5,170 matches
-
feroce în mijlocul jubilării generale. Dar aceste excepții nu scădeau cu nimic satisfacția celorlalți. Fără îndoială, ciuma încă nu se sfârșise și avea s-o dovedească. Totuși, în imaginația tuturor, trenurile plecau, cu săptămâni înainte, șuierând pe șine fără sfârșit și vapoarele brăzdau mări luminoase. A doua zi, spiritele aveau să fie mai liniștite și îndoielile aveau să renască. Dar, pentru moment, întregul oraș se urnea, părăsea locurile închise, întunecate și nemișcate în care își înfipsese rădăcinile de piatră și se punea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
era unul dintre aceia cărora nu le era permis să i se alăture cu totul. Mari serbări erau organizate pentru tot restul zilei și pentru noapte. În același timp, trenurile începuseră să fumege în gară, în timp ce, venite din mări îndepărtate, vapoare ancorau acum în portul nostru, arătând în felul lor că această zi era, pentru toți cei care gemeau că sunt despărțiți, ziua marii revederi. E lesne de închipuit aici ce a putut să devină sentimentul despărțirii care fusese trăit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
lipsea, dorind căldura unui trup, duioșia și obișnuința. Unii, adesea fără s-o știe, sufereau de a fi puși în afara prieteniei oamenilor, de a nu mai putea ajunge la ei prin mijloacele obișnuite ale prieteniei, cum sunt scrisorile, trenurile și vapoarele. Alții, mai puțini la număr, ca Tarrou, poate, doriseră contopirea cu ceva pe care ei nu puteau să-l definească, dar care merita să fie dorit. Și, în lipsa unui alt nume, ei îi spuneau uneori pace interioară. Rieux mergea mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
răspuns. Am auzit o voce dulce, de fetiță, à la Marilyn Monroe: —Bună, sunt Jazz Conassey. Ard, ard, ard de nerăbdare să facem articolul. —Jazz! Am tot încercat să dau de tine. Unde ești? Aaahh, miorlăi ea languros. Pe-un vapor pe undeva. Nu știu unde, dar e atât de mișto. Ar trebui să vii și tu. Fetele ca Jazz invită întotdeauna pe toată lumea peste tot, chiar și persoanele pe care nu le cunosc deloc, chiar și atunci când habar n-au unde se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
să faci este să ceri ce nu vrei și, în mod sigur, obții ce vrei. Cere ce vrei și obții ceea ce nu vrei. Așa că i-am spus calm: Atunci, n-ar trebui să dai interviul. Categoric, nu. Distracție plăcută pe vapor și... — Nu, așteaptă, poate, totuși, reușesc s-ajung. Ne putem întâlni la petrecere? —Ești sigură? am întrebat-o. N-aș vrea să-ți întrerup vacanța. Ei, sunt tot timpul în vacanță. De fapt, chiar am nevoie de-o pauză. Vacanțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
obositor în legătură cu bijuteriile era să nu aibă îndeajuns de multe piese noi. Să sperăm că-i vorba doar de o abatere temporară de la starea ei obișnuită de țăcăneală. Barclay transformase biblioteca în copia strălucitoare a unei cabine de la bordul unui vapor. Felinarele pâlpâiau de parcă prin încăpere chiar adia briza oceanului. Pe masă erau împrăștiate hărți decolorate și jurnale patinate de vreme. Un chelner ne-a servit cu Martini Bleu și Mai Tai și cu șervete de cocteil cu colțurile atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
vor vedea, o, soare, peste imensa gheață apunând.“ Apocaliptică viziune, ce-mi amintește de alta, cu cât mai comică, cu atât mai teribilă, pe care am citit-o în Courteline și care ne înfățișează sfârșitul ultimilor oameni, strânși pe un vapor, nouă arcă a lui Noe, într-un nou potop universal. Cu ultimii oameni, cu ultima familie umană, la bord se află și un papagal: vaporul începe să se scufunde, oamenii se îneacă, dar papagalul se cațără în vârful catargului mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
am citit-o în Courteline și care ne înfățișează sfârșitul ultimilor oameni, strânși pe un vapor, nouă arcă a lui Noe, într-un nou potop universal. Cu ultimii oameni, cu ultima familie umană, la bord se află și un papagal: vaporul începe să se scufunde, oamenii se îneacă, dar papagalul se cațără în vârful catargului mare, și înainte ca și acest ultim refugiu să se scufunde în valuri, papagalul lansează spre cer un „Liberté, Égalité, Fraternité!“ Și astfel ia sfârșit istoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Lacrimile lui Iuda Mircea: A(r)borigenii Mihaela: Câr-Mâr Mircea: 21 Decembrie Mircea: 22 decembrie Partea a IV-a: Filosofia, femeile și eclipsa Mihaela: Filosofia întrupată Mihaela: Filosofia cu foșnet de fustă Mircea: Cizelează-te! Mircea: Băieți de băieți Mihaela: Vaporul Mihaela: Eclipsa Mihaela Miroiu Jurnal cu femei afgane Mihaela Miroiu Cronica unei singurătăți alese. Jurnal bloomingtonian Cuvânt înainte Restul și Vestul este o carte autobiografică. Este povestea intersectării între Autobiografie și Curriculum Vitae, între rădăcinile estice și experiențele vestice. Este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
simt bărbat de bărbat și care niciodată n-am vrut să fiu altceva, dar am puterea să recunosc că, dacă am învățat ceva esențial despre viața asta, o datorez femeilor pe care le-am cunoscut. Atâta tot. martie 2000 Mihaela: Vaporul Povestea asta a ta cu băieții de băieți, o poveste nespus de întremătoare, m-a trimis la cestiunea zilei, politica. Aseară vorbeam cu studenții despre perspectiva lui Schlegel și a romanticilor, după care „muierile” nu trebuie să intre în politichie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
al meu prieten, pe la două ceas de prânz am plecat toți noi nomenclaturiștii și anexele lor familiale cu vaporu pluripartidist al Tovarășului Nicolae Ceaușescu. Acum, e drept, era dat cu vopseaua nouă de mirosea ca o pungă de aurolac. Pe vapor erau cinci mese lungi, pline de bucate alese, adică de mezeluri și chifteluțe cu tricolorul înfipt în ele. La prora, o orchestră de lăutari unu’ și unu’ a dat semnalu’ la „Noi suntem români!”. Toată lumea s-a ridicat în picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
săltat masa din țâțâni. Apoi scrâșnetul de dinți și am mai văzut mâna neveste-si cum îl strânge de cot și-l așază îndărăt pe scaun. Și tăcerea penibilă a celor din jur. Am coborât mai devreme decât ei fiindcă vaporul ne-a lăsat la Orșova, mai aproape de Herculane. Mi-am întors privirea îndărăt, spre vasul acela pluripartidist, proaspăt vopsit. Mi-am dat seama că celor mai mulți puțin le pasă, în ultimă instanță, dacă sunt la putere sau în opoziție. Important este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Herculane. Mi-am întors privirea îndărăt, spre vasul acela pluripartidist, proaspăt vopsit. Mi-am dat seama că celor mai mulți puțin le pasă, în ultimă instanță, dacă sunt la putere sau în opoziție. Important este, pentru cei mai mulți dintre ei, să rămână pe vapor. martie 2000 Mihaela: Eclipsa În apropiere de ultimul Paște am văzut prima oară că aproape de șirul mormintelor alor mei crește un pin vechi care mai are doar un ciuf verde. Stau pe un dâmb în fața pinului și-mi beau cafeaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Iar eu am redescoperit cât de dragă, de adânc încastrată în afectele și celulele mele îmi este marea. Oceanul ca mare pare un pic diferit: mai nesfârșit, cu ape mai prietenoase sau radical mai neprietenoase, mai generos. Mai plin de vapoare uriașe despre care mai să crezi că sunt SF. Pe ceruri defilau avioane cu reclame despre cină la malul gârlei sau în croazieră. Existau și locuri tip Eforie Nord și Techirghiol pline de buticuri și de kitschuri, ultraînghesuite, cu lume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Își aniversase cei șaptezeci și șase de ani, Îmi scrisese mie, ca și mamei, scrisori lacrimogene. Ținea să mă vadă, fie și pentru o singură dată, Înainte de a muri. Am plecat În goana mare, Întrerupându-mi toate studiile și, pe vapor, Îmi pregăteam rolul pe care trebuia să-l joc, să Îngenunchez la căpătâiul lui, să-i țin cu curaj mâna rece, ascultându-l cum Își murmură ultimele povețe. Toate acestea au fost cu totul inutile. Bunicul mă aștepta la Cherbourg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
etape, șase săptămâni epuizante și costisitoare, uneori chiar foarte primejdioase din cauza neîncetatelor războaie tribale. Transcaucazianul a răsturnat acea ordine de lucruri, a deschis Persia spre lume, de acum Înainte se poate ajunge acolo fără nici un risc sau neajuns major, cu vaporul de la Baku până În portul Enzeli, apoi, Într-o săptămână, pe șosea, până la Teheran. În Occident, tunul e un instrument de luptă sau de paradă; În Persia, el e și o unealtă de tortură. Dacă vorbesc despre asta este pentru că, odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
preumblarea mea, mi-a sugerat să scriu un articol despre experiența mea persană. Ultima dată când fusese tipărit numele Persiei În paginile din Annapolis Gazette and Herald se Întâmpla, cred, prin 1856, când un transatlantic, mândria Companiei Cunard’s, primul vapor cu zbaturi Înzestrat vreodată cu o carenă metalică, lovise un aisberg. Pieriseră șapte marinari din ținutul nostru. Nenorocoasa navă se numea Persia. Oamenii mării nu glumesc cu semnele destinului. Astfel Încât am socotit necesar să remarc, În introducerea la articolul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
replici cu pasagerii, ascunseseră poate adevărul? Era adevărat faptul că au fost salvați, În primul rând, pasagerii de la clasa Întâi? Fiecare dintre Întrebări mă făcea să reflectez, să-mi scormonesc memoria; am vorbit multă vreme, la Început În timp ce coboram de pe vapor, apoi stând În picioare, pe chei. Șirin rămăsese un moment alături de mine, la fel de mută, apoi dispăruse. N-aveam nici un motiv să mă neliniștesc, nu putea să se fi Îndepărtat prea mult, desigur că era foarte aproape, ascunsă În spatele fotografului care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
deodată frig și a simțit că pe buzele lui Începea să Înflorească un surîs ca al zeilor. Ulise vorbește despre o nevoie de statornicie pe care fiecare dimineață mi-o reamintește și mie pe acest țărm. La orizont se preling vapoare care nu deșteaptă În mine nici o poftă de drum. Dimpotrivă, sînt bucuros să stau la această fereastră; să văd aceeași mare și să strivesc Între degete aceleași frunze de oțetar de lîngă zidul casei. Mă Întreb dacă există vreo recompensă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
ar fi răspuns și apoi ar fi spus: Nu, neștiind care din răspunsuri e mai trist, și ar fi sfârșit prin acel „nu știu“ mai apăsător decât oricare și și-ar fi reamintit jocurile profane ale furnicarului... fabricarea untului,nituirea vapoarelor, coaserea uniformelor, dansul, discursurile, agrafe biciclete peruci discuri cravate trenuri conserve sutiene tunuri cărți, competiția inventivă a zădărniciei. — O, ooo, Ina!... de zece ani nu te-am văzut. Domnul o bătuse, ușor, pe umăr. Irina răsfoia, la un stand de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
afla și nici alte mări./ Orașul te va urma: pe aceleași străzi te vei roti, prin aceleași cartiere vei îmbătrâni:/ și sub același acoperiș îți va albi părul./ Mereu vei sfârși în acest oraș. Cât despre plecare/ nu spera/ nici un vapor pentru tine și nici un drum./ Așa cum ți-ai ruinat viața în acest ungher/ pe întreg pământul la fel ți-ai distrus-o...“ Irina se ridică, îi privește pe amândoi, nu-i vede. În ochii măriți, primăvara fabuloasă, duhnitoarea, magnifică Alexandrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
la opziție la partide, pe vremea aia! S-au și bătut de câteva ori, la București. S-au contrat și aici, când a venit regele Carol al doilea și a inaugurat silozul de tutun și noua gară fluvială. Venise cu vaporul regal și era toată populația înșirată pe șoseaua de la port până la siloz. Ai lui Băcănel vroia să stea chiar la poarta silozului, pe stânga, să dea regele mâna mai întâi cu ei, când cobora din mașină, dar ai lui Nisip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
poștă. Poate îmi dă niște dolari sau ce l-o lăsa inima și cum o fi devizu, să-mi cumpăr două care de lemne pentru la iarnă. Pădurea la marginea satului și noi plătim la lemne de parcă le aduce cu vaporul... Preotul n-o luă în seamă. Aproape că adormise. Șopti, visător: - Tot să fie ca la zece-cinșpice ani de când i-am făcut pogrebania coanei Natalița... Nici nu știi când s-au dus anii ăștia. De parcă îi înghite sorbul ăla din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
și un fel de om de legătură la un momentdat, când s-a încurcat politica. Vroia să fugă din țară Chiru ăsta. Tocmise o șalupă care să-l ducă pe Dunăre în jos, la Mare și de-acolo să ia vaporul. I-a turnat careva, Chiru zic unii că a ar fi scăpat. Goncea zicea că l-a împușcat chiar el în Baltă, dar nu l-au mai găsit, l-a înghițit apele. Pe tata l-au arestat, a stat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
din Sudica, care să-l faci șeful lor d’aici din Județ, da șef peste șefi și tocma’ când să-l dau în gât, vine KGB-ul și mi-l suflă din mână, de pe malul apei l-a luat, cu vaporul, cu submarinul, cu balonul, cu ce și cum l-o fi luat, că m-am trezit fără el, e o chestie care merge la cititorii de-acuma, asta cu suflatul, răpiri, teroriști ascunși, și p-ormă s-o întorci cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]