6,425 matches
-
să nu te împiedici... Mulțumesc pentru flori, mi-a părut bine că ai trecut, acum pleacă! Noapte bună! Capitolul 7 Iarna se anunța deosebit de blândă, spre fericirea celor mari, pentru care acest anotimp, de câțiva ani buni, era un adevărat chin; un decembrie călduros, anunțând parcă venirea primăverii, pe care românii nici măcar nu bănuiau că-l vor păstra mereu în memorie. Gheorghe se întorcea, invariabil, doar noaptea târziu acasă, mai mult stătea la municipiu. Cu Ilona se vedea din ce în ce mai rar. Mai
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
a venit, Ghiță... A venit în clipa când mi-am adus aminte ce căutam, când am dat de pliculețul cu cianură; era într-un dosar, îl găsisem la tata, după ce a murit. Tu știi, a fost un doctor bun, cunoștea chinurile cancerului care l-a măcinat, a vrut să scape de acestea, dar nu a putut face nimic. Nu din frică, Ghiță. A vrut să nu-mi afecteze cariera, dar morfină tot a luat... Am pus plicul pe masă, la vedere
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
de critică ar putea să-l inhibe câtuși de puțin. Speră să se redreseze în cele câteva zile care au mai rămas până la întoarcerea familiei de la mare. A hotărât să țină secret asupra frământărilor sale. Ce pot pricepe femeile din chinurile creației? Fără îndoială, și nevasta îl va întreba tot de murături... Va răspunde afirmativ, ca să nu lungească discuția: oricum, n-ar duce la vreun rezultat. Însă, până unaalta, este singur! Oftează vădit ușurat. Începe să urmărească zilnic nivelul apei din
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
îndura, dragul meu, și cu asta am spus totul. Cel care se supune unei legi nu se teme de o judecată care-l așează la locul ce i se cuvine într-o rânduială în care crede. Dar cel mai mare chin pe care l-au suferit vreodată oamenii este acela de a fi judecați fără nici o lege. Și acesta-i chinul nostru. Uitând de fire, judecătorii își dau frâu liber, dezlănțuindu-se la întâmplare și pierzând orice măsură. Atunci, ― nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
judecată care-l așează la locul ce i se cuvine într-o rânduială în care crede. Dar cel mai mare chin pe care l-au suferit vreodată oamenii este acela de a fi judecați fără nici o lege. Și acesta-i chinul nostru. Uitând de fire, judecătorii își dau frâu liber, dezlănțuindu-se la întâmplare și pierzând orice măsură. Atunci, ― nu-i așa? ― trebuie să încercăm să-i întrecem. Și astfel se iscă învălmășeala cea mare. Proorocii și tămăduitorii se înmulțesc văzând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
greu, apăsat, către oamenii care veneau din ce în ce mai mulți la biserică. Poate ar trebui să scoată Sfânta, să aducă icoana. Poate ar trebui să facă ceva, să nu fie el cel care să-i pedepsească. La urma urmei și el îndură chinul și seceta odată cu ei. - Să ne trăiești părinte! - Bună, Aneto! Da’ unde te duci? - Iaca pe vale, la răzeși la izvor. Se împuținează apa și nu am ce da la vite. Noi ne-am mai uda sufletul cu ce am
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
i-o scos ochii, schinarea i-o stricat-o, gura i-o stricat-o ce fel de om, de criminal de aista, îi aista pe fața pământului. Violeta izbucni violent în plâns. Numai eu am știut de durerea ei, de chinurile ei, și-o rămas un copchil și io-ti o rămas pe drumuri, o rămas. Da... Continua să plângă cu suspine, iar femeile din jur îi țineau isonul. Da’ ce frumoasă era, subțire și gospodină, ah, și-o râs de
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
și răul ei, și la care se referea Calderón - stăpânul meu Alatriste, veșnică fie-i pomenirea, să nu se supere de acolo unde este că Îl citez atât de des pe don Pedro Calderón În locul dragului său Lope - scriind: ... Suferă chinuri de nespus, plătiți când mai rău, când mai bine. Deși semeți, știu să se domine. De orice teamă ei sunt mai presus. Înfruntă urgia cu inimi senine, dar nu admit să le vorbești de sus. Îmi amintesc un episod care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
dreptul în funcție înaltă la curte... Văzând însă că împăratul cască plictisit dezvelindu-și dantura care putea sta drept mărturie de netăgăduit că încă nu se inventaseră acele persoane odioase care, sub pretextul că te tratează, te supun la niște chinuri incomensurabile din care scapi cu un guguloi de metal pe măsele și o amintire sinistră, fostul bufon se retrase spre ieșire. — Ah, da, îmi amintesc, mai spuse împăratul căscând, deși bufonul spălase de mult putina, fericit că poate zburda în
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
fără să-mi dau seama imediat. Nu sînt puțini, dar nici mulți. Sînt însemnați. Pentru mine. În întunericul acela, am zărit zîmbetul lui Iosif Sava. Cu ochelarii cățărați pe frunte, calm, cald, mă privea și-mi zîmbea. Am simțit, fizic, chinul dorului, al unei absențe. Faptul palpabil, că sînt lucruri pe care nu mai ai cu cine să le discuți. L-am cunoscut devreme, cum am mai povestit, în studenția mea, prin 1988, pe culoarele Radioului, unde făceam practică. Îi frecventasem
Actualitatea by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11378_a_12703]
-
în stare de a fi captată de cerul de deasupra capetelor noastre precum și de conștiința din noi. Adagiul clasic, pomenit în atâtea împrejurări. Literatura majoră, ca o modalitate de cunoaștere sui-generis, poate fi, de aceea, nu de puține ori, un chin, un supliciu, nu prea diferit de acela produs de vreo lucrare științifică, vreun tratat de zoologie, botanică. Exagerez, desigur. O fac doar spre a fi mai convingător. Pe Balzac, în primul rând, contează și în ce fel de ediție îl
Supliciul lecturii by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15862_a_17187]
-
să și-o dorească. Nu întâmplător, Seneca se întreba probabil cu spaimă: „Merită să atârni pe furcă (a crucii) cu brațele desfăcute și trupul numai răni, cu singura speranță de a amâna lucrul cel mai dorit de cel chinuit: sfârșitul chinurilor?” (Epistole, 101, 12). În timp ce perșii și cartaginezii aplicau răstignirea în principal oficialităților și comandanților miliari, dar și rebelilor, la romani privea exclusiv clasele inferioare: sclavii, criminalii și elementele răzvrătite din provincii. Motivul principal de recurgere la un asemenea mod de
Săptămâna Patimilor - Adevărul despre prigonirea, condamnarea la moarte şi crucificarea lui Iisus (V). Pronunţarea sentinţei () [Corola-journal/Journalistic/26644_a_27969]
-
de perini. Și așa, întins în corsetul său fix și dur, trăia ziua și noaptea, în- tr-un pat cu rotile care îi era parcă un catafalc, mîncînd și scriind pe o tăblie care i se instala deasupra pieptului. Dar acest chin prelungit timp de nouă ani părea a nu fi suficient. Corpul era mereu încercat de fistule purulente (unele apărînd și sub ghips) care, pînă se spărgeau (dacă se spărgeau!), urcau chinul cu cîteva cote mai sus iar boala de stomac
O corespondență revelatoare by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16701_a_18026]
-
tăblie care i se instala deasupra pieptului. Dar acest chin prelungit timp de nouă ani părea a nu fi suficient. Corpul era mereu încercat de fistule purulente (unele apărînd și sub ghips) care, pînă se spărgeau (dacă se spărgeau!), urcau chinul cu cîteva cote mai sus iar boala de stomac, frecventă, sporea drama pînă la liziera imposibilului. A început să scrie poezie, în 1934 adunînd poemele în placheta Corpul transparent. Dar voia să scrie proză. A început chiar o scriere, cînd
O corespondență revelatoare by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16701_a_18026]
-
lua de la capăt și vindeca viața, gândindu-mă de zor la lucrurile cunoscute, atât de puternic încât timpul nu va răpi locuri și oameni și totul va dăinui mai adevărat decât a fost. Neînțelegând de unde anii de extaz și de chin, acceptându-mi soarta și implorând o alta, n-am fost indulgent cu mine, am strâns din dinți. Mândru doar de o virtute, mie știută: biciuirea cu o disciplină cu mai multe brațe. Mereu o iau de la capăt, fiindcă ce pun
Centenarul Czesław Miłosz (1911-2004) () [Corola-journal/Journalistic/5475_a_6800]
-
și ea, cu geamuri înalte, ca încăperea unei case de orășeni; iar în tevatură iscata de naștere, nimeni n-o observase cum ședea pitita după un scaun peste care atîrnă o rochie... Cînd dăduseră de ea, în timp ce femeia urlă în chinurile facerii și voiseră s-o alunge... O fetiță de 4 ani să nu vaza o asemenea oroare. Nu izbutiseră. Încăpăținata, fetița refuză să plece. Era numai curiozitate, cu viitorul ei înainte gata încărcat, gata suprasaturat de întîmplări și evenimente, cu
Ochiul interior al trădării by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/18058_a_19383]
-
convertirii la ortodoxie și, implicit, la românitate a lui N. Steinhardt: „Adevărul răstignirii lui Iisus e unul din argumentele esențiale ce l-au îndemnat să treacă la creștinism, (...) nu doar pilde și aforisme ne oferă Mîntuitorul, ci carne și sînge, chin și deznădejde”. Nu mai puțin admirativ se arată față de Virgil Ierunca, cel nu o dată hărțuit, minimalizat în posteritate, poate tocmai pentru condiția intens exemplară a figurii sale: „A fost și rămîne un reper al demnității etice și estetice”, un „mare
Recepția trecutului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5620_a_6945]
-
creând încă o zonă de campare. Dacă anul trecut, principala proble-mă a constituit-o ploaia, anul acesta canicula și-a spus cuvântul. Deoarece corturile au fost amplasate în plin soare, fără pic de umbră, somnul s-a dovedit un adevărat chin, în condițiile în care dimineața la ora 8 termometrele indicau deja aproape 30 de grade Celsius. Problema a fost rezolvată în mod diferit. Petrecăreții rezistenți au renunțat la obiceiul de a dormi, preferând să-și piardă vremea la terasele cu
Agenda2005-32-05-senzational4 () [Corola-journal/Journalistic/284056_a_285385]
-
Meșteșugul vieții, al lui Levin, dar trăit în una, nu în doi-trei. Proza lucid-dezamăgită a Adrianei Bittel, cu oameni care dau buzna unii peste alții, dar fără să se consoleze, reușind, cel mult, să se încurce, cu muribunzi pentru care chinul e lung și moartea e scurtă, exact cât clipa în care i-ai scăpat din ochi, cu copii care nu mai cresc și părinți în continuare autoritari și tot mai pe dinafară e portretul (fără însușiri) al acestei trude fără
Exerciții de fericire by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2505_a_3830]
-
ascunse sau bănuite în toate etapele sale de creație. Se poate afirma că marile sale romane au toate în profunzime elemente de dezvinovățire, chiar dacă în formele cele mai evazive sau eliptice. Mai întâi, actul de creație este pentru Rebreanu un chin, dar o formă de supliciu pe care și-l aplică eludând o vinovăție explicită. Lucian Raicu a numit bine acest fenomen ca „asceza muncii artistice”. Jurnalul de creație, însemnările secundare la Ion și Răscoala, graficele de pagini și capitole ale
De ce scria LIVIU REBREANU? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/5872_a_7197]
-
pe care și-l aplică eludând o vinovăție explicită. Lucian Raicu a numit bine acest fenomen ca „asceza muncii artistice”. Jurnalul de creație, însemnările secundare la Ion și Răscoala, graficele de pagini și capitole ale scrierii acestor cărți relevă un chin nocturn la care se supune cu obstinație, cu înverșunarea unui masochist. Aș vrea să fiu bine înțeles: vorbesc de un masochism moral. Fără să-și dea seama, într-un proces inconștient al distilării resurselor, scriitorul se pedepsește continuu, presupunând că
De ce scria LIVIU REBREANU? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/5872_a_7197]
-
de cunoaștere, studiu. Oricum, în acest scrîșnet colosal al deschiderii Porții noului mileniu, nici literatura nu se va mai face cu sentimente frumoase, cu iresponsabila risipă de cuvinte, rău întocmite, fără cuta grijulie care, pe fruntea noastră, indică totdeauna efortul, chinul, încordarea supremă, pe brânci, a unei depășiri; fiece criză fiind, în mod patetic, regăsirea, revelarea unui alt tip de energie, încă una din fețele infinite ale inteligenței cercetătoare. * Nu întîmplător am ales citatul din William Faulkner - romanul Absalom, Absalom... Mai
Pe brânci by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16578_a_17903]
-
1931] cat. catalan CDDE I.-A. Candrea-Ov. Densusianu, Dicționarul etimologic al limbii române. I. Elementele latine. A-Putea, Bucu rești, 1907-1914 CDER Alexandru Ciorănescu, Dicționarul etimologic al limbii române, Editura Saeculum I. O., București, 2001 ceh. ceh(esc) cf. confer chin. chinezesc cr. croat d. H. după Hristos DA Academia Română, Dicționarul limbii române, A-De și F-lojniță, București, 1913-1949 DEL A. Ernout și A. Meillet, Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots, ed. a IV-a, Librairie C. Klincksieck, Paris
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
goulgoleth) datorită formei sale rotunjite, asemănătoare cu un craniu. În traducerea latină a Evangheliilor (Matei XXVII, 33; Marcu XV, 22; Luca XXIII, 33; Ioan XIX, 17), pentru denumirea acestei coline apare termenul Calvariae locus (lat. calvaria, -ae „căpățână“). Sensul de „chin“ al lui calvar este o evoluție ulterioară, prin referire la patimile suferite de Isus pe colina Golgota. Heruvim este glosat în dicționare prin „înger care urmează ierarhic după arhangheli“. Avem a face cu un termen bisericesc, care la noi a
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
credea încă supărat, dar făptuia o eroare. Aceste mișcări ale sufletului soțului ei îi scăpau cu totul, și ea îl judeca pe Ioanide prin psihologia ei, care era însă radical deosebită și în orice caz mai elementară. Cu astfel de chin cerebral pășea arhitectul spre casă. Ajuns, deschise ușa cu cheia, mașinal, intră în odaia lui neoficială de lucru, care îi slujea și de dormitor, întoarse comutatorul electric și mângâie câinele încolăcit, în așteptare, chiar în mijlocul pernei. Plimbîndu-se mereu cu mâinile
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]