6,425 matches
-
gura Lui, de plămânii Lui. S-ar stabili acolo, în alveole, s-ar înmulți nebunește acolo, în sânul lui Avraam, s-ar risipi metastatic în ficat și în boașe, ar umple cu vârtejuri anarhice Ierarhia. Zeul ar muri în inimaginabile chinuri, și urletele lui ar fi coroana eternă a deicidului. Căci toți, la soroace, ne omorâm și ne mâncăm Dumnezeul, altfel nu putem deveni el însuși, nu putem fi în el și el în noi. Devoțiunea, de aceea, e crimă. Rugăciunea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ne omorâm și ne mâncăm Dumnezeul, altfel nu putem deveni el însuși, nu putem fi în el și el în noi. Devoțiunea, de aceea, e crimă. Rugăciunea e răstignire. Dragostea e tortură. Adorația e strangulare cu mâini late de heruvim. Chin fără limite e deisis-ul vieților noastre. De-aceea toți zeii au fost hăcuiți și ciuntiți și bătuți în piroane. Fra Armando v-a arătat calea unificării, eu pe a dezmembrării, și nimeni nu vă spune: Alegeți! Vom inventa ființa ce-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
oribilă, de demon veninos, năzărită mie într-o noapte de vară din adâncul vieții mele, de Amsterdamul pe care-l voi construi aici, în grosimea cărții, la numai un centimetru distanță de foaia pe care-o citești acum, și de chinul unei dureri de dinți din adolescență? Haosul capătă sens doar pentru că sânt aici și nu cu un îngstrom mai la stânga, pentru că spre mine se-ngustează perspectivele, pentru că sânt pupila, pentru că sânt eu, pentru că sânt Mircea. Pentru că manuscrisul îmi învelește scoarța
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
șoptise ceva la paradă, când îi întinsese clopoțeii albaștri, stătea pe marginea drumului, nemișcată, cu o minge vărgată sub braț și pe față cu o expresie de înspăimîntătoare înțelepciune, ca de femeie care-a trăit o viață de necazuri și chin. Când o văzu, Vasile tresări și vru să oprească trăsura, dar americanul îl opri cu o mână musculoasă, de luptător de circ: "It's useless." Nu mai putu decât să privească înapoi la fetița care, cu gesturi disperate, îl chema
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pancreasul tău intră-n pancreasul meu și sistemul tău limfatic într-al meu și sexul tău în pielea cafenie a sexului meu, și să deschizi deodată ochii, uluit, în lumea mea, la fel și eu, ca să pricep ce e cu chinul ăsta al vieții mele, ar trebui să mă umflu și să explodez în splendoarea și adevărul lumii superioare, în care un Mircea ale cărui căi sânt ascunse mie mă inventează clipă de clipă. Cât de greșit, de nebunesc căutăm certitudinea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
neagră de tot, sinistră, umflată... Dar și mai misterios era mirosul de pelicanol, pasta aceea chimică, dulceagă, care ți se usca pe degete. Tot din hârtie lucioasă făceau lanțuri, covorașe, câte și mai câte... Pentru Mircea, toate astea erau un chin, și nu numai ele. Caietele și cărțile trebuiau îmbrăcate în coperți de plastic sau de hârtie, și ale lui erau frumoase și curate timp de vreo trei zile. Apoi hârtia se păta, se zdrențuia, apăreau colțuri îndoite... Fiecare pagină trebuia
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
asta însemna scut), ci le zisese că înseamnă "încredere". Și mai era un cântec cu Doftana, "Privesc din Doftana prin gratii de fier", unde la un moment dat se zicea "E cerul sub care, închisă și ea,/ Se zbuciumă-n chinuri tovarășa mea". Ce circ fusese în clasă când Racoviță spusese "prietena mea" ! Învățătoarea îl scosese în fața clasei și stătuse o oră-ntreagă la colț cu mîinile-n sus. Zi Racoviță, și pace! Dac-ar fi știut tovarășa cu ce cântece venea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
băiat, care se ghemui nemulțumit sub pătură. Decât să se culce, era mai bine orice. Ar fi preferat să-l bată amândoi părinții toată noaptea decât să doarmă. De fapt, după ce adormea nu-i mai păsa, dar pîn-atunci era un chin. Lui Mircea-i era frică de nopți și de somn. De fiecare dată, culcat pe burtă între cearceafuri, simțind chiar și cu pleoapele-nchise cum trec peste pereți luminile de la mașinile de pe șosea, se gândea că până dimineață era atât
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
câțiva țărani care făceau răscoale, ca Horia, Cloșca și Crișan. Ei fuseseră prinși și trași pe roată. În poza din carte arăta un om despicat cu securea de la fund în sus, altul legat pe o roată. Doar Crișan scăpase de chin, se spânzurase în închisoare cu nojițele de la opinci, un fel de șireturi. Cică Horia se dusese la-mpărat, la Viena, să ceară drepturi pentru români, iar împăratul, când l-a văzut, l-a-ntrebat dacă era nobil: "Nobel ești?" Horia răspunsese însă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Rotindu-se ghemuiți, unul cu capul la coada celuilalt, umplură deodată sala cea uriașă, îi simțiră cu spinările-ncovoiate pereții de zgârci elastic, de care se izbiră deodată năpraznic. Iar pereții ce se-ntinseseră să-i cuprindă începură contracțiile. Și chinul expulzării din împărăție-i cuprinse, și din ochii fără gene izvorâră lacrimi, dense și sărate și străvezii. Pereții sălii le țuguiau creștetele, îi storceau lent către tunel, îi înghesuiau acolo-n strâmtoare, mai întîi Mircea, apoi Victor, îi înfășurau în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mama apoi cu ulei, ca să nu faci bășică. Darmite să fii în iad și să fierbi întreg în zmoală... Si să mai fie și dracii ăia care te-mpungeau cu furcile... Și să nu mori niciodată, s-o țină așa chinurile alea la nesfârșit... Când se gândea la asta, copilul se chircea în pat și se zvârcolea de parc-ar fi fost chiar în zmoală. Se-ntreba uneori dacă, totuși, păcătoșii nu aveau și ei, din când în când, cîte-o pauză
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
căldare, te uitai la pereții ăia de foc... Chiar dracii, care erau un fel de oameni păroși, cu coarne, puteau să fie interesanți, puteai să le studiezi obiceiurile, să le-nveți limba... Tot n-aveai altceva de făcut. Și poate chinurile nu erau totuși nesfârșite. Te fierbeau ce te fierbeau și într-o zi îți dădeau poate drumul. Mircea trecuse și el câteodată prin chinuri îngrozitoare, dar după ce trecuseră fusese ca și când nici nu suferise vreodată. Mai întîi, cu câțiva ani în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să le studiezi obiceiurile, să le-nveți limba... Tot n-aveai altceva de făcut. Și poate chinurile nu erau totuși nesfârșite. Te fierbeau ce te fierbeau și într-o zi îți dădeau poate drumul. Mircea trecuse și el câteodată prin chinuri îngrozitoare, dar după ce trecuseră fusese ca și când nici nu suferise vreodată. Mai întîi, cu câțiva ani în urmă se-mbolnăvise și-i făcuseră injecții: penicilină și streptomicină. Venea sora din șase-n șase ore, zi și noapte, și-l înțepa, așa
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
frică animalică de siringă, dar nu era nimic de făcut. Începea să geamă tare pe când sora se apropia de pat, lățindu-și umbra pe perete, simțea apoi spirtul rece pe fesă, apoi câteva bătăi rapide cu palma și îndura apoi chinul acului înfipt în carne, al serului înveninat ce se aduna-ntr-o pungă acolo, în bietele lui fese de copil. Dacă-n iad ți-ar fi făcut mereu penicilină și streptomicină ar fi fost la fel de rău ca și cu zmoala
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-l mai puteau răsplăti, dar în mod sigur într-o zi - visau cei care lucrau la legenda lui - cerurile aveau să se deschidă și mâna miloasă a Celui ce ne-a coborât pe toți în această vale de lacrimi și chin avea să-i azvârle o monedă de lumină densă, pe care-aveau s-o vadă cu toții coborând și așezîndu-i-se deasupra în chip de porumbel, umplîndu-l de har și de grație divină. Dac-ai fi petrecut o seară-ntreagă într-unui dintre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
macaroane și marmeladă, amărâta hrană a muncitorimii în acei ani pe care fetele și băieții tineri, aduși la oraș și băgați în fabrici printr-o întoarcere de brazdă a lumii de care nu aveau habar, îi îndurau cu opinteli și chin, dar și cu un zâmbet luminos, al tinereții care înfruntă orice și biruie orice, așa cum vezi poze cu bieți oameni zâmbind în tranșee, zâmbind în pușcării, zâmbind în ghetouri, zâmbind până și-n lagărele de concentrare. Copilul crescuse-n acea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Cu acest lichid nespus de amar a fost umplut Graalul, iadul întreg a fost stors în caliciul lui, trupuri arse și jupuite de vn au fost stoarse ca strugurii de picioare goale, însîngerate, de arhangheli pentru vinul transparent, scânteietor al chinului, fricii, ororii, sfâșierii, smulgerii, cancerizării, rezecției, străpungerii, sfărâmării, înveninării, carbonizării, gazării, fierbem în ulei și în plumb topit, vinul disperării noastre cea de toate zilele. Este vinul chinului sufletesc, al lacrimilor de sânge, al dragostei ne-mpărtășite, al urii neputincioase, al
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
strugurii de picioare goale, însîngerate, de arhangheli pentru vinul transparent, scânteietor al chinului, fricii, ororii, sfâșierii, smulgerii, cancerizării, rezecției, străpungerii, sfărâmării, înveninării, carbonizării, gazării, fierbem în ulei și în plumb topit, vinul disperării noastre cea de toate zilele. Este vinul chinului sufletesc, al lacrimilor de sânge, al dragostei ne-mpărtășite, al urii neputincioase, al umilinței, al remușcării, al adunării păcatelor și ticăloșiilor în sufletul omului matur. Era vinul căutării disperate-a lui Dumnezeu, vinul amar al nemaigăsini lui, teroarea fără margini a
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
negri, imenși, păreau rugători. ― Încetați! strigă el deodată. ― Ei nu, că asta-i bună! izbucni unul dintre violatori și se desprinse de victima sa. Eliberată, femeia îi strigă lui Rim: ― Salvează-mă, frate! De aproape o oră trec prin toate chinurile Iadului! ― Ce curvă nenorocită! strigă și cel de-al treilea călugăr și își însoți vorbele cu o lovitură în obrazul femeii. Într-o fracțiune de secundă, rațiunea lui Rim notă cu tristețe că avea să dea iarăși tribut violenței. Rim
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nevoie. Kasser știa că nimic nu îl enervează mai tare pe tovarășul sau decât să se încreadă într-o judecată a cărei logică nu o putea pătrunde. 23. Chipul micuțului guvernator bătea în verzui. ― Vrei să spui că după toate chinurile astea, după investițiile incredibile și în tensiunea fantastică în care sunt condamnat să stau, trebuie să privesc șleahta asta de neisprăviți cum se transformă într-o ceată de zugravi? În ciuda furiei oficialului de pe Sagittarius, sau poate tocmai din cauza ei, Isidor
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
plăcut, mărturisise ea într-un târziu. Maria o mângâiase pe frunte și spusese poate cele mai duioase vorbe de care se simțea atunci în stare, deși gândurile sfârșeau toate prin a duce direct la catastrofă. ― O să-ți treacă, fetițo. Și chinurile astea se vor sfârși în cel mai minunat lucru pe care îl poate face o femeie. Ești însărcinată... Nu știu cum, nu știu dacă e doar un accident genetic, o minune dumnezeiască sau doar amenințarea sfârșitului, dar sunt sigură că întregul Univers
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
secrete. Și totuși... Dacă interpretase greșit semnele? Dacă trufia lui de a crede că trăiește în miezul unor timpuri interesante îl orbise? Dacă se înșela, cei din fața lui, poate ființele la care ținea cel mai mult, aveau să piară în chinuri groaznice... ― Vreți să știți care este provocarea cea de pe urmă a unui Abate? întrebă Radoslav într-un târziu. ― Nu prea, dar dacă tot ai început... bombăni Aloim. ― Știm cu toții care este menirea noastră. Să-l salvăm pe Dumnezeu de propria
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
tribului nostru. Ne ducem cu toții viețile, trăim și murim apărîndu-ne fără să așteptăm nimic. Eu însă refuz să cred că destinul nostru, al tuturor, e unul atât de lipsit de strălucire, că viețile noastre se înscriu într-un cerc al chinurilor eterne. Jorlee simți cu speranță cum vocea ly începe să se anime. Mulți dintre cei care îl ascultau erau de acord cu el. Preotul simți și el valul de simpatie și îl contră cu asprime. - Căile Kyrallului sunt simple, băiete
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cu ciuperca și cu toate ființele podișului. Nu e nevoie de nimeni, de vreun Dumnezeu, așa cum îi spun ei, ca să pricepem lucrul ăsta. - Bine, dar Sevrin, preotul Bratti, spunea că ei își găsesc puterea de a viețui în continuare în chinurile Kyrallului sperând la o altă planetă. - Asta e o prostie și mai mare, dădu a lehamite din mână Arrus. Nimeni nu știe cum a apărut de-a lungul generațiilor ideea că frații noștri plecați... - Există kyrallieni care au plecat în
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
presupusă armă ascunsă a Abației sunt niște leneși lași. Șaptesprezece ani am avut răgazul necesar ca, în fiecare zi în care nu te-am văzut, să meditez la greșeala asta. Dar verdictul despre zeții tăi cuprinde și anii ăștia de chin... Fargo se ridică din fotoliu și începu să se plimbe greoi prin cabinetul imens al împăratului, privind la sutele de statui cinetice care împodobeau pereții. - Arătarea aia... Zuul... mi-a fost de mare folos. L-am descusut până când am aflat
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]