45,391 matches
-
de decor. Miracol. Piesă medievală al cărei subiect, împrumutat din Viețile Sfinților, trasează un episod din viața unui sfânt sau a Fecioarei. Mister. Dramă sacră medievală al cărei subiect, împrumutat din Biblie sau din Viețile Sfinților, trasează misterul mântuirii (de la păcatul lui Adam până la înviere). Orchestic. Ansamblu de reguli ce codifică simbolica gesturilor corpului. Plantare. Dispunere a decorurilor pe scenă. Practicabil. adj.: denumește orice spațiu în care poate juca actorul. Protagonist. La origine, în Grecia antică, actor principal care conduce pe
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
lumea sa fictivă o distanță convenabilă. Aceeași distanță cathartică, întreținută în proza comilitonilor de ecranul opacizat al compoziției, semnalează discret, într-un text cu aparențe tradiționale, pierderea inocenței autorului și a cititorului său și apartenența ambilor la vârsta literară de după „păcatul originar” al metacunoașterii de tip modernist. V. este unul din scriitorii încă neatinși de imperativul conjuncturii, fiind, probabil, actual și atunci când îi va fi trecut „vremea literară”. Mai puțin simptomatic - excesele în ambele direcții, în partea realului și în cea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290603_a_291932]
-
care este însă teritoriul cel mai sărac în ape interioare. Este util însă, înainte de a intra mai adânc în dificilele probleme ale originii numelui râurilor interioare și al Dunării chiar, să vedem ce poate furniza substratul lingvistic autohton traco-dacic, din păcate și acesta destul de slab cunoscut. Înțelegând prin substrat geto-dacii din spațiul Carpato-Dunăreano-Pontic, ce reprezintă ramura nordică a numerosului popor al tracilor, cel mai numeros după cel al inzilor - ne spune Herodot; numim aici limba lor traco-dacă. Ne-am mai referit
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
acestora fac deseori ca acestia sa se poata camufla foarte bine printre plantele sau pietrele aflate in adancurile marilor, fiind un mijloc de protectie. Sunt câteva specii de căluți de mare în special în zona Braziliei, dar aceștia sunt, din păcate, pe cale de dispariție. Oamenii încearcă să-i prindă și să-i folosească drept cobai în medicină, sau ca ornament pentru acvariu. SPROTUL este un clupeid mic, răspândit sub formă de diferite subspecii locale în Oceanul Atlantic, Marea Mediterană si Marea Neagră. Varietatea de
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
la apariția comportamentului religios? La aceeași dată și În aceeași regiune (Montignac), un tânăr a fost Înmormântat Într-o groapă mare, ocupată pe jumătate de scheletul descompus al unui urs brun. Totul era acoperit de pietre mici și mari. Din păcate, săpăturile nu au fost făcute cunoscute În detaliu, deci trebuie să fim rezervați În privința asocierii omului cu animalul. Totuși, am menționat situl pentru că, În acest context, ursul a fost un subiect de interes irezistibil pentru unii cercetători; mai ales ursul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și era adecvată orice tehnică În uz. Acești specialiști ai locuirii printre tenebre și ai „ritualului reprezentării” au introdus uneori, cu siguranță, În peșteri tineri și au Îndeplinit acolo rituri de inițiere sau de magie, În grupuri foarte mici. Din păcate, magia, instrument folosit pentru obținerea unui efect, este dificil de dovedit arheologic. Ritul consta adesea În respectarea formelor naturii: natura este vie și conține deja imaginea (animalul, gestul semnificativ), iar omul nu trebuie decât să-l „scoată” - din os, din
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
diferită de cea a bătrânului Ani, care era Încă atât de precaut și atent la tradiție. Amenemope, un Înțelept din acea perioadă, spune 2: Zeul se găsește În perfecțiunea sa, În vreme ce omul În lipsurile sale... Nu spune „Eu sunt fără păcat”, și nu Încerca să-l ajungi șpe zeuț. Păcatul Îi aparține zeului, acesta este pecetluit cu degetul său. Într-adevăr, tu nu cunoști sfaturile zeului; astfel, nu poți să cunoști ziua de mâine. Pune-te În mâinile zeului și tăcerea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
atât de precaut și atent la tradiție. Amenemope, un Înțelept din acea perioadă, spune 2: Zeul se găsește În perfecțiunea sa, În vreme ce omul În lipsurile sale... Nu spune „Eu sunt fără păcat”, și nu Încerca să-l ajungi șpe zeuț. Păcatul Îi aparține zeului, acesta este pecetluit cu degetul său. Într-adevăr, tu nu cunoști sfaturile zeului; astfel, nu poți să cunoști ziua de mâine. Pune-te În mâinile zeului și tăcerea ta le va face să se coboare. Nu râde
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pregătit să Îl Înfrunte pe Anzû: este vorba despre Ninnghirsu, În redactarea babiloniană antică a mitului, În timp ce În varianta asiriană este vorba despre Ninurtaxe "Ninurta", iar Într-un imn al suveranului asirian Assurbanipal (668-629 Î.Hr.), despre Mardukxe "Marduk". Din păcate, nu deținem tot mitul lui Anzûxe "Anzû". Partea păstrată scoate În evidență privilegiul de a dețin „Tablele Destinelor”. Partea finală, care lipsește, conținea, desigur, istoria recuperării „Tablelor Destinelor”, pe care le acaparase vulturul. Dar aceste două mituri nu epuizează doctrina
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
atestarea epigrafică pe care o deținem, este compus din mii de nume divine. Lucrarea Pantheon babylonicum, elaborată de A. Deimel, publicată În 1914, conține circa 3 000 de nume divine. „Mareaxe "Marea" listă” de divinități, inventariate În K 4349, din păcate imperfect conservată, ar fi trebuit să conțină, după unele calcule, peste 2 500 de nume divine. Urmând un criteriu selectiv, care nu ține cont de numele divine lipsite de epitete akkadiene și exclude În mod normal și bogata mărturie a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
3.5c). Este superfluu să amintim că narațiunea creației omului din izvoarele mesopotamiene are multe puncte În comun cu narațiunea biblică din capitolul al doilea al Genezei, care, de altfel, e dependent de sursele mesopotamiene. 3. Munca (destin al omului), păcatul originar, pedeapsa și potopultc "3. Munca (destin al omului), păcatul originar, pedeapsa și potopul" Toate aceste subiecte sunt strâns legate Între ele. a) Munca (destin al omului) După cum am subliniat mai sus, omul, conform izvoarelor sumero-akkadiene, a fost creat de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
din izvoarele mesopotamiene are multe puncte În comun cu narațiunea biblică din capitolul al doilea al Genezei, care, de altfel, e dependent de sursele mesopotamiene. 3. Munca (destin al omului), păcatul originar, pedeapsa și potopultc "3. Munca (destin al omului), păcatul originar, pedeapsa și potopul" Toate aceste subiecte sunt strâns legate Între ele. a) Munca (destin al omului) După cum am subliniat mai sus, omul, conform izvoarelor sumero-akkadiene, a fost creat de zei pentru a-i Înlocui În munca istovitoare pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
un zeu dotat cu inteligență. Eu am Înlăturat munca voastră grea șșiț am pus asupra omului povara voastră. Voi ați mutat șastfelț asupra umanității strigătul șde intoleranțăț. Am ridicat jugul vostru șși am readusț pacea. b) Revolta omului Împotriva muncii: păcatul originar și pedeapsa În izvoarele mesopotamiene, ca și În cele biblice, tabloul creării omului este urmat de revolta Împotriva creatorului: În cazul izvoarelor mesopotamiene este vorba despre refuzul de a continua Împlinirea muncilor grele impuse omului de slujirea zeilor. În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și În cele biblice, tabloul creării omului este urmat de revolta Împotriva creatorului: În cazul izvoarelor mesopotamiene este vorba despre refuzul de a continua Împlinirea muncilor grele impuse omului de slujirea zeilor. În această situație, este foarte potrivită folosirea expresiei „păcat originar”. Conform tab. I din mitul Atra¿asșsxe "Atrah~asșs", după o primă perioadă de supunere (rândurile 328-351), oamenii deveniți mai numeroși se revoltă Împotriva legii muncii, refuză să mai lucreze, strigă și vociferează Împotriva lui Enlilxe "Enlil" (rândurile 352-359
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
lucru Îi face pe zei, mai ales pe Enlilxe "Enlil", să distrugă pentru totdeauna umanitatea rebelă, recurgând la pedeapsa potopului. Merită observat că motivația dată de izvoarele mesopotamiene este profundă și radicală, având În vedere că se referă la un păcat care privește Însuși scopul creării omului. Conform deciziei lui Enlilxe "Enlil" - care Îi constrânge pe zei să Îi jure solidaritate deplină -, toți oamenii rebeli, fără nici o excepție, vor fi exterminați de apele potopului. Mai apoi Însă, Enkixe "Enki"/Ea, folosindu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
aceste rugăciuni sunt cuprinse În riturile divinatorii și magice (cf. subcapitolul 6.5-6). 2) Rugăciunile private - fie că sunt individuale, familiale sau de altfel, aceste rugăciuni sunt cunoscute În literatura sumeriană; uneori sunt Întrebări adresate zeității pentru a afla propriile păcate sau sunt litanii penitanțiale ori formule libere. d) Sărbătorile și calendarul sacru 1) Sărbătorile - S-a afirmat că În Mesopotamia „domina ideea că natura, soarta animalelor și a oamenilor, mai ales a regelui și, prin urmare, și a statului, precum și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
calea sfântă”, care ducea până la marele arc de triumf ridicat În cinstea zeiței Iștarxe "Iștar". Multe procesiuni pentru sărbătorirea divinității se făceau de la un templu la altul sau de la o cetate la alta, pe râuri. f) Rituri pentru eliberarea de păcat Pe lângă „păcatul originar” (cf. subcapitolul 5.3b), mesopotamienii admiteau existența „păcatului actual”, pentru care existau multe denumiri (cea mai folosită era arnu(m), care indica și fapta, și pedeapsa). Se credea că multe rele, cum ar fi bolile sau alte
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care ducea până la marele arc de triumf ridicat În cinstea zeiței Iștarxe "Iștar". Multe procesiuni pentru sărbătorirea divinității se făceau de la un templu la altul sau de la o cetate la alta, pe râuri. f) Rituri pentru eliberarea de păcat Pe lângă „păcatul originar” (cf. subcapitolul 5.3b), mesopotamienii admiteau existența „păcatului actual”, pentru care existau multe denumiri (cea mai folosită era arnu(m), care indica și fapta, și pedeapsa). Se credea că multe rele, cum ar fi bolile sau alte nenorociri ale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cinstea zeiței Iștarxe "Iștar". Multe procesiuni pentru sărbătorirea divinității se făceau de la un templu la altul sau de la o cetate la alta, pe râuri. f) Rituri pentru eliberarea de păcat Pe lângă „păcatul originar” (cf. subcapitolul 5.3b), mesopotamienii admiteau existența „păcatului actual”, pentru care existau multe denumiri (cea mai folosită era arnu(m), care indica și fapta, și pedeapsa). Se credea că multe rele, cum ar fi bolile sau alte nenorociri ale vieții, erau consecințe, ca pedeapsă divină ale păcatului. Întregul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
existența „păcatului actual”, pentru care existau multe denumiri (cea mai folosită era arnu(m), care indica și fapta, și pedeapsa). Se credea că multe rele, cum ar fi bolile sau alte nenorociri ale vieții, erau consecințe, ca pedeapsă divină ale păcatului. Întregul poem Erraxe "Erra" atribuie păcatelor babilonienilor (neglijență În Împlinirea cultului) nenorocirea care a căzut peste toată țara. Pentru a obține iertarea, se practica „mărturisirea păcatelor”, În cadrul căreia păcătosul, asistat de un preot, Își mărturisea public greșelile, fără să le
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
multe denumiri (cea mai folosită era arnu(m), care indica și fapta, și pedeapsa). Se credea că multe rele, cum ar fi bolile sau alte nenorociri ale vieții, erau consecințe, ca pedeapsă divină ale păcatului. Întregul poem Erraxe "Erra" atribuie păcatelor babilonienilor (neglijență În Împlinirea cultului) nenorocirea care a căzut peste toată țara. Pentru a obține iertarea, se practica „mărturisirea păcatelor”, În cadrul căreia păcătosul, asistat de un preot, Își mărturisea public greșelile, fără să le omită pe cele doar presupuse. Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ar fi bolile sau alte nenorociri ale vieții, erau consecințe, ca pedeapsă divină ale păcatului. Întregul poem Erraxe "Erra" atribuie păcatelor babilonienilor (neglijență În Împlinirea cultului) nenorocirea care a căzut peste toată țara. Pentru a obține iertarea, se practica „mărturisirea păcatelor”, În cadrul căreia păcătosul, asistat de un preot, Își mărturisea public greșelile, fără să le omită pe cele doar presupuse. Pentru a se elibera de păcate sau din motive asemănătoare, se recitau și litanii penitențiale, numite lipșur - „Fie ca eu să
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cultului) nenorocirea care a căzut peste toată țara. Pentru a obține iertarea, se practica „mărturisirea păcatelor”, În cadrul căreia păcătosul, asistat de un preot, Își mărturisea public greșelile, fără să le omită pe cele doar presupuse. Pentru a se elibera de păcate sau din motive asemănătoare, se recitau și litanii penitențiale, numite lipșur - „Fie ca eu să fiu eliberat (de păcatele mele)!” -, sau alte rugăciuni, Însoțite probabil de gesturi penitențiale, ca așa-numita „aplecare a nasului” (lab³n appi), adică un fel de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
asistat de un preot, Își mărturisea public greșelile, fără să le omită pe cele doar presupuse. Pentru a se elibera de păcate sau din motive asemănătoare, se recitau și litanii penitențiale, numite lipșur - „Fie ca eu să fiu eliberat (de păcatele mele)!” -, sau alte rugăciuni, Însoțite probabil de gesturi penitențiale, ca așa-numita „aplecare a nasului” (lab³n appi), adică un fel de Închinare. De asemenea, erau foarte des folosite și abluțiunile. În acest scop, existau „casele pentru spălare”, numite bșt rimkim
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care se Întinde din a doua jumătate a mileniului al III-lea până la sfârșitul mileniului al II-lea Î.Hr. Mai mult, spre deosebire de populațiile amintite mai sus, știm despre hurriți că au creat o importantă uniune de state, Mitanni. Din păcate, nu dispunem Încă de o documentație care să provină de la acest stat și care să fie suficient de amplă și de sigură Încât să ne permită să descriem Într-o manieră exhaustivă religia acestuia. Ceea ce s-a scris până acum
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]