6,028 matches
-
palmă. În zorii zilei, odată cu răsăritul soarelui, fata învăluită și ea în culorile pământului și apelor, urmărea cum soarele se ridică încet deasupra apei întinse, scăldându-și fața în marea albastrăverzuie. -Ce mult aș dori să ajung pe această insulă! - exclama prințesa. Dorința pe loc îi fusese împlinită de crenguța magică din palmă. Ajungând pe insula necunoscută, pornise în căutare de hrană printr-o vegetație densă, plină de meri pitici cu fructe albastre. Foamea trezită din amorțeală o îndemna să guste
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
capul spre albastrul imens ce se întindea ca un stăpân al veșniciei peste oameni. Și ce să vezi în văzduh? -E Peter Pan, mamă! Cel din poveste!Incredibil! Și a doua oară mi s-a pierdut vocea. -Asta era surpriza, exclama fericit tatăl fetiței. Peter Pan a fost văzut de toți vizitatorii dumbravei Sibiului, copiii se entuziasmau și aplaudau dezinvolți, iar adulții trăiau un fel de șoc și se întrebau neîncrezători, chiar există Peter Pan? El era voios și simpatic cum
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
jur nedumerite, pe pământ, apoi în apă și mai la urmă pe copaci. -Tu ești Floarea din copac?! -Sigur că da și am venit și eu, ca și voi, la întâlnirea noastră! -Tu ești cea mai frumoasă dintre noi toate, exclama Marea. Te-ai făcut floare să stai deasupra noastră, să te admire o lume întreagă! -Dar și tu ești frumoasă, Marea dragă. Câți turiști te iubesc, și marinari, care n-ar putea pluti pe vapoare fără apa ta! Nici poeții
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
populației complexele probleme sociale, economice, politice și morale pe care le-ar suscita, În mod inevitabil, dispariția definitivă a morții, În cazul, pe care totul pare să-l indice ca previzibil, că se va confirma. Vom accepta provocarea imortalității trupului, exclamă el pe un ton Înflăcărat, dacă aceasta va fi voia lui dumnezeu, căruia Îi vom mulțumi veșnic, prin rugăciunile noastre, că a ales minunatul popor al acestei țări drept instrument al său. Aceasta Înseamnă, gândi șeful guvernului terminând de citit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Cele două femei plângeau, Tăticul meu drag, Tăticul meu drag, și odată cu lacrimile li se ducea și puțina putere pe care o mai aveau. Sărmanul om era pe jumătate inconștient, ca și cum traversa deja primul prag al morții. N-o să reușim, exclamă cu disperare ginerele, dar deodată imediat Îi trecu prin minte că soluția ar fi să Încalece mai Întâi el Însuși și apoi să-l tragă pe bătrân pe spinarea catârcei, În fața lui, Îl iau În brațe, nu există altă cale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
nu ți-o vom cere, Nu spune decât ceea ce vrei cu adevărat să spui, Socrul și nepotul meu au murit În noaptea asta, i-am dus de cealaltă parte a graniței, acolo unde moartea continuă să acționeze, I-ați omorât, exclamă vecinul, Într-un fel, da, de vreme ce ei nu se puteau duce pe picioarele lor, Într-un fel nu, pentru că am făcut-o din porunca socrului meu, În ce-l privește pe copil, sărăcuțul, el nu avea voință, nici viață de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
dar vegetalele, Presupun că și cu ele se Întâmplă același lucru, Fiecare cu moartea sa, Așa este, Înseamnă că morțile sunt multe, tot atâtea câte ființe vii au existat, există și vor exista, Într-un anumit fel, da, Te contrazici, exclamă ucenicul filozof, Morțile fiecăruia sunt morți ca să spunem așa de viață limitată, subordonate, mor odată cu cel pe care l-au omorât, dar deasupra lor trebuie să existe o altă moarte mai mare, aceea care se ocupă de ansamblul ființelor umane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
nu se putuse În a doua. Ești foarte frumoasă, comentă coasa, și era adevărat, moartea era foarte frumoasă și era tânără, să fi avut vreo treizeci și șase, treizeci și șapte de ani, așa cum socotiseră antropologii, Ai vorbit, În sfârșit, exclamă moartea, Mi s-a părut că era un motiv bun, nu vezi În fiecare zi moartea transformată Într-un exemplar al speciei căreia Îi este dușmancă, Înseamnă că n-ai spus-o pentru că m-ai găsit frumoasă, Și pentru asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
cărămizi trandafirii, cu petunii la fereastră și cu porumbei pe acoperiș." M-a întrebat: "Cât a costat?" "Ce importanță are? i-am răspuns. A costat de trei ori mai mult decât o casă obișnuită." Omul acela mare și gros a exclamat: "Ce casă frumoasă!" Tu ești un fel de om mare. OMUL: Bine, dar eu va trebui să spun cunoscuților mei că am întâlnit un prichindel drăguț, îmbrăcat așa, și așa, și care venea din cutare loc. MICUL PRINȚ: De ce? Le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
nimănui că pleacă. Nu eram de față, dar am auzit că atunci când a plecat a folosit un limbaj foarte violent la adresa lui Kindermann. Și cum îl chema pe infirmierul ăsta? — Hering, cred că Klaus Hering. Uitându-se la ceasul de la mână, exclamă: — Hei, trebuie să mă duc la treburile mele. Nu pot să stau de vorbă cu dumneavoastră toată dimineața. — Încă ceva, doar. Trebuie să-mi arunc un ochi prin biroul lui Kindermann. Mă poți ajuta? Începu să clatine din cap, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
legare, și avea sânge în păr și în nări. Fără îndoială, atârna cu capul în jos atunci când i-a fost tăiat gâtul și, în mod similar, corpul ei era aproape lipsit de sânge. — Parcă ar fi un afurisit de vampir, exclamă unul dintre detectivii de la Brigada Omucideri. Se uită la Frau Kalau vom Hofe: — Îmi cer scuze, adăugă el. Ea scutură din cap. — Abuzată sexual? am întrebat. — Din cauza mirosului neplăcut, vaginul fetei a trebuit să fie irigat, anunță Illmann provocând și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
mai mult chiar, de parcă cuțitul de unt ar determina caracterul și destinul celui care în primul capitol se prezintă mânuindu-l, iar tu, Cititorule, te pregătești, de fiecare dată când în cursul romanului va apărea din nou acel personaj, să exclami: „Ah, e cel cu cuțitul de unt!“, obligându-l astfel pe autor să-i atribuie acte și întâmplări care să se potrivească cu acel cuțit de unt de la început Bucătăria noastră de la Kudgiwa părea făcută special ca la orice oră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
vă vedeți unul pe altul, trebuie să întindeți gâtul. — Suntem izolați în boxa asta... Universitatea se mărește și noi ne restrângem... Suntem Cenușăreasa limbilor vii... Daca cimeriana mai poate fi considerată o limbă vie... Dar tocmai asta e valoarea ei! exclamă, într-o izbucnire afirmativă, imediat diluată; faptul de a fi o limbă modernă și o limbă moartă în același timp... Condiție privilegiată, chiar dacă nimeni nu-și dă seama... — Aveți studenți? întrebi tu. — Cine vreți să vină? Cine vreți să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
începe... Nu, mai bine să vă spun imediat numele personajelor: Gritzvi și Zwida, Ponko și Brigd; acțiunea începe la Kudgiwa, dar poate e doar numele unei întreprinderi; apoi, cred că se mută la Petkwo, pe Aagd... Oh, îl găsesc numaidecât! exclamă profesorul, și într-o clipă se scutură de negura ipohondriei și se luminează la față, ca un bec electric. - E vorba fără-ndoială de Ițindu-se de pe coasta abruptă, unicul roman de unul dintre poeții cimerieni proeminenți ai primului sfert de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
A răspuns: — Domnul Kauderer nu e aici. Dar, cum cimitirul e casa celor care nu sunt, intrați. Avansam printre pietrele funerare, când m-a atins o umbră iute și foșnitoare; a frânat și a coborât din șa. — Domnul Kauderer! - am exclamat, uimit să-l văd mergând pe bicicletă printre morminte, cu farul stins. — Sst! - mi-a poruncit să tac. Dumneavoastră comiteți imprudențe grave. Când v-am încredințat observatorul, nu mi-am închipuit că aveați să vă compromiteți într-o încercare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
am spus când aveam să mă întorc. Puteți spune că v-am rugat să mă înlocuiți la prelevarea datelor numai pentru câteva zile. De altfel, de mâine încolo, sunteți scutit de a mai merge la observator. Nu, asta nu! - am exclamat, cuprins de o disperare neașteptată, de parcă în acea clipă mi-aș fi dat seama că numai controlarea instrumentelor meteorologice îmi permitea să stăpânesc forțele universului și să descopăr o oarecare ordine în el. Duminică. Dis-de-dimineață, m-am dus la observatorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
și pantaloni strâmți. Venisem să te anunț că am găsit romanul pe care-l căutai: e chiar cel studiat în cadrul seminarului nostru despre revoluția feminină, la care te invit, dacă vrei să ne asculți analizându-l și discutându-l! — Lotaria - exclamă Ludmila - vrei să spui că ai ajuns și tu la Ițindu-se de pe coasta abruptă, romanul neterminat al lui Ukko Ahti, scriitorul cimerian? — Ești prost informată, Ludmila, ăsta e romanul, dar nu e neterminat, ci terminat, nu e scris în cimeriană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
ale căror nume vor fi întotdeauna celebre, dar de la care nu va rămâne nici o operă, cum s-a întâmplat cu Socrate; sau, poate toate cărțile rămase vor fi atribuite unui unic autor misterios, ca Homer.“ — Ați văzut ce raționament grozav? exclamă Cavedagna; și adaugă: Culmea e că ar putea chiar să aibă dreptate... Dă din cap, cuprins parcă de un gând; surâde, suspină. Cititorule, poate poți citi gândul acesta pe fața lui. De ani de zile Cavedagna stă în spatele cărților în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
ni se păruse pustiu), și imediat eu și Bernadette începusem sa-l batem cu palmele pe spinare pe Jojo, aplecat, cu capul și mâinile atârnând peste parapet, iar eu: - Varsă cât poftești, mon vieux, și ți se vor limpezi ideile! - exclam, și susținându-l, cu brațele lui pe spatele nostru, îl transportăm până la mașină. În acea clipă, gazele care se adună în stomacul cadavrelor au ieșit cu mare zgomot: cei doi polițiști se tăvăleau pe jos de atâta râs. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
așezată în față, lângă mine, încât trebuia să întindă un braț ca să-l țină drept, pe când mă pregăteam să pornesc motorul, iată că ea își aruncă piciorul stâng peste schimbătorul de viteză și-l plasează peste piciorul meu drept. - Bernadette! exclam eu. - Ce faci? Ți se pare momentul potrivit? Iar ea îmi explică că atunci când am năvălit în cameră o întrerupsesem într-un moment în care nu putea fi întreruptă; nu importă dacă cu unul sau cu altul, dar ea trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
obrajii portocalii. — Iartă-mi curiozitatea, cine te-a trimis la mine? l-am întrebat, căci atunci când e vorba de cineva din sud-estul Asiei am întotdeauna îndoielile mele, serios motivate. — Mademoiselle Sibylle, face el. — Ce legătură are fiica mea cu crocodilii? exclam, căci e drept că de o bucată de vreme ea locuiește singură, dar de fiecare dată când aflu vești despre ea sunt neliniștit. Nu știu de ce, gândul la copiii mei mi-a provocat totdeauna un sentiment de remușcare. Aflu astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
citiseși deja... Fără ca ea să observe, ai intrat în cămăruță și ai căutat cartea lui Flannery cu manșetă roșie. — Iat-o. Ludmila o deschide. Înăuntru e o dedicație: „Ludmilei... Silas Flannery.“ — Da, e exemplarul meu... — Ah, îl cunoști pe Flannery? exclami tu, de parcă n-ai ști nimic. — Da, îmi dăruise cartea lui... dar eram sigură că-mi fusese furată, înainte de a o fi putut citi... — Furată de Irnerio? — Ei... E momentul să dai cărțile pe față. — Nu a fost Imerio, știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
fie frică. Ăsta e un fals taxi. Ce mă alarmează mai mult e taxiul care ne urmărește. — Fals sau adevărat? Cu siguranță fals, dar nu știu dacă e al poliției, sau al nostru. Arunci un ochi înapoi, pe șosea: — Dar - exclami tu - mai e un al treilea taxi care-l urmărește pe al doilea... S-ar putea să fie ai noștri, care controlează mișcările poliției, dar s-ar putea să fie și poliția pe urmele alor noștri... Al doilea taxi vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Am să-i suprim!“ mă gândesc, concentrându-mă. Da de unde: sunt tot acolo, în mijlocul drumului. Aici erai, mă salută. Și tu ești de-ai noștri? Bravo! Ne-ai dat o mână de ajutor și acum totul e în ordine. — Cum? - exclam eu. - Și voi vă ocupați cu suprimatul? Acum îmi explic senzația avută că mersesem mai departe ca alte dăți, făcând să dispară lumea ce mă-nconjura. Dar, spuneți-mi, nu voi susțineați că totul trebuie sporit, intensificat, multiplicat? — Ei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
entuziastă de pe chipul lui Emmy. E vorba doar de Paris, își zise în sinea ei. De parcă n-ar mai fi fost nimeni acolo de mii de ori. Făcu un efort supraomenesc să nu-și dea ochii peste cap când Leigh exclamă plină de încântare: — Foarte mișto! Emmy bău din greșală din ceașca Adrianei, iar aceasta se stăpâni cu greu să nu-i înfigă o furculiță în mână. De ce naiba era așa supărată? Chiar era ea o persoană așa geloasă și meschină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]