4,904 matches
-
de noapte de alături, o vorbă pe care am auzit-o de mii de ori: cui naiba îi pasă? Chiar și el locuiește practic în ghereta micuță de acolo; și-a instalat un pat de campanie, un aragaz, un radiator micuț și pisica, Shirley Grăsana. Sally mă urmă cărând geanta cea mai ușoară, cea cu masca și echipamentul de protecție, împleticindu-se și plângându-se de mama focului că e grea. Nu-i de mirare că fusese așa de nedumerit când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
numele de scenă. Dacă ar fi fost o blondă cu ochi verzi, s-ar fi numit Primrose 1; sau o brunetă focoasă și ar fi chemat-o Poppy 2; dar, cu aura de păr negru care făcea ca trupul ei micuț să pară și mai fragil și cu ochii ei imenși, de culoarea panseluțelor scufundate în apă, Violet era alegerea perfectă. Purta un pulover închis în față, lălâu, care avea exact aceeași nuanță de albastru violet ca și ochii ei, jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
asta pe care o faci. Vreau să fie destul de ciudate. Sophie, cu tunsoarea ei scurtă și asimetrică și urechile mici și ascuțite părea că tocmai a scăpat și ea dintr-o pădure în stilul lui Dali. Purta o vestă pescărească micuță și niște pantaloni de armată exagerat de largi; vesta țipa pe ea, în ciuda faptului că avea corpul foarte mic, iar pantalonii îi atârnau sub talie și abia dacă stăteau pe șoldurile ei înguste. Era o imagine bazată pe jocul proporțiilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
mai mare de atât... Se băgă din nou la fund. Era așa de liniște încât puteam auzi zgomotul mâinilor ei care se mișcau pe treptele de fier ale scării ce scârțâiau de mama focului chiar și sub greutatea trupului ei micuț. — Sper că scara mai e bună. Probabil că acuma e numai rugina de ea, zise Bez. N-a mai coborât nimeni acolo de nu mai știu când. Cum o cheamă? Marie? Ascultă, Marie, hai, fii cuminte și ieși de acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
sunt. Nu, bineînțeles că nu o știu. Nu mă implic deloc în latura asta a lucrurilor. — Ce latură? făcui eu, curioasă. —Probe și alte cele. Polițiștii ziceau că a fost actriță. Mi-au arătat fotografia ei. Era atât de drăguță, micuță de tot, cu păr lung și negru - de ce să-i facă așa ceva cineva de aici... — Deci, practic n-a jucat aici? A venit numai la probe? Nu-și mai aduce nimeni aminte. Deci presupun că, cel puțin, n-a jucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
de hârtii care păreau a fi importante. În aer plutea miros de chimicale, Lysol și soluție de curățat covoarele, în strânsă competiție cu fumul de țigară. Nu mai văzusem biroul într-o așa dezordine. — Dumnezeule, ce jeg, scânci una din micuțele asistente ale directorului de scenă, care intră grăbită o secundă și privi în jur cu groază. Să vezi cum o fi când va trebui să curățăm pentru mâine... Scoase un mini baton de Mars din buzunar și-l rase din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Când a intrat, se chiora la ea jumate de stație de poliție. Presupun că și tu, zisei eu, pe un ton sec. Dacă tot nu lucrezi la cazul ăsta. — E, am mai tras și eu cu ochiul, recunoscu Hawkins. E micuță rău, nu? — În mod clar, e greu de crezut că ar fi putut strânge pe cineva de gât, recunoscui eu. Totuși, n-ar avea probleme cu înfiptul unei seringi cu insulină în brațul unui iubit. Philip Cantley n-a lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
și de a-mi alege haine, care să nu fie straturi de pulovere găurite și blugi pătați, mă ținea săptămâni întregi. În cele din urmă, m-am oprit la pantalonii mei cei noi, din vinil, cu talie joasă, un tricou micuț și strâmt care avea inscripționat pe piept „Barbie is a slut!“1 și un pulover cu nasturi, din material plușat. Mi-am prins părul în vârf de cap cu o grămadă de agrafe lucitoare. După care, m-am dus la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Din impuls, am bătut la ușă. Intră, se auzi vocea lui Hazel. Am deschis ușa, mi-am vârât capul înăuntru și am spus, fără a fi complet nesinceră: Eram în trecere și voiam să știu dacă ești bine. Cabina era micuță, asemenea majorității celorlalte cabine de la teatrul Cross. Existau și câteva cabine mai mari, unde oamenii stăteau doi câte doi, iar Hugo și Bill împărțeau, în virtutea unui armistițiu stânjenitor, cabina vedetei, care practic era formată din două cabine mai mici, unite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
fețe cunoscute, oameni care lucrau la ziar și mă așteptam cumva să dau peste el. Dar când m-am întors, m-am trezit față în față cu Janey, care era pe jumătate cât el și cu siguranță puțin mai rotunjoară, micuță, pufoasă și drăguță, zâmbindu-mi. Ce cauți aici? zise ea, surprinsă, lucru care nu mă flata. — De ce, nu-s destul de trendy? Sau nu-s pe val? Am îmbrățișat-o cum am putut având în vedere că amândouă aveam în brațe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Sam? zise Ben, aplecându-se și ridicând ceva de pe podea. Cred că ți-a scăpat ceva. Își întinse palma către mine. Pe ea se afla o agrafă de păr, argintie, cu o steluță de diamant la capăt. Era o bijuterie micuță și foarte drăguță și-mi dădeam seama foarte bine de ce credea că este a mea; si eu aveam câteva asemănătoare. Doar că nu era. MM era singura femeie, în afară de mie, care se afla în acel moment acolo sus și probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cum am putut s-o pierd. De obicei, nu cad. Pe platforma de servicii? adăugă ea, perplexă. Ce ciudat. Sophie, care se afla chiar lângă ea, se albise la față; ochii ei semănau cu două găuri imense pe fața ei micuță. Violet nu înțelegea ce însemna acest lucru, în schimb Sophie sigur înțelegea. Mă privi un moment, puternic afectată, după care își lăsă privirea în pământ. Desigur, Violet ignoră cu grație această scenă de culise. Ne gratulă pe toți cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
priza în seara aia, îmbătați de succes, iar regizorul nu făcea excepție. Ca de obicei, arăta ca o bibliotecară, dar de data asta era o bibliotecară venită la petrecerea anuală Seara cititorilor, cu lănțișorul ei de aur la gât, cercei micuți asortați și mai devreme menționata îngrozitoare rochie de un roșu închis. Nu m-ar fi mirat dacă ar fi purtat niște pantofi sport Birkenstock 2 ca să completeze look-ul. Totuși, Matthew o privea de parcă ar fi fost Venus din Milo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
am grijă de pantofi. Imediat întinse un picior, care era încălțat cu o pereche de pantofi Manolo Blahnik 1 absolut perfectă, care avea probabil să ajungă la V&A1 și care era făcută din piele întoarsă neagră, cu o cataramă micuță, cu diamante pe bombeu și cu un toc atât de înalt și de ascuțit încât oricât de multă antipatie ar fi manifestat acesta față de gazon, sentimentul probabil că era reciproc. —Oricum, m-a înhățat și m-a tras în spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
o înveselească pe prietena ei avea acea alură adolescentină tipică: două bețe legate unul lângă altul, picioare lungi și subțiri, pliurile fustei atârnându-i exact acolo unde ar fi trebuit să se afle fundul. Avea părul prins în niște noduri micuțe, crețe și negre, strâns lipite de scalpul de culoarea castanelor toamna. Prietena ei încă se mai smiorcăia când am trecut pe lângă ele. — De ce mi se întâmplă numai mie? suspină ea. — E, nu-i mai băga în seamă. Sunt o adunătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
mai mult, pentru că și eu ardeam de nerăbdare să merg acasă cu cumpărăturile și să le încerc din nou. Eram sus, pe platforma unde dorm, încercând o fustă lungă, pe șolduri, din velur, crăpată până la jumătatea coapsei și o vestă micuță, mătăsoasă, destul de strânsă pe corp, când se auzi telefonul, al cărui sunet strident îl bruia, în mod enervant, pe Johnny Cash. În momente ca acestea îmi doream să-mi fi instalat o bară ca acelea pe care le folosesc pompierii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
o bună zi, Mohamed se întorsese acasă cu o frumoasă creștină cu cosițe negre împletite, pe care o cumpărase de la un soldat ce o luase roabă într-o incursiune în împrejurimile Murciei. O numise Warda, o instalase într-o încăpere micuță care dădea spre patio, curtea interioară, spunând chiar că o va trimite la Ismail egipteanul pentru a o învăța să cânte la lăută, să danseze și să scrie, la fel ca pe favoritele sultanului. — Eram liberă, iar ea era roabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
noastră, situată în suk-ul negustorilor de parfumuri, în fundul unei înguste galerii cu arcade. Era de ajuns să dai la o parte o draperie ca să intri în bârlogul ei. O slujnică negresă ne-a poftit să luăm loc într-o încăpere micuță, după care ne-a condus, la capătul unui culoar întunecos, într-o sală ceva mai mare. Um-Bassar stătea așezată pe o uriașă pernă verde, cu părul acoperit cu un batic de aceeași culoare, împodobit cu fir de aur, în spatele ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
cumpătul. Se pare că nu stătusem prea multă vreme îngropat în omăt, ceea ce m-a cruțat de amputare. Dar nu puteam merge, iar pieptul îmi ardea. Ne-am întors așadar spre Bologna, unde Guicciardini m-a instalat într-un han micuț, din imediata vecinătate a colegiului spaniolilor. El a plecat a doua zi, prezicându-mi că voi fi iarăși pe picioare peste zece zile și că voi putea să-l ajung atunci din urmă la curtea papală. Dar spunea toate astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
pe măsură ce se transmite. Lumea o să poată să se uite iar și iar. Era vocea lui Uri, doar că de data asta nu mai venea din telefon. Îl vedea coborând de pe deal, făcându-și drum printre copaci - cu o cameră video micuță, pe care o ținea la ochi. Lângă el mergea Mustafa. Maggie nu se putu abține să nu râdă la șmecheria asta. Chiar acum editorul de știri de la Canalul 2 se uită la imaginile astea. Iar tu unde zici că ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
nu, ba nu. Am să merg cu tine. Am să merg cu tine pentru că te iubesc foarte mult și am să merg cu tine, da. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Ce spui tu? Ce spui? IOANA: Da, te așteptam de când eram foarte micuță. Mama îmi tot spunea că ai să vii dar eu începusem să cred că totul e o minciună. Da. Mă rugam în fiecare seară la tine, ea să vii. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Tulburat.): Ioana, tu ești nebună. Și tatăl tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
gemeni? Grubi a avut un frate geamăn? IOANA (În transă.): Da, da... Au fost gemeni. Iar Grubi n-o să poată călători niciodată prin ploaie. Și eu am avut o soră geamănă, care și ea a plecat de acasă, când era micuță și a călătorit și ea prin ploaie. Și într-o zi am găsit-o aici, la marginea câmpului și am adus-o cu drezina și a mai trăit trei zile și după aceea am îngropat-o în spatele gării. Și nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
există loc mai potrivit pentru vânturarea aprigă și cu folos a vorbelor decât un hotel - mai vine unul, mai pleacă altul, o gustărică, o băuturică, o parolă, voie bună, antren, aia-aia... N-a trecut foarte mult timp până când, prin micuța localitate, umbrele abatelui și ale servitoarei și moștenitoarei sale prind să circule cu insistență. Ca să sporească misterul, Întreprinzătorul hotelier răspândește cu hărnicie felurite zvonuri, care de care mai incitante pentru mințile avide de senzațional ale trecătorilor prin locanta sa. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
n-o iartă nici măcar pe cea de la care lasă să se Înțeleagă că a aflat multe și prețioase informații, punându-i În seamă - nu ca o certitudine, evident, doar așa, În formă de „se zice” sau „gurile rele susțin” - o micuță și suavă tentativă de asasinare a binefăcătorului ei, cu argumentul că Marie comandase sicriul abatelui cu vreo săptămână Înainte de decesul acestuia. Ce părere aveți? Inventiv omul, nu? Se non e vero, e ben trovato, cum zice italianul. Asta În eventualitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
sincer, singura persoană la care aș fi apelat era Eveline, și nu neapărat din motive de conaționalitate sau pentru că Îmi inspira mai multă Încredere, cu toate că nici aceste argumente nu erau de neglijat. Ca să vezi pe ce cărărui Îi umbla mintea micuțului Don Juan la acea oră târzie din noaptea pătimirii sale! N-am apucat să mă hlizesc cine știe ce pe chestia asta și nici să adâncesc problema bizareriei reacțiilor omului În Împrejurări speciale. Îmi mai venise o idee. Proastă, bineînțeles. Cum Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]