7,819 matches
-
în rândul redactorilor, cu drepturi egale de salarizare. Se iscă atunci un protest general. Majoritatea bărbați, le era peste putință să accepte urcușul rapid al unei fetițe visătoare, ce reprezenta un real pericol pentru cariera lor. Se supuse la vot. Singurul favorabil fu acela al redactorului-șef. Văzând îndărătnicia celorlalți, acesta amenință că-și dă demisia. Ședința se suspendă, hotărârea urmând a fi luată mai târziu. Gheorghe Ereș, realizatorul rubricii sport, într-un moment de savantă filozofeală, trase concluzia că între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
nervos, se repezea spre ușă și pleca fără un cuvânt. Obosită de războiul de la muncă, Luana nu se simțea în stare să mai ducă un altul și acasă. În liniștea nopților petrecute fără el, încerca să ghicească motivul acestui comportament. Singurul plauzibil pe care îl găsi era acela că Radu se temea de reacția părinților. Ca și Sanda, într-un alt moment, ei aveau să vadă în ea doar femeia despărțită, fără căpătâi. Se hotărî să-i vorbească, cu grijă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
nimic în comun cu realitatea. Revenită la activitățile zilnice, nu mai știu ce e adevăr și ce nu în viața ei. Bolnavă, dezorientată și lipsită de puterea de-a merge mai departe, se cufundase într-o adormire de moarte iar singurul care mai crezuse într-o întoarcere fusese Ștefan. Bărbatul pe care ea îl înșelase. Ar fi dat orice să afle că partea reală a visului nu cuprindea și infidelitatea lui Radu. Deși numele lui o făcea să-și iasă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Avea, de azi înainte, în ciuda drumului pe care o apucare profesia ei, să fie un părinte adevărat. Era convinsă că va ști cum să facă asta. Plecarea bunicii îi aminti că acel înscris așezat deasupra ochilor și numit destin era singurul responsabil de învârtirea crudă și nedreaptă a roții vieții. Refuză să-și mai facă procese de conștiință față de faptul că urma să aleagă. Fiecare era obligat să-și poarte crucea cu care se născuse. În viață nu poți să ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
o singuratică. Nu avea relații cu nimeni. N-ar fi existat nici un motiv să fie... — CÎnd va fi cunoscută mai bine, probabil că motivul va fi evident. Fraza era banală și nu risca nimic. Totuși, exprima adevărul. Maigret nu era singurul care se străduia, de mult timp, să cunoască caracterul victimelor. Criminologii acordă din ce În ce mai multă importanță mortului și, În unele cazuri, ajung să-i atribuie o mare parte din vină. Oare nu exista În viața, În comportamentul numitei Hélène Lange ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
și seara. Uneori i se Întîmpla să nu vină la masa de prînz. Așa că ar fi putut să facă orice fără știrea ei tot restul zilei. Dar la Vichy? Practic, petreceau Împreună douăzeci și patru de ore din douăzeci și patru și nu era singurul În această situație. — Nu poate nici măcar să stea prea mult Într-o cabină telefonică, spuse el, oftînd. Cobora probabil pretextînd că se duce după țigări sau să ia aer În timp ce soția lui se Îmbrăca. Un telefon, două... dacă venise și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
vorbit, mi-a răspuns el convins. În orice caz, era vorba, cu siguranță, despre sare animală, fiindcă din asta nu trebuie multă; în depozitul tatălui tău ar trebui să mai fie încă două livre; o cumpără pentru cei din Oderzo, singurii care mai folosesc așa ceva. Spre mirarea mea, Rotari l-a întrebat pe rabin multe și mărunte despre banii și garanțiile furnizate de evrei în afaceri; acesta i-a răspuns cu răbdare, ascultându-l atent. Rotari l-a întrebat dacă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pun frâu limbii: - Înălțimea Ta, devotamentul pe care ți-l datorez mă împiedică să îți spun că trecem printr-un moment foarte greu, în care cea mai mică greșeală... M-a întrerupt printr-o simplă mișcare a pleoapelor. - Tu ești singurul care a dat un sfat bun; e nevoie de răbdare și de sânge-rece pentru găsirea unei soluții convenabile. Ai făcut și o propunere pe care am luat-o în considerație. Acum însă te poftesc să fii precum Iov. Să îndurăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
unul dintre ei a alergat să-l cheme pe comandantul garnizoanei, deoarece l-am întâlnit pe drum venind spre noi. Cam de aceeași etate cu ceilalți, și pe deasupra și chiomp și șchiop, vâslea spre noi, fixându-ne cu mânie cu singurul ochi și porcăindu-ne. Gundo l-a pocnit peste nas ca aperitiv, după care i-a arătat măruntului și unsurosului roman care se ținea după el permisul de trecere regal cu porunca de a se pune la dispoziția noastră. Romanul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
lucru o monedă, am fost primiți în casă ca niște rude. Toți membrii familiei de rotari miroseau a lemn proaspăt prelucrat și toți, fără deosebire, bărbați și femei, se remarcau printr-un nas exagerat de mare. Durando, capul familiei și singurul însurat, avea o nevastă care aproape îl întrecea în privința trompei. Peste tot erau surcele și rumeguș, chiar și pe masă sau în culcușuri, intrându-le în piele și în rufe, în păr, în bărbi, drept care împrăștiau în jur acel miros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cele două coruri, nu capăt mai mult de la Cel de Sus. Doamne Dumnezeule, stâlpul acela mânjit de spermă și sânge! Am crezut că monahul își pierduse mințile din pricina pustniciei, și mi-a părut rău, căci astfel se pierdea și medicul, singurul demn de acel nume în Cividale. M-am prefăcut a-i lua în serios cele spuse și l-am condus până la ușă, asigurându-l că am să mă informez asupra unor eventuale primejdii. Oricum, am fost marcat de întâlnirea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cu creastă, de piele și de metal, care aveau în vârf smocuri de păr de cal, totul era gândit pentru a ușura călăritul. Armurile ce le protejau pieptul erau din piele, având doar câteva plăci metalice. Haganul și curtenii erau singurii care purtau armuri din lamele, dar asta mai mult la parăzi decât în luptă. Două zile n-au acționat în niciun fel, mărginindu-se doar să mărșăluiască în afara bătăii arcurilor noastre. Rotari, dornic de luptă, se întreba de ce se purtau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
însă comandantul cavaleriei noastre, prietenul Birino: o suliță înșelătoare îi sfâșiase o parte din brațul drept, care a trebuit amputat de tot. Rândașul meu, un tânăr numit Vaio, i-a adus la mine pe câțiva longobarzi care mă căutau, fiind singurul în măsură să-i ascult: regele era ocupat în cortul său cu o fată, iar generalii săi puneau la cale noi strategii. Unul dintre ei mi-a spus: - Biserica din acest oraș are porțile închise, și oamenii noștri nu reușesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
nici nu putea să-mi interzică. Așa că a găsit o scurtătură și a adus vorba și despre soția și despre fiul său: - Știi bine că Gaila are nevoie să fii lângă ea. Și pe Rodoald cine o să-l educe? Ești singurul în stare să-i impună un comportament demn de fiul unui rege. În privința fiului său aveam răspunsul pregătit: - L-am învățat tot ce mi-a stat în putință. Acum trebuie să se pregătească să devină rege, și doar un rege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
drept, dar necruțător. Stăteam zilnic câteva ore și cu Gaila, încercând să-i alin durerea de inimă, s-o fac să uite frica de moarte, povestindu-i de-ale mele. În mare taină făceam naveta între ea și medicul Amos, singurul care-și merita numele la Pavia. Mi-a dat numeroase sfaturi și m-a învățat cum se poate ușura respirația, și pregătea leacuri care luau greața și însănătoșeau bătăile inimii. Gaila a găsit că-i fac bine în special patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ea din cap. Media Holdings ne-a trimis douăzeci de milioane ieri. Fusese încântată când aflase. Media Holdings fusese prima companie cu care avusese întâlnire, când era încă emoționată și nesigură. Nu se prea așteptase la nimic din partea lor. — Așa că singurii care nu ne-au abordat sunt... —Orchard Investments, îl informă ea. Dar am vorbit ieri cu Tricia Lim, unul dintre managerii de acolo, și sunt destul de sigură că o să primim ceva până luna viitoare. —Și ți-ai revenit după căzătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
-le că nu era nevoie decât de dorința de a avea succes. Apoi se întrebă de ce se hotărâse ea că își dorea succes pe plan profesional, deși niciodată nu i se păruse important. La ora la care se închidea barul, singurii rămași erau ea, Anna, Neil și vreo șase tineri care plănuiau să dea o raită prin cluburi. Atât Neil, cât și Anna declarară că nu aveau nici o intenție să meargă în club, iar Darcey refuză și ea invitația. Sunt prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
încă stomacul plutind într-o baltă cu alcool și aburii tari mai fac cale întoarsă spre grumazul meu, dându-mi o neplăcută stare de vomă, m-am apucat de băut numai spre dimineață când mi-am dat seama că eram singurul treaz de acolo și oriunde ai fi căutat un refugiu nu dădeai decât peste cupluri înlănțuite într-o mistică ignoranță a sexului, Boris s-a dat în spectacol toată noaptea, a cântat cântece rusești, a dansat ca un dement împins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
cu a mea, de rușine, El mă poartă cu buza încă învinețită ca vie mărturie prin fața profesorilor care mi-au acordat deja circumstanțe atenuante, acceptând reprogramarea examenelor, nu m-a mai întrebat Andrea niciodată dar tu ce căutai la Paris? Singurul care știe, 3 iulie, Boris și Sabina au plecat spre Rusia, mi-au promis că la întoarcere vor trece prin România, dacă nu moare copilul Boris va fi al meu, dacă moare, mi-am amintit din nou cuvintele Natașei văzându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
că acum nu fac decât să-mi reamintesc, Andrea spune că i-ai făcut portretul! Da! Și unde e tabloul? I l-am dăruit, dar n-a vrut să-l primească și atunci i l-am dat unui prieten, Ești singurul pe care Andrea l-a adus vreodată aici! Își dă jos ochelarii de soare, ca pentru a mă privi cu mai multă atenție, Poate sunt singurul care l-a înțeles cu adevărat pe Andrea! Cu mine petrece prea puțin timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
a vrut să-l primească și atunci i l-am dat unui prieten, Ești singurul pe care Andrea l-a adus vreodată aici! Își dă jos ochelarii de soare, ca pentru a mă privi cu mai multă atenție, Poate sunt singurul care l-a înțeles cu adevărat pe Andrea! Cu mine petrece prea puțin timp ca să ajung să-l cunosc, și-și întoarce privirile spre Andrea, adormit probabil în șezlongul dus foarte aproape de apă, Și brusc eu aș vrea să aflu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
care dintre zei va rămâne încă strălucind în zorii albi?! trei stele și luna, rămân până în ultima clipă cei mai tari, lumina nu-i îndepărtează, îi întărește în lupta lor deznădăjduită cu zorii unei zile noi, două stele și luna, singurii și ultimii zei, cu capul dat pe spate și cu ochii pe cer mă plimb printre mesele goale, resturile ospățului ceresc, la masa lungă din centru figurile înnegurate ale celor din urmă zei, ei, nemuritorii, cei ce vor rămâne până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mi-am făcut deja un plan, privirea ei deasupra farfuriei ascultându-mă cu o răbdare pe care numai femeile, despre Radu, despre ce crede Radu în legătură cu obsesiile mele, despre teama mea că nu voi fi la înălțimea așteptării părintelui Ioan, singurul care crede în mine cu o tărie ce, aplecându-se ușor din umărul stâng pentru a putea tăia mai bine bucata de pizza rămasă îi zăresc pentru o clipă pe sub rochie, pe umăr, firul subțire al, înfiorându-mă, gestul încetinit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
seama că ceea ce fac eu pe calculator nu-i artă, eu părăsesc pentru o clipă culorile ecranului, urmărindu-l, nu-i artă în definiția clasică a termenului, dar poate deveni artă în era informațională, în lumea virtuală, tu, Theo, ești singurul dintre noi care ai ales cel mai greu dram spre nemurire, nemurire?! noi l-am ales pe cel mai ușor și mai alunecos, fără bătaie lungă, nemurirea prezentului, sunt atât de curios de biserica aia pe care o pictezi tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
povești, pe care Îl fotografiase manu În excursia sa În marele Nord ! Nu știu cum, Îi rătĂcisem poza pe undeva prin sertarul de la birou. Am făcut un pas Înapoi, cu un strigăt de uimire. ovalul bonom și miste- rios al privirii sale, singurul care rămânea eliberat de blănuri În fotografie, era inconfundabil. Am tresărit de parcă aș fi văzut deodată În carne și oase o stafie. Fusesem convinsă că angalok‑ul nu era altul decât propriul meu subconștient, dar iată că el exista cu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]