5,297 matches
-
tenace în interiorul proiectului, așezare ferventă în el. Privirea liberă care domină proiectul și care își are sursa în sciziunea necesară a eului - obligat pe de-o parte să se livreze fiecărui proiect și totodată să rămână desprins, în identitatea sa suverană - se pierde acum definitiv, hipnotizată de unica limită de atins pe care o presupune proiectul meu himeric. Prostia, în sensul ei major și grav, este rămânerea necritică în proiectul propriu. Devii prizonierul proiectului pe care l-ai moștenit, l-ai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Heidegger 1 arată cum abia prin prezența limitei se poate face pasul decisiv de la neființă la ființare. Un lucru începe să fie, "intră în prezență", din clipa în care se împlinește înăuntrul propriilor sale limite. Atingerea limitei proprii este mișcarea suverană pe terenul finitului, este dobândirea acelui statut ontologic în virtutea căruia lucrurile sânt identice cu sine și diferite față de celelalte. Un lucru își capătă o identitate tocmai pentru că poate sfârși undeva, tocmai pentru că își atinge capătul în propria sa limită. Iar
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
la începuturile ei, îl întîlnim exprimat prin intermediul imaginii sferei. În ființa parmenidiană determinată ca masă sferică, noi nu trebuie de aceea să căutăm o reprezentare spațială, ci doar un simbol pentru o gândire care face din limită un principiu ontologic suveran, respectiv o cale către determinarea ființei înseși. Nu numai că peras nu este la greci un concept de rând, dar el reprezintă o modalitate de raționalizare a lumii, bazată pe detectarea elementului primordial al organizării ei. Postularea unei "limite ultime
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
o societate ajunge să se raporteze la cultură exact cum se raportează oamenii în general la natură: prin intervenții care dereglează definitiv sistemele autonome de feed-back. Pentru orice formă de existență care funcționează pe modele organice, autoreglarea este un principiu suveran: intervențiile din exterior sânt fatale. O cultură își pierde calitatea organicului atunci când nu-și poate dirija dezvoltarea pe baza "selecției naturale", ceea ce aici înseamnă în primul rând recunoașterea spontană a valorilor culturale în imanența lor. Așa cum natura devine bolnavă atunci când
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
orice împrejurare. Ei pot fi străluciți, fermecători, rafinați până la refuz, dar totul, în acest caz, nu este decât jerba unei minți rutinate cultural, care nu a ajuns să aibă un punct de vedere asupra lumii și să îl desfășoare unitar, suveran și coerent asupra oricărui detaliu al ei. Aceasta este poate deosebirea dintre gândirea speculativă și "simpla" cultură de rasă a oricărui intelectual rafinat. Traducerea, când e umilitate asumată, patetică intrare în tăcere prin supunerea la cuvântul altuia, seamănă cu muncile
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
când spiritul intră în conflict cu carnea, acum el se desprinde de lume, se recunoaște învins și lasă carnea să ocupe terenul. Conflictul în care s-a angajat până atunci încetează o dată cu această retragere, și senzualitatea, neîngrădită de nimic, devine suverană și transformă plăcerea pură în principiu al lumii. Eliberată de spirit, dorința atinge treapta "genialității senzuale". Iată de ce Don Juan este "demonicul în indiferența proprie esteticului", "demonicul văzut sub unghiul senzualității". Iar iubirea senzuală, care nu pune în joc, precum
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
s-ar întîmpla dacă luciditatea ar pune stăpânire pe viețile noastre, ce s-ar întîmpla dacă nu ne-am mai putea "droga" cu nimic și dacă tot ce înseamnă "valoare" și "sens" s-ar dizolva în lumina crudă a indiferenței suverane. Nebunia, în această perspectivă, este tragica neputință de a-ți pierde mințile. Nebun e cel văduvit de proprietatea de a se investi în zadar și care știind, aflând, înțelegînd optează pentru imobilism și melancolie. Nebun e lucidul, scepticul, omul care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ca să-și dea șuvița pe spate, o lăsa pe suedeză să aștepte și abia acum i-o Întindea, fâcînd-o să pară o biată adolescentă cu pantalonii murdari. — Vrei să vii să iei masa cu noi? o Întrebă cu un aer suveran, semănînd cu regina Angliei și cu Greta Garbo. Hai să mîncăm la Acvarium. Nu știi, nu cred că pot, răspunse suedeza cu un aer de Cenușăreasă și de stenodactilografă. Susan semnă documentul cu un zîmbet. În timp ce Juan Lucas, cu paharul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dus la mari convulsii în interiorul Imperiului Otoman. Cu toate că era nervos, violent și greu de lămurit în schimbarea unei decizii importante, marele sultan a fost regretat de supușii săi. Mehmed I Devine conducător al Imperiului Otoman în 1413. Este primul dintre suveranii turci, care deține titlul de sultan, după cum reiese din inscripțiile numismatice „Es-Sultân ül-a'zam”, adică „sultanul cel mare”. A preluat conducerea statului în mometul când se impunea refacerea lui, datorită unei scindări teritoriale. Cu toate calitățile lui de bun organizator
Mari sultani, mari viziri şi generali otomani by Nicolae MAVRODIN () [Corola-publishinghouse/Administrative/1639_a_2952]
-
să traga concluzia neexistenșei acestora în raporturile româno-turce. Totuși, existența acestor capitulații este susținută documentar. Prima știre în legătură cu capitulațiile datează din Bătălia de la Rovine, 1394 1542, când hatmanul Vartic, solul lui Petru Rareș la curtea regelui polon, aduce la cunoștința suveranului catolic faptul că padișahul a ignorat înțelegerile și tratatele încheiate cu țara sa de către înaintașii săi. O problemă deosebit de importantă pentru istoricii români și străini este aceea cu privire la realitatea de necontestat, că otomanii nu au cucerit Țările Române, așa cum au
Mari sultani, mari viziri şi generali otomani by Nicolae MAVRODIN () [Corola-publishinghouse/Administrative/1639_a_2952]
-
fapt, el strîngea cu ardoare mîna mamei. Am așteptat să fac a zecea sau a douăsprezecea călătorie la Roma pentru a mă duce eu Însumi la Vatican. Am avut norocul să ajung la Sfîntul Petru chiar În momentul În care suveranul pontif În persoană oficia liturghia sub baldachinul cu coloane răsucite al lui Bernini. Mă Însoțea Delphine. Sosiserăm cu taxiul, lucru cam frivol, poate, dacă ținem seama de generațiile de pelerini care suferiseră zdravăn Înainte de a intra În această sfîntă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
fie că vorbiți despre un film, o carte, un peisaj sau o fațadă frumoasă, un amurg sau un copil care zîmbește, toate conversațiile voastre să fie magnetizate precum acul busolei și să postuleze prelungirea acestei vieți În eternitate, Întru Prezența suverană și permanentă a lui Dumnezeu“. M-am aruncat oare În genunchi la picioarele patului ca să-i mulțumesc lui Dumnezeu că m-a condus pînă la Tina? Cred că da. În genunchi În fața noii mele somiere și a noii mele saltele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
fără margini, brutal cât și o stâncă,/ Nebuna cutezare și vițiul abject/ În mintea lui secat-a tot simțul de respect./ Corumpător de inimi, poet de saturnale,/ El ofensează cerul cu scrierile sale,/ [...] Am vrut să fac din Roma regină suverană,/ El cată ca să facă din ea o curtizană (III 6). Victimă a propriei glorii, care i-a atras dușmănia celor puternici, Ovidiu este condamnat la exil. La Tomis, el trezește din nou simpatia femeilor, Sarmiza și Dava fiind înduioșate de
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
pustietatea casei și a vieții ce i-a mai rămas în absența soției, acesta se lamentase că a fost împiedicat de cei apropiați să moară. La autorul antic, Admetos nu poate atinge înălțimea morală a Alcestei, deși evoluează de la egoismul suveran al celui convins că viața lui e mai valoroasă decât a tuturor celorlalți la conștientizarea dramatică a profunzimii pierderii suferite. În schimb, la Dan Botta amândoi eroii au aceeași supremă dăruire de sine și se jertfesc din dragostea absolută pentru
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
aceasta chiar ar pune în practică o astfel de lecție de modestie : Poate vrea să se sinucidă ? ! N-aș crede ! [...] s ar face tărăboi și ne-ar face de râs [...] ți-ar da ție acea, cum să-i spun, detașare suverană... care ar transforma, exact, ar transforma mizeriile vieții tale mărunte, mediocritatea vieții tale în eroism (IV, p. 662-663). Moartea Marghioalei de propria mână pare dezirabilă, de vreme ce ar rupe toate legăturile și amanții ar fi liberi (IV, p. 662). Ionel se
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
afirmare a statelor naționale și a suveranității lor. Astfel, Jean Bodin (1529-1596) susține suveranitatea absolută a statelor care nu pot fi reunite într-o singură unitate politică, iar Niccòlo Machiavelli (1469-1527), afirmând aceeași idee, susținea că existența a numeroase state suverane, aflate în conflict unele cu altele, reprezintă sursa virtuților militare și explică apariția marilor personalități. Pronunțându-se împotriva soluției uniunii, Machiavelli consideră că aceasta generează în timp un proces de decădere a Europei similar celui al Imperiului Roman. În acest
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
pronunțat un discurs rămas de atunci celebru și profetic, punând în perspectivă „piața comună” și o „comunitate culturală”, în locul puștilor și bombardamentelor. Ele vor fi înlocuite „de voturi, prin sufragiul universal al popoarelor, prin veritabilul arbitraj al unui mare Senat suveran, care va fi Europa, așa cum este astăzi Parlamentul englez” (de Sainte-Lorette, 1955, 31-32). Noțiunea Statele Unite ale Europei era evocată pentru a sugera apropierea și contactele strânse cu Statele Unite ale Americii: „Va veni o zi când vom vedea cele două tabere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
a puterii. 2) Această realitate implică deținerea puterii de către noii actori principali ocupați în zonele creării, prelucrării, folosirii, difuzării managementului cunoașterii. 3) Exercitarea puterii prin cunoaștere are la bază o deținere și exercitare inegală a puterii. Foucault vorbește de „puterea suverană” (puterea oficializată: conducătorii politici, managerii) și „puterea disciplinatorie” (cea care se manifestă prin acceptarea „liberă” a puterii suverane de către cei care sunt celălalt „pol” al relației de putere ca relație reciprocă, dar nesimetrică). 4) Noua configurație a puterii se exprimă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
difuzării managementului cunoașterii. 3) Exercitarea puterii prin cunoaștere are la bază o deținere și exercitare inegală a puterii. Foucault vorbește de „puterea suverană” (puterea oficializată: conducătorii politici, managerii) și „puterea disciplinatorie” (cea care se manifestă prin acceptarea „liberă” a puterii suverane de către cei care sunt celălalt „pol” al relației de putere ca relație reciprocă, dar nesimetrică). 4) Noua configurație a puterii se exprimă în noua sectorizare a economiei (Bell) în care majoritatea populației ocupate se concentrează în sectorul V (serviciile informatice
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
lor diferențiat față de altele, reprimate de conceptul comunist de „mase adânc populare” În interiorul cărora persoană umană dispărea. În partea mea distinctă de aport la mersul favorabil al interesului național, nerecunoscut prin omitere de autoritățile „majore”, din practici meschine sunt vizibil suveran. Motivat de evidente explicite, pretind gratitudine: România Îmi este datoare. Demersul expus corespunde aspectului de finalitate al democrației reale. - Sunt component al Asociației Române a Foștilor Deținuți Politici și Luptători Anticomuniști; structura esențială În istoria contemporană, menținută strategic Într-o
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
se împotrivesc autorității mele. Pe de altă parte, puțini în țeleg cât de mult mă ostenesc nu să distrug oameni, ci - atât cât îmi este cu putință - să-i salvez pe toți. O privește drept în ochi. Am instituit puterea suverană în vederea siguranței celor guvernați - să nu-și pricinuiască daune unii altora și să nu sufere prejudicii din partea unor neamuri străine... Înalță mânios brațele către cer: — Pe Zeus! Nu ca să îndure neajunsuri de la cei ce au pu terea! — Așa? face batjocoritor
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
copiilor mei, ridică ea atunci tonul acuzator, în timp ce tu i-ai cerut să facă farmece să-ți moară bărbatul... Nu-i adevărat! strigă Aemilia. Dacă nu-i adevărat, atunci de ce țipi și te ostenești să negi? întreabă cu un calm suveran Agrippina. O arată cu degetul întins surorii și soacrei: — Vrea să pună mâna pe banii lui Sulpicius Quirinius și apoi să se mărite cu Scaurus. Acuzata tace de data aceasta. — Ce crezi? o împunge în continuare Agrippina. Că numai eu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mai bine zis, Își transformaseră mijloacele În scop, Își administrau imensa lor bogăție. Bineînțeles că un monarh adept al puterii centralizate, cum era Filip cel Frumos, nu-i privea cu ochi buni. Cum se putea ține sub control un ordin suveran? Marele maestru avea rangul unui prinț de sânge, comanda o armată, administra un patrimoniu funciar imens, era ales ca Împăratul și avea o autoritate absolută. Tezaurul Franței nu se afla În mâinile regelui, ci era păstrat În Templul din Paris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
vorbiți”, zise Belbo. Numai un piemontez poate Înțelege convingerea cu care se pronunță această expresie de educată stupefacție. Nici unul dintre echivalentele ei În altă limbă sau În alt dialect (nu mai spuneți, dis donc, are you kidding?) nu poate reda suveranul sentiment de dezinteres, fatalismul cu care ea reconfirmă convingerea fără greș că ceilalți sunt, și Încă iremediabil, copiii unei divinități nătânge. Dar colonelul nu era piemontez și păru măgulit de reacția lui Belbo...” „Ei, da. Iată planul, iată așa-numita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Mișcarea Graalului la Strassbourg, Ordinul lui Anubis la New York, Temple of Black Pentacle la Manchester, Odinist Fellowship În Florida, Ordinul Jartierei (trebuie să fie la mijloc chiar regina Angliei), Ordinul Vril (masonerie neonazistă, fără adresă), Militia Templi din Montpellier, Ordinul Suveran al Templului Solar la Montecarlo, Roza-Cruce din Harlem (Înțelegeți, până și negrii, acum), Wicca (asociație luciferică de subordonare celtică, invocă cele șaptezeci și două de spirite ale Cabalei)... În fine, mai continuu?” „Există toate, de-adevărat?” „Ba și mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]