. III. Scopul lucrării este de a evidenția și de a analiza problematica armoniei
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
ca și Macrobius, susține că nu trebuie confundată această esență nici cu lucrurile pur divizibile, nici cu formele indivizibile care se află în corp (culoare, fiecare calitate sensibilă; Comm. II, 2, 14 non quia aliquid significaret illam habere corporeum, sed ut possit universitatem animando penetrare et mundi solidum corpus implere, per numeros soliditatis effecta est). Critică opiniile peripateticienilor menționate de Iamblichos în Despre Suflet ap. Stobaios Ecl. I, 11, 32. Esența divizibilă este o esență care nu se opune esenței indivizible
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
2; II, 2, 14 qui et a pari et ab impari cybum id est perfectionem solliditas efficiunt) prin unitatea divizibilă distribuie principiul vital în toate părțile corpului și realizează "soliditatea" Universului; prin unitatea indivizibilă conduce, guvernează ansamblul cu înțelepciune (; sed ut possit universitatem animando penetrare et mundi solidum corpus implere, per numeros soliditatis effecta est - Comm. II, 2, 15). Amestecul fiind realizat, Demiurgul îl împarte în 7 părți, fapt posibil datorită prezenței esenței divizibilului (parului) în conținutul lui. Aceste părți sunt
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
liniară a progresiei alternată de pătrați și cubi 1, 2, 3, 4, 9, 8, 27 (ca și Porphyrios), iar ultimul pasaj (I, 6, 2-3) în care apare această teorie platoniciană nu aduce nicio reprezentare figurată (II, 2, 17 alternis, enim, ut monadem quae et par et impar est, primus par numerus ponetur id est duo). Jacques Flamant consideră că poziția autentică a lui Macrobius este cea a lui Porphyrios, ale cărui interpretări și teorii le urmează în general, adică schema liniară
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
interpretări și teorii le urmează în general, adică schema liniară. Demiurgul recurge, mai apoi, la umplerea intervalelor (spatia, ) existente între termeni (Tim. 36a; Comm. II, 2, 15; post hoc spatia quae inter duplos et triplos numeros hiabant insertis partibus adimplebat ut binae medietates singula spatia colligarent, ex quibus vinculis hemioli et epitriti et epogdoi nascebantur) cu ajutorul a două medietăți. Medietatea () este o serie de trei termeni care formează fie o progresie continuă ( ), fie termenul mediu unește între ele cele două extreme
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
lor produs. Din punct de vedere geometric, punctul 12 este principiul mărimii, al dimensiunii; cel care dă naștere liniei (I, 5, 7; I, 5, 11 si quidem unum apud geometras puncti locum obtinet, duo lineae ductum faciunt quae duobus punctis ut supra diximus coercetur). Macrobius accentuează caracterul metafizic pe care îl implică noțiunea de , raporturile ei cu Divinitatea (deus prima hypostas) și cu sufletul (anima a treia hypostas), identificarea cu cea de-a doua ipostază Intelectul (mens, , Comm. I, 6, 8-9
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
având ca medietate ab) și a 19-a, asupra existenței necesare a două medietăți proporționale între două numere solide asemănătoare (a3 și b3, având ca medietăți a2b și ab2) Tim. 31b-32b, Comm. I, 6, 23 - primo ergo ternario contigit numero, ut inter duo summa medio quo vinciretur acciperet, quternarius vero duas medietates primus omnium nactus est) pentru a determina a priori numărul elementelor și a legitima posibilitatea transmutării lor. Platon stabilește o progresie continuă între elemente așezând două medietăți între cele
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
prin cealaltă să se opună, realizându-se o legătură inextricabilă între elemente: Focul : cald + sec; Aer : umed + cald; Apa : rece + umedă; Pământ : rece + sec. Comm. I, 6, 25-26 ita enim elementa inter se diversissima opifex tamen deus ordinis opportunitate conexuit, ut facile iugenrentur. Nam cum binae qualitates, talem uni unique de duabus alteram dedit, ut in eo cui adhaereret cognatam sibi et similem reperiret. Terra est sicca et frigida, aqua vero frigida et umecta est. [...] aer umectus et callidus est [...] super
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
sec; Aer : umed + cald; Apa : rece + umedă; Pământ : rece + sec. Comm. I, 6, 25-26 ita enim elementa inter se diversissima opifex tamen deus ordinis opportunitate conexuit, ut facile iugenrentur. Nam cum binae qualitates, talem uni unique de duabus alteram dedit, ut in eo cui adhaereret cognatam sibi et similem reperiret. Terra est sicca et frigida, aqua vero frigida et umecta est. [...] aer umectus et callidus est [...] super hunc ignis cum sit callidus et siccus. Din aceasta decurge o combinație elaborată de
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
alia movet. Et prior ad animam, ad omnia vero corpora secundus refertur (II, 15, 25). Această distincție între mișcarea corporală, care primește mișcarea de la un motor și cea a Sufletului 20, motorul (de eo autem quod ita per se movetur, ut sit cum moveri dicitur, quia ex se, non ex alio movetur, nulla potest suspicio passionis intellegi. II, 15, 15) denotă o altă opoziție fundamentală dintre agent (faciens, sufletul) și pacient (patiens, corp Comm. ibid. et passim), amândouă tipurile de mișcare
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
în ce fel, pornind de la mișcările simple (circulare și uniforme), să ia în considerare mișcarea contrară a planetelor menționând mișcarea diurnă (I, 17, 6-7 de septem subiectis globis ait, qui versantur retro contrario motu atque caelum. quod cum dicit, admonet ut quaeramus si versatur caelum, et si illi septem et versantur et contrario motu moventur [...]). Autorul omite teoria platoniciană a construirii sferei celeste, dar cu siguranță o implică, de vreme ce, pe de o parte, descrie atât crearea Sufletului Universal de către Demiurg (I
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
concretă: bolta cerului. Ambele mișcări de rotație ale Identicului și Diferitului nu sunt nici paralele, nici nu se desfășoară în același sens, sunt contrare (Comm., I, 17, 6-7; I, 18, 1 nunc utrum illi septem globi qui subiecti sunt contrario, ut ait, quam caelum vertitur motu frantur argumentis ad verum ducentibus sequiramus). Macrobius studiază mai întâi mișcarea care face să se rotească sfera celestă în mișcarea de revoluție diurnă, apoi ipotezele referitoare la mișcarea planetelor. Mișcarea cerului stelelor fixe este în
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
câteva ipoteze: fie planetele nu comportă mișcare proprie, urmând doar mișcarea cerului, fie au mișcare proprie, care poate fi sau în sensul mișcării stelelor fixe, sau în sens contrar (I, 18, 9: has erraticas cum luminibus duobus aut infixas caelo, ut alia sidera, nullum sui motum nostris oculis indicare, sed ferri mundanae conversionis impetu, aut moveri sua quoque accensione dicemus: rursus si moventur, aut caeli viam sequuntur ab ortu in occasum et communi et suo motu meantes aut contrario recessu in
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]