4,917 matches
-
o acțiune juridică colectivă“. — Ai sunat deja în legătură cu asta? zice Henderson. Îi zic că poate n-ar strica să tacă din gură și să sune el. — Tu ești domnul Fapte Diverse, zice. Ia vezi, zice, că aici nu suntem la pușcărie și nici eu nu sunt curva ta. Chestia asta mă omoară. Nu te faci reporter pentru că știi să ții un secret. Meseria de ziarist însemnă să spui tot. Să porți povara știrilor proaste. Să împrăștii molima. Cel mai tare subiect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
camerei 131. Ușa s-a deschis. Eu stau încă pe jos, cu Helen și Patrick în brațe, morți, ușa se deschide; e bătrânul polițist irlandez cu părul sur. Dom’ sergent. Și eu zic vă rog. Vă rog, băgați-mă la pușcărie. O să pledez vinovat pentru toate. Mi-am omorât soția. Mi-am omorât copilașul. Eu sunt Waltraud Wagner, Îngerul Morții. Omorâți-mă, ca să pot fi cu Helen din nou. Si dom’ sergent zice: — Trebuie să ne grăbim. Se duce la dulăpiorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
de la Iorgu. Scrisoarea se dovedi și ea nu mai puțin vrednică de interes. În cuprinsul ei, pe patru pagini acoperite cu un scris mărunt, fratele său vitreg îi dădea de știre cu bucurie că fiul său, Valentin, fusese eliberat din pușcărie și îl ruga să-i facă o vizită de bun rămas, pentru că primiseră cu toții aprobare să emigreze în Israel. Peste câteva zile Stelian plecă la București. CAPITOLUL II 1 Culae mergea agale pe drumeagul care șerpuia de-a lungul izlazului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
care cică a ajuns ajutor de bucătar pe la Canal, și că acum cârciuma e de stat, pentru că și cârciuma, și casa, și ce brumă de avere mai avea omul i le-a luat statul, după ce a fost el băgat la pușcărie... Asta e cu Tănase, săracul!... Și toate i s-au tras de la scorpia aia de nevastă-sa, care l-a turnat la securitate, ca să se răzbune pe el... și de la degeneratul ăla de băiat al lui, care s-a lepădat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
se face noapte și nu s-a întors... Nedumerirea lui Ticu se transformă în revoltă. Asta-i bună, Iorgule! se indignă el și se făcu roșu la față. Asta-i chiar bună!... N-ajunge cât l-au ținut degeaba la pușcărie? Ce dracu mai vor acum de la el?!... Glasul său răsună în tot antreul și din camera vecină se auziră niște zgomote. Îmi pare rău..., zise Stelian compătimitor. Dar poate că nu e ceva serios și o să-i dea drumul... În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Și ce mai face prietenul ăla al tău care zicea că vrea să ajungă vedetă de cinema la Hollywood?... vru el să știe, amintindu-și de plimbarea lor prin Cișmigiu din urmă cu trei ani. Victor se întristă. E la pușcărie. A vrut să treacă Dunărea înot și l-au prins... Nando se întristă și el. Cum e posibil?... Acum, că Stalin a murit, ar trebui să se termine cu toate abuzurile astea. Fiecare om are dreptul să trăiască acolo unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Nando se întristă și el. Cum e posibil?... Acum, că Stalin a murit, ar trebui să se termine cu toate abuzurile astea. Fiecare om are dreptul să trăiască acolo unde îi place. La noi, în Italia... Da' de unde! interveni Ticu. Pușcăriile sunt pline. Cine-a ajuns la zdup pe vremea lui Stalin, tot acolo e și-acum! Ce-ți închipuiai, că e ca-n Italia?... Așa va să zică?... articulă Nando dezamăgit. Eu credeam că o să fie mai bine!... Își aprinse o țigară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
dat drumul încă?... Ticu se uită la cumnatul său, ca la un picat din lună. Auzi, cică i-au dat drumul! exclamă el ironic, luându-i pe ceilalți drept martori. Dar ce-ți închipui, că ăstia bagă pe cineva la pușcărie ca să-i mai dea drumul?... Nici vorbă, domnule! Pătrășcanu al tău zace după gratii ca toți ceilalți!... Asta-i bună, făcu Nando. Cum așa?!... Eu am citit acum de curând într-un ziar că e vorba să i se dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
fi noi forță politică conducătoare, dar nu putem să lucrăm pe stomacul gol, că doar conștiința prin stomac trece!... Mă rog, așa zice bunul marxist... Hai, Ghiță, că te-așteaptă Drăghici, ca să-ți raporteze ceva în problema cu social-democrații din pușcării, și profesorul Mironică... A venit și Ceaușescu, în uniforma aia a lui de general făcută de comandă... parcă e frățiorul lui Stalin!... Doar mustață-i mai trebuie... Ne-a ținut un discurs despre colectivizare, de ne-a zăpăcit!... Mamă, mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ridice de pe masă paharul cu vin de Cotnari, de care nu se atinsese până atunci, și își roti triumfător privirea, cu aerul că ar fi vrut să spună: "Ei, ați văzut? Cine-a avut dreptate până la urmă?... Să stea la pușcărie menșevicii ăia!..." Noroc la toți! zise el, arătându-și dinții albi și puternici, apoi își goli clondirul până la ultima picătură. Alexandru Drăghici își drese glasul și luă o poză oficială în fața șefului cel mare: Eu mi-am făcut datoria, tovarășe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
să facă. Dacă socrului său i-ar fi venit ideea asta cu cinci-șase ani în urmă, poate că ar mai fi mers, dar acum... Răspunse scurt și cuprinzător, de parcă ar fi retezat vorbele cu o custure: O să te bage la pușcărie! Și-așa ești trecut la chiaburi... Nu e bine. Fără să se descurajeze, socrul Grigore îl asigură că nu era dracul chiar așa de negru cum i se părea și că păcat ar fi fost să lase să le scape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
părea și că păcat ar fi fost să lase să le scape din mână un pământ așa de bun, pe care aveau ocazia să-l cumpere acum la un preț de nimic. Și chiar dacă l-ar fi băgat comuniștii la pușcărie, n-avea să rămână el multă vreme acolo, că aveau să vină americanii și să-l scoată. Ideea cu venirea americanilor îi era foarte dragă și lui Virgil, dar nu într-atât încât să-l lase pe socrul său să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
piaptănă!... Auzi ce gărgăuni i-au intrat în cap lui taică-tu! Cică să mai cumpere șase pogoane de pământ pe aici și să-l treacă pe numele tău... Păi ce, a căpiat?!... Vrea să ne bage pe toți la pușcărie?... 3 La câteva zile după vizita socrului Grigore, într-o duminică dimineață, pe când se întorcea de la cooperativă cu niscaiva cumpărături într-o plasă, Virgil se întâlni cu maica Agripina. Maica sosise cu autobuzul de la București și, mai înainte de a o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
-n cap și să nu-mi faceți risipă de fonduri bugetare, că partidul nu e o vacă de muls cum vă-nchipuiți voi, ăstia micii de la raion, că dacă dați cu banii statului în baltă, vă bag pe toți la pușcărie, de nu vă vedeți, băăă!... Virgil vru să spună și el ceva, dar celălalt săltă de pe scaun roșu la față ca sfecla și începu să tune și să spumege, așa că nu-i mai rămase decât să se retragă discret de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
frică mie de rudele și de proptelele lui, mă Norica!... Îi dau în moașă-sa pe gheață pe toți coloneii de securitate!... Norica îl ascultă în tăcere și se făcu galbenă la față. Ești nebun, frate?... Vrei să intri la pușcărie și să-ți lași familia pe drumuri?... Ia-o cu binișorul, nu da cu barda, că nu rezolvi nimic așa! Mami, ce-a pierdut tati?!?... întrebă din nou Anicuța, dar nimeni nu-i răspunse nici de data asta. 2 Peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
de regim în virtutea unei legislații șchioape și strâmbe, apoi se văzuse nevoit să renunțe la pământul familiei, făcut cadou statului comunist sub forma unei așa-zise "donații". Reușise în acest fel să evite răul maxim: arestarea și întemnițarea în cine știe ce pușcărie sau lagăr de exterminare, la o vârstă la care șansele de a ieși viu erau minime. Căci în ceea ce privea povestea cu eliberatorii anglo-americani el unul nu mai nutrea decât niște speranțe foarte moderate. Dacă nu se ostenise Occidentul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
marfa roasă de șobolani..., că se propune pentru casare, că trebuie să se scoată din gestiune.... Le-aduceți dumneavoastră din condei, că vă pricepeți!... Nu mă nenorociți, că am nevastă și copii de crescut și o să-mi putrezească oasele-n pușcărie, domnu Stelică... Domnu șeeef!!... urlă lucrătorul din comerțul socialist ca un buhai înjunghiat, luându-se cu amândouă mâinile de cap și smulgându-și smocuri de păr. Stelian îl privi liniștit și, clătinând din cap, continuă imperturbabil inventarul, luând la rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
și foarte tăcut, care nu-și vedea decât de treburile sale, fusese ridicat într-o noapte cu duba de acasă și de atunci nu se mai știuse absolut nimic de soarta lui; dacă mai era încă în viață, prin vreo pușcărie sau printr-un lagăr de muncă ori dacă își sfârșise zilele împușcat și aruncat într-o groapă fără cruce. Întâmplarea n-ar fi avut loc, dacă în seara zilei cu pricina vajnicul purtător al carnetului de membru al partidului comunist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ajungeam să crăp în tranșee la Stalingrad sau pe la Cotul Donului... Și nici comuniștii n-au avut de ce să se lege de mine, că dacă eram și eu funcționar ca nenea Stelică, mă trezeam ori pe drumuri, ori direct la pușcărie!... Păi tu, tată, te-ai descurcat, dar mie la ce o să-mi mai folosească meseria de frizer?... Că doar nu-ți închipui că după cursuri o să mă duc acasă, cu sculele în geantă, la domnul profesor Barbilian, ca să-i potrivesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
semn că vremurile se mai îmblânziseră. Ca și cum tăișul ferocei lupte de clasă se mai tocise întrucâtva și de acum înainte regimul avea să lase țara să mai răsufle, să-și mai vină în fire... Unii reveniseră pe neașteptate de prin pușcării, iar arestările se mai răriseră și ele; în ultima vreme, nimeni nu mai fusese ridicat în toiul nopții cu duba de acasă. Asta înseamnă că mai este puțin și o să vină americanii! conchise Virgil, cu optimismul acela fără margini al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ofițer de la Securitate îl supuse unui lung interogatoriu în legătură cu Fănel Trifu, despre care declară că nu-l mai văzuse de mult timp și că nu mai știa nimic despre soarta lui. Ofițerul, un tip încruntat și nervos, îl amenință cu pușcăria, dar până la urmă îl lăsă să se întoarcă teafăr și nevătămat acasă, unde Mariana îl așteptase cu lampa aprinsă toată noaptea, temându-se că va fi arestat, iar ea va rămâne singură cu copiii. În schimb, la începutul anului următor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
beciurile Securității, Jarpalea dădu scârbit din mână și ocoli un răspuns net și categoric, pretextând nu prea convingător că nu mai dorea să-și aducă aminte de cele întâmplate. Pe la sfârșitul primăverii, un tânăr mucalit din sat înfundă și el pușcăria pentru un cântecel satiric pe care-l născocise pe seama agriculturii colhoznice, iar popa Niță Niculescu deveni membru de partid cu acte în regulă. Tot în preajma verii, Grigore Gospodin umbla de zor să mai facă rost de un motor de udat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
frică să nu cumva să-l torni la Securitate, explică bătrâna. Frate-său așa a pățit cu unul din ginerii lui și-a ajuns bietul om să fie dat afară din casă și pe urmă l-au băgat și la pușcărie!... Urania, lasă pălăvrăgeala! îi ordonă bătrânul, fulgerându-și nevasta prin sticlele ochelarilor și bătând din picior. Of, doamne! suspină doamna Măgureanu, renunțând cu vădită părere de rău la plăcerea de a istorisi cum fusese cu pățania cumnatului ei. Ai ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
amândoi să se urce într-un camion militar cu prelată staționat nu departe, după colțul străzii. Autocamionul era deja plin cu studenții arestați în acea dimineață. ... Mai târziu, în seara aceleiași zile, într-o celulă supraaglomerată și imundă a unei pușcării bucureștene de tristă faimă, unde fuseseră azvârliți claie peste grămadă o mulțime de studenți stâlciți în bătăi, buimăciți și înspăimântați, Victor avu ocazia să se convingă că plănuita lor acțiune de protest eșuase complet și că nimeni nu avusese când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Plânge după soră-mea, Dar o sun și-i spun așa, C-am găsit pe sora mea. La mulți ani, nouășpe ani! Astăzi fac nouășpe ani, Urați-mi la mulți ani! Așa a fost să fie, Să îi fac la pușcărie! Cine -mi spune la mulți ani, Sănătate și mulți bani, Pe secție la mine Este multă bucurie. Mai veniți să vă distrați, Din bucurii nu încetați, Ne putem distra și aici, Că ne cântă gaborii. Am făcut nouășpe ani, Arătați
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]