8,653 matches
-
răscolit..." 357). Ivan Denisovici întruchipează răbdarea (își poartă crucea, care pentru el înseamnă detenție), blândețea ("fericiți cei blânzi") și cinstea în condiții extreme, în care puțini pot dovedi sau pot păstra aceste calități. El nu s-a înrăit în lagăr ("fericiți cei curați cu inima"), nu s-a abrutizat și încă se mai poate implica, responsabil, în muncă. Așa cum se știe din experiența monahilor, munca, mai ales cea manuală și însoțită de rugăciune, este o asceză purificatoare. În ce privește rugăciunea, experiența lui
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
amărît pe care l-a scos dracu' în fața mea... Vezi tu cum te descurci... Pa, te pup. Ceilalți pasageri din mașina asasină vorbesc și ei la telefon. Și-au pus și ei tăticii și mămicile lor în mișcare. Toți sînt fericiți că odraslele lor sînt bine, merçi! Salvarea nu mai vine. Venele învățătorului s-au golit și spasmele au încetat. Eu îmi imaginez că am un pistol. Trag întreg încărcătorul. Nu sînt mulțumit. Am o sabie, o învîrt și ciopîr țesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
că este interesat de su biect. N-am riscat "zăngănitul de cătușe" ca să-i bag în buzunar 800 $. Ham, ham, se revoltă și cîinele. După ce am vorbit de unele, de altele, bag mîna printre scînduri și-l mîngîi. Cîinele este fericit nevoie mare și cînd dau să plec se întristează. Mi-am refăcut buna dispoziție și încep să fluier. Dintr-o curte, un gospodar mă salută. Vă faceți casă? Da. Am cumpărat 500 m². Cît ați dat? Scump tare. Am dat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
la împlinirea a două decenii de la înființarea acestei facultăți. Și ? Nu a fost prezent nici rectorul, nici un trimis de la Rectorat, nici de la Senat. Nu mai spun de demnitari. A fost totuși o aniversare plăcută, erau toți profesorii facultății, studenții erau fericiți și părinți plesneau de mîndrie. Totuși eu eram de părere că profesorii aceia și studenții meritau ceva mai mult. Era un pionierat care acum zidise un bun început de postament pentru istorie. Lipsa grangurilor nu a știrbit strălucirea succesului unui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
să plece bodogănind. Îmi pare rău, dar am treabă... Ce treabă, Dinu? se aude dinspre puiuț. Cum, ce treabă? Am treburile mele... Importante, foarte importante, nu? Da, importante, ce treabă ai tu? Suferința mea nu contează? Doar tu să fii fericit cu Zînica... Este treaba mea. Tu cu ale tale, eu cu ale mele. Dar dacă Zînica face un pui și acesta își rupe piciorul, ce zici? Ia nu mai cobi! Ce, ți l-am rupt eu? În fond, ce vrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Cuțitul este pentru cînd o să fii mai mare! După ce Tudorel nu mai mișcă, este controlat de bani, de inele, de lanțuri, de telefon și de ceas. I se fură și cureaua din piele de crocodil și chiar pantofii. Raj este fericit, băieții îl bat pe spate, iar șeful îi promite că-l va promova în bandă. Interesant este faptul că întreaga grozăvie s-a petrecut fără nici un strigăt de ajutor, fără nici o tulburare a liniștii acelei ulițe nenorocite. Abia peste două
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
timpul ca s-o retrăiești. Este o senzație similară cu aceea pe care o simți cînd visezi și îți dai seama că visezi, îți dai seama că nimic nu este real și că iluziile te fac fericit fără a fi fericit. Plecasem în ziua aceea din insula Brännö Rödsten cu convingerea că nu voi mai revedea soarele de acolo în asfințitul sîngeriu din Marea Nordului, mare pe care o inunda cu generozitate și delicatețe. Îmi luasem rămas bun definitiv de la Ingela Märtensson
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
viitor care să le îndreptățească speranța în mai bine. Trotuarele neîngrijite au și rolul de paturi pe timp de noapte pentru cei care trăiesc la limita umanului. Cei care găsesc un carton, care devine canapea pentru o noapte, pot fi fericiți. Ceilalți nu se mai obosesc și asfaltul scofîlcit poate fi o saltea odihnitoare. O odihnă care să le permită să mai rabde încă o zi de foame. Preocuparea principală este găsirea unei bucăți de pîine. Toți vînd ceva, de la naive
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
1985, eu am primit o scrisoare de la ea în 1986! C.S Au lăsat ceva avere acolo? G.B Nu știu. Nu aveam cum să știu. Averea nu m-a interesat niciodată! Alții au pierdut totul, inclusiv viața. Eu sînt fericită că n-am pierdut viața. C.S Știți ceva despre bunici, rude? G.B Mama tatei, Aneta Bibescu, a murit în 1980 la București. Jean Bibescu, fratele tatei, era farmacist militar. A luptat la Odesa. Aveam o mătușă la Pitești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
19 ani! De acolo a ieșit la pensie. C.S Cum a fost viața în Cuba? G.B Nu am de ce mă plînge. Banii pentru mine nu reprezintă nimic. Eu pot mînca orice, doar pîine cu ceapă, dar pot fi fericită și așa. C.S Doriți, sperați să vă întoarceți puțin în România, sau în Turcia? G.B Cu mintea mă întorc foarte des. Picioarele nu mă mai țin. Și apoi, ce aș face dacă aș ajunge la București? Unde să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
C.S Sînteți mulțumită de viața pe care ați dus-o? G.B Fericirea este oferită de fiecare zi trăită. Să fii mulțumit, să nu faci rău, să nu crezi că ești cel mai bun. Mi-am dorit să fiu fericită în căsnicie și am fost. Fata mea s-a măritat de trei ori și este nefericită. Viața mea de familie a fost bună, plină. C.S Ați avut momente de disperare? G.B Niciodată. Nu am plîns mult în viață
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
era mai serios ca un sihastru de la noi și le taxa drept femei ușoare. Se comporta nedrept cu ele și nasul lui era greu de atins chiar și cu o prăjină. Toată ziua bîrnîia motoreta pe stradă și țîncii erau fericiți dacă erau lăsați s-o atingă măcar puțin. Se adunau și femeile măritate ca să admire "norocul" unora cu neamuri avute, cu neamuri în mafia de la Miami, cu neamuri contrarevoluționare, care pun la cale înăbușirea revoluției. O să le sune lor Cristeiul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
versuri în 1980, la rubrica „Atelier literar” din „Luceafărul”, iar editorial cu cartea de poeme Cred în tine ca în Dumnezeu, apărută în 1992. Primele două volume de versuri ale lui Ț. - Cred în tine ca în Dumnezeu și Sunt fericit că te iubesc (1996) - aparțin aceleiași etape și expun o experiență lirică singulară, care face dovada unui talent orchestrat în vederea interpretării marilor teme, fără ca poetul să se încadreze în programul confraților săi din „generația în blugi”. Tema centrală este dragostea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290223_a_291552]
-
o nouă Cântare a Cântărilor pe fundal paradisiac, numindu-și iubita „surioară”, după modelul biblic. În nota exultantă a iubirii și tinereții, poetul se autodefinește: „eu sunt o sărbătoare fără sfârșit” ( Îmi pare că visez tot timpul, din volumul Sunt fericit că te iubesc). Paradisiacul provine din beatitudinea eului liric de a se regăsi într-o armonie universală, comunicându-și neîncetat fericirea apartenenței la marele tot: „Zilnic îmi bate în tâmple cu aripile/ o pasăre măiastră intră îi spun/ nu sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290223_a_291552]
-
Scriitor cu un imaginar extravagant și bogat, Ț. deține forța și rafinamentul pentru a împlini surprinzător formulele lirice pe care le abordează. SCRIERI: Cred în tine ca în Dumnezeu, pref. Adrian Păunescu, București, 1992; Eminescu al nostru, București, 1994; Sunt fericit că te iubesc, postfață Constantin Sorescu, București, 1996; Vianu fereastra luminată - Vianu la fenêtre éclairée - Das erleuchtete Fenster, ed. trilingvă, pref. Vlad Alexandrescu, București, 1998; nicolae magnificul, cu desene și postfață de Nicolae Popa, București, 2000. Ediții: Ion Vinea, Moartea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290223_a_291552]
-
Eleusis Persephone nu putea să "moară", precum divinitățile de tip dema sau precum zeii vegetației. Străvechiul scenariu mitico-ritual, prelungit și completat prin Misterele de la Eleusis, proclama solidaritatea de ordin mistic între hieros gamos, moartea violentă, agricultură și speranța unei existențe fericite dincolo de mormânt 2. În cele din urmă, răpirea - adică "moartea" simbolică a Persephonei - a avut pentru oameni consecințe importante. De aici înainte, o zeiță olympiană și binevoitoare locuia o parte din timp în împărăția morților. Ea anula astfel distanța de
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
s-au făcut decît formal prin tipar. În Evul Mediu, fiecare castă avea scrisul ei. Această ierarhie a literelor în manuscris (gotice, cursive, romane etc.) este dată la o parte prin standardizarea caracterului roman. Epopeea suporturilor de informare îi poate ferici în mod legitim pe liberali și pe capii industriei, fiindcă ea lovește la fiecare cotitură o corporație, un grup clerical fondat pe un monopol de transmisie. Odată cu tipografia, "viața spiritului" scăpa de scadența Bisericii (care pierduse deja monopolul asupra scrisului
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
început să mă iau de oameni pe stradă. Abjecția ca aspirație spre frumusețe. Când mă plictisesc să beau cu ăștia, cu Pif și Bălănescu, scriu. În absolut e cam același lucru. Cam același impuls turbulent declanșator. Bem și ne văităm. Fericiți că putem fi triști. În bodega asta infectă a unui actor de comedie. Gras și un om de proastă calitate. Câteodată vine pe aici și mănâncă până borăște. Când îl văd cum halește, îmi spun că n-o să mai bag
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
care eu nu-i văzusem niciodată. Era un soare puternic. Într-o grădină. Iarbă care foșnea, pocnea, un verde zgomotos. Îmi spunea că se duce să-și vadă locurile copilăriei, ceairul, gârla despre care îmi povestise în reportajul ăla. Era fericit. Întinerise. Arăta așa cum îl știam eu de când eram mic. Râdea acolo la masă. Voia să vadă Slobozia în noaptea aceea. Așa se numea cartierul în care copilărise. A doua zi, chiar în Slobozia a fost înmormântat. Mi-am dat seama
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Telefon: 972/40896. Cam asta ar fi. Negru. Negru. Negru. Sînt foarte obosit. Radu (Florescu n. red.) a revenit la Borca. Ieri am jucat fotbal vreo trei ore. Am febră. Trece cu "Deep Purple" azi! Am primit discuri și sînt fericit. Fără muzică, aici, chiar că mi-aș lua cîmpii. Precizez că-n intervențiile mele din ATENEU (revista din Bacău n. red.) sînt scoase toate zicerile mai serioase, că acolo sînt și cuvinte ce nu-mi aparțin, ba chiar și un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
de cît, să protestez împotriva interdicțiilor impuse scriitorilor noștri importanți Doinaș, Pleșu, Paler, Paleologu, Dinescu etc. Mă simt profund jignit și sînt profund solidar cu ei. Ar trebui să nu ne mai lamentăm. Lucrurile au devenit foarte grave. Aș fi fericit să ajung la Eminescu (Festivalul de la Ipotești și Botoșani n. red.) în iunie! În prima zi de București, m-am dus la mormîntul lui. Găsește o soluție să mă inviți atunci! Dacă D.R.-ul (D.R. Popescu, președintele Uniunii Scriitorilor, atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
fronturi. Haz! Mi-e greață de politică! Ce penibilisme! Am fost pe la Iași! N-am fost la București. Tu ce mai faci?! Scrie-mi, chiar dacă sînt plecat! Sava (Nicolae n. red.) va veni corector la ziar! E bine! Sînt tare fericit că Liviu Stoiciu e la Contrapunct. L-am văzut dezabuzat pe la TV (fiind șeful FSN-ului în Vrancea). Am vorbit și la telefon! Mai scrie-mi tu! N-ai prins o VATRA în care se spune c-aș avea niște
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
simptomuri ale obișnuinței, dacă nu și ale ireversibilității pierzaniei. Două cărți rare sînt pe masă. De aceea mă abțin încă să le încep. Ți-am spus, cred, și la Suceava că le caut: "Un veac de singurătate" și Lautrémont. Sînt fericit! Te-am căutat prin revistele din anii trecuți. Mi-a plăcut tot ce-am găsit de tine! Nu o spun de complezență. În poezie nu știu să fiu amabil. Pentru că o cultură nu se face din amabilități. Și nici prieteniile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
lui Isus mi se pare tristă și copleșitoare. Poate și pentru că noi nu sîntem în nici un fel fanatici, poezia fiind mai mult decît fanatism și descumpănire. Termin și "Maitreyi" și ți le înapoiez cu recunoștință. Nu știu dacă mă mai fericește ceva cum o fac cărțile!? Pînă la Anul Nou voi fi cam liber. Pentru că după 3 ian. voi fi la "recensămîntul animalelor" și voi fi ocupat de dimineața pînă seara. Voi încerca să profit de zilele lungi și liniștite. Vezi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
aceasta e sinonim cu "sindromul de cui", adică moartea. Iartă-mă că-ți spun toate aceste mizerii care te-ar mîhni chiar și dacă ți-aș fi doar un simplu cunoscut! Dar asta-i, dragul meu! Nu, nu voi fi fericit că apar la ALBATROS! M. Sântimbreanu mi-a trimis o epistolă dizgrațioasă de la înălțimea funcției sale, desolidarizîndu-se de actualul meu manuscris (dar nu eu am adus manuscrisul în halul acesta!) și spunîndu-mi că vor tipări cartea mea din motive... juridice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]