7,503 matches
-
de la intrare. Scîrțîie, așa cum îi stă bine unei uși vechi. Se deschide pînă la un punct, apoi nu mai vrea, că se agață de dușumea. Spre deosebire de alte uși, aceasta se deschide spre interior. Holul de la intrare te întoarce în timp. Sculpturi vechi și incomplete. Lipsesc nasuri, mîini, capuri, picioare. Un cal cu călărețul său n-are prea multe lipsă. Doar coada, care stă la picioarele calului. Are o sîrmă și încerc s-o pun la loc. Chiar reușesc pentru un timp
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
decît pe jumătate. Culoarea neagră de la fum îi ascunde păcatele și-l face chiar demn de admirat. Pe pereți, tablouri negre, copii după pictori ruși, dar și din școala flamandă. Și dacă totuși... Ați adus un expert să cerceteze tablourile, sculpturile? Nu, n-am nevoie să fiu iscodit. Ăștia te pot strînge de gît, adaugă puțin iritat avocatul. Celelalte camere sînt mari, atent elaborate și la fel de negre. Piese vechi, scufundate în negura timpului. Pun o întrebare prostească. Cum de nu și-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
prin delicatețea și finețea obiectelor pe care le adăpostește. Altarul din marmură sculptată este o fantezie a unui artist cu har divin. Aceeași mînă pare a fi lucrat și scaunele mitropolitului și capela în miniatură care adăpostește moaștele Sfîntului Andrei. Sculptura în lemn, un candelabru imens din lemn, arată și cuprind o mare dragoste de Dumnezeu, pentru Mîntuitor și Fecioara Maria. Pardoseala din marmură cizelată cu migală, icoanele în argint și aur, totul tînjește spre perfecțiunea divină. Lume puțină intră și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
invizibil știe de ce. Pălăria mexicană Căldură mare și, pe deasupra, și multă umezeală. Mîinile sînt umede, la fel și picioarele. Pînă sus. Pantalonii se lipesc de picioare. Uf, ce senzație neplăcută. Mă plimb fără țintă precisă prin tîrgul de lemne (chestii, sculpturi, mare artă!). Tarabe de tot felul, improvizații din cartoane, folii de plastic, bulendre. Statuete din lemn prețios, copiate la indigo, bastoane pentru pensionari, îmbrăcate cu plăcuțe de sidef, zorzoane pentru fete mai sărace, șepci, bluze, cutii pentru trabucuri, pipe, pantofi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de fel de lucruri, pentru marea aventură peste Atlantic. Privesc în ea și abia dacă s-a umplut pe jumătate. Cu statuete din lemn de abanos sau guayacan. Fiecare are o etichetă cu numele destinatarului. Mai mari sau mai mici, sculpturile sînt rezultatul aceleiași tehnici grăbite, orientate spre profit. Mai toate reprezintă femei senzuale, născute de Continentul Negru, cu deformări ce pe acolo sînt privite ca atuuri ale frumuseții. Pe un raft am o copie după o piesă găsită la Cucuteni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
în Europa Centrală); altele reprezintă, foarte probabil, păsări. Figurinele sunt decorate cu diferite desene geometrice, între altele, crucea gamata. Pentru a explica eventuala lor funcțiune religioasă, F. Hancar a amintit că anumite triburi de vânători din Asia septentrională fabrică mici sculpturi antropomorfe din lemn, numite dzuli. În triburile în care dzuli sunt feminini, acești "idoli" reprezintă strămoașa mitică din care se presupune că au descins toți membrii tribului: ei protejează familiile și locuințele, și la întoarcerea din marile vânători li se
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
750011. Rezultatele imediate ale cultivării gramineelor se vădesc în expansiunea populației și dezvoltarea comerțului, fenomene care caracterizează deja civilizația natufiană. Spre deosebire de schematismul geometric specific desenelor și picturilor mezoliticului european, arta natufienilor este naturalistă: s-au scos la lumina zilei mici sculpturi de animale și figurine umane, adesea în postură erotică 12. Simbolismul sexual al pilonilor sculptați în formă de falus este atât de "evident" că nu poți să te îndoiești de semnificația lor magico-religioasă. Cele două tipuri de înmormântări natufiene -a
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
camerele mortuare au un stâlp central și pe pereți se disting încă urme de pictură. Dolmenele se găsesc de-a lungul Atlanticului, mai ales în Bretania, până în Țările de Jos. În Irlanda, camerele funerare, destul de înalte, au pereții împodobiți cu sculpturi. 1 Menhirul situat lângă Locmariaquer măsura peste 20 de m fnălțime. În Bretania, anumiți menhiri izolați sunt asociați tu morminte. 2 Aliniamentele de la Carnac cuprind 2935 menhiri dispuși pe un teren de 3900 m lungime. E vorba, desigur, de un
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
era o isola sacra 11. Vastele terase eliptice care se întindeau între sanctuare sau în fața lor serveau, desigur, pentru procesiuni sau coregrafie rituală. Pereții templelor sunt decorați cu admirabile spirale în basorelief și s-a excavat un anumit număr de sculpturi în piatră, reprezentând femei culcate într-o rană. Dar descoperirea cea mai senzațională este enorma statuie a unei femei - cu siguranță o zeiță - așezate. Săpăturile au relevat un cult elaborat, cu sacrificii de animale, ofrande de hrană și libațiuni, rituri
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
îl ridicăm în slăvi, Hollywood-ul ar fi trebuit să ridice o statuie Sfîntului Ioan sau basileului Bizanțului care a știut să țină piept iconoclaștilor. Cu Iahve ca regizor sau cu Mahomed la putere n-ar fi existat nici pictură, nici sculptură, nici cinematograf. Artele profane se trag din arta sacră, și trebuia ca aceasta din urmă să fie autorizată să iasă din decorativ și caligrafie. Monoteismul în stare pură, în mod natural iconoclast, este în război cu plastica. La fel și
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
intermediar la îndemînă pentru a transmite mesajul de sus în jos, de jos în sus. Bunul Dumnezeu nu rămîne pe loc, cu brațele încrucișate, ca un neghiob. El pune totul în mișcare. Joc, dans, cîntec. Teatru, polifonie, sacramente, vitralii, liturghii, sculptură, el se folosește de toate pentru a se face cunoscut celor cinci simțuri ale creației sale. El coboară, urcă, va reveni. Casa Domnului este plină de ascensoare, și e întotdeauna același Tată. Pe Pămînt, ca și în Cer, astăzi ca
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
împotriva voinței lor. Fiindcă optimul tehnic impune totdeauna servirea optimului politic. Mai ușoară, hîrtia este mai fragilă. Deci desacralizantă. Ceea ce pierde în greutate, pierde și în "aură". Așa cum pînza declasează retablul, tabloul de șevalet fresca, așa cum materiile plastice declasează bronzul sculpturilor și argila ceramiștilor, hîrtia a îngropat ieri pergamentul, așa cum astăzi video-ul ("plasticul cinematografului") alungă filmul sau caseta discul. Ca o regulă generală, suportul de fier nu rezistă suportului de pămînt. Regulă care poate fi imediat nuanțată prin compresia crescătoare
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
de fapt nu sînt pluguri, și dacă o producție simbolică s-ar reduce la o infrastructură materială, n-am mai putea înțelege Biblia, n-am putea să-1 citim pe Sfîntul Augustin în mod profitabil, nici să privim cu emoție o sculptură a lui Michelangelo. Amintiți-vă de cele două "istorii într-una singură" despre care vă vorbeam la începutul cursului. Fructul intelectual al unui mediu tehnic uzat nu dispare odată cu el. El trece de la a doua la prima istorie. Din fericire
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
exercițiul fizic în aer liber în funcție de preferințe (locație, ambient, anotimp, ramură de sport etc.). Încă din Antichitate, Olimpismul s-a caracterizat și prin latura artistică și culturală. Astăzi, prin Educație olimpică, se pot valorifica aptitudinile artistice în timpul liber (dans, muzică, sculptură, literatură, teatru, pictură, fotografie etc.). Ambasadori siguri, campionii olimpici constituie modele pentru tânăra generație, iar întâlnirile cu aceștia pot promova, impulsiona practicarea sportului, exercițiului fizic, oferă posibilitatea cunoașterii reale a succesului sportiv, prin discuții, dezbateri, dar și susținerea favoriților prin
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
Educația olimpică oferă suportul teoretic și practic, necesar în devenirea tinerilor: campionii olimpici constituie modele, dezbateri pe diverse teme (Violența în sport sau în familie; Cunoașterea valorilor sportive românești, Problemele mediului înconjurător etc.), expoziții, cu exponate realizate de către elevi (pictură, sculptură, confecții etc.), diverse competiții, acțiuni umanitare, schimb de experiență cu diverse instituții, orientarea profesională fiind unul dintre obiectivele adolescentului. Activitățile unui cerc olimpic școlar poate sprijini demersul instructiv și formativ al tinerilor, reprezintă o formă de manifestare cultural, artistică și
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
preferat; Afirmarea personală în contextul spiritului de echipă; Atitudine fermă de combatere a factorilor care contribuie la degradarea sportului - violență, dopaj, corupție, manipulare în scopuri comerciale sau politice; Dezvoltarea spiritului critic și autocritic; Stimularea și promovarea creației artistice (literatură, pictură, sculptură, muzică, teatru, fotografie etc.); 2.3.3. Conținuturi Principii și valori olimpice: spiritul de fair-play; respectul pentru alte culturi, popoare, țări; solidaritate, promovarea sportivilor cu dizabilități - Jocurile Paralimpice; pace și cooperare - situații conflictuale, cooperare politică, religioasă, economică; sporirea gradului de
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
mâini, de sus, înainte, de pe loc - trei încercări (se înregistrează toate cele trei încercări, dar punctează cel mai bun rezultat); test grilă pe teme olimpice și de cultură generală (10 minute, 9 întrebări); probă artistică la alegere: literatură, muzică, desen, sculptură, recitare, dans, euritmie, teatru etc. - 3-5 minute. Participarea și desfășurarea concursului la etapa pe clasă participă toți elevii; la etapa pe școală se califică primii 15 băieți și primele fete, în urma punctajelor obținute; la etapa pe localitate se califică cel
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
prof. dr. Vasile Adăscăliței va ocupa pentru totdeauna un loc de cinste între cei mai prestigioși teoreticieni ai folcloristicii românești. ADOC-MANOLE, GABRIELA (1926-2002) SCULPTORIȚĂ Personalitate ieșeană din domeniul artelor plastice, Gabriela Adoc Manole a fost un nume de prestigiu pentru sculptura românească. S-a născut la 14 noiembrie 1926, în satul Pleșani, comuna Trușești, județul Botoșani. În anul 1927 s-a stabilit cu familia la Iași, unde a urmat școala primară din Copou (1933-1937), Liceul Teoretic „Oltea Doamna“ (1937-1946) și Academia
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
50 mp, din lemn de paltin și aluminiu, la Ploiești; Tinerețe (1974), bronz, 2 m înălțime, bulevardul Metalurgiei din București; Poezia (1975), bronz, 2,20 m înălțime, la Spitalul Fundeni din București; portret Eminescu (1976), Muzeul municipiului Vaslui; Maternitate (1981), sculptură mică, în București; Hora (1982), piatră; Tinerii (1983), piatră; Muzica (1983) bronz; Omagiul Marii Uniri (1983), bronz; bustul din bronz al lui Șerban Cantacuzino (1983); Muzicianul (1985), Maternitate, Duet, Ascensiune, Brândușa (1986). Un loc aparte în creația sa îl ocupă
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
Fidelitate“ a municipiului Iași (2000), titlul de „Cetățean de Onoare al orașului Botoșani“ (1994) etc. Multe dintre lucrările sale se află în muzee și colecții particulare din țară și străinătate. Între 1960-1981 a deținut funcția de Șef al Catedrei de Sculptură de la Școala Populară de Artă din București. Sculptorița Gabriela Manole-Adoc a trecut în lumea umbrelor în ziua de 17 iulie 2002 și a fost înmormântată în Cimitirul Bellu din București. ANDRIEȘ, ANDI (1934-2010) DRAMATURG și PUBLICIST Andi Andrieș a fost
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
in Romania (2002). A efectuat curusuri de specializare la École Superieure de Cachan (1997 - program TEMPUS) și la Université de Liege (1998 - program SOCRATES). În afara preocupărilor tehnice a fost o mare iubitoare și cunoscătoare de literatură, muzică simfonică, pictură și sculptură. Prof. univ. dr. ing. Doina Smaranda Nour a trecut în veșnicie în ziua de 31 martie 2009 și a fost înmormântată în Cimitirul „Eternitatea“ din Iași. Calitățile remarcabile de profesor, cercetător științific și formator de specialiști și, nu în ultimul
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
acestor nefericite mame lăsate în voia destinului... * Este ceva "special" cu destinul femeii, ca o supărare a divinității pe femeie, o supărare de lungă durată, ca o mocnita aversiune divină, ascunsă, ca o crispare interioară. La Luvru este o străveche sculptură, într-un lemn mâncat de vreme, provenind din cultura sumeriană. Este oarecum greu de observat, fiind plasată, de când o știu, de peste treizeci de ani, într-un loc mai umbros, în stânga intrării în sălile rezervate acestei epoci. Nu are un titlu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
destul de crudă. Dar nu am avut curajul să i-o spun tatălui meu. Era anul 1916, Europa era zdruncinată de război, dar adolescentul Papago, care fusese cercetaș În primii ani, era convins că trebuie să ajungă la Paris să studieze sculptura cu Rodin. Avea În el o chemare pasionată și un talent vizual evident. Ar fi fost normal să-și urmeze vocația. Într-o zi, fratele lui l-a invitat calm la o plimbare cu birja prin Cluj, unde familia se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
tatăl tău a devenit totuși un fotograf cunoscut, deși s-a dedicat fotografiei atât de târziu! Îl urmăream prin expoziții, unde lucrările lui ocupau saloane Întregi. Talentul și sensibilitatea lui vizuală, dacă nu au fost lăsate să se dezvolte În sculptură, s-au afirmat totuși, deși târziu, prin fotografie, dovadă albumele excepționale pe care le-a lăsat, numeroasele expoziții internaționale la care a obținut premii, funcția de președinte al Asociației artiștilor fotografi din România, pe care a deținut-o mulți ani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
fost golită de mobile, familia și servitorii se așază pe jos, după vechiul obicei rusesc de a Împărtăși un moment de tăcere Înaintea unei călătorii. Nemișcate, după o agitație Împotriva cronometrului (trenul pleacă În douăsprezece minute!), personajele parcă deveneau niște sculpturi fixate În eternitate. GB: Îmi aduc aminte că Walter Kerr, severul decan al criticii americane, a scris În New York Times că acest moment i-a dat senzația că vede un vagon de marfă cu fân pe jos, plin de oameni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]