5,170 matches
-
neplăcut. Tomoe și-a dus batista la nas și s-a întors să vadă despre ce era vorba. A văzut WC-ul cu ușa larg deschisă - de-acolo venea, deci, mirosul acela îngrozitor. Văzuse cu mulți ani în urmă filmul Vaporul sclavilor. Două-trei sute de sclavi africani, legați cu lanțuri unul de altul, au fost băgați într-o cală înăbușitoare ca aceasta. — Cum ți-a plăcut călătoria, Gaston? Gaston nu a înțeles ce-a spus Takamori, dar după ce a mai repetat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de spirit, era vânăt de furie. Îl săgeta cu privirea pe Takamori, gata-gata să dea toată vina pe el. De fapt, mânia ei nu era pe de-a-ntregul nejustificată. Nenorocirile cu Gaston începuseră chiar din ziua sosirii. După ce au părăsit vaporul, Tomoe a consimțit să plătească taxiul, deși deloc încântată de faptul că trebuie să scoată iar o groază de bani din buzunar pentru acel vagabond care le-a picat pe cap. În taxi, Gaston s-a comportat ca un copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
fereastră, prea absorbit de ceea ce vedea ca să mai răspundă. Mai deschidea, când și când, gura lui mare de crocodil și râdea de unul singur. Același râs cretin care a scos-o din sărite pe Tomoe de cum l-a zărit pe vapor. Tomoe și-a dat seama că, o dată sosit în Japonia visurilor lui, pe Gaston îl impresiona tot ce vedea pe străzile Yokohamei, atât de diferite de cele ale orașului său. Cu un zâmbet idiot pe fața lui de cal, Gaston
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
explica cum se mănâncă sushi când, brusc, și-a băgat mâna în sacul său de voiaj și a scos o bucată de pânză albă cu șnururi lungi la capete. Mi l-a dat un marinar pe nume Tanaka, de pe un vapor din Marsilia, spuse el mândru, cu o voce puternică. Toți ochii din restaurant s-au îndreptat spre el. Gaston a început să-și lege șnururile în jurul gâtului. — Trebuie să folosesc acest șervet japonez când mănânc sushi, spuse el cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
mai poartă și în zilele noastre în loc de chiloți. În tren, în drum spre Shibuya, Takamori, puțin enervat, îl chestionă pe Gaston în legătură cu fundoshi. Cu două zile înainte de a se îmbarca pe Vietnam, Gaston a aflat că exista în port un vapor care arbora steagul japonez. I s-a spus că e cargobotul japonez Akashiromaru. S-a emoționat tot numai la auzul numelui și a pornit, normal, în recunoaștere. Tânărul marinar Tanaka i-a arătat, cu multă răbdare, vaporul, apoi l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
în port un vapor care arbora steagul japonez. I s-a spus că e cargobotul japonez Akashiromaru. S-a emoționat tot numai la auzul numelui și a pornit, normal, în recunoaștere. Tânărul marinar Tanaka i-a arătat, cu multă răbdare, vaporul, apoi l-a poftit la el în cabină și l-a servit cu prune murate, plante de mare și prăjiturele japoneze. De hublou atârna o pânză albă, lungă, cu șnururi la capete. Proaspăt spălată, fusese agățată acolo la uscat. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
doar n-ai de gând să ne părăsești astă-seară. — Ba da, în seara asta... acum. Nu le venea să creadă. — Gas, imposibil! În primul rând, n-ai unde să-ți petreci noaptea, nu? Nu vă-ngrijorați. Nu vă-ngrijorați. Pe vapor am dormit și pe punte. Toată fața i s-a luminat într-un zâmbet. — O chem pe mama... și pe Mă-chan, spuse Tomoe. Când a auzit de hotărârea lui Gaston, Shizu a venit într-un suflet și a făcut tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
rudele și au avut grijă de el până și-a terminat liceul. El și-a propus să muncească și să se înscrie la facultate. După terminarea războiului, s-au întors din China și din insulele din Pacific, unul după altul, vapoare înțesate de soldați. Dar Endō nu a primit nici o veste de la fratele lui. În perioada aceea muncea până la epuizare. Copleșit de singurătate din cauza lipsei unei rude apropiate, își pusese toate speranțele în întoarcerea fratelui. Dar, oricât căuta, nu-și găsea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Endō nu a primit nici o veste de la fratele lui. În perioada aceea muncea până la epuizare. Copleșit de singurătate din cauza lipsei unei rude apropiate, își pusese toate speranțele în întoarcerea fratelui. Dar, oricât căuta, nu-și găsea fratele printre soldații de pe vapoarele care se întorceau. Doi ani mai târziu, când am intrat la facultate, am aflat, în sfârșit, ce i se întâmplase. Endō scuipă în șanț, apoi se șterse la gură cu batista albă. — A fost arestat sub acuzația de a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Dar cu ce drept îmi spune el mie că nu sunt capabilă să recunosc un bărbat adevărat numai pentru că n-am ce face cu Gaston!“ Și-a amintit de prima întâlnire cu Gaston în cabina de clasa a patra de pe vaporul alb, Vietnam. Și-a dat atunci toată silința să nu pronunțe cuvântul „cal“, ca să nu pufnească în râs. Există chiar așa o mare deosebire între gusturile bărbaților și ale femeilor în ce-i privește pe bărbați? Oricât se uita la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
sângele de la nas. Privindu-l, Endō simțea că se petrece ceva straniu cu acest străin. — De fapt, ce ești tu? — Nimic. — De unde vii? — Franța. Răspunsurile lui erau inconsistente precum vata de zahăr. — De ce... de ce-ai venit în Japonia? — Cu vaporul. Gaston confundase cuvântul „cum“ cu „de ce“. — Ticălosule! Te întreb de ce-ai venit? Gaston a zâmbit încurcat și nu a răspuns. — Nu ești actor, nu? Aha, asta era, deci! Omul acesta făcea doar pe prostul. În realitate era un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
spuse Gaston. Ba da, mi-e teamă. — Dacă ți-e teamă, de ce te duci, Gaston? Apoi, fără să vrea, Tomoe s-a trezit spunându-i în față: — Zău că ești nătăfleț. Nătăfleț! De când îl zărise pentru prima dată în cala vaporului Vietnam avusese multe ocazii să se întrebe dacă nu e prost cu-adevărat, ba chiar idiot. Fața, mișcările stângace, îmbrăcămintea, toate, toate îi inspirau numai milă și dispreț lui Tomoe. Recunoștea și ea că fratele ei avea dreptate când spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
o dată ce a luat o hotărâre, așa că l-a lăsat să plătească. Când au plecat de la restaurant, erau deja aprinse luminile galbene de pe străzile din Yotsuya. Luminile fluorescente străluceau încă în ferestrele Universității Sofia, care se contura deasupra lor ca un vapor uriaș. Clopotele bisericii Sf. Ignațiu anunțau ora opt. Întunericul nopții învăluia încet împrejurimile. — La revedere, spuse Gaston, oprindu-se în fața restaurantului. I-a întins mâna lui Tomoe. La revedere, Tomoe-san. — La revedere? Dar unde mergi? Sper că nu vorbești serios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
material e. - Ăsta-i englezesc, uită-te ce tăietură are, cade bine stofa, de marcă. Învață, mă, să te-mbraci, că nici a hipiot bătrân nu arăți... Scotea la vedere și cutia cu trabuce. - Marfă adevărată, nu din alea de pe vapor, încearcă... Tramvaiul mă lasă la rond. Fabrica de mătase nu mai are geamuri, în trotuarul spart au crescut tufe până la genunchi. Niște țevi imense și profiluri din beton lângă poartă. Altădată, mai ales la ieșirea din schimb, era un furnicar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
a defeca, fără Îndoială ca rezultat al abuzurilor sexuale, și când merg În străinătate, În Maroc, În India sau În Turcia, am mari probleme când ies În oraș. Ca să merg la toaleta din cabina de clasa a doua a unui vapor cu aburi, care se leagănă hâțânat de valuri, precum acela care face cursa spre Hachiojima, am nevoie de mult curaj. Atunci Îți imaginezi cum arată un loc În care o mie sau două mii de oameni se așază pe vine În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
pedagogic sau psihologic al adulților, doar câți copii au devenit oameni de treabă contrar evenimentelor nefaste. Și mă încred în mila și intuiția părinților pe durată lungă. Încălzirea globală și broaștele țestoase Când cei doi pescăruși au aterizat pe catargul vaporului, absorbind efectele binefăcătoare ale odihnei, după lungi zboruri zdrobitoare, nu puteau renunța la polenul fertil al comunicării cotidiene, care aduse atâta noutate și zbucium cu ea. -Unde ai fost? -Departe, unde broaștele țestoase își depun ouăle pe malul nisipos al
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
fără greutate! Să nu-mi fie sete niciodată! Să fiu eu de temut și nu să mă tem de alții! Să fac valuri după pofta inimii, pentru plăcerea mea și a turiștilor. Sper să fiu spaima piraților și în ajutorul vapoarelor în derivă! Văzduhul, în momentul când îl atinsese cu sabia de foc, îl și transformase într-o mare întinsă, cu apa albastră, care se juca uneori în culori, înfățișându-se când în verde, gri sau în culoarea cerului cu boltă
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
mai frumoasă dintre noi toate, exclama Marea. Te-ai făcut floare să stai deasupra noastră, să te admire o lume întreagă! -Dar și tu ești frumoasă, Marea dragă. Câți turiști te iubesc, și marinari, care n-ar putea pluti pe vapoare fără apa ta! Nici poeții n-ar avea imaginea culorilor și a mișcărilor din universul tău! -Și Iarba e dulce, doar te poți culca în ea și acolo găsești un mirocosmos plin de furnici, gândăcei, buburuze, toate cu rostul lor
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
schimba niciodată chipurile și trupurile, În afară de faptul că ar deveni tot mai lamentabile cu fiecare zi care ar trece, mai decadente, mai jalnic descompuse, chipul ridându-se, cută după cută, la fel ca o stafidă, membrele tremurătoare și ezitante, ca un vapor căutându-și inutil busola căzută În mare. Un oaspete nou fusese Întotdeauna motiv de bucurie pentru căminele apusului fericit, avea un nume care trebuia fixat În memorie, obiceiuri proprii aduse din lumea exterioară, manii care erau doar ale lui, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
convoca sunetele la conspirația muzicală, viața e o orchestră care cântă continuu, acordată, dezacordată, un pachebot titanic care se scufundă mereu și mereu revine la suprafață, și atunci moartea se gândi că nu ar mai avea ce să facă dacă vaporul scufundat nu ar mai putea urca niciodată cântând acel cânt evocativ al apelor scurgându-se pe flancuri, cum trebuie să fi fost, alunecând cu o altă suavitate șopotitoare pe trupul unduit al zeiței, cel al amphitritei În ceasul unic al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
se repetă. Sau poate, Angela, energia noastră a alimentat o altă lume, o lume perfectă care trăiește sprijinită de a noastră și nu are nevoie să se teamă și să sufere. Poate suntem ca fochiștii negri care transpirau în burțile vapoarelor cu cărbune pentru a le permite celor doi amanți de pe puntea superioară să danseze un dans romantic, desupra covorului lucitor al mării. Cineva va culege visele noastre, cineva nu atât de imperfect ca noi. Noi facem munca murdară. Sunt în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
precum titirezul și va da cu votul În Băsescu. Știți că eu simpatizez cu pedeleul, nu mă fofilez, nu sunt ipocrit, Însă socră-miu se dădea de ceasul morții acu’ cinci ani și a zis că el nu freacă puntea pe vaporul marinarului, că el e cetățean cu simț de răspundere și nu suportă matrozii, că merge pe mâna lu’ Patru Case indiferent de situație. M-am și certat cu el atunci, țin minte și acu’ cum scosese ochii din orbite, bătea
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
cartierele învecinate, ca în toate serile în orașul nostru, o briză ușoară aducea șoapte și mirosuri de carne friptă, murmurul vesel și amețitor al libertății care umplea puțin câte puțin strada invadată de un tineret zgomotos. Noaptea, strigătele puternice ale vapoarelor invizibile, rumoarea care urca dinspre mare și dinspre mulțimea care se scurgea, acest ceas pe care Rieux îl cunoștea bine și care îi plăcea altă dată, i se părea astăzi apăsător din cauza a tot ce știa. ― Putem aprinde ? îi spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
o umbră, el era atunci aruncat fără tranziție în tăcerea cea mai adâncă a pământului. Nu avusese timp pentru nimic. În timp ce concetățenii noștri încercau să se împace cu acest neașteptat exil, ciuma punea paznici la porțile orașului și schimba direcția vapoarelor care erau în drum spre Oran. De la închiderea porților nici un vehicol nu intrase în oraș. Începând din această zi, toți au avut impresia că automobilele începuseră să se învârtească într-un cerc. Portul oferea și el, pentru cei care îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
că, în sfârșit, se va putea răsufla. Era încă doar o ușurare total negativă și care nu se manifesta pe față. Dar în timp ce înainte nu s-ar fi aflat, fără oarecare neîncredere, că plecase un tren sau că sosise un vapor, sau că va fi din nou autorizată circulația automobilelor, anunțul acestor evenimente la mijlocul lui ianuarie n-ar fi provocat, dimpotrivă, nici o surpriză. Era puțin lucru, fără îndoială. Dar această ușoară nuanță exprima de fapt uriașele progrese făcute de concetățenii noștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]