4,561 matches
-
dar Matisse? 6. Picasso, demonul deconstrucției moderne; dar, de ce nu? mai puțin celebrul Villon? 7. Klee, pseudonaivul savant; dar Utrillo? 8. Arp, abstractul speculînd rodnicia hazardului; dar Mondrian? 9. Modigliani, candidul pervers al lascivelor nuduri. 10. Pollock, suprarealistul gestual, precursorul postmodernismului. Ați observat, mirați poate, absența "diletantului" Van Gogh. Nu întîmplător: puseu psihanalizabil oricum, dacă mi-l atașez "diletantismului" personal, mereu atent să iasă de sub... anatemă și să se așeze în profesionalism pur sang. Cîtă insolență, nu? în această ultimă alăturare
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de substanțială ofertă. Și asta într-un climat dominat, din păcate, de multă, prea multă impostură insolentă. Pașii prin sală îmi întăreau optimismul că nici pe departe totul ar fi pierdut, că în faldurile ademenitoare ale valutei forte de schimb postmodernismul s-ar sufoca și ce mai respira cît de cît sănătos în cîmpul prezentului. Iată chiar aici, în galeria etalon a orașului, speranțele continuității rămîn intacte. Dar... Surpriza autenticei satisfacții s-a frînt brusc în momentul cînd ochii mi-au
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Florica Bodiștean Ocheanul balcanic, Marius Nica Parodia literară. Șapte rescrieri românești, Livia Iacob Poetica în naratologia lui Lucian Blaga, Lăcrămioara Solomon Poetica genurilor literare, Florica Bodiștean Poetica sacrului, Mina-Maria Rusu Poetica teatrului modern. Luigi Pirandello și Matei Vișniec, Nicoleta Munteanu Postmodernismul românesc, George Bădărău Povestea populară. O perspectivă socio-antropologică, Michel Valière Romancieri interbelici, Livia Iacob Romantismul englez și german, Mihai Stroe Romanul, Gilles Philippe Romanul poetico-filosofic, Adela Hagiu Simbolismul, George Bădărău Slavici sau Iubirea ca mod de viață, Steliana Brădescu Teme
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
drepturilor omului a lărgit și mai mult asaltul Împotriva unei perspective unice. Drepturile universale ale omului și drepturile naturii erau un mod de a recunoaște că povestea fiecărei persoane are aceeași valoare și că pământul Însuși contează. Însă aici, logica postmodernismului a Început să se impiedice În propriile contradicții interne. Însăși recunoașterea drepturilor universale ale omului și a drepturilor naturii sugerează o metanarațiune. „Universal” este ceva recunoscut și acceptat de toată lumea ca fundamental și indivizibil. Oarecum neintenționat, postmoderniștii și-au săpat
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
recunoscând că există cel puțin o idee universală asupra căreia toți pot fi de accord În principiu - că fiecare viață umană are aceeași valoare și că natura e demnă de respect și de considerație. Visul european preia inițiativa acolo unde postmodernismul Încetinește ritmul. În esență visul european este efortul de a creea un nou sistem de referință, care poate atât să elibereze individul de vechiul jug al ideologiei occidentale și, În același timp, să conecteze rasa umană la o nouă istorie
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de asemenea universalizate. Visul european a Început să promoveze cauza moralității universale, Însă numai la nivel experimental. În lumea postmodernă În care metanarațiunile sunt văzute cu suspiciune, orice discuție despre moralitatea universală va fi probabil văzută cu o teamă nervoasă. Postmodernismul este o reacție la ideea iluministă că „one container fits all”, indiferent dacă acel container este o anumită teologie sau ideologie. Dar nu sunt drepturile universale ale omului o metanarațiune? Calificativul universal sugerează cu siguranță acest lucru. Drepturile nu pot
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
http://www.faluninfo.net"www.faluninfo.net, Falun Dafa Information Entities Abroad, 21 noiembrie 2003. 47. Beck, Ulrich, What Is Globalization?, p. 28; Friedman, J., „Cultural Logics of the Global System”, Theory, Culture and Society, vol. 5, număr special consacrat postmodernismului, 1988, p. 458. 48. Pries, Ludger, Internationale Migration, ediție specială: Soziale Welt, Baden-Baden, 1997. 49. Ibidem. 50. Ibidem. 51. „IOM News: Inside, a Sneak Preview of World Migration”, International Organization on Migration, decembrie 2002. 52. Fleming, Charles și Carreyrou, John
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cuantofrenie, P. Sorokin), o sechelă metodologică pe care o Întâlnim și În sociologia din cel mai imediat prezent. În sensul „reconcilierii” exclusivismelor programatice dintre sociologia „pură/teoretică” și sociologia „empirică/de teren”, Max Weber constituie punctul de plecare al unui postmodernism (avant la lettre) În dezvoltarea sociologiei. Eu Îl consider Întemeietor al sociologiei interpretative pe coordonatele căreia va evolua sociologia fenomenologică, interacționalismul simbolic, etnometodologia și chiar sociobiologia. Este legitim sub raport științific să avem ca obiectiv reconstituirea timpului interior al sociologiei
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
ei dizolvant, rămîne totuși marginea deviată a unui fenomen mai general : omul modernității tîrzii se simte înclinat să ia asupra sa gîndirea sensurilor spirituale, cercetarea tradiției, aplicarea luminii ei pe spectacolul lumii. Nu am aici în vedere acele teorii ale postmodernismului care susțin că marile texte sînt folosite de fiecare cititor ca un receptacul prestigios în care el își toarnă propriul sens, propriile invenții, limitări, fantasme. Am în vedere tradiția ca lanț de deschideri către adevărul ultim, ca polifonie a mărturiilor
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
ca motto al unui stil de viață contemporan: "totul este deschis", exprimând prin aceasta o oarecare dificultate a afirmării culturii în contextul tot mai complex indus de afirmarea diversității europene. Acest tip de cultură al zilelor noastre este caracterizat de postmodernism, exprimat într-un multiculturalism greșit înțeles. Alain Finkielkraut demonstrează în lucrarea sa din 1987, La défaite de la pensée, că problema conceptului cultural de astăzi este înglobarea a două sensuri care sunt opozabile reciproc, și anume este vorba despre locul gândirii
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
pe seama evoluțiilor mai recente: naționalism legitim, manifest în limite re-onabile, pe cînd cel ilegitim nu ar ști de măsură 10. Atributele bun și rău s-au folosit în același sens11. Mai neutru pare epitetul de postmodern, la fel de echivoc ca și postmodernismul însuși 12. Uniformizării modului de viață în lumea postmodernă i se opune adesea un "naționalism cultural", ca o "megatendință" a acestui sfîrșit de mileniu 13. " Cu cît devin mai omogene stilurile noastre de viață, cu atît ne simțim mai legați
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
presă românească de avangardă”. Pe de altă parte, prozatorul e unul din primii autori români contemporani care au practicat textualismul. Literatură în mare parte autospeculară, metaliteratură de fapt, scrisul lui, postmodernist avant la lettre în contextul românesc, se distinge de postmodernismul radical prin faptul că păstrează o aură nostalgică și sentimentală, o moderație a deconstrucției, un filon „umanist”. Aparent paradoxal - în condițiile dinamitării ostentative a mai tuturor convențiilor narative și compoziționale -, textele atestă un scrupul legat de echilibru, cu filiație clasică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289687_a_291016]
-
sale și cele ale unor reprezentanți ai grupului francez OuLiPo, ca Raymond Queneau și Georges Perec -, precursor al textualismului, prin utilizarea unor procedări literare practicate ulterior de scriitori afirmați în anii ’80, S. e unul din deschizătorii de drum ai postmodernismului românesc și unul din artizanii (re)sincronizării cu orientările novatoare ale literaturii universale. Citind cărțile lui Mircea Horia Simionescu, vom avea tot timpul senzația prezenței, în spectacol, a artistului, a marelui scamator care se ia în serios cu intermitență, se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289687_a_291016]
-
interviu cu Mircea Horia Simionescu), „Calende”, 1998, 6; Ioan Ștefan Ghilimescu, „Înseși nevăzutele fiind viață, nu știu ce firișor de energie sau formă închipuită ar putea rămâne în afara interesului literaturii” (interviu cu Mircea Horia Simionescu), „Calende”, 1998, 6; Glodeanu, Dimensiuni, 164-171; Cărtărescu, Postmodernismul, 160-162, 343-351, passim; Dicț. analitic, II, 163-166, IV, 608-611; Gheorghe Glodeanu, Mircea Horia Simionescu sau Comedia literaturii, JL, 2000, 13-14; C. Rogozanu, Fals tratat de călătorie, RL, 2000, 43; Dimisianu, Lumea, 223-227; Dicț. esențial, 759-761; Micu, Ist. lit., 608-613; Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289687_a_291016]
-
sistem de transferuri și de un mod epistemic prin care se exercită actul decizional și elaborarea unor legi stabile, eficiente și non-partinice. Cum "transferăm" puterea și cum este ea exercitată? Ce efecte dezvoltă în viața social-politică? Mitologia "postmodernului Foucault" și postmodernismul ca mitologie s-au format printr-o anume hermeneutică a scrierilor foucauldiene, respectiv a... Sensului Lumii, a Ordinii Istoriei. Cu toate că Foucault s-a recunoscut și, chiar, identificat cu tot ceea ce are mai de preț secolul al XIX-lea din punct
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
principii/valori decât cele ale capitalismului modern de ieri și de azi, o lume dincolo de legile inegale ale profitului. Michel Foucault nu a avut vreo afinitate cu ideologiile unui umanism dogmatic. Ideologii ce sunt forjate din concepte precum modernismul și postmodernismul în fapt, simple expresii stilistice între gândirea sa, moderni și antimoderni. Referitor la gândirea sa, pot spune că este una a omului și a intelectualului contemporan asaltat de probleme, iar "arheologia sa" se dezvoltă pe direcția unor întrebări de genul
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
sociale, religioase, filosofice, artistice, Lider, București, 1999. Boia, L., Jocul cu trecutul: istoria între adevăr și ficțiune, Humanitas, București, 1998, 2008. Deleuze, G., Foucault, Idea, Cluj, 2002. Deleuze, G., Tratative, Idea, Cluj, 2005. Domanska, E., Encounters: Philosophy of History after Postmodernism, University Press of Virginia, Charlottesville/Londra, 1998. Duțu, Alexandru, Ideea de Europa și evoluția conștiinței europene, All, București, 1997. Engel, P., Rorty, R., La ce bun adevărul?, Art, București, 2007. Foucault, M., Istoria sexualității, 3 vol., Editura de Vest, Timișoara
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
others and this dialectic of power among people creates history. I also presented useful insights for going beyond the idea of dialectics. My main purpose is 'to unify' many Foucaults into one natural and understandable Foucault, beyond the mystification of "postmodernism", beyond the mythology created around his personality and thinking, including the "literary theme" proposed by Hayden White, that of Foucault the destroyer of history. The book is conceived as a general "method" of understanding Foucault, not a biased and subjective
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
236. 239 H. White, The Content..., p. 104. 240 M. Foucault, Arheologia..., pp. 19-21. 241 H. White, Structuralism..., p. 762. 242 Ibidem, p. 760. 243 Ibidem, p. 762. 244 Ibidem, p. 762. 245 E. Domanska, Encounters: Philosophy of History after Postmodernism, University of Virginia Press, Charlottesville & Londra, 1998, p. 34. 246 H. White, Structuralism..., p. 766. 247 H. White, The Content..., p. 190. 248 Ibidem, p. 190. 249 E. Domanska, op. cit., p. 15. 250 L. Febvre, Europe: Bruler ou marquer l
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
distrugerea aceasta a limbajului, pregătitoare a unui nou limbaj". Semnalez acuratețea critică, actualitatea ideatică, perspectiva plurală existentă în capitolul Un veac de ...caragialism. Și relevanța studiului de caz din capitolul Caragialism în tendințele și căutările "Școlii de la Târgoviște". Precursori ai postmodernismului românesc, Costache Olăreanu, Radu Petrescu, Mircea Horia Simionescu au ei înșiși un precursor în Caragiale. Prin omologii interferente și reproductive, toți trei au asimilat tipologia și intuițiile textualiste ale maestrului: "mozaicarea discursului, fărâmițarea ficțiunii, indeterminarea, ambiguizarea". Privirea globală asupra absurdului
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
marelui dramaturg de precursor al precursorilor, întrucât opera caragialiană, bazată pe "jocuri cu mai multe strategii"4, se dovedește generoasă în elemente anticipatoare, pe de o parte ale absurdului estetic prefigurat în "paginile bizare" urmuziene, pe de altă parte, ale "postmodernismului românesc"5 anunțat de scriitorii târgovișteni 6. De altfel, nu doar aceste două tipuri de raporturi nu au beneficiat de analize care să umbrească utilitatea demersului de față. Din câte cunoaștem, nici un alt studiu nu s-a ocupat de diseminarea
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
care poate fi operată prin intermediul prezentării deformate a agentului (și/sau anti-agentului) și/sau produsului (rezultatului) și/sau instrumentului și/sau algoritmului și/sau a fundamentului celui dintâi"76. În privința devenirii diacronice s-a discutat importanța dobândită de parodie în postmodernism. Des invocată este evoluția paradigmelor imaginarului, urmărită de Richard Kearney, de la cea mimetică, specifică premodernismului, la cea productivă, caracteristică modernismului și la cea parodistică a postmodernismului. Interesantă este atribuirea unei imagini simbolice fiecăruia: oglinda pentru mimetic, lampa pentru productiv și
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
celui dintâi"76. În privința devenirii diacronice s-a discutat importanța dobândită de parodie în postmodernism. Des invocată este evoluția paradigmelor imaginarului, urmărită de Richard Kearney, de la cea mimetică, specifică premodernismului, la cea productivă, caracteristică modernismului și la cea parodistică a postmodernismului. Interesantă este atribuirea unei imagini simbolice fiecăruia: oglinda pentru mimetic, lampa pentru productiv și imaginea reflexivă a labirintului de lentile pentru parodistic.77 De asemenea, s-a constatat depășirea stadiului de consolidare a statutului central al parodiei în postmodernismul occidental
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
a postmodernismului. Interesantă este atribuirea unei imagini simbolice fiecăruia: oglinda pentru mimetic, lampa pentru productiv și imaginea reflexivă a labirintului de lentile pentru parodistic.77 De asemenea, s-a constatat depășirea stadiului de consolidare a statutului central al parodiei în postmodernismul occidental, dar și în cel incipient, românesc, înspre o fază de saturație, înregistrându-se deja un fenomen de inflație a scripturii parodice. Linda Hutcheon nota: "Parodia s-ar putea să se fi transformat dintr-o paradigmă potentială a formei estetice
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
este o operațiune extrem de anevoioasă întrucât glisările și imixtiunile sunt frecvente fiind, de altfel, responsabile de producerea inefabilului caragialian. În esență, parodia lui Caragiale uzitează adesea de ironie și de sarcasm, finalitatea ei fiind, de cele mai multe ori, satirică. În Politica postmodernismului (1997) Linda Hutcheon definește parodia astfel: "o formă de imitație caracterizată de inversiune ironică, repetare cu distanțare critică, care marchează diferențele mai curând decât similitudinile; joc ironic cu multiple convenții"81. Am selectat această definiție dintr-un șir considerabil de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]