5,468 matches
-
este Corul Vânătorilor din opera Freischutz de Weber. Bucuria cornului a fost de scurtă durată. Într-un sfârșit de februarie, cercul s-a Împărțit În două. Unii trompeți, alții toboșari. Au format un detașament și tot cântau și repetau un marș pe aleile Palatului, apoi pe străzi În pas de defilare pregătindu-se pentru parada de 1 Mai. Asta era muzica pe care o știa el. Ta-ta! Ta-ta-ta! Ta-ta-ta-ta-ta! Bum! Bum! Bum-bum-bum! Bum! Bum! Bum-bum-bum! De unde atâta pian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
călcat sub copitele cailor din arenă. Iar peste acrobat se așterne pelerina roșie. O, ce superb acest trup acoperit cu mantia roșie. Rumoarea sălii. Țipetele copiilor, ca și cum dintr-o dată și-ar fi pierdut părinții. Caii speriați. Orchestra care cântă un marș vesel În timp ce trupul este scos pe targă. Acest zeu cu manta roșie, acrobatul aerului, bucuria și primejdia zburând deasupra lumii, sub cupolă. Pentru el a furat bani, hârtia roză foșnitoare, cu chipul minerului, pentru el a furat banii ascunși Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și ei în oraș. MINISTRUL: În sfîrșit. Tot e bine. Data trecută le-au dus niște ofițeri de cavalerie. A fost penibil să merg în urma cailor. Ca după dric. Tîra-tîra! Și un cal s-a bălegat tocmai cînd se cînta marșul. JENI: Calul tot măgar. MINISTRUL: Sigur. Ah, lasă-mă. Apeși prea tare. JENI: Nu mai doriți masaj? MINISTRUL: Nu. Fă-mi o cafea. Coroanele astea mă irită. JENI: Cafeaua o să vă irite și mai tare. MINISTRUL: Atunci fă-o fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
mers dumneata cu mine și cu dumnealor toți (arată publicul) să facem și noi o manifestație. Dar nu! Noi stăm ca blegii în cafenele și-n berării și-n teatre! Mai fluieră o dată și grupul aliniat merge în pas de marș în fundal, lăsînd vederii publicului centrul scenei unde Leonida și Efimița citesc gazetele. 9. Rică scoate din mondir un telefon mobil și formează un număr. Telefonul din casă începe să sune. LEONIDA: Ce-o fi? EFIMIȚA: Întreabă-mă să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
că a avut Galibardi? EFIMIȚA: Sumedenie! LEONIDA: Taci tu! Cîți oameni crezi că a avut Galibardi? GRUPUL (milităros): Sumedenie! LEONIDA: Ei bravos! Aici mi-ai plăcut! Face un semn de capelmaistru și fanfara reia cîntecul. De fapt acum e un marș de bîlci, zgomotos. EFIMIȚA: Ah, mamițo! Menuetul lui Pederaski, mă-nebunesc! LEONIDA (Explică publicului): Nu-nțelege dumneei... fomeie. Pe bandă începe "Onor la comandant" intră milităros Rică, în uniformă de mare ținută. trece în revistă fanfara apoi se oprește milităros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
ample, au un "statut special". Stăpânul tăcerii, piesa care încheie primul volum, se petrece în regatul Nilului-de-Sus, "o țară în plină dezvoltare economico-socială" care "ne apare, în lumina soarelui sudic, ca o țară aflată pe culmile orînduirii sclavagiste și în marș către feudalismul timpuriu". Personajele piesei vin dintr-acolo: regele Eghipetului e Osiris (soția lui e Isis, iar fiul Horus), fratele lui Osiris e Seth (soția lui e Nephtys, iar fiul Anubis), regina Etiopiei e Aso (soțul ei e Amonaraso, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
să aranjeze băncile pentru o ședință a filialei locale. Am citit Cetățeanul Tom Paine de Howard Fast, am citit Finnley Wren de Philip Wylie și Privind înapoi al lui Bellamy. Împreună cu soră-mea și cu Morty, am ascultat discul cu marșuri interpretate de bravul cor al Armatei Roșii. Rankin și Bilbo și Martin Dies, Gerald K. Simth și Părintele Coughlin, toți nemernicii ăștia fasciști sunt dușmanii mei de moarte. Așa că, ce Dumnezeu să caut eu la varieteu, pe-o strapontină, făcând laba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
de ziua mea), scrisă în cinstea Zilei Victoriei. Deci, inamicu-i mort pe-o alee din dosul străzii Wilhelm; fă o plecăciune, soldat, fă o plecăciune, micuțule... Și singur ritmul e de-ajuns să mă ia cu fiori, aduce cu cadența marșului intonat de victorioasa Armată Roșie și cu cântecul pe care l-am învățat în gimnaziu în timpul războiului, pe care profesorii noștri îl numeau „Imnul Național al Chinei“. „Sculați, voi, ce robia refuzați, cu carnea și cu sângele“ - ah, cadența asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
red.). Mațe. 1 Tineri neevrei (singular: șeigheț). 1 Băuturi de proastă calitate. 1 O negresă (șvarț: negru). 3 Rahat, excremente. 1 Lactate. 2 Pentru mâncărurile cu carne. 1 Porcărie, cocină. 2 Pișăcios, țânc, mucos. 1 Tăticule. 2 Necaz, nenorocire. 3 Marșul Bănuților, principalul mijloc de finanțare a Fundației Naționale pentru Paralizie Infantilă, care a sprijinit cercetările ce au dus, în 1955, la descoperirea, de către Jonas Salk, a vaccinului antipoliomielitic. 1 Mâncăruri din carne. 2 Nebune (meșughe: nebun, smintit). 1 Nebunie. 2
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
plină cu documente de sub braț, explică lui Marius unde poate găsi compania căpitanului Apostol. Urmând indicațiile caporalului găsește trupa în spatele unor magazii din tablă, pregătită de plecare. Pe plutoane, încolonați câte patru, cu arma la picior, soldații așteaptă ordinul de marș. Ca niște dulăi ciobănești, gradații aleargă de colo până acolo, se stropșesc, împart pumni și palme pentru o tunică murdară, un pantalon prost călcat sau o moletieră strâmbă. Se aud răcnete, cruci, grijanii. Lângă una din barăci, doi ofițeri țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în cel mai scurt timp posibil să asimilați din experiența mea. Sper, adică sunt sigur, că veți deveni niște luptători la fel de buni ca și camarazii voștri deja angajați în luptă. Poate chiar mai buni. Vom începe instrucția specifică printr-un marș de antrenament. Subofițer, preia comanda. Am înțeles! Atenție! Cu cântec, înainteeee marș! Soldații întind brațul pentru a verifica distanța regulamentară și cântecul răsună în tropăitul cadențat al bocancilor pe cimentul curții: "Ce veseli suntem noi/ Când mergem la război, Victoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Domnule căpitan, eu am venit să lupt, nu să fac mâncare, a răspuns el atunci cu voce subțire, dar hotărâtă ca a unui general în fața armatei, încât toți cei prezenți au început să râdă în hohote. În timpul nenumăratelor și epuizantelor marșuri strivea praful sau mocirla drumurilor cu bocancii cazoni mult prea mari, cocoșat sub povara raniței din care ieșea capătul unei cutii de vioară, legată cu sfoară groasă. La toate putea renunța, mai puțin la draga și scumpa lui vioară. Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
astfel că acum comisia medicală îl declară apt. Chiar dacă pregătirea lui erudită putea să-i ofere un grad de ofițer, spre consternarea prietenilor s-a înrolat ca simplu soldat și cu o grabă inexplicabilă, a plecat cu prima unitate de marș. Soarta făcuse să aterizeze în plutonul lui Marius, o surpriză plăcută pentru amândoi. Se cunoșteau de mult, încă din vremea când tineri liceeni fiind activau amândoi la Automobil Clubul Român, unde, pe lângă plăcerea cunoașterii tainelor motoarelor puternice, avuseseră bucuria să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
decât să aștepte. E prea târziu să renunțe, chiar dacă ar vrea. Oamenii sunt deja desfășurați în dispozitiv. Aflaseră acum două zile, la ora obișnuită de contact radio, că prin defileu va trece o coloană de aprovizionare și imediat porniseră în marș forțat spre zona vizată. Despre informatorul lor necunoscut nu știau mare lucru, decât ceea ce le comunicase centrala Intelligence Service din Londra. Adică doar indicativul, S-5. Cu toate că informația venise pe un canal verificat, păstrase totuși un anume scepticism, inevitabil luptătorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Moartea în față. Doar gluga neagră și coasa îi mai lipseau pentru ca imaginea să fie perfectă. Radioul dat la maximum urlă Gloria Prusacă. Muzica se oprește câteva secunde și lasă loc unor horcăituri sinistre imediat inundate de acordurile asurzitoare ale marșului Erika. Ce îi pot face acolo, Dumnezeule?" Rătăcește încolo-încoace cu pași agitați prin coridorul pustiu. Simte cum capul îi pulsează dureros iar, din când în când, transpirații reci îi curg pe șira spinării. Aprinde o țigară urmărindu-și imaginea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ordinul de oprire. Frânți de oboseală, oamenii suflă din greu, scoțând lungi vălătuci de aburi din gură. Adânc infiltrați în teritoriul inamic, într-o misiune de cercetare, ultimele două zile fuseseră petrecute în ritmul infernal aflat la limita unui permanent marș forțat și alergare. Brusc, țipătul de agonie al unui animal ucis de alt animal spintecă pădurea. Ecoul bizar al strigătului de moarte se împrăștie în cele patru vânturi, frângându-se in mii și mii de alte ecouri ce dispar vag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
derulează cu intensitate categorică: O spun direct, eșecul trebuie exclus total ca variantă. Sunt întrebări? Când plecăm? Imediat, Mâțule. Soldații au mai prins ceva putere și cum ne așteaptă drum lung, fiecare minut contează. Sublocotenent Novăceanu, pregătește oamenii. Formația de marș este aceeași. Dă-i bice, iute! Iovuț se ridică fără chef de pe trunchiul prăbușit al unui copac unde stătuse până atunci, scuturându-și turul pantalonilor de zăpadă. Scuipă chiștocul țigării și înjură cu năduf în timp ce își îndeasă mai bine căciula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
altora ce se întâmplase cu ei. Își simte degetele atât de înghețate încât i se pare un veac până agață de țeava puștii restul unui pansament alb, găsit prin buzunare. Nemții nu se grăbesc. Își fac apariția în pas de marș, linia lor strângându-se ca un cerc întunecat în jurul celor două siluete care stau cu mâinile la ceafă în bătaia vântului. Căpitanul luminează cu lanterna chipul murdar de noroi al sergentului Lazăr. Locotenentul Rădulescu? Este acolo. Neamțul urmărește mâna care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
iar România întoarce armele împotriva Germaniei hitleriste, alăturându-se cu tot potențialul militar-economic și politic Alianței Națiunilor Unite 118 Referire la episodul biblic al împărțirii pâinii la Cina cea de Taină. 119 Poliția militară germană 120Vestită baladă scoțiană și totodată marș de luptă a numeroase regimente britanice 121 Generalfeldmarschall Erich von Manstein (1887-1973), proeminent comandant a forțelor armate germane 122 Idiot (ger.) 123 Hitlerjugend (ger.) 124 Ajutor...ajutor (ger.) 125 Apă...apă (ger.) 126 Localitate din Cehia, la nord vest de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
voiam să-i arăt că îmi place, că sufăr pentru ea; dar totodată îmi era rușine de dînsa! Întotdeauna am avut naivitatea să cred că unei femei îi displace s-o iubești, când ea nu te iubește. Când a cântat marșul și s-a isprăvit "grădina", m-am luat după grupul ei și am văzut unde șade: în rândul de sus al unei case mari de pe strada Principală... Câte nopți am stat apoi sub geamurile acelei case! De-aici încolo, m-
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
dă pe deasupra ca premiu un ac de cravată tot de aur; împărăteasa Germaniei a făcut cadou împăratului doi prinți gemeni; prețul rapiței s-a urcat; Pepita Ximenez s-a înamorat de cumnatul ei, don Diego. Vezi că nu știai? După marș, a cântat un ofițer de două ori Luna doarme. Și pe urmă am adormit și eu". Masa era acum inundată și peretele tapetat de gângănii de o sută de specii, bijuterii cu forme curioase, imitând animale cunoscute și necunoscute - ca
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
venit, și pentru că ne uitam amândoi rugător la el, ne-a făcut un semn abia vizibil. Atunci eu și Rică am luat-o agale spre capătul vagonului; chiar caporalul Olteanu ne-a deschis ușa, ne-a șoptit “recrut, trei minute marș”, am sărit pe peron și am țâșnit ca săgeata spre restaurantul gării, căci pe atunci gările, și cele mai amărâte, d-apoi Bârladul, aveau restaurantele deschise până în ziuă, pline cu de toate. Cât ne-am străduit noi să fim primii
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
și a câtorva politicieni. Aceștia susțin că încălzirea accentuată a vremii din ultimii 20 de ani este un proces natural, și în nici un caz determinat de emisiile de carbon legate de activitatea umană. Ei însă nu organizează concerte, nu fac marșuri pe biciclete. Lor le rămân apariția în documentarele de pe canalele de știință și, uneori, glumele: „Potrivit unui nou raport al Națiunilor Unite, perspectivele încălzirii globale sunt mult mai grave decât se credea inițial. Ceea ce este destul de serios, pentru că varianta originală
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
reuși să-și aprindă una dintre țigările indoneziene, preferatele lui, aplecându-și cozorocul brodat de la chipiu ca să-i țină paravan la vânt. Cu uniforma lui nu tocmai impecabilă, Încălțat cu cizme cretane Înalte până la genunchi, căpitanul Kontoulis examină luminile de marș, șezlongurile stivuite, bărcile de salvare. Giulia era singură pe vastul Atlantic, cu bocaporții bătuți În scânduri, ca să reziste la valurile care se izbeau de bord. Puntea era pustie, cu excepția a doi pasageri de la clasa Întâi, oameni de afaceri americani, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
iau bebelușul acasă. Dar Desdemona n-o ascultă. Își deschide valijoara pregătită din vreme, pipăind printre cămașa de noapte și papuci, În căutarea mătăniilor. Chihlimbarii ca mierea Înghețată, crăpate de căldură, ele au ajutat-o să treacă prin masacre, un marș de refugiați și un oraș În flăcări, așa că le Înșiră În timp ce taxiul hurducăie pe străzile Întunecate, Încercând să fie mai rapid decât contracțiile ei... ...iar Zizmo străbate gheața În viteză. Acul vitezometrului se ridică. Motorul duduie. Lanțurile de pe cauciucuri lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]