689 matches
-
cunoscut pe Păcurel, zis și Găinaț. Era în fapt un om de vârsta tatălui nostru, dar foarte mic de statură, cel mult 1,50 m, foarte slab și ușor adus de spate, tenul tuciuriu, ochii bine conturați, iar brațele extrem de vânjoase. Prezența sa aducea mai degrabă cu cea a unui pigmeu coborât din desișurile complicate ale Africii Centrale. Avea prin excelență toate coordonatele unei astfel de apariții. Întotdeauna intra pe strada noastră dinspre piață, însoțit de teleguța lui trasă de un
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
la periferie - îți dai seama de la prima vedere. Nu folosește argouri și nici nu vorbește pe ocolite. E înscris într-un club de excursioniști. În fiecare săptămână străbate distanțe lungi pe jos. De aceea e rumen în obraji și pare vânjos. Totuși are un aer trist, poate din cauză că și-a pierdut soția. „Locuiam foarte aproape de stadionul Lotte, iar în trecut mergeam adesea acolo. Sunt destul de trist că nu mai pot merge la stadion“, a spus el cu o oarecare mâhnire în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
prosceniu tronul, în dreapta, jețuri, dispuse în semicerc) SCENA I SAS (intră) Așadar azi e ziua când și-a citi diata. De zece luni veninul mereu îi curge-n vine, Dar, tare în oțele, de zece luni trăiește... Încet se uscă-asemeni vânjosului stejar {EminescuOpVIII 70} Pe care-l roade cariul... dar cariul lucră-ncet, El trebui să pătrundă în orice-ncheietură, În dreapta și în stânga, în inimă, -n rărunchi, Pîn' ce-n sfârșit... (face mișcarea căderii) Sfârșitul prea mult, prea mult îmi ține
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Știi, când animalele se deșteaptă, ele încep să vorbească și le auzi de peste tot. Frânturi de sunete vin către tine de pretutindeni, din fiecare ogradă. Bunicul tău a scos boul afară din grajd. Cu boul mă deprinsesem eu bine, era vânjos și se mișca fără grabă, ani de-a rândul îl mânasem pe câmp. A venit pe urmă bunica ta și m-a zgâlțâit cu putere. Nu scotea niciodată vreo vorbă. Eu m-am dus desculț la bucătărie și m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
ne dădeam tot timpul cu presupusul: „Acela e mai puternic. Nu, acela e mai puternic.” „Nu, nu, acela câștiga sigur. E viclean ca o vulpe.” „Da, da, însă și celălalt e bine făcut, cine știe.” Dacă unul era mai puțin vânjos și celălalt avea o înfățișare sălbatică, Toni bombănea: „Ia uitați-vă la sfrijitul ăsta, parc-ar fi un arac de fasole, o să fie făcut harcea-parcea, mai bine stătea acasă”. Tata vorbea de milă pentru „bietul om”. Toni se împotrivea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
apoi o scuipau pe jos. O țigancă îi dădea să sugă unui copil mic, sânul îi atârna afară din rochie, vedeam rețeaua de vinișoare albastre, ca un fluviu cu multe brațe și micuțul sugea cu ochii închiși. Călcâiele țărăncilor erau vânjoase și negre de la țărână, iar genunchii rotunzi și cărnoși, ca roșiile și pepenii pe care-i vindeau. Când și când, câte una din ele întindea mâna după o roșie - atunci îi vedeam palmele late și negreala de pe buricele degetelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Îți agață privirea de cea a strungăriței. Polixenia este În laboratorul de chimie. Fetele fac patru ore de laborator, băieții, numai după ce Își termină norma În secția de sculărie. Tu ești acum la sculărie, lângă secția de forjă, unde bărbați vânjoși bat fierul roșu cu forja mare și beau Însetați sifon din țâșnitoare. De abia aștepți orele de laborator. Vei face o experienă cu bioxid de cadmiu și acid sulfuric și, când o să aprinzi gazul rezultat și el va arde cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
e taică-meu... și, mamă, uită-te la brațele lui! Până acum zău că n-am observat ce antebrațe solide are în dotare. N-o fi având el anvelope cu dungă albă și nici studii liceale, da’ are niște brațe vânjoase, nu glumă. Și, Iisuse, e furios. De ce, oare? Într-un fel, băi, Bulă, pentru tine i-am dat la țurloaie! — ...mușcătura de om e mai rea decât mușcătura de câine, știai asta, băi? Ieși imediat de sub pat! Auzi ce-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
zis eu, că ne-am cunoscut așa, din întâmplare. Pentru prima oară, ea a izbucnit în râs și, în loc să mă facă să mă simt în largul meu, am știut dintr-o dată... din debaraua dormitorului ei avea să apară un cioroi vânjos, să-și înfigă șuriul în inima mea - sau ea însăși avea s-o ia razna, râsul avea să se transforme într-un acces de isterie - și Dumnezeu știe ce catastrofă avea să se întâmple. Eddie Waitkus! Să fi fost o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
O secundă... două... acum! Exact în clipa saltului, prăbușirea bruscă a unui acoperiș de țiglă pe partea cealaltă a străzii, face pe amândoi să tresară. Neamțul întoarce capul și în clipa înfiorător de lungă înainte să cadă sub greutatea trupului vânjos, întrezărește privirea unor ochi speriați dar feroci deopotrivă. Lipiți unul de celălalt cei doi luptă cu înverșunare, pe viață și pe moarte. Nu se aud decât mârâieli și icnete înăbușite. Disperat, germanul încearcă să îndepărteze mâna ucigașă a adversarului său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
de glume. Dacă cuvântul "doamnă" nu semăna cu fetița brună, în schimb "Matilda Ioan" era definiția ei reușită. Femeiușca mică, timidă și afectuoasă, cu părul bogat și greu, nu putea fi decât Matilda, iar ceea ce avea băiețesc în ea, elasticitatea vânjoasă a taliei, a brațelor și a picioarelor ei lungi, era Ioan, nume aproape comun, echivalent cu bărbat. Subțire în rochia cafenie cu platcă de catifea de aceeași culoare mai închisă, se mișca ușor, puțin aplecată înainte, căutând parcă mereu ceva
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
și o cracă uscată de pom cu mere și cu nuci. Cine n-ajungea, punea mâna pe mâna vecinului, săltând ritmic în dansul ritual. Cel mai posesiv înșfăcase masa un individ cu chelia conturată de o bandă neagră de păr vânjos, tunsă ca postavul, cu o ceafă otova care-i lega de spinare craniul. în ultima clipă ajunsese la înmormântare și fiica mortului pe care Vasile Drobotă o purtase în școli. Era o orășeancă în doliu, cu rochie de dantele care
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
se opri o clipă din mersul său vioi. Era un bărbat Înalt, de cincizeci-șaizeci de ani, plin de riduri și cu părul cenușiu, În dezordine. Avea blugii rupți și o bluză gri, foarte uzată. Pe sub zdrențe se ghicea un corp vânjos, destul de tânăr Încă. — Nu merg niciodată cu autobuzul, răspunse și se Îndepărtă cu același pas alert. Se uitase la ea de parcă era de pe altă lume. Oare ce Însemnau cuvintele lui? Că nu avea bani de autobuz sau că În L.A.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
prezinte profesorul Corcoțoi: „... din Codăești, satul celebrei Ana Pauker”. Din prea puținele date pe care le mai am În memorie despre regretatul profesor CORCOȚOI Încerc să-l evoc printr-o scurtă schiță portretistică. Era un bărbat scund, dar Îndesat și vânjos. Nu cred că depășea vârsta de 50 de ani și totuși pe cap nu mai avea păr decât pe margini. Chelia foarte Întinsă Îi dădea o splendidă distincție de dascăl. A stat mulți ani Încarcerat la Gherla și la Aiud
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
Regretăm că nu putem să reproducem, din constrângeri spațiale publicistice, decât o mică parte a unui portret literar, care-i pe cât de amplu pe-atât și de bine scris. „Era mai mic de statură decât mine, Însă la fel de bine legat, vânjos și cu o musculaură a centurii scapulare care Îi atesta mânuirea coasei și a celorlalte unelte pentru muncile agricole. Umbla În orice anotimp cu capul descoperit. Avea păr blond spre șaten, ușor cârlionțat, cu câteva șuvițe aplecate pe frunte. Ochii
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
admis în marea familie a Sanitarului Șef ( Sanitarul e cel care apare acolo unde cineva a atins o arhitipăritură - adevărata carte, salvată din dezastru - pentru a aplica epurareaă. Așa ajunge eroul nostru, din eventual disident, membru al unei mezalianțe. De la vânjos consumator de șoareci se transformă în gâscă îndopată cu piroști, se îngrașă și... citește. Ca în orice tiranie respectabilă, cenzorul-șef deține cel mai mare depozit de materiale interzise. Benedikt se îndoapă cu cărți, reviste (citește orice, fără discernământă, almanahuri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
infernului, sau ca întruchipare a diavolului în centrul iadului. Pe lângă el, dracul cu coarne și copite e ridicol. Și ce nume aveau, cum se înșirau în borcanele lor: toate sugerau, în înțeleaptă latină, cutremurarea, oroarea. Unii erau groși, cu corpul vânjos și picioare scurte, cu gheare vizibile, alții întindeau căngi roșii ca muiate în sânge. Unii erau subțiri și uscați, ca tarantulele, cu burți negre sau palide, cu cruci sinistre sau pete purpurii, ca de seringă; alții sferici, cu firele picioarelor
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
timpului de multe popoare. În Romania, cea mai mică instalație din lemn gros cu patru brațe încrucișate purta patru scaune din scândură solidă de brad. Scrânciobul, utilizat mai ales duminica, simboliza rotația sărbătorilor creștine. Capetele brațelor erau învârtite de către flăcăii vânjoși ai satului, pentru fetele de măritat, în cadrul altor jocuri sau a horelor. În timp, construcția roților s-a modernizat și s-a transformat într-un fel de competiție. Ca tot ce este tipic omenesc, roțile au devenit din ce în ce mai moderne și
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
nici o presiune străină. Sunt primitivisme și primitivisme; unele chiar primitive în sensul rău, opac, de răutate agresivă, care nu se mută din loc, pentru că nu înțelege și are mintea joasă și întunecată, cu scuza că apără un trecut veșnic și vânjos, care însă nu-i aparține în nici un fel. Așa este privită și credința cum că animalele ar incarna spirite, un asemenea cult fiind socotit idolatru și nedemn. Ia să vedem! Când ne închinăm la animale, cum e în India cazul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
se măsoară pe porțiuni și grosimi, ci este pur și simplu o ținută, o coloană interioară. Cam așa se poate traduce și formula „ruși fără suflet“, adică: are individul în general verticalitate, înălțime interioară, sau știe doar să se agațe vânjos de pământ, supus centrului de gravitație ventrală? Dacă ai putere și daruri de putere (ca atâtea mașinării care pot multiplica puterea în mod accelerat), ea dă rezultate vizibile; dar, dacă n-ai putere interioară, toate rezultatele vizibile cad, decad și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
geamul acesta, mai ales prieteni care aveau, toți, patima cărții, a schimbului de cărți și chiar a traficului, întrucât nu era ușor să-ți procuri cărți străine pe vremea aceea. Venea acolo „domnu’ Boeru“, așa îi ziceam toți, un om vânjos, mirosind a mucegai, mecanic de avioane, care-și făcuse răbdător o cultură de autodidact, mai ales pe linie de ocultism, religie și domeniile anexe. Era blând și avea o dificultate în exprimare pe care încerca s-o învingă printr-un
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
interior. Barbarul din suburbii nu știe să mânuiască decât instrumentul contondent al agresivității lui fizice; de unde și felul lui de a vorbi prin lătrat. Dar asta poate fi pus și pe seama tinereții, care se crede stăpână pe viață în mod vânjos, intempestiv și crud. Ce te faci însă când tinerețea asta nu mai trece și când barbarul devenit adult își cere drepturile fără să-și cunoască datoria de a avea drept? Ce te faci când barbarul devine căpcăun? La greci, în
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
care cochetează cu o mistică teologică și își afirmă „tăria“ convingerilor cu o voce subversivă, ca de complot, la care numai inițiații pot participa și care, în fond, nu se deosebește de atitudinea gălăgioasă a fundamentaliștilor religioși, a acelor teologi „vânjoși“ și gospodari, care proclamă adevăruri la fiecare colț de stradă și se bat pe spinare „tovărășește“, în spirit de clan, atât cu dumnezeul lor ocrotitor, cât și cu toți sfinții la care se roagă cu ochii închiși - de ignoranță și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
puțin și Arminda se temea să nu i-l murdărească, tocmai voia să-i atragă atenția, cînd autobuzul se opri În stație și se urcă un bărbat blond; avea ceva de ungur, poate că era ungur cu adevărat, un tip vînjos, cu un păr obișnuit, probabil că maică-sa era peraviană, cu un aer de fotbalist de categoria a treia sau de ajutor de mecanic, un om simplu În orice caz, dar era blond... avea ceva de corcitură europeană, de țăran
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
putere, adică avea nici mai mult, nici mai puțin de cincizeci și șase de ani, adică o vârstă în orice caz înfloritoare, o vârstă la care începe cu adevărat viața. Sănătatea, culoarea feței, dinții puternici, deși înnegriți, constituția lui robustă, vânjoasă, expresia lui preocupată din timpul dimineții, la serviciu și voioasă seara la cărți sau la Luminăția Sa, toate acestea contribuiau la succesele prezente și viitoare și presărau drumul vieții Excelenței Sale cu trandafiri. Generalul avea o familie înfloritoare. Ce-i drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]