7,705 matches
-
lăturași , chingi care erau un fel de suluri, varga de la sulul de jos, ițul susținut de două furci fixate în lăturași, rostarul și gânjurile de susținere a rostarului. Se pomenea de ițe care puteau fi două sau patru, după cât de deasă și puternică se dorea a fi pânza. Pentru acoperitoarele de pat, care puteau fi cuverturile sau picherile, pentru ștergare mai groase se foloseau ițe suplimentare care erau ridicate cu și prin spată. Spetele, cu dinții lor, garantau finețea țesăturii dorite
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
chiar erau niște gospodari pricepuți, harnici - după cum am mai spus. Țin minte că în Ajunul Crăciunului era mare for fotă la noi în casă. Atunci se făceau turtele. Din alua tul realizat din făina de grâu, cernută cu sita cea deasă, pe c are mama o păstra ca pe o comoară și nu o prea împrumuta la vecini, făina combinată cu apă și sare, fără fermenți de creștere, prima și chiar și cea de-a doua turtă răsucită cu un făcăleț
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
a altor împli niri. Lucram la oficiul stării civile și am hotărât să-mi completez și eu studiile. m-am înscris la facultatea de drept, la secția fără frecvență. Visam să mi realizez marele vis, dorința numită și exprimată în dese rânduri de tatăl meu. Această năzuință, de a deveni diplomat în științe juridice și administrative era și impulsul, îndemnul și sprijinul care au venit permanent de la soția mea care într-un fel mi-o luase înainte, dar mi-a rămas
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
ei de femeie, că ceva nu era în regulă în căsnicia copiilor. Trec într o altă secvență a trăirii nocturne. Îi mângâi ușor gâtul, cobor degetele de-a lungul spatelui oarecum ferm dar bolnav, refac drumul întoarcerii până la rădăcina pletelor dese, altădată mereu parfumate, dar și acum plăcut mirositoare, ademenitoare... Un zâmbet al ei, reflectat mai ales în lumina verd e a ochilor ei decât pe buze, mă fac îndrăzneț și mă lasă să o cuprind. Îi sărut mâinile, umerii, fața
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
SARSAILĂ, gazetă apărută la București, de trei ori pe săptămână, de la 8 aprilie până la 6 iunie 1871. Aceeași denumire fusese folosită în 1866 de N. T. Orășanu, în timpul uneia din desele suspendări ale ziarului său „Nichipercea”. Gazeta din 1871 este însă editată și redactată de G. Dem. Teodorescu (Ghedem), care nu mai colabora la periodicele umoristice scoase de N.T. Orășanu. S. polemizează cu celelalte foi satirice ale vremii. Lui Orășanu i
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289504_a_290833]
-
extrema și brutala „noutate” a vremurilor politice și sociale a unei bune jumătăți a secolului trecut face ca încă azi, deasupra României - și nu numai! - să mai plutească norii unor vechi entuziasme, ai unor noi „dezamăgiri” și, mai ales, pâcla deasă a unor reziduuri ideologice care, în revolta față de „precaritatea prezentului”, invocă nu rareori „puritatea unor mari și vechi idei”! (Nu numai în România! La ultimele alegeri prezidențiale ale marii noastre surori și „protectoare”, Franța, Lionel Jospin, eficace premier al acestei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
numai total contraindicate de orice normă medicală actuală, ci dimpotrivă, foarte dăunătoare sănătății, cititorul tentat să le practice, putând avea serioase neajunsuri. - Albeață. O scoică de râu se arde în foc, se pisează, se cerne de nouă ori prin sită deasă, se amestecă cu zahăr pudră și se suflă cu paiul în ochi. - Anghină. Se vindecă cu rachiu amestecat cu apă de var. - Aprinderea rachiului în om. Se stoarce balegă de cal în lapte dulce și se bea. - Aprindere de creieri
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
se freacă pe spinare cu apă sărată. - Arsura. Se pun pe zona arsă cartofi tăiați în felii sau lapte acru. Dacă arsura e mai veche se pune pe ea balegă veche de capră neagră, pisată bine și dată prin sită deasă. Sau, se amestecă apa limpede de deasupra varului stins cu uloi de in și se unge rana. - Boală de copită. Când se crapă și sângerează copita, iar animalul șchioapătă, se pune pe ea arnică sau mal de oțet de mere
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
lei. Așa că de la 1 aprilie începe să-mi vină doctorul acasă. Ce zici tu de așa casă mare? Scutesc drumurile care nu ar fi prea aproape. Până voi veni în vacanță nu sunt gata, dar încep tratamentul. Scrie-mi Țuțule des, îmi par atunci zilele mai scurte. Te pupă dulce soția ta care te dorește, Mia. N.A. Pe scrisoare, chiar la început este notat: Analizele și certificatul le-am pus la o dată din urmă, 20 februarie 1941, ceea ce contrazice ce s-
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
de lucrări științifice. Una din aceste lucrări are titlul „Fauna R. S. România”, apărută în 1961 (360 pagini). În colaborare cu prof. universitar Șt. Bârsănescu, membru corespondent al R.S.R. a redactat manuale de zoologie și botanică pentru clasele V-VII, Desele reeditări sunt o dovadă a calității lor. După propriile mărturisiri, anii de profesorat de la Școala normală din Bârlad sunt cei mai frumoși din viața sa. Aici a găsit elevi serioși, maturi, și profesori de înaltă ținută intelectuală, cei mai mulți având un
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
pentru mine riguroasă, iar o alta plată și anostă, n-aș putea decât să semnalez densitatea unor pasaje ce-mi stârnesc în cap goana buimacă și-mi atrag gândul într-acolo unde nu se pripășesc cuvinte. Cu cât sunt mai dese aceste pasaje, cu-atât și textul e mai riguros, și cu cât sunt mai rare, cu-atât e mai plat. Calitatea unui text am evaluat-o totdeauna în funcție de acest criteriu: dacă-mi stârnește sau nu goana mută, buimacă din cap
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
așa, știu. Ce privire cu totul deosebită asupra rândunicii în limba română! Cu cât e mai bogat cuvântul românesc decât germanul „Schwalbe“! Căci numele românesc îți mai spune că aceste păsări se-așază pe sârma de telegraf în rânduri negre, dese, înghesuindu-se una-ntr-alta. Le văzusem făcând-o în fiecare vară, pe când încă nu cunoșteam cuvântul românesc. M-am minunat de cât de frumos fusese numită pasărea. Mi se-ntâmpla tot mai des ca limba română să dispună ea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
răsăritean al acestui râu, urmat îndeaproape de Matislav de Halici și socrul acestuia, Kotian, marele han al cumanilor. Înainte, însă, de a-și fi regrupat trupele, deodată s-au văzut înconjurați de tătari și atacați din toate părțile de o deasă ploaie de săgeți. Primii care au intrat în dezordine au fost cumanii, apoi oastea lui Daniel Romanovici, cu toată vitejia acestuia, care nu a părăsit bătălia decât târziu, deși a primit o săgeată în piept, și, în cele din urmă
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
multe cetăți.” Retragerea - după cum vedem - s-a făcut foarte încet, pustiind pământul, pe care în trecere l-au lăsat deșert. Căci, afară de cirezile de vite și turmele de oi, care mergeau încet, având nevoie de hrană, apă și popasuri mai dese și îndelungate, au trebuit să transporte cu carele, pe lângă alimente și mobile, pe toți tătarii morți, căzuți în luptele din Ungaria și Țările Române, și pe care i-au dus tocmai în Mongolia. Prizonierii erau în număr mare. Ei mânau
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
neîmpăcat, care era alimentată mereu de refugiații veniți dincoace de Carpați. Dintre aceștia făceau parte chiar fiii fostului voievod al Transilvaniei, Ladislau Kan, aflați în exil și cu azil politic la Curtea de Argeș, de unde, întovărășindu-se și cu alți necredincioși, făceau dese incursiuni în „posesiunile regale”, provocând „vaste incendii, distrugeri și depopulare”. Trebuia găsită o soluție. Pentru ieșirea din acest impas, cea mai potrivită, care i s-a părut regelui ungar, a fost aceea a înlocuirii voievozilor români de la Sud și Răsărit
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
a islamismului. Urcarea lui Tinybek pe tronul Hoardei de Aur a creat mari speranțe pentru creștini. Știindu-l apropiat și sub influența călugărului minorit Ilie, Papa nădăjduia să obțină avantaje și mai mari pentru credincioșii săi din vastul Imperiu Mongol. Dese misiuni catolice au fost programate spre Serai, și Marele Pontif nu a ezitat să trimită din Avignon chiar o scrisoare noului han, în care să-l îndemne la convertire. Lucrurile păreau că merg spre bine, când deodată se ivi o
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
foarte bine direcția norilor, mi-a spus el cu mândrie într-o bună zi. Dar el nu are cum să prevadă schimbările bruște, așa că îndepărtarea mea de casă poate fi o adevărată aventură. Pe lângă toate astea, în preajma Zidului sunt tufișuri dese, crânguri și pante abrupte la tot pasul, făcând drumul inaccesibil. Casele sunt toate concentrate în centrul orașului, de-a lungul râului. Așa că e suficient să mă îndepărtez puțin și mă și rătăcesc. Sau aleea se termină brusc, având în capăt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
est la vest și este mărginit la nord de pădure, iar la sud de dealul de sud. Partea estică a dealului de sud devine stâncoasă și merge de-a lungul zidului. La est de oraș se întinde o pădure mai deasă și mai întunecată decât pădurea de nord. Porțiunea aceasta este străbătută de foarte puține alei, cu excepția celei de pe malul râului, care duce până la poarta de est și care leagă câteva secțiuni ale orașului. Aici am reușit cât de cât să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
promit. Am luat-o de mână. Ne uităm de departe. Vreau să-i arunc doar o privire. După ce-am mâncat de prânz, am pornit spre vârtej. Era o după-amiază înnorată de noiembrie. Deoarece n-am putut trece prin tufișurile dese crescute pe partea de vest a dealului de vest, care blocau drumul, a trebuit să ocolim și să o luăm prin spatele dealului de sud, dinspre est. Pentru că plouase toată dimineața, stratul gros de frunze căzute era îmbibat de apă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Să fie Zidul de vină? Are el puterea să perturbe atmosfera? Sau pur și simplu așa e zona? Oricât de mult mi-a plăcut plimbarea prin pădure, nu m-am simțit în stare să mă îndepărtez de Zid. Pădurea e deasă și, o dată ce te-ai rătăcit, n-ai cum să mai ieși la lumină. Nu există nici poteci, nici indicatoare. Așa că am luat Zidul drept punct de reper și am înaintat cu prudență. Mi-a fost imposibil să-mi dau seama
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
treia sau a patra zi de căutări, am dat peste un luminiș în partea în care Zidul de est cotește brusc spre sud. Se deschidea ca un evantai, pornind dintr-o cută a Zidului. În mod cu totul inexplicabil, hățișul des al pădurii nu ajunsese până la el. Locul era dominat de o liniște pe care n-o mai întâlnisem nicăieri. M-am mirat cu atât mai mult, cu cât se afla atât de aproape de Zid. Pământul era acoperit de un covor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
îmi venea să-l absorb cu fiecare părticică din trupul meu. Până și cerul înnorat părea mult mai prietenos ca altădată. Am văzut animale căutând mâncare prin iarba uscată. Blana lor de un auriu pal era mai lungă și mai deasă decât fusese toamna, dar se vedea clar că slăbiseră. Oasele li se zăreau la grebene precum arcurile unei canapele vechi, iar fălcile supte le atârnau pur și simplu. Luminițele din priviri abia se mai distingeau, iar picioarele ca niște fuse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
nostalgice. Îndreptându-se spre grupulețul de religioși din preajmă, le arătă cu mâna câteva locuri din orașul de la poalele colinei: «Vedeți, aici, la dreapta mea, acei doi chiparoși maiestuoși care se înalță în fața Casei San Benedetto? Acolo, sub umbra lor deasă de parfum de rășină, mă așezam mereu să-mi trag sufletul, după ce am mâncat urcușul acela abrupt cu pas grăbit. Cred că aveam vreo 10-11 ani. Trebuia să duc săptămânal lenjeria, spălată și călcată de iubita mea mamă, familiei care
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
l-a iluminat prin discernământul său pentru a interpreta «semnele» lui Dumnezeu în ceea ce privește Opera. Din punct de vedere fizic, părintele Natale era un bărbat voinic și robust, de statură puțin peste medie; ochii gri-obscuri și foarte vii, umbriți de sprâncene dese și negre, o coroană deasă de păr, devenită în etate matură argintie și de obicei acoperit cu o tichie preoțească neagră. Îmbrăca o haină călugărească uzată. La prima vedere, din prima privire, nu-ți inspira simpatie. Chiar și felul lui
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
său pentru a interpreta «semnele» lui Dumnezeu în ceea ce privește Opera. Din punct de vedere fizic, părintele Natale era un bărbat voinic și robust, de statură puțin peste medie; ochii gri-obscuri și foarte vii, umbriți de sprâncene dese și negre, o coroană deasă de păr, devenită în etate matură argintie și de obicei acoperit cu o tichie preoțească neagră. Îmbrăca o haină călugărească uzată. La prima vedere, din prima privire, nu-ți inspira simpatie. Chiar și felul lui de a vorbi cu lumea
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]