7,819 matches
-
resimt în tâmple zvâcnetul valurilor. Oare de ce mă urmăresc visele atât de mult? în realitatea de zi cu zi, mi se pare totul minuscul, inconsistent, fragil și mereu pe punctul de a se destrăma, și atunci poate că îmi găsesc singurul rea zem în vis... Și în scris. Deschid ochii. Stau nemișcată, de parcă aș aștepta ceva. Ceva nelămurit, dar deosebit de important. îmi dau seama brusc: deocamdată stau pe loc și nu pot face nimic pentru că înlăuntrul meu tot aștept să se
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
înot îmi dau sea ma că am intrat chiar în mare. Uit că visez și simt cu mirare, în timp ce înot în argintul răcoros al apei, că prezentul se răsu cește ca un titirez și se așază într-un lăcaș nou, singurul pe care îl recunosc ca având un sens. Iar viitorul îmi pare o lumină uriașă în care simt că mă pot dezintegra oricând, de acum încolo, împreună cu Edo. Dau din mâini din ce în ce mai repede, cu mișcări de bras din ce în ce mai ample, pentru
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
dreagă bu suiocul. Nu era prea târziu să-i spună că Edi dorește foarte mult să o vadă la mare de 1 Mai. Sau, dimpotrivă, să-i spună ceea ce nu apucase ultima dată: că el, Bobo, o iubește și e singurul care o înțelege cu adevărat și care îi poate sta alături. Ori una, ori alta. își retrase privirea din ochii ei mari, care îl fixau cu o intensitate insuportabilă. — Ppplec la mare, la Edi, cccu fe-te-le, rosti el printre dinți
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
smulse cu furie și totuși cu o oarecare grijă, chiar cu un soi de sfială în furia dezlipirii - ca și cum sfiala era un cub de gheață care sclipea tăcut în miezul lavei incandescente a furiei; până la urmă, erau munca lui, erau singurul lui mod de a le vorbi curgător și frumos celor din jur. Când termină de dezlipit ultimul portret, cel al Clarei, contemplă pentru o clipă pereții jupuiți, dar apoi cercetă - pentru prima dată cu o atenție nedisimulată și netrucată - dese
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
discuții. După ce Închise telefonul, Luciani se Întoarse spre Brunetti și spuse: — Era unchiul meu Carlo. Locuiește lângă Fondamente Nuove, puțin mai În spate de Santi Giovanni e Paolo. L-am Întrebat despre cartier - despre cine vinde droguri, cine le folosește. Singurul de care știe este Vittorio Argenti. Brunetti clătină din cap, recunoscând numele. — L-am adus la secție de-o duzină de ori. Dar unchiul meu a spus că și-a găsit de lucru la Breda În urmă cu aproximativ șase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
uită În spate la ceasul montat pe-o parte a gării. Brusc, schimbă direcția și străbătu piazza din fața gării către docul unde oprea barca numărul doi. Nu-l urmări nimeni. Câteva minute mai târziu, barca veni din dreapta și el fu singurul care urcă. La patru treizeci, erau puțini oameni la bord. Coborî scările și trecu prin cabina din spate, ieșind pe puntea de la pupa, unde era singur. Barca se desprinse de la mal și trecu pe sub podul de la Scalzi, continuă de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
În rezultate ce-au trecut prin atâtea mâini, de-a lungul unei perioade atât de mari de timp. — Ei așa pare să creadă. Dacă testul e pozitiv, pur și simplu te dau afară. — Cine e testat? Nu există nici un tipar. Singurii pe care-i lasă În pace sunt cei care se Întorc din Orientul Mijlociu. Fiindcă ei sunt eroi? Întrebă Brunetti. — Nu, fiindcă se tem că vor fi pozitivi prea mulți. Drogurile sunt la fel de ușor de obținut În părțile alea ale lumii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
cineva despre asta? — Un ofițer carabinier care lucrează la baza americană. Nu era nevoie să aducă În discuție numele lui Ambrogiani și nici nu considera potrivit să-i spună contelui că singura persoană care mai știe ceva despre asta era singurul lui copil. Poți avea Încredere În el? — Pentru ce? Nu face intenționat pe ignorantul, Guido, zise contele. Încerc să te ajut. Nu fără dificultate, contele câștigă controlul propriei sale persoane și Întrebă: Poți avea Încredere că-și va ține gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
-mi vine să cred. Continuă să râdă și trebui să se lase pe spate pe brațul sofalei, atât de tare-i răpi veselia puterile. Ce trebuia el să facă, se Întrebă, să rânjească și să spună glume murdare? Raffaele era singurul lui fiu și nu știa nimic despre ce era În lume: SIDA, prostituate, fete care rămâneau Însărcinate și te convingeau să te Însori cu ele. Și-apoi, cât ai zice pește, văzu lucrurile prin ochii Paolei și râse până-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
acoperit de baloane, cînd parada Încetini și toți pionierii și Învéțétoarele ascultau ce se spune În megafon, Șasa se aplecé sé-și lege șiretul, pe care și-l lésase dezlegat Încé de acasé, si scoase din Îndoituré un ciob. Șasa era singurul din toaté clasa care reuși sé pétrundé În rînd cu cioburi la el. Îl tinu În palmé pîné asudé și cînd parada porni Îl aruncé În baloanele fiicei lui Vera Ivanovna. S-au auzit doué bubuituri. Doué baloane mari care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
Edmundîci? Nu știm nimic! - Natura-Mamé! Vladimir Ilici, ea le știe pe toate! - Rahatu-Mamei! dragé Edmundîci, lipsa de perseverențé! Neglijență! Și alte asemenea boale ale poporului rus! Iaté ce-ți voi spune eu ție, Edmunîci! - Vreți sé spuneți cé noi sîntem singurii vinovați? - Întocmai! - Nu Natura-Mamé? - Noi Edmundîci! Numai noi! - Și-atunci? - Numai ea, Nadenica, știe adevérul! - Știe, da! - Numai și numai ea, Cleopatra noastré! Uite ce, Edmundîci, cînd ești În Petersburg, transmite, te rog, Nadiușei această și pup-o fierbinte din partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
-i revezi în fiece stea vânătă a dimineței, în fiece undă albastră a mărei, în fine, [în fie]ce geană azurie ivită pin nori. Cât era de frumos acest copil și ce tânăr a murit. A fost un amic, poate singurul adevărat ce l-am avut, care m-a iubit cu dezinteresare, care a murit pentru mine; și dacă mâna mea diletantă în pictură a putut să reproducă ochii ce ți se par încă frumoși, poți să-ți închipuiești ce frumoși
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
cu mâncare și băutură. Ioniță începuse să-i povestească despre Talpă, despre drumurile lor de noapte, despre fete și petreceri. Vorbea cu bucurie, dădea amănunte, iar lui Zogru i se înmuiase inima pentru că se simțea cel mai de seamă om, singurul pentru care vorbea Ioniță. Stăteau pe scăunelele rotunde ca niște oameni fără griji, așa cum nu mai stătuse Pampu în viața lui. Aveau o masă plină cu de toate și un vin roșu, răcoritor, ca la Paște. Lui Zogru i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
să promită și să nu-și țină promisiunea. S-a gândit adeseori la el, iar când auzea legende despre Omul Negru care stăpânește apele și cere cap de om se gândea cu duioșie la ultima lor întâlnire. Și nu era singurul care își aducea aminte. A doua zi, după ce Zogru dispăruse în faldurile de nămol, pe Gligore îl ridicaseră oamenii Agiei. Zoe însăși poruncise ca omul să fie torturat, căci credea că după ce vorbise cu el intrase într-o stare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
poarta larg, căutând să n-o izbească de perete și să facă zgomot. Ieri îi unsese balamalele și rulmenții, așa că acum se mișca cât se poate de silențios. Nu că s-ar fi sinchisit cineva de ce anume face el acolo. Singurul care și-ar fi dat seama de ghidușiile lui nea Vasile ar fi fost domnul director Ciucurel. Dar și acesta o întinsese pe la prânz la un grătar cu amicii, având masă reținută mereu la o terasă de-aia cu încălzitoare
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
Scroafa aia guiță tare și peste tot pe unde apucă. Eu zic că ar fi cazul să te gândești cu seriozitate la chestia asta." "Acuma ai venit pe capu' meu să mă dăscălești?", mârâi baba. Profesorul oftă: "Înțelege că sunt singurul care îți ține partea în situația asta. Lămurește-mă odată și pe mine! Ce s-a întâmplat?". "Păi, nu ți-am spus?" " Ce mi-ai spus, măi, femeia lui Dumnezeu?" "De gândacii ăia..." "Tu te auzi ce vorbești? Gândaci care
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
salveze clientela politică, antireformiștii din Guvern au sacrificat totul: pensii, salarii, TVA crescut. Au mai primit ultimatum și prin martie. Nu l-au respectat. De ce s-ar obosi acum cu reforma? De ce mai sunt ei miniștri azi? N-ar fi singurii de pus pe lista neagră. A existat un episod pe care puțini și-l amintesc astăzi, niciodată lămurit, dar care rămâne cheia zbaterilor politice din guvernul Boc: înainte de formarea cabinetului, imediat după alegerile din 6 decembrie 2009, au circulat zvonuri
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
politicienii au ușor acces la datele dintr-un dosar, află repede ce martori sunt audiați, ce părți sunt citate etc. O procedură greșită, un martor pierdut pe drum, și totul se termină la intrarea în tunel, înainte să înceapă ceva. Singurii care scapă cumva de control politic sunt polițiștii detașați pe o perioadă de câțiva ani la DNA, care are astfel propria poliție judiciară, ferită de influența politică. Polițistul deține monopol în atribuția de a demara cercetări penale, de unde și vulnerabilitatea
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
zeci de nume de ziariști-promo, cu prețuri fixe pe „anchetă“, variind între câteva sute și câteva mii de euro. Cu toții au practicat sau încă practică șantajul soft sau hard. În vremuri de criză, agresiunea la adresa banului public crește progresiv, fiind singurul disponibil într-o piață în care veniturile din publicitate s-au prăbușit la jumătate. Am descris în amănunt acest mecanism în textul La moartea presei cu etaj, publicat în ianuarie 2010. Modelul primitiv, brutal, de a stoarce bani s-a
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
Săracul Stepanușka. Ah, bine, așa a fost să fie. Dumnezeu nu se uita cu ochi buni la viața lui. Deformitatea lui era o pedeapsă. ă Dar pentru ce să fie pedepsit? Nu a fost păcatul său. ă Nu a fost singurul pedepsit. Marfa Denisovna puse cărțile jos și își răsfiră degetele. Nu era unul să nu fie plin de negi. Negii ciorchine i-au mutilat forma degetelor, iar Marfa Denisovna luă ca atare faptul că boala i-a îngreunat împreunatul mâinilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
ceea ce faci În momentul respectiv. Nu m‑am apărat de acuzațieă nici măcar n‑am Încercat. Destinația noastră, Lanvin, se afla În apropiere, dar ne rețineau Întruna alte magazine. Opticienii Îl atrăgeau Întotdeauna pe Ravelstein. Dar În acest domeniu nu era singurul. Potrivit unor statistici, femeile americane au În medie câte trei perechi de ochelari de soare. „O, nu e necesar să Întrebi de ce!” - așa cum sună vorbele sărmanului Lear când Își apără surplusul. Lui Abe Îi plăceau ochelarii; Îi cumpăra și În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
la o parte pe Vela. Trebuie s‑o elimin o dată pentru totdeauna. Ceea ce nu‑i chiar atât de simplu cum vă Închipuiți. Era o femeie superbă, și frumos Îmbrăcată, și meșteșugit machiată. La telefon ciripea ca o papagenă. Ravelstein era singurul care susținea că se Îmbrăca fără gust. El o vedea ca pe o superioară impresară a aspectelor exterioare. În termeni politici, s‑ar putea spune că ar fi fost o candidată aleasă cu o zdrobitoare majoritate de voturi. Dar Ravelstein
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
afară sau sunt eu Într‑o dispoziție sumbră? m‑a Întrebat Ravelstein. - Nu‑i dispoziția ta de vină. Cerul e acoperit de nori groși. Era neobișnuit pentru Ravelstein să se intereseze de vreme; vremea se adapta la orice gândeau oamenii, singurii care contau, și uneori mă critica pentru că „mă preocupam de condiții exterioare”, când mă uitam la nori. - Te poți bizui pe natură că o să facă ceea ce a făcut natura de când e ea. Crezi că te poți repezi la natură ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
În anul următor, tot de Sfinții Voievozi, popa cel bătrân al satului, citi de pe pomelnic și numele său. Plecase între timp ca să- și caute feciorii pe câmpiile celea înverzite unde erau acum. În casa părintească s-a instalat Mitrică, singurul rămas, maturizat acum, aproape puțin îmbătrânit de greutățile războiului, om muncitor ca și tatăl său, dar cam hapsân și cu o privire mereu lăturalnică care unora le dădea de gândit. Când într-o zi află că în sat se întorsese
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
fost peste așteptări. Au primit-o cu o atenție și grijă deosebite. Văzând-o atât de slabă și plăpândă, băieții o ajutau până și să urce scările. I-au dat maculatoarele să-și copie lecțiile, au ajutat-o la teme. Singurul care și-a păstrat poziția de ingrat a fost Rosti. Luana se pregătea pentru Cântarea României și stătea după ore cu Victor pentru repetiții. Câteodată, fetei nu-i plăcea cum sună chitara. Victor încerca zadarnic s-o convingă că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]