5,170 matches
-
creier îi apar grajdurile CAP-ului în flăcări, știe că vecinul "i-a vândut" o minciună, i se face gol în stomac, îi vâjâie capul, se întoarce și se îndreaptă spre apartamentul lor cu senzația că se află pe un vapor naufragiat. Aide face plajă în curtea lor din centrul orașului. E mijlocul lui octombrie și ea mai face încă plajă. În curând vor fi din nou alegeri. Al patrulea rând de alegeri după Marea Revoluție Mondială când s-a rupt
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
nemăsurat al țăranilor sovietici, care viețuiau fericiți în Marea vecină și pretenă, undeva, mai la miazănoapte, de Marea Neagră (cum, tămădăii 'mă-sii, trăiesc ăia în Marea Vecină?; se vede treaba, că or fi având plute mari și bine legate? Ori vapoare din alea, care merg, precum vidrele, pe sub apă?). Însă, în felul acesta, scăpa de alte năpaste! Fiindcă, în Goldana, într-o noapte, s-au prelins, lăbărțându-se, ca umbrele provenite de la o lampă, plimbată în odaia vecină, siluete de șepcari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
neprecupețit și strângând șurubul economiei țării, la extrem, introduse istovitoarele raționalizări. Citat epocal și istorică sâsâire : Revolțonari, acum plecați pe continentele voastre de baștină, ca să ridicați popoarele băștinoase la luptă. Tutulor, multă sănătate, multă fericire! Bani de avion și de vapoare, când a face plopul pere. Pentru a vă întoarce în țările voastre, descurcați-vă dialectic, în chip comunist, ca adevărați revolțonari! le spuse el. Ca niște viespi înnebunite, soitarii multicolori, scoțând țipete metalice, se simțiră izgoniți, pe nepusă masă. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
ne trezim la vreun spital, prin Turcia, ori prin Liban. Întrebarea e: mergem pe uscat, pe la turci, pe la libanezi și facem autostopul cu vreo mașină? Ori o croim, direct, în zbor de pasăre și facem, pe mare, autostopul cu vreun vapor sau cu un iaht. Nae, care deja transpirase de atâta chibzuială, de atâtea eforturi abstracte, necăjindu-se, îl înduplecă să statornicească, de fiecare dată, la fa-ța locului, funcție de situație, măi! Apoi, bucuros că găsise o chichiță, prin care avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
mici se contopesc în bule mai mari, care încep să vibreze și apoi se sparg, dând naștere unor presiuni locale foarte mari, care se manifestă sub formă de șocuri hidraulice în volume toarte mici. Deteriorarea paletelor turbinelor și a elicelor vapoarelor se explică prin fenomenul de cavitație produs de ultrasunetele generate de vibrațiile mașinilor, Înainte de a discuta câteva dintre aplicațiile practice ale ultrasunetelor, să vedem cum pot fi ele produse. Vom trece peste procedeele mecanice (de exemplu fluier ultrasonor sau sirenă
Acustică muzicală by Aurora Agheorghiesei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/343_a_615]
-
astea: să iau taxiuri, ca să nu mă miroasă câinele. Am aruncat-o în Dunăre. Deci la mine-n casă n-a mai rămas nimic; am dus tot la Dunăre și am aruncat în zona vasului Libertatea, dacă știți. Era un vapor care a fost al regelui Mihai și a fost transformat de comuniști în restaurant. Și în zona aia era o gură de deversare a apei reziduale, un curent foarte puternic. Am aruncat mai multe fragmente de astea și am aruncat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
reziduale, un curent foarte puternic. Am aruncat mai multe fragmente de astea și am aruncat și în niște boscheți. Deci, cum să vă zic eu, curentul care a fost de la conducta aia a luat fragmentele și le-a aruncat pe sub vapoare, cu toate că eu le-am împachetat, le-am legat! Trei zile au căutat scafandrii! Și, cu chiu cu vai, au scos de acolo. Nu erau în stare să găsească sacul cu rămășițele pământești, până nu m-am dus eu în cătușe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
mare... mai cu seamă briza, spuse barmanul cel în vârstă cu oarecare nostalgie. Pe uscat lumea e foarte tristă. În toate porturile în care poposim nu văd decât fețe abătute. Briza mării reușește întotdeauna să anihileze orice urmă de tristețe... Vaporul nu a mai făcut nici o escală de la Hong Kong până la Yokohama. În mai puțin de o săptămână au început să se vadă munții și insulele Japoniei. A sosit și ziua din cursul lunii aprilie când urma să sosească, la Yokohama, Gaston
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
răspundere. Încă n-a venit, iar musafirul lui sosește mâine! — Sper că n-a uitat de ziua de mâine... Normal că n-a uitat. Zicea că trebuie să-și scoată astăzi un permis de la Compania navală, ca să poată urca pe vapor. În general, nu li se permite să urce pe vas celor care întâmpină pasageri, dar dacă doresc totuși lucrul acesta, au nevoie de un permis special. Sper că o să fie vreme bună mâine. Așa au spus și la radio. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
vas celor care întâmpină pasageri, dar dacă doresc totuși lucrul acesta, au nevoie de un permis special. Sper că o să fie vreme bună mâine. Așa au spus și la radio. Era trecut de miezul nopții când a ajuns Takamori acasă. — Vaporul sosește la ora șase dimineața. Ce te faci dacă nu te poți trezi pentru că ești prea obosit? își cicăli Tomoe fratele, dar Takamori, nepăsător ca de obicei, făcea gargară la chiuvetă, de răsuna toată casa. — N-ai tu grijă! spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
mă grăbesc. „E complet neserios“, gândi Tomoe. „Nu te poți baza deloc pe el.“ Aprilie, duminică dimineața, ziua sosirii. Primele raze de lumină se strecurau prin fereastră și păsărelele începuseră să cânte pe acoperiș. Shizu și Tomoe se treziseră deja. Vaporul Vietnam trebuia să intre în port la ora șase. Takamori spusese cu o seară în urmă că vama și controlul medical nu se vor termina până la ora zece, dar el era întotdeauna un „lasă-mă să te las“ și ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
care ajunge la Yokohama în patruzeci de minute. Tomoe se uita nervoasă la ceas. — Oare ajungem la timp? Nu sosim noi în port înainte de ora zece și jumătate. Pe măsură ce trenul se apropia de Yokohama, se vedeau la orizont portul și vapoarele. Marea era albastră și cerul senin. Care crezi că-i vaporul? Nu se vede de aici, răspunse Takamori mângâindu-și bărbia. Vapoarele străine ancorează la Cheiul American. — Cât ne ia de la gară până la dig? — Păi, vreo jumătate de oră cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
nervoasă la ceas. — Oare ajungem la timp? Nu sosim noi în port înainte de ora zece și jumătate. Pe măsură ce trenul se apropia de Yokohama, se vedeau la orizont portul și vapoarele. Marea era albastră și cerul senin. Care crezi că-i vaporul? Nu se vede de aici, răspunse Takamori mângâindu-și bărbia. Vapoarele străine ancorează la Cheiul American. — Cât ne ia de la gară până la dig? — Păi, vreo jumătate de oră cu autobuzul, bănuiesc. Merg tare încet autobuzele astea. N-am nici un ban
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
port înainte de ora zece și jumătate. Pe măsură ce trenul se apropia de Yokohama, se vedeau la orizont portul și vapoarele. Marea era albastră și cerul senin. Care crezi că-i vaporul? Nu se vede de aici, răspunse Takamori mângâindu-și bărbia. Vapoarele străine ancorează la Cheiul American. — Cât ne ia de la gară până la dig? — Păi, vreo jumătate de oră cu autobuzul, bănuiesc. Merg tare încet autobuzele astea. N-am nici un ban, așa că, din partea mea, putem merge și pe jos. Astăzi, mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
zise râzând: — La urma urmei, taxiul e cel mai convenabil, nu? Pe măsură ce se apropiau de port, simțeau dinspre est briza sărată a mării. Taxiul coti la clădirea cea nouă a Centrului Mătăsii și o luă spre Cheiul American, unde trăgeau vapoarele străine. Un vapor mare străin, de culoare verde, ancorase deja. — Vai de mine! Pasagerii au debarcat deja! exclamă Tomoe sărind din taxi. Dar vaporul cel verde pe care Tomoe l-a luat drept Vietnam, era vasul petrolier olandez Jepsen Marx
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
urma urmei, taxiul e cel mai convenabil, nu? Pe măsură ce se apropiau de port, simțeau dinspre est briza sărată a mării. Taxiul coti la clădirea cea nouă a Centrului Mătăsii și o luă spre Cheiul American, unde trăgeau vapoarele străine. Un vapor mare străin, de culoare verde, ancorase deja. — Vai de mine! Pasagerii au debarcat deja! exclamă Tomoe sărind din taxi. Dar vaporul cel verde pe care Tomoe l-a luat drept Vietnam, era vasul petrolier olandez Jepsen Marx. În spatele lui, cargobotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
coti la clădirea cea nouă a Centrului Mătăsii și o luă spre Cheiul American, unde trăgeau vapoarele străine. Un vapor mare străin, de culoare verde, ancorase deja. — Vai de mine! Pasagerii au debarcat deja! exclamă Tomoe sărind din taxi. Dar vaporul cel verde pe care Tomoe l-a luat drept Vietnam, era vasul petrolier olandez Jepsen Marx. În spatele lui, cargobotul de opt-nouă mii de tone, Santosu-maru, cu steagul arborat la catarg, încărca marfă. — Ești sigur că ăsta-i debarcaderul? — Da, sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
catarg, încărca marfă. — Ești sigur că ăsta-i debarcaderul? — Da, sigur. Așa mi s-a spus ieri la telefon. Tomoe mai fusese la Yokohama de două-trei ori, să-și conducă prietene din facultate, care se duceau la studii în America. Vapoarele plecaseră întotdeauna de la acest debarcader, așa că nu se putea să fie o greșeală. Cu toate acestea, Tomoe era neliniștită. — Nu e nici un Vietnam aici, zise ea. — Uite! Takamori arătă cu degetul spre celălalt capăt al debarcaderului, unde începea marea întunecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
reporteri și fanfară. Tomoe gândea că așa ceva era imposibil. Și totuși... dacă Takamori avea dreptate? Se întreba pentru a mia oară: „Cum arată, oare?“ Deodată, din spatele digului în care se spărgeau valurile asemenea căscatului unui uriaș, se auzi sirena unui vapor. — Vine! Vasul de transport francez, de cincisprezece mii de tone, de un alb imaculat, ghidat de două bărci-pilot, intra încet în port. Pescărușii lunecau grațios deasupra coșurilor, fluturându-și lin aripile lor albe. Instrumentiștii, care tocmai făcuseră o pauză, au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de două bărci-pilot, intra încet în port. Pescărușii lunecau grațios deasupra coșurilor, fluturându-și lin aripile lor albe. Instrumentiștii, care tocmai făcuseră o pauză, au început să cânte iar, cu și mai mult năduf, același marș. În cele din urmă, vaporul se apropie destul de mult ca să se poată distinge chipurile pasagerilor, aliniați de-a lungul parapetului ca niște păsărele. Printre turiștii străini erau și câțiva tineri japonezi, aplecați peste parapet, fluturându-și pălăriile spre cei care priveau de pe chei. Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
aplecați peste parapet, fluturându-și pălăriile spre cei care priveau de pe chei. Într-un colț se aflau adunate câteva călugărițe. Un marinar roșcat își scoase capul pe un hublou din margine. Pe chipul tuturor se citea o mare bucurie. Când vaporul atinse ușor debarcaderul, cei veniți să-i întâmpine pe pasageri au început să se agite. Doar glasul pescărușilor răsuna trist, ei continuându-și baletul deasupra bărcilor-pilot, de care nu mai era nevoie acum. — Heko-chan! Priviți! explodară asurzitor vocile unui grup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
nespus de revedere. Au urmat călugărițele catolice, un domn japonez, un cuplu de străini... și tot așa, timp de vreo douăzeci de minute. Takamori și Tomoe continuau să privească pasarela din ce în ce mai dezamăgiți. Reporterii și domnișoara cu buchetul au urcat pe vapor ca să îi ia pe Hieko și pe soțul ei. Se pare că toți pasagerii debarcaseră. Nu se zărea nici un tânăr străin care să semene cu Gaston. Fanfara poliției și-a strâns instrumentele și a plecat. Au dispărut și pasagerii, precum și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Doar un pescăruș singuratic se mai învârtea deasupra valurilor. — Să mergem pe punte și să-l căutăm, sugeră Tomoe. — Da? N-avea cum să treacă pe lângă noi fără să-l observăm, spuse Takamori dezamăgit. Poate că nici nu a luat vaporul ăsta... Cei doi au urcat pasarela și i-au arătat paznicului japonez permisul de acces pe punte. Interiorul arăta ca un hotel impunător, cu candelabre strălucitoare și picturi murale. Pasagerii străini și ofițerii superiori în uniformele lor bleumarin conversau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
murală, aparent stânjenit de îndrăzneala surorii lui. I-a luat destul de mult funcționarului să verifice lista. Apoi a închis cu zgomot registrul și, cu un zâmbet ușor sarcastic, a ridicat patru degete. — Quarta classe. Pentru că nu călătoriseră niciodată cu un vapor străin, Tomoe și Takamori nici nu știau măcar că există și o astfel de clasă. — Unde e clasa a patra? Funcționarul a chemat un marinar cu ochi albaștri, care stătea într-un colț, și i-a șoptit ceva, neluându-și ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
vopsea amestecat cu un fel de duhoare de cocină și staul de vite. Văzându-i nehotărâți, bucătarul le spuse iar ceva, repezit, în franceză. — Da, da, spuse Takamori. S-a apucat bine de balustradă și a început să coboare. Spre deosebire de vapoarele japoneze de pasageri, cele franțuzești nu au clasa a treia. Sunt mai multe categorii de clasa întâia, cu cabine luxoase, asemănătoare camerelor de hotel. Prețul lor variază. La clasa a doua, considerată obișnuită sau pentru turiști, o cabină are două-trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]