5,478 matches
-
moară și nu-i păsa/ Dar de copile nu gîndea". El începe să plângă și intră la tocmeală cu boala spunîndu-i: "Lasă copilele/, Că mi-s dragi ca soarele/ Și-mi ia [mie] zilele". Holera cea puternică nu s-a îndurat de lacrimile românului. Vâlcu, în desperare îi oferă toate bunurile sale, carul, boii, oile, tot, numai să scape copilele, "care-i sânt dragi ca soarele". Dialogul cu Holera se curmă însă, ea făcând semne cu mâna la portiță unei copile
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
și pe nimică pe ceas beam câte un cofăiel întreg de apă. Pot zice că, în noaptea aceea, la fântână mi-a fost masul și n-am închis ochii nici cât ai scăpăra din amnar. Abia despre ziuă s-a îndurat Vasile Bordeianu, strungarul nostru, de s-a dus în Humulești, cale de două ceasuri cu piciorul, și a înștiințat pe tata, de a venit cu căruța și m-a luat acasă. Și pe drum, necontenit ceream apă, iar tata mă
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
a aerului vibrare, doar o secundă, și totul e limpede iar, te privesc, mă privești cu mirare, amestecați, ne rătăcim, dispărem unul în celălalt, ne picurăm tăcerea în vacarmul cel mare. eu doar mai aud tânguirea, tu ești frânt, asurzit, înduri ceea ce pe mine nu mă mai doare. următoarea chemare încețoșată linie frântă, trupul acesta al meu se șterge, se estompează, mai ușor decât scama în aer plutește, abia mai vibrează. schimba-voi locul acesta cu nimbul violet al notei do
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
acum trei luni, acum treizeci de ani... Ne știm doar din leagăn, de mici, am dormit În același pat, am mâncat din același blid, am iubit aceeași fată... Am făcut atâta drum ca să vă spun că, dacă știam ce-o să Îndur, n-aș fi ieșit niciodată de la noi din curte! Am făcut atâta drum doar fiindcă v-am promis c-o să mă Întorc, altfel n-aș mai fi călcat niciodată pe aici, prin curte! Miști doar din buze. Din gât Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
eliberarea printr-un spasm impudic, rictusul Încremenit și cearcănele dintr-odată Îmbătrânindu-i obrazul. Ce ușor se excita atunci, ce jenat era să nu cumva să-i zărească cei de alături șlițul umflat al pantalonului, uneori, când nu mai putea Îndura, mergea În toaleta parfumată a casei Dobrotă și se ușura singur, după ce controlase neliniștit Încuietoarea ușii. Intra apoi În vârful picioarelor și moțăia, istovit de plăcerea rușinoasă, de energia risipită inutil și se trezea În acordul final ca să o aplaude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
unui prinț care ajunsese să-și servească chiar el clienții. Într-o zi a Închis-o, a vândut și a plecat În Elveția. Era un om gentil, dar foarte prudent, a simțit ce se apropie și nu mai vroia să Îndure alt război... De ce se uită nedumerită lafosta lor grădină, plină de doamne cu copii, paharele de cristal și lingurițele de argint licăresc În soare și ei Înghit lacom, la măsuțele albe, cochete, imensele porții de Înghețată, cu pișcoturi aurii Înfipte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
și-apoi nimic mai dulce ca țara ei nu pot vedea pe lume. * Ea știe că e prea târziu ca să-l mai poată Întoarce din drum. Dar nu se poate opri să nu insiste. — Și, dacă te-ai decis să Înduri neplăcerile acestei călătorii, măcar să fi fost un șir de prelegeri, nu o simplă conferință! Care, În treacăt fie spus, dacă am Înțeles bine, nici măcar nu este plătită așa cum ești obișnuit. Să te Întreb cât vei primi pentru ea sau mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Ia o piatră În gură! — Cum așa? Cum așa? — Chiar așa? Acum intri În aeroport prima oară? Ia te uită! Ia te uită! Iateuită! — Și eu ce era să le răspund decât: how funny! Și a mai trebuit să mai Îndur o vreme până să uite de mine și să Înceapă iar să schimbe Între ele rețete, tot calculându-și chenzine, concedii medicale, rate, amețite de vacarm, după o cursă cu obstacole Începută de dimineață, de la șase fără un sfert, de când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
treizeci de minute... Am fi avut cozonaci și anul acesta, dacă făceam rost de tot ce ne trebuie și dacă mai trăia Buni, ea le știa secretul. Dar așa, țin de zece zile În frigider trei ouă și nu mă Îndur de ele. Lasă, că e bun și cozonacul de la Scala! — Lasă că e bun și cozonacul de la Pâine. Și cine știe dacă viața nu este de fapt moarte și dacă ceea ce noi numim moarte nu Înseamnă Într-un fel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
care ajung crengile platanului și ei au să Înfigă lacomi lingurițele de argint În mormanele pufoase de frișcă, e prima dată, mamă, când mâncăm Înghețată la o cofetărie atât de scumpă, e prima dată! De aceea nu au să se Îndure să ridice ochii spre fereastra pe care ții cu tot dinadinsul să le-o arăți și, când Hermann va face nota de plată, ei au să te Întrebe mirați: dar tu ce ai? dar tu de ce plângi? de ce plângi, mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
-l dea. Acolo, cărțile de vizită sunt o ciudățenie. Iar la un moment dat, când am estimat lumea rămasă În sală și timpul pe care aveam să Îl pierd cu fiecare și mi-am dat seama că mai am de Îndurat cel puțin o oră, am fost de-a dreptul exasperat. Pentru ei, era mai ușor, veniseră să mă vadă și, mulți dintre ei, să Îmi ceară ceva concret. În plus, au și obișnuința, devenită plăcere masochistă, de a sta la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
fără dop, gresia prea lunecoasă, pe care i-a fugit piciorul. Cu ce le sunt eu dator, de fapt? m-am Întrebat atunci. Cât am fost, zeci de ani, singur și sărac, când eram un paria, un nimeni, când am Îndurat nesiguranța, umilința și foamea- În fiecare seară când puneam capul pe pernă mă Întrebam ce avea să se aleagă de mine -, În toate acele vremuri grele, cine m-a ajutat? Cine mi-a dat o mână de ajutor, cine mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
contăm numai pe speranță. Deseori, speranța e un drog, un anestezic. Poate, remediul stă În disperare, În capacitatea de a ne Îngrijora, de a ne Înfricoșa.”... * (Convorbiri cu Octavian Paler Daniel Cristea-Enache) Zăvorât - ca-ntr-o duminică fără rugăciune Deschide, Îndură-te, iubite! sunt eu, cea născută dintr-un cuvânt trufaș; cu sărbătorile toamnei am trecut prin oraș, iar bănuții de aur sunt darul meu pentru tristețile tale, țintuite În fotolii vechi și-n rânduri Înșirate pe foi mototolite și aruncate
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
gospodărie și de creșterea fiului lor, Daniel, care se făcuse un năzdrăvan pe cinste și frumos ca un crin. Puține erau momentele de liniște În casa lor, ca apoi fiara adormită să devină și mai crudă. “Nu mai pot să Îndur!” Își spunea Maria după câțiva ani de calvar. Nu pot să cred că viața mea poate fi doar așa... Și Într-adevăr, viața nu este “doar așa”, surprinzându-ne mereu nepregătiți la câte o răscruce, mereu imprevizibilă și nemiloasă. Daniel
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
magice! Ce clipe de aur străluceau În ochii lor! Doamne! Ce se va alege de aceste ființe minunate? Cum va fi drumul lor În viață? Oare ce destin ai pregătit pentru fiecare? Câtă inocență și Încântare În toată atitudinea lor! Îndură-te, Doamne, și Înseninează-le drumul pe care Își vor obosi pașii. Am tresărit, crezând că am gândit cu voce tare. Simțeam nevoia să-mi dezmorțesc picioarele și am ieșit În hol. Afară ploua blând și mărunt, o ploaie de
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
cu strigăt - când toamnele plângeau ... și plecat În mare taină, când fulgi albi sărbătoreau ...” File de jurnal. (10 oct. 2001) Iubire și neant... ( din jurnalul Arianei Bronte, o fată frumoasă, de o mare gingășie sufletească, care a fost nevoită să Îndure toate provocările destinului...) “Nu credeam că viața mă va arunca de undeva de sus, Într-un loc Întunecat, bântuit de spaime și oameni lipsiți de suflet. Am terminat facultatea la București doar cu câteva luni Înainte de revoluție ( care revoluție?), o
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
dragi, am ajuns să-mi petrec restul zilelor la țară, alături de părinții mei. Cea mai mare problemă erau atacurile de panică și insomniile. Nu doresc nimănui să trăiască cu acest sentiment al morții imediate, cu această spaimă devoratoare. Imposibil de Îndurat!. Tata a fost un om rafinat, umblat prin lume, având diverse funcții. Ah! Trebuie să amintesc că a făcut doi ani de teologie, unde se plăteau biruri grele. Asta se Întâmpla Înainte de război. Motivul pentru care a fost exmatriculat, nu
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
ce i s-a sustras. (...). Mă Întreb, uitându-mă la televizor și În jurul meu, ce sunt cei care, nici oameni, și nici zei nu sunt!? Aproape că mă cuprinde frica. Și mergem mai departe cu filozifia... Curajul lucid de a Îndura teama existențială chezășuiește posibilitatea misterioasă de a dobândi experiența ființei. Căci nu departe de teama existențială, În calitatea ei de spaimă În fața abisului, locuiește sfiala. Ea luminează și oblăduiește acel loc de sălășluire al ființei umane Înlăuntrul căruia curajul rămâne
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
să-și găsească de lucru. La ora șapte dimineața (șapte și cinci, după ceasul primarului și șapte fără două minute după ceasul deșteptător al lui Pierre) germanii veniseră și îi luaseră pe Voisin, Lenôtre și Janvier. Acela fusese momentul când îndurase cea mai cruntă rușine din viața lui, așezat lângă zid, urmărind expresia de pe chipurile tovarășilor săi și așteptând să audă răpăitul împușcăturilor. Deja devenise unul de-al lor, un om fără bani și fără o poziție socială, iar ei îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
așa era pe-atunci Când sfinții aveau buni toți dinții. 18 Nov. 2012 Vocativ Românilor, prea multă zgură în țara noastră a pătruns și, prin pădure am ajuns, să nu răzbim de uscătură. Slăbită-i ziua îndeajuns de toate câte le îndură; azi răul, fără de măsură se vrea oriunde un răspuns. E-nchis orice deschis de gură și orice ochi este străpuns de-același rău de nepătruns făcut stăpân în bătătură. De ne-nțeles unde-am ajuns, trăim o viață prea obscură
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
în mine. îmi venea să răstorn scaunele, să-i ard una înfumuratei de Josephine și să fug până la New York ca să-l omor pe Luke. Mi-am dat brusc seama că era o tâmpenie să stau închisă la Cloisters și să îndur asemenea dureri și umilințe. Josephine a foșnit vreo câteva hârtii pe care le avea în mână. O priveam suferind în tăcere. Te rog, nu face asta, te rog! — Aș vrea să-ți scrii povestea vieții, mi-a spus ea întinzându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ca să mă opresc asupra lui. Din fericire, durerea mea de măsea era atât de fenomenal de îngrozitoare încât nu mai puteam să mă gândesc la nimic altceva. Nu pentru mult timp, oricum. Am încercat să suport durerea. Am reușit să îndur preț de cinci minute, după care am urlat către toți cei din sala de mese: Are cineva vreun analgezic? Mi-au trebuit vreo câteva clipe ca să înțeleg de ce toată lumea se cutremura de râs. M-am dus aproape în genunchi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
vreunul? —...dar trupul tău încearcă să-ți distragă atenția de la durerea de natură emoțională cu care ar trebui să te confrunți, așa că îți oferă în schimb o formă de durere fizică. Pentru că, desigur, durerea fizică e mult mai ușor de îndurat. — Vrei să spui că joc teatru? am întrebat-o înfierbântată. Nu trebuie decât să te întorci și să-l întrebi pe dentist și-o să-ți spună... — N-am zis că joci teatru. Dar atunci ce...? — Am spus că dorința ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să fie o situație de preferat felului în care mă făcea Brigit să mă simt. —Scuze, am îngânat. Era singurul lucru pe care puteam să-l spun. Brigit nu m-a băgat în seamă. Când am simțit că nu mai îndur tensiunea din atmosferă, m-am aventurat să rup tăcerea zicând: —îmi pare rău, Brigit. Brigit s-a uitat la mine. Ne-am uitat una în ochii celeilalte o veșnicie. Nu puteam să-i descifrez sentimentele, dar am implorat-o, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
un S, un I și un N. Și nu înțeleg cum o să-i mai încapă un A între ăia doi de S. —Tipul care-i făcea tatuajul nu știa să scrie, mi-a explicat scurt Joey. —Gaz nu putea să îndure mai mult de-atât, a zis Shake în același timp. S-a milogit cu cerul și cu pământul de tipu’ ăla să înceteze... Vocea lui Shake a scăzut până când a tăcut de tot. îl văzuse pe Joey care se încrunta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]