8,392 matches
-
curge ușor, la vale, spre oraș, de pe Rarău; undeva, un motor se târâie, domol, grijuliu să nu tulbure solemnitatea repaosului. Deasupra mesei la care scriu, ronțăitul mărunt al unui ceas de perete, meticulos și rece contabil al trecerii timpului. Toate, topite în tăcerea solemnă, liniștită și plăcută sufletului meu, iritat de fapte cotidiene. În spațiosul cabinet unde am fost instalat, câteva aparate de radio și un televizor îmi stau la îndemână. Printr-o apăsare pe buton m-ar conecta cu lumea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Sunt într-o iarnă care mi se pare artificială; peisajul devine albastru, cu copaci mari, bătrâni, cu trunchiuri trupeșe, cu câteva ciori grave, parcă ar fi mici statuete negre. Sting lumina și privesc la schimbarea lentă a culorilor care se topesc în noapte. Strada, neumblat albă, pustie. Ninsoarea se cerne spornică, este ora la care încep să se aprindă luminile, este oră tainică. Trece, lent, mașină. Mi se pare curios că nu trece un zimbru, atât c ciudată pare noaptea asta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
sărbători și Dumnezeu este și El pe undeva, peste tot, foarte viu (o fi prin livadă...); printre mașini, motoare și pe asfalt, altfel se manifestă Dumnezeu decât printre brazi și mioare. După încercarea de întoarcere a iernii zăpada s-a topit, într-o noapte. Munții s-au dezbrăcat de haine, zăpada s-a topit chiar în timpul nopții. Mai văd încă sus, doar o pânză albă, ca o față de masă, cu brăduți împrejur, ca niște oaspeți, ca un grup de copii adunați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
fi prin livadă...); printre mașini, motoare și pe asfalt, altfel se manifestă Dumnezeu decât printre brazi și mioare. După încercarea de întoarcere a iernii zăpada s-a topit, într-o noapte. Munții s-au dezbrăcat de haine, zăpada s-a topit chiar în timpul nopții. Mai văd încă sus, doar o pânză albă, ca o față de masă, cu brăduți împrejur, ca niște oaspeți, ca un grup de copii adunați la masă. * Dimineața, trecând spre centru, pe o bancă, de pe care abia se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
fumător, a scos bricheta, a dat foc la haină, oprind trenul suplimentar. Trenul s-a oprit, cei doi și-au continuat drumul și, ajunși la gară, i-am așezat pe amândoi, alături, umăr lângă umăr, prefăcându-se că dorm, dar topiți de o stare afectivă asupra căreia nu am mai insistat. Am terminat teza cu un sentiment triumfal, despărțindu-i pe cei doi pentru vreo două săptămâni, vacanță, timp în care, zilnic, băiatul venea la gară pentru a visa la cele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
în perioada de maximă cenzură ceaușistă ("Istoria Psihanalizei în România", de G. Brătescu, mă consacră în această postură). Citez faptul pentru a-mi justifica poziția și afirmația tranșantă. * Din pragul "casei de la vie" priveam Nistrul și câmpia rusă care se topea, nemărginită, în zare. Era acolo, în dreptul dealului nostru, un sat rusesc, Țichinăuca, unde vedeam drumurile, casele, oamenii. În anii aceia revoluția ajunsese la apogeu: biserica lor fusese transformată în moară. Satul, auzeam, a fost deportat. Cred că "deportat" este primul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Dar dintre abaterile de la această regulă, bătrânul tânăr este mai puțin antipatic decât tânărul bătrân. Probabil că e un argument oarecum artificial, dar nu am altul. Până una alta e început de toamnă, lumina a devenit cristalină, zarea s-a topit în violet; sunt zilele în care intervine, obscur, presentimentul sfârșitului. Este și vremea stărilor pasionale. Toamna, sinuciderile din dragoste sunt mai numeroase; toamna se petrec și bețiile cele mai cumplite și tot toamna se moare din beție. * Oricum, mie toamna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
a livra toată marfa, așa încât șapte garduri au rămas nevopsite). Restaurarea "în comun" a gardurilor a avut loc în postul mare, încât și în prezent câteva animale domestice sunt foarte albastre. Vopseaua a fost și cam diluată și s-a topit după ce, multă vreme, se comportase ca un material vâscos și foarte adeziv. Pe Strada Zorelelor ne-am aștepta să fie zorele. Ei bine, nu, nici urmă de zorele. Este foarte probabil că într-un trecut, care nu poate fi apreciat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
veche cunoștință, n-are rost să-i spun pe nume. Ne-am bucurat. Am mai vorbit de una de alta. Era localnic, adică de pe Zorelelor. Ne-am apucat de comentarii. Cunoștința mea mi-a arătat pe cineva, un bătrânel, aproape topit într-un costum care acum îi era peste măsură de larg. "Îl vezi... să-ți spun o poveste, e un tip grozav. Uită-te, este ăla care zace pe bancă." * Și mi-a spus o poveste: "Știi că la noi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
nu numai bocancii automați și teatru la carcasă. Cei ce nu prea știu cum stăm cu reveria surrealismului sunt de mai multe categorii, în general sunt de două categorii, unii din zodia lui Vasile, alții din zodia celor care se topesc în "ah" și "oh" în fața ineditului, modernului. Dar ambele categorii încap bine în una singură, a proștilor (cu literă mare). Instituția "Prietenia" Puține revoluții în istoria omenirii sunt comparabile cu eliberarea erotismului și cu nucleul acestui eveniment, Prietenia. Admisă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mea, cu care bea ceai. După aceea pleca la alți clienți. Eu o iubeam din inimă pe Țurcănița. Știam că are un băiat "cam rău", de care era necăjită, și, fără a înțelege prea bine acest necaz al Țurcăniței, mă topeam de plăcere când o tot auzeam spunând că sunt un băiat care "va deveni inteligent". Eram foarte mândru de aceste vorbe care nu știu dacă s-au adeverit... De la o vreme însă, Țurcănița era foarte supărată și pe urmă a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Mai întâi vreau să-i transmit dlui Stolojan sentimentele mele de solidaritate umană. Când pe un talger se află viața unui om, iar pe celălalt politica, realizăm că politica nu înseamnă nimic și că divergențele de opinii ori soluții se topesc. Îi doresc dlui Stolojan tot binele din lume, puterea de a face față acestei încercări fundamentale și îl asigur că mă rog lui Dumnezeu să-l aibă în grijă. Din acest moment, dl Stolojan nu mai poate avea decât prieteni
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
mereu. Al doilea - că și-ar avea și „tăcerile bruma lor de curaj” în fața agresiunilor prin care ne tot scutură o haimana ori alta. Nu o au. Sau, dacă o au, această brumă este mai firavă decât ninsoarea mieilor - se topește repede. Sub dictatura comunistă, corifei și pălmași, generali și recruți ai „rezistenței (numai) prin cultură” am mers exact pe acest tip de curaj falimentar. Cu ce ne-am ales după decembrie ’89 e limpede: societate civilă plăpândă, clasă politică nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
de atitudine concentrată, de atenție continuă pentru tot ce e În jur și În sine Însuși, e o condiție la fel de necesară ca și practica zilnică a meșteșugului, fără de care tradiția transmisă neîntrerupt de secole, din tată În fiu, s-ar topi În uitare. Atitudinea față de emoție e un aspect esențial În care disciplina joacă un rol determinant. Știam că actorii Nô nu vorbesc ușor despre acest subiect, totuși mi-am Încercat norocul și am Îndrăznit să-l Întreb pe Kanze: „În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
direcții pe termen lung. În privința propriilor mele montări, am decis că Trilogia antică va deschide drumul. Era cel mai important spectacol al carierei mele internaționale, iar potențialul exploziv al tragediei grecești era, gândeam eu, combustibilul cel mai eficace pentru a topi gheața. Planul meu prindea formă. Dar aveam, desigur, nevoie de aliați. Aveam nevoie de oameni tineri. Și eu, dar și Naționalul. Am cerut să fie organizat un concurs pentru douăzeci de posturi și am aflat că mulți actori tineri din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Unii actori aveau deja aranjate contracte de film cu străinii, la care nu puteam să mă Împotrivesc. Deși aveau roluri mici, În dolari câștigau Într-o lună cât Într-un an de salariu la Național. Entuziasmul din vara Trilogiei era topit acum de arșița unei altfel de veri, cu alte atracții. Cum turneele În străinătate se răreau, fiecare Începea să se gândească, normal, la ale lui. Concentrarea celor tineri se dilua și ea. Odată integrați, se orientau și ei cum puteau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
simț acut al timpului istoric. Ț...rile scandinave au excelat în ultimul deceniu în aceste zone ale politicii publice. Merit... aici s... st...rui puțin asupra modului în care gândim integrarea. O abordare poate fi urm...toarea: economia româneasc... se topește în spațiul mare al Uniunii; prin urmare, politica public... autohton... nu mai conteaz.... Aceast... cosmologie integraționist... se înrudește cu înțelegerea supersimplificatoare a globaliz...rii, cu teza c... „numai firmele concureaz...” și nu agregatele societale. O înțelegere profund..., nuanțat..., a ființ
[Corola-publishinghouse/Administrative/1898_a_3223]
-
ahtiat de afecțiune. Nu de afecțiunea oricui, după cum se poate bănui, pentru că avea spirit critic, dar de a celor câțiva buni prieteni care, culmea, tocmai ei plecaseră din țară - care, altfel zicând, îl părăsiseră. Dorul de ei îl mistuie, îl „topește“: „Mă topesc de dorul vostru, dar nu mai am putere să «fac» nimic, al vostru în veci...“ Invitat de toți, vrea și nu vrea să călătorească, mai degrabă nu vrea, mai bine să vină prietenii la el, să revină, îi
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
afecțiune. Nu de afecțiunea oricui, după cum se poate bănui, pentru că avea spirit critic, dar de a celor câțiva buni prieteni care, culmea, tocmai ei plecaseră din țară - care, altfel zicând, îl părăsiseră. Dorul de ei îl mistuie, îl „topește“: „Mă topesc de dorul vostru, dar nu mai am putere să «fac» nimic, al vostru în veci...“ Invitat de toți, vrea și nu vrea să călătorească, mai degrabă nu vrea, mai bine să vină prietenii la el, să revină, îi primește oricând
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
prăbușire, un peisaj colbuit, deșertic: Noi ne vom duce mai departe Închipuind un drum ferit, În așteptările deșarte Ale celor ce s-au iubit, Și-n colbul strâns ne vom așterne, Ca într-un peisaj lunar, La gura marilor caverne, Topiți în umbra lor de var. Poetul nu este însă un contemplator abstras al acestui sfârșit de lume, ci un martor implicat. Mai mult încă: un martor care își asumă vinovății, apăsat de o grea conștiință a trădării. El a plecat
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
sufăr, mă umilesc și pentru care mă voi răzbuna. Păzește-te!“ „E seară. În cercuri largi, asemenea unei bucăți de aur zvârlite în unde, apune soarele... Printre pinii ce străjuiesc întunecați la marginea pământului, cerul coboară înspre mare și se topește cu ea în tainică îmbrățișare... Peste oameni și peste gândurile lor se lasă noaptea și stele încep să licărească pe mantaua ei întunecată... Toți ai casei sunt de față, fiecare cu lumea lui de visuri și de simțăminte... Încă o
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
foarte, foarte bătrân, ale cărui rude, prieteni, toți, toți, au murit unul după celălalt, iar el a rămas uitat și singur, ocolit de moarte. În casă e o liniște de mormânt, doar afară picură de pe streșini prima zăpadă ce se topește... O, dacă ar fi numai împrejurul meu această singurătate, n-ar fi nimic, aș putea să fug de dânsa! Dar e în mine, înăuntru, și trebuie s-o rabd, căci a o nega ar însemna să mă neg pe mine
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
becul lui Mihai și acum se stricase și acesta! Deșurubând însă becul și luându-l în mână, rămase mută de uimire, pentru că avea în față un adevărat glob de împodobit pomul de Crăciun! Da, fusese un scurtcircuit, dar unul care topise filamentele metalice și le proiectase pe peretele interior de sticlă în meșteșugite unduiri și arabescuri, din mijlocul cărora răsărea o splendidă inițială: un „M“ mare. Semn că Mihai era aici, lângă ea, și îi oferea cu ocazia marii sărbători, ca
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
tot ce humanum est la el. Îl admir, sau mai curând îmi place foarte mult să l ascult și să-l citesc pe Dan C. Mihă ilescu. Îmi place mult s-o citesc și pe Carmen Mușat. Mă dizolv, mă topesc în Emil Cioran. Mă opresc la perimetrul filozofic și al presei culturale, căci dacă intru în literatură, risc să fac omisiuni și gafe. Dar consider că e admirabil să poți admira. „Pisicile îmi plac mai mult în literatură“ R.P. Ați
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
meditația colectivă, indienii împărțeau prasad tuturor participanților. Prasadul de după meditații se compunea din boabe de năut prăjite și niște bombonele albe, zaharoase, servite într-un amestec format din părți aproximativ egale. Luate separat, și năutul și bombonelele, erau delicioase! Se topeau în gură, alternativ sau împreună, excitând într-un mod fericit papilele gustative. Prasadul reprezenta o delicatesă așteptată și savurată de fiecare dată, mai ales că era servit după meditațiile de seară, când toți ne aflam într-o excelentă dispoziție interioară
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]