6,425 matches
-
E-ngrozitor, numai tu poți să mă scapi. Ioanide nu clipi la tutuire și păstră o atitudine blândă, nici paternă, nici complice. - Sunt oricând gata să-ți dau un sfat bun. - Ce sfat? ripostă fata disprețuitor. Vreau să scap de chinul acesta. Te rog să vii cu mine. Arhitectul nu îndrăzni a mai cere lămuriri cu vorba, deschise numai ochi mari, interogativi. - Tata a chemat un cunoscut al nostru, un doctor, care a venit cu un nepot, Kevorg. Doctorul zice că
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de altfel în cel mai mare grad și dădea timizilor impresia unor dificultăți invincibile, cu toate că în realitate abordarea Ioanei era foarte facilă. Bineînțeles, pentru cine avea acest curaj. În aceasta consta și forța Ioanei: de a speria și a da chinuri morale. Sultana, dimpotrivă, inspira îndrăzneli și părea chiar libertină, și s-au găsit tineri care să încerce un atac brutal. Dezamăgirea era amară. Întâi Sultana avea un limbaj așa de cult și ponderat, încît după câteva fraze ale ei agresorul
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
un ecou. Imaginea despre sine, pe care nu și-o putuse face obiectiv din cauza prelungirii tăcerii respectuoase, căuta s-o extragă acum prin anchetă de la Smărăndache, care făcea tot posibilul să culeagă ecouri. Chiar și față de Indolenta Pomponescu avea un chin. Stilul ei calm îi convenea, nu-l satisfăcea totuși completa obiectivitate a acesteia. Ar fi voit s-o vadă mai invadată de persoana sa. După o scurtă fază de subjecțiune, Ioana se adaptă calității de ministru a lui Pomponescu și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
însă capabil numai de speculație comercială, nu și de speculație filozofică și sociologică, deci din prevestirile lui Smărăndache înțelegea concret că va pierde capitalul său, ceea ce pentru el însemna sfârșitul lumii. Să nu poți vinde reprezenta în imaginația lui un chin infernal. Raiul însuși și-l imagina cu magazine de covoare și anticariat. În urma unui astfel de aviz pesimist, Manigomian chema pe Demirgian: - Să vinzi covorul ăsta, lucru bun, păcat, să nu-l dai ieftin,mai bine cadou. Astfel, încetul cu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
bombardament e cel mai bun adăpost. Va fi un spital excelent. Contraforți de ciment, un monolit de ciment. . - Mi-e teamă că Pomponescu nu se lasă. Are să facăimposibilul să te desființeze. . - Ăsta ar fi cel mai mic necaz al meu. Chinurile mele nusunt de ordin profesional. . - Faci rău că te dezinteresezi. Ai dușmani mari, care tevor doborî. Trebuie să lupți, să le explici. G. Călinescu Ioanide ședea locului din curiozitate intelectuală, vrând să vadă până unde merge Gulimănescu. - Să explic ce
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
în tâmplă. Și acum mă cutremur când îl văd înaintea ochilor cu gaura de la cap, întins pe covorul încleiat de sânge. . - Atunci ce recomanzi dumneata, maman! Întrebă amabil și ironic totodată Pomponescu. . - Otrava, domnule. Sunt atâtea toxice care înlătură și chinurile nenorocitului și trista priveliște pentru ai săi. Pomponescu, sorbind o gură de lapte, zise cu umor: . G. Călinescu . - Iau notă, maman, de teoriile tale. Într-altă zi, întîlnin-du-se cu Hagienuș, Pomponescu îl rugă să vină puțin pe la ei, întîmplîndu-se a
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
că tata este în viață. Mama nu uita niciodată să apeleze la bunele servicii ale bisericii spre a-l proteja acolo unde era. Din povestirea tatălui am înțeles că a fost deportat în Siberia, unde a suportat cele mai cumplite chinuri, îngropat de viu, apă băută din bălți, mânca adesea rumeguș de lemn cu apă, munci istovitoare. Întâlnirea mea cu tata a fost emoționantă. Mă întorceam atunci de la Pucioasa unde am stat într o colonie (tabără), fiind vacanță. La coborârea din
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugenia Nasia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1697]
-
nu și cu revolverul la mine. — Dar n-o să mori! — Simt că da. — Dar de ce, de ce trebuie să suportăm puțul acela, întunericul și presiunea aia imensă, de ce trebuie să încercăm să fim oameni, dacă tot vom muri? Dacă mori, tot chinul și lupta sînt de prisos! — Eu am o părere mai puțin sumbră. Să ai o viață bună înseamnă să lupți să fii om cînd ești împresurat de greutăți din ce în ce mai mari. Mulți dintre tipii tineri știu asta și fac eforturi mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cămin în acest mod, părăsind oazele sigure sau peștera familiară și traversînd deșerturi pentru a-și ridica locuințe în teritorii necunoscute. Dar, bineînțeles, oamenii ăia știau lucruri pe care tu nu le cunoști. Puteau cultiva pămîntul, ucide animale, puteau îndura chinuri care te scot din minți. Dar tu știi să citești, să scrii și să argumentezi, și dacă vei ajunge destul de departe, poate vei găsi oameni care apreciază aceste lucruri, dacă vorbesc aceeași limbă. Dar acum cîteva minute am văzut un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
vieții, fără să observe, fără să-i pese, ca un fruct putred care prinde mucegai. — Duncan, memoria și conștiința aparțin omului! — Din păcate. — Dorești să te îndrepți spre Dumnezeu? — Da. Da, doresc un om care iubește continuu, unul care împarte chinul cu oamenii. Doresc imposibilul. Domnul Thaw își netezi niște șuvițe de păr și zise: Tata era superior în biserica congregaționistă din Bridgeton, un loc sărman pe-atunci, dar acum și mai sărman. Odată membri bogați au strîns bani să pună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Nu mai rezist...Nu mai rezist. Domnul Thaw îl lovi cu palma deschisă. — Fără efect. Eu aș putea... să mă... lovesc mai tare. Din nou! Domnul Thaw lovi mai tare. Thaw se clătină, își reveni, compară obrazul care durea cu chinul din piept și murmură: — Nu-i de nici un ajutor. Domnul Thaw plecă fruntea și plînse. Stătea pe marginea patului și Thaw îl luă în brațe și-i zise: — îmi pare rău, tată, îmi pare rău. Simți cum trupul tatălui se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
îl privea destul de des pe Thaw, bolborosind: — Ce... mai... treabă... așa-i? Era evident că suferința lui cerea companie, dar Thaw murmura „Mda“, fără să-și ridice privirea de la ce mîzgălea. Caietul devenise o suprafață neutră între suferința salonului și chinul respirației. Nu-i plăcea să-l părăsească atunci cînd trebuia să se hrănească sau să doarmă. Noaptea, cînd pe masa asistentelor, la capătul salonului, strălucea o veioză, o lumină crepusculară se filtra de afară, venind din cerul văratic, suficientă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și a murit. Nu-mi explic cum o femeie însărcinată a putut supraviețui. — Dar a fost ușor. Ca și cum te-ai cufunda într-o apă neagră și caldă în care poți respira. Fiecare părticică a mea era susținută. încă mai simt chinurile nașterii, dar n-au fost dureroase, păreau explozii intermitente de muzică. Am simțit cum fetița s-a eliberat și a plutit pînă a ajuns la sînul meu și s-a agățat de el. Nu, probabil că s-a dus jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să îi ardă, în special la mijlocul pantei, cînd unul se lupta să-l tragă pe celălalt, care o lua la vale. Ajunseră într-o stare de torpoare în care nu-și dădeau seama de altceva în afară de durerea din brațe și chinul din picioare. Uneori adormeau și se trezeau izbiți de vreun vertij, pentru că unul sau celălalt se rătăcea pe linie. Aceste ghionturi, ca niște șocuri electrice puternice, le impuseră să meargă ca niște somnambuli drept înainte, iar Lanark își pierduse de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ce ni-l poate pricinui. Unii, fără a fi răi, sunt răutăcioși și încăpățînați, la mulți mijloacele de cari dispune pedagogia rămân cu totul nefolositoare și oricât am admite că profesorii sunt, conform proverbului latin, oameni osândiți de zei la chinuri, nu putem aștepta de la ei ca, față cu îndărătnicia sau cu rezultatele unei rele creșteri de familie, să rămâie totdauna în echilibru. Nu admitem nici bătaia, nici pălmuirea în școale, nu pentru cuvintele democratice sau politice pe cari le citează
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
celor vrednici de toată slava cu sfințenie s-au păzit. Dar în sfârșit în petiția către Poartă Tudor vorbește foarte clar: Cătră prea strălucita Poartă alergăm noi tot poporul Țării Românești, spuind cu mare jale necontenitele și neauzitele patimi și chinuri ce suferim neîncetat de la Domnii greci, cum și de la suita ce aduc cu dânșii și de la toți grecii, neamul lor, ce s-au încuibat în pământul nostru. Oare nu-i asta destul de clar pentru d-nii Giani, Cariagdi, Carada, Pherechydes, C.
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
mecanic și tăcut. Ce planșă anatomică fantezist colorată, ce constelații într-o hartă a cerului altei planete, ce dantelă apretată de pe creștetul unei dolofane olandeze gravase Herman pe hemisfera craniului meu? N-aveam să știu niciodată. În orele lungi ale chinului tăieturilor cu lama, înțepăturilor și impregnărilor cu cerneluri multicolore, priveam în jur, mișcând doar globii oculari, și observam, ca în acele jocuri cu două imagini aproape identice, anume inadvertențe între camera ruinată așa cum o știam eu și cea în care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu uși de cristal, oprită între etaje, domina toată strada ca un turn sinistru. Înăuntru se mai afla, poate, stând pe scaunul ei, resemnată, liftiera, pe care alarma și-ntreruperea curentului din seara trecută o prinseseră în cușca eternelor ei chinuri cotidiene. Poate că se zbătuse și țipase toată dimineața, ca o pasăre-n colivie, și nimănui nu-i pasase s-o elibereze, așa că acum privea probabil, de la cincisprezece metri înălțime, dezastrul cartierului negustoresc, bucuroasă că, în definitiv, rămăsese în viață
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de pe pubis. Își mângâia transpirată, excitată și tristă în același timp, o excitație disperată, perversă, bucuroasă de suferință și pângărire și distrugere, micul cilindru rotunjit, urma linia umedă a buzelor, își prelungea vârful arătătorului până la anus, adică repeta, scufundată în chinul dragostei și-n nefericirea sexului, mișcările unei mâini dragi de bărbat delicat și puternic, bărbatul sub care, pătrunsă și îmbătată de dragoste, ținîndu-l strâns după gât, mișcase prima dată ca o amantă, ca o femeie. Singurul ei iubit de până
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un monstru față de care cel al lui Leonardo, compus din părțile cele mai hidoase ale ființelor întunericului, ar fi frumos ca un arhanghel? Și n-ar continua astfel, și-n lumea superioară, dihonia de demult, dihonia dintotdeauna? Căci tortura eternă, chinul nesfârșit care e răutatea, plânsul și scrâșnirea dinților datorate neputinței de a fi bun, nu sânt tot existență, și fiind existență nu sânt nesfârșit de frumoase? Separate prin centrifugare, în marile turbine ale lui Dante, sau prin distilare fracționată în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Am zbierat ca o fiară, căci lumina aceea nu era lumină, ci lumina unei lumi de lumină, nu era foc alb și năucitor, ci focul unei lumi de foc și de calcinare. Pe când ochii mei, transparenți ca opalele, mureau în chinuri și voluptate de negrăit, pielea corpului meu gol începea să vadă. Vedeam cu pieptul și cu brațele, dincolo de cuptorul ce-și deschidea încet pleoapa, forme și stihii, alunecări și contracții ce nu erau din acest univers. Știam, pe când urlam încercînd
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din miezul globului cristalin, către o lume orbitoare, orbitoare... Pleoapa se ridica tot mai mult, lumina de dincolo de lumină mă izbea ca o coloană monstruoasă coborând din pupilă, sala se umpluse de culoarea insuportabilă a orbirii, și în toiul acelor chinuri față de care simpla crăpare a ochilor mi s-ar fi părut un balsam ceresc, un fel de voce, sau un fel de desen caligrafic pe pielea mea văzătoare îmi povestea ciudatul mit al Știutorilor, conspirația lor mondială, întinsă la fel de mult
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-ntări într-o clipă și prin mintea deodată copleșită de-un val seismic de chimie erotică îmi trecu gândul că, în sfârșit, voi face dragoste prima dată, voi intra prima dată în tunelul fierbinte dintre picioarele unei femei. Nopțile de chin și de umedă frustrare, când, ore-n șir, pândeam vreo mișcare în casele de vizavi de șosea, când îmi înghețau urechile strivite de perete în speranța auzirii vreunui geamăt de muiere pătrunsă în odaia de-alături aveau să fie recuperate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
eforturi bariera creier-sînge, care face din sistemul nervos central un străin, îngropat în sarcofagul trupului, nerecunoscut de anticorpi ca fiind carne din carnea lui, s-ar prăbuși în somatic, năclăindu-se-n umori și țesuturi, ar depăși apoi, cu ce chin, a doua barieră, trup-lume (căci sîntem păpuși rusești imbricate una într-alta) și-n fine-ar ajunge, depășind și tipsia de aur a lumii, la aceeași lumină a vidului fericit, căci timpul și spațiul și ființa sânt una... Există zei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a lăsat să trăim. Trăind, l-am cunoscut. Fiind, ne-am mântuit, și mântuiți vom fi în veac, chiar sfâșiați în bucăți, chiar zdrobiți oscior cu oscior. Nimeni, deschizând ochii, nu vede altceva decât pe tine, Doamne! Nimeni, muncit în chinuri, nu urlă decât numele tău. Iar cel care, trăind, strigă "Dumnezeu a murit!" își pune-n mișcare laringele prin alizeele respirației tale. Nu, Zeul nu a murit, el ne este clipă de clipă, sau mai bine zis ne va fi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]