5,468 matches
-
o masă din biroul de mișcare se afla o hartă. De față erau doi ofițeri străini, echipați de luptă. Unul din ei ne-a prezentat situația frontului din acea zonă. A urmat rândul colonelului Brad Filip să organizeze unitatea pentru marș... Plutonul unu - avangardă. Plutonul trei - ariergardă... Comunicarea - prin curier. „Plutonier Costache Vultur, ești avangardă. Ai înțeles misiunea?” „Am înțeles, domnule colonel! Cunosc terenul!” „Există întrebări?... Dacă nu, plecarea!” - a încheiat colonelul. Peste cinci minute, ne aflam dincolo de pod, la ieșirea
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
trecusem apa Siretului. Asta se întâmpla în zori de zi. La ora prânzului, au avut loc îmbrățișările „frățești” ale comandanților noștri cu rubăștile superioare rusești. Peste două ceasuri, noi - fără arme - ne aflam încolonați pe șosea, sub pază... Direcția de marș? Cine s-o știe?... Rusnacii ne-au spus că războiul s-a terminat și vom pleca acasă. Drept-îi că după câteva luni de marș din lagăr în lagăr ne-au ales pe cei mai bătrâni și... „pașol damoi”. Adică acasă
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
rusești. Peste două ceasuri, noi - fără arme - ne aflam încolonați pe șosea, sub pază... Direcția de marș? Cine s-o știe?... Rusnacii ne-au spus că războiul s-a terminat și vom pleca acasă. Drept-îi că după câteva luni de marș din lagăr în lagăr ne-au ales pe cei mai bătrâni și... „pașol damoi”. Adică acasă. Cei tineri - se știe - au luptat împotriva nemților până în mai 1945 - a sfârșit vorba Petrache, cu obidă în glas. Povestea mea îi lungă, băiete
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Rușii i au ghicit și i-au scos din coloană... Didina, atentă, a intervenit îndemnând mesenii să nu uite de bunătățile din fața lor. Costăchel, cu chef de vorbă ca niciodată, a reluat firul povestirii: Din prima zi a început nenorocirea. Marșuri forțate - zi și noapte - fără apă și hrană... De rămâneai în urmă te aștepta glonțul... „Unde-i colonelul Brad Filip” - mă tot întrebam. Și marșul nu se mai sfârșea... Sentinelele se schimbau des. La fiecare schimb de tură se făcea
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
chef de vorbă ca niciodată, a reluat firul povestirii: Din prima zi a început nenorocirea. Marșuri forțate - zi și noapte - fără apă și hrană... De rămâneai în urmă te aștepta glonțul... „Unde-i colonelul Brad Filip” - mă tot întrebam. Și marșul nu se mai sfârșea... Sentinelele se schimbau des. La fiecare schimb de tură se făcea numărătoarea. Dacă lipsea cineva îi plângeai de milă civilului aflat în preajmă. Era luat cu forța și băgat în coloană... Să completeze golul. Nu mai
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
numai acasă nu” - a spus unul. „Cum văd eu, locurile aiestea îs de pe malul Prutului. Le cunosc. Ne trec în Basarabia”. - a adăugat un caporal de lângă mine. Și nu o greșit... În noaptea aceea ne-au trecut Prutul! Am continuat marșul pierzaniei încă multă vreme. Într-o seară, ne-au băgat într-un țarc. Ca pe oi... „Pe 12 septembrie 1944 s-a încheiat armistițiul cu URSS și orice trupă aflată în Basarabia devine captivă” - s-a auzit un glas în
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Filip. Într-o seară, înainte de a porni la drum, am auzit - ca prin vis - fluier de locomotivă. „Ai auzit? Undeva spre stânga este sigur o linie ferată” - m-o făcut atent Filip. Din fericire, era chiar pe direcția noastră de marș... Zorii ne-au prins la marginea unei pădurici cocoțată pe o creastă de deal. În vale - se vedea ca-n palmă - o stație de cale ferată pierdută-n pustiu. Pe linii numai vagoane pline cu cărbuni. „Hai să ne așezăm
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Era murdară. Era Împuțită. Iar Neumann nu era acolo. Portăreasa era o țestoasă cu căpățâna mare și maxilare proeminente, cu un corp otova de sus până jos ca un puț de mină. Părul ei era la fel de natural ca parada În marș pe Wilhelmstrasse și era cât se poate de evident că purtase mănuși de box atunci când se dăduse cu rujul sângeriu pe buzele-i ca o agrafă de birou. Sânii ei erau ca posteriorul unei perechi de cai de povară la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
de mână: era aproape 11:30. În fața Memorialului German al Războiului era o trupă din Reichswehr care-și Întreținea buna funcționare a picioarelor În acompaniamentul unei fanfare. Uneori cred că În Germania există mai multe fanfare decât mașini. Aceasta atacă Marșul Cavaleriei Marelui Elector și o porni În marș rapid spre Poarta Brandenburg. Toți cei care-i priveau se angajau Într-un exercițiu al brațului, așa că m-am tras Înapoi, oprindu-mă În fața intrării unui magazin, ca să nu fiu nevoit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
German al Războiului era o trupă din Reichswehr care-și Întreținea buna funcționare a picioarelor În acompaniamentul unei fanfare. Uneori cred că În Germania există mai multe fanfare decât mașini. Aceasta atacă Marșul Cavaleriei Marelui Elector și o porni În marș rapid spre Poarta Brandenburg. Toți cei care-i priveau se angajau Într-un exercițiu al brațului, așa că m-am tras Înapoi, oprindu-mă În fața intrării unui magazin, ca să nu fiu nevoit să mă alătur lor. Am mers mai departe, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
gardieni din SS veniră și urlară la mine să ies din celulă, mi-am dat seama cât de urât puțeam de fapt, dar asta nu era nimic În comparație cu mirosul lor, care era acela al morții. M-au dus Într-un marș cu salturi printr-un lung pasaj mirosind a urină, până la un lift care ne duse cinci etaje mai sus, lăsându-ne pe un coridor mochetat care, cu pereții lui cu lambriuri din stejar și portrete Întunecate reprezentându-i pe Führer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Ca o șenilă, cu care am deschis aceste fugare note: „Înaintez oarbă surdă mută ca o femeie Îndrăgostită/ traversez anotimpuri pășesc prin ape cu sânge/ trec lanuri cu maci trec orașe cu oameni/ da Îmi trec viața”. Un soi de marș perpetuu, fără răgaz sau refugiu și fără iluzii, dacă nu și unul pe loc, Înșelător refren, moderat melancolic, o invocare exorcizantă, de fapt: „Nici măcar nu știu dacă tu mă aștepți”. Versul repetă, oracular, incertitudinea, Înainte de a se limpezi tragic: „Nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
gândurile est-europeanului și printre frazele americane livrate tinerilor americani. Lectura se terminase. Nu se auzea nici măcar o muscă, darmite greier. Sala amuțită. Nimeni nu părea grăbit să comenteze. Îmi aminteam școala de demult, din țara de demult și de dincolo. „Marș la loc, loază!”... tuna spre clasa amuțită Rinocerul Dascăl, urletul de fier și vorbele de fiere și fier mă micșorau, În bancă, rușinat de rușinea colegului de la tablă și Îngrozit de spaima să nu mi se Întâmple, cumva, curând, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
vreodată să influențeze pe nimeni, Kertész relatează momentul când, aflându-se pe culoarul unei clădiri administrative din Budapesta, a auzit, brusc, rezonanța unor pași pe culoarul perpendicular, pașii unui necunoscut care deveniseră, dintr-o dată, ai unei mulțimi, o coloană În marș. A Înțeles, atunci, beția abandonării de sine, plăcerea vertiginoasă de a te pierde În mase, ceea ce Nietzsche numise „extazul dionisiac”. Se lipise de zid, rezistând cu toate forțele atracției pe care „orice artist o Încearcă uneori” și optând definitiv pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Voia o poziție permanentă în casa puterii - voia controlul total asupra conducerii Partidului Comunist, inclusiv înlăturarea dușmanilor lui politici. I s-a dat satisfacție. În 1934, zeul și-a condus adepții și a făcut un miracol. Acesta a fost denumit Marșul cel Lung. * Peste deal, soarele începe să apună. Batalioane de soldați sosesc și se aliniază. Se așază pe jos în șiruri, în fața unei scene improvizate, înălțată din țăruși din bambus spre cerul de un albastru din ce în ce mai închis. Orchestra își acordează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
populară și respectată ca și el. Când el era un bandit, Zi-zhen s-a răsculat împotriva familiei care o stăpânea ca să-l urmeze. Avea atunci șaptesprezece ani. Era cunoscută pentru frumusețea și curajul ei. Are gloanțe sub coaste de pe vremea Marșului cel Lung din 1934. I-a născut șase copii, dar numai unul, o fată, mai e în viață. Separarea lor a început atunci când ea a devenit îngrozită la gândul unei noi sarcini. A refuzat să se mai culce cu el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ca un tată, o privește cum mănâncă. Ea dă din cap, continuând să-și îndese mâncarea în gură. El ia o bucățică de carne și îi dă drumul în castronul ei. Apoi remarcă: Consider delicioasă mâncarea în comparație cu ce mâncam în timpul Marșului cel Lung. Am mâncat scoarță de copac, iarbă și șobolani. Ea nu mai mănâncă și îl roagă să-i povestească mai multe despre cum a fost să treacă prin exil. Era după Tatu, începe el. Armata noastră a luat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cu ambele mâini. Într-o luptă, s-a dus și a capturat o duzină de inamici. Mao o adoră. Ea este loialistul lui. E mama tuturor copiilor lui, inclusiv a celor rămași de la Kai-hui. Pentru a merge mai departe, în timpul Marșului cel Lung au fost nevoiți să-și dea copiii. Habar n-ai tu cum e să-ți lași copilul printre străini, știind că s-ar putea să nu-l mai vezi niciodată. Fata din Shanghai își lasă capul în jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
glasul croitoresei se îmblânzește pe neașteptate. Ea se va... Sunt sigură că Zi-zhen se va face bine și cuplul se va reuni. Nimeni nu-și pierde nădejdea în privința lui Zi-zhen. Tovarășul președinte Mao e un om care face minuni. Victoria Marșului cel Lung e un exemplu foarte bun. Un altul este expansiunea taberei roșii, iar următorul va fi Zi-zhen. Buzele crăpate ale croitoresei se mișcă nervos, ca gura unui pește. Cuvintele îi ies unul după altul, bolborosite. Lumânarea începe să licărească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
traversează precaut încăperea, apoi aleargă cât îl țin picioarele pe lângă piciorul patului și se oprește. După ce-și înălță capul, ochii lui ca două boabe de fasole se zgâiesc la cuplu. Razele soarelui mătură pe jos. Dacă am putut supraviețui Marșului cel Lung, pot să supraviețuiesc dacă pierd orice, murmură el. Ca în orice alt război, vor fi victime. Nu am văzut destul sânge?... Fă cum vrei, dar te rog să-mi promiți că nu te vei întoarce niciodată. Ea începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
nu subestimează de ce e în stare Mao. Toți membrii Biroului Politic își aduc limpede aminte că Mao e cel care a salvat Armata Roșie din împresurarea mortală a lui Chiang Kai-shek, Mao e cel care a transformat devastatorul exil al Marșului cel Lung într-un periplu al victoriei. După o săptămână în care nu se înregistrază nici un progres, bărbații decid să negocieze. Corabia nu poate naviga fără cârmaci. Mao e mulțumit. Promite să pună anumite limite puterii primei doamne. Stingându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
și îi atragem caii în pădure, putem să creăm confuzie în rândul lor și să-l doborâm. Le retezăm picioarele și apoi o ștergem repejor înainte ca ei să ne ghicească numărul sau intențiile. Asta a fost strategia mea în timpul Marșului cel Lung, iar acum o stabilesc ca regulă de război. Vreau ca Mao să știe că mă interesează ceea ce face și că vreau să fiu părtașă la asta. Însă încerc să nu fiu atentă la gândurile lui, ca să mă pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ziua Independenței, toată lumea se adună ca să vadă artificiile. Băieții începură devreme, umplând o canistră cu bere la gheață și frigând la groapă un sfert de vițel adus de la abator. Când apăru Karin, ascultau corul mormonilor cântând versuri patriotice grefate pe marșuri de Sousa 1. Undele sonore o izbiră de când intră în cartier. Duane încerca să îmblânzească un aparat de înghețată, ducând muncă de lămurire cu mașinăria îndărătnică. Mark râdea de el, mai natural decât râsese vreodată de la accident încoace. Mașinăria ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
la două secole și un sfert. Unde ți-e prietenul? o întrebă Bonnie pe Karin. —Ce prieten? strigă Mark din curte. Karin avu impulsul să rupă gâtul ăla învolănat. —E acasă. E... Dădu vag din mână spre combină, adunătura de marșuri corale de Sousa. Urăște paradele militare. Nu suportă exploziile. —Invită-l, totuși, propuse Bonnie. N-are decât să plece când începe distracția. —Care prieten? Mark își lipi nasul de fereastra bucătăriei. Despre cine vorbiți? —Ți-o tragi cu vreunul? întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Cel care o putea demonta fără manual de instrucțiuni. Karsh cel de care nu putea scăpa așa cum nu putea scăpa de sine însăși. Secrete bine păzite de protectori ai râurilor. Înțeleg perfect. Ce mai contează experiența noastră personală, în comparație cu conservarea marșului de patru miliarde de ani al evoluției? Luna asta se făceau doi ani de când se culcase cu bărbatul ăsta în ploaia torențială, goi pe malurile noroioase ale râului, lingându-l la subraț ca o pisicuță. —Doamne, Karsh. Ce pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]