6,425 matches
-
zise Kasser. Frontul ăla dorea să expună oamenii condițiilor vitrege de pe Kyrall, pentru a trezi în ei un sentiment religios. Întrebarea e la ce naiba folosea lucrul ăsta? Să fie oare băștinașii noștri urmarea acestui experiment? Că dacă e așa, tot chinul ăsta de cincisprezece secole a fost în zadar. Din câte am văzut, nu pot nici măcar să înțeleagă ce este religia, darămite s-o mai și aplice. E bizar. - Dacă îmi permiteți..., interveni Allin Perse. Poate că lucrurile ar fi mult
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
credincioși legii vechi care permitea numai tămăduirea minților vătămate în luptă. Conflictul se acutizase în momentul în care Iran Stark, Făurarul rebel, decisese să modifice totuși mintea câtorva tineri, folosindu-se și de tehnici chirurgicale. Doi dintre aceștia muriseră în chinuri groaznice, în timp ce numai unul dintre ei reușise să se transforme într-un soldat formidabil. Legenda spunea că se putea mișca precum o nălucă, dar că vorbea în dodii și că era cuprins de accese de furie. În toiul unei asemenea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Cu siguranță deprinderile și amintirile mele alăturate talentelor tale, te vor face cel mai temut războinic al galaxiei... - Iar știința mea îți va permite să duci la bun sfârșit ceea ce ai început pentru oamenii tăi, sî-i scoți pe toți din chinul existenței într-un cerc perpetuu. Asta nu înseamnă însă neapărat că vom avea și loc în mintea ta. Poate că femeia asta, Alaana, pentru care văd că ai atâta respect, o să ne ajute să încăpem cu toții între gândurile tale. - Așa cum
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
bagaudul, cu toate că se zbătea din răsputeri, nu reușea să se elibereze. în sfârșit, hunul opri calul și, trăgând fulgerător din cizmă un cuțit lung, cu o singură și rapidă mișcare, străpunse gâtul bărbatului, care căzu în iarbă, zvârcolindu-se în chinurile morții. Cu un strigăt de triumf, Balamber se ridică atunci din șa și, culegând securea adversarului său, îi reteză capul dintr-o singură mișcare. Când ridică în aer macabrul trofeu și îl arătă bagauzilor ce mai rămăseseră, aceștia, plini de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să faci, animalule? se năpusti Wolfhram asupra lui, repezindu-i în față un picior, parat doar în parte cu o mână. — Cine te-a trimis? Ești o iscoadă a lui Atila? Voiai să-l asasinezi pe trimis? O să mori în chinuri, știi asta? Omul căzu cu un geamăt pe pietrele drumului, dar se ridică iarăși imediat, protejându-se cu brațele. Nu! Nu e adevărat! Voiam doar să fur ceva. Jur! Plin de zel, Wolfhram ridică mâna să-l lovească încă odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Balamber desfăcu brațele și își luă un aer inocent: — Eu n-am de gând să te întreb așa ceva. Știu că onoarea ta de soldat te-ar împiedica să-mi spui lucrurile astea. Oh! Desigur, aș putea să te supun la chinuri și te asigur că printre noi sunt oameni capabili să facă un surdo-mut să cânte. Dar întrebările acelea o să ți le pun când o să fim înaintea Genavei. Așezându-se alături de el cu picioarele încrucișate, sub privirea vigilentă a lui Mandzuk
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-și cu abilitate calul, făcu o altă eschivă, apoi întinse degetul spre cei patru care se apropiau: — Uite! îi strigă. Curând ai mei o să fie aici. Dacă te prind, n-o să-i pot împiedica să te ucidă. O să mori în chinuri. Ținându-și calul, tânăra privi spre cei patru huni. Șovăia. Balamber înțelese că era prea curajoasă sau, oricum, prea încăpățânată și că nu ar fi reușit să o convingă făcând apel la frică, astfel că încercă altă cale de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
și răscumpărare pentru păcatele lumii. Viața potrivită pentru mine. Da: viața potrivită, chiar așa. Lumea nu mă atrăsese niciodată în mod deosebit și eram fericit că îi întorsesem spatele. Munca nu lipsea nici acolo înăuntru, dar nu mă speria, iar chinurile cărnii n-au fost niciodată pentru mine insuportabile. Mă rugam, munceam și îmi închipuiam că drumul existenței mele pământești fusese de acum hotărât. Dar, pe urmă, s-a întâmplat ceva... Preocupat de faptul că, înflăcărat de istorisirea sa, Divicone uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să întrebați de ce trebuie să suferiți, de ce sunteți supuși la suplicii, de vreme ce aceste motive rămân întotdeauna de neînțeles: cine a rezistat ori doar a protestat este ars sau tras în țeapă, iar cine a suferit este, de asemenea, ucis în chinuri fiindcă a suportat. Ei ne privesc cu ochi încă și mai puțin binevoitori decât cei cu care noi ne privim animalele, fiindcă noi, de obicei, le ucidem pentru o necesitate a noastră, în vreme ei ucid doar pentru plăcerea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lungă privire amenințătoare semicercul oamenilor săi, apoi se întoarse spre Mabertus. — Ai grijă, îl avertiză. Dacă nu mi-l aduci, pot oricând să mă întorc aici și să vă pedepsesc, pe tine și pe stăpâna ta, cu cele mai cumplite chinuri. — Trebuie să te încrezi în cuvântul meu, așa cum și eu o să mă încred în al tău. Taciturnul luă din nou frâele în mână și, întorcându-și calul, încuviință cu gravitate: — Bine, conchise el. Facem cum spui tu. 10 Mabertus părăsi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
mingan-ul, redus acum, după ce mulți dintre cei răniți muriseră, la mai puțin de cinci sute de războinici, slăbiți în fel și chip și întrucâtva demoralizați, mai ales din cauza prăzii firave pe care o duceau cu ei după luni întregi de chinuri și lupte. El, firește, pierduse mai mult decât toți ceilalți, dar asta îl întrista mai puțin decât pierderea atâtor prieteni: puternicul și asprul Khaba, care lăsa în Panonia o soție și un copil; nebunul și cumplitul Odolgan și chiar vicleanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
am umblat plângând peste tot, am reușit să strâng toate actele. Mai sunt foarte multe lucruri de spus despre viața foarte grea de refugiat, despre lipsurile nemăsurate, despre suferințe și boli, dar sunt foarte mulți cei care au trăit aceste chinuri așa că închei aici “memoriul vieții mele.”
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Ortansa I. Bălan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1673]
-
și tot cortegiul pedepselor ce le abate câteodată Dumnezeu peste omenire. De ce o fi oare lăsat ca, din când în când, mulțimile să fie chinuite? În privința asta natura a favorizat mai mult animalele. Ele au o soartă mai puțin expusă chinului. Omul a fost înzestrat cu multă minte ca să poată face rău omului. În strădania asta este neobosit. * Este de observat, în aceste însemnări, lipsa aprecierilor ce ar fi fost să fac asupra multor colegi din breasla mea, observații și prezentări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
stat acolo, pe urmă au început ploile. La 14 mai 1971 am fost internat la Spitalul Panduri, la 18 mai s-a făcut intervenția chirurgicală, operație grea, am suportat-o destul de bine, așa a spus doctorul. După operație, au fost chinuri mari. Am plecat de la spital la 7 iunie. Azi, 4 iulie, se arată în starea mea o ușoară îmbunătățire. S-a făcut aproape săptămânal obișnuitul control medical. Pe la jumătatea lunii august, mă simt ceva mai întremat. Aproape de finele lunii plecăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
prin lungirea liniei verticale, probabil ca semn distinctiv față de alte confrerii, dar și semn apotropaic și de biruință și apărare, de la Constantin cel Mare încoace). Veșmântul oficial al membrilor ordinului era o capă neagră purtată pe fond roșu, simbolizând, poate, chinurile Mântuitorului sau lupta dintre pasiuni și virtuți. în multe mitologii, dragonul este un simbol proteic legat de luptă și schimbare. „Mahâbhârata”, de exemplu, transpune mitul unui sfârșit de lume, urmat de o renaștere. Monstrul Ašvatthâman , cel răpus de Pândava, reprezentând
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Luminiţa Crihană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1429]
-
căruțe și cărucioare și coloane nesfârșite de oameni pe jos, printre care copii și bătrâni. Localnicii care urmăreau acest episod tragic, veneau în întîmpinarea acestui fluviu uman, cu un aspect jalnic, cu tot ce se putea, spre a le ușura chinul. Femeile aduceau la șosea apă, alimente și ofereau cazare peste noapte. După capitularea Poloniei și împărțirea ei între Germania și Uniunea Sovietică, vecinul nostru din partea vestică a devenit “Balaurul Roșu“. Toate aceste evenimente au tulburat simțitor viața și liniștea localnicilor
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Ioan Seniuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1701]
-
morală să îl întrebe: Ce a făcut atunci?). Nedreapta întrebare de mai sus m-a obsedat având în vedere și faptul că foștii demnitari care au semnat o scrisoare după ce au fost detronați au fost readuși la demnitățile lor, în vreme ce chinul unor autori de a spune adevărul sau de a face pur și simplu cultură în sărăcie și în singurătate o viață întreagă este încă o dată minimalizat. Dacă nu de la politicieni, de la un critic de artă și un eseist cum este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
Cu alte cuvinte, este o problemă care ține de traumele psihice. De exemplu, persoanele care încă se mai țineau pe picioare i-au ajutat din răsputeri pe cei căzuți la pământ. Aceștia făceau spume la gură și au murit în chinuri groaznice sub privirile lor disperate. Parcă era un câmp de luptă. Tragic. Mulți dintre supraviețuitori au contractat sindromul stresului post traumatic. Într-o zi, dintr-odată și fără nici un motiv, oamenii aceia au fost aruncați în ghearele morții. Pentru ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
o persoană săritoare și prietenoasă. L-am luat cu toții pe sus și l-am cărat până la barieră. Pe drum am observat două sau trei persoane care nu se simțeau bine. Stăteau pe vine și mi se părea că trec prin chinuri groaznice. Mi-am dat seama că ceva era putred la mijoc. Erau mai mulți care se aflau în aceeași stare. Și eu am început să mă simt ciudat. Apoi, unul dintre observatori a leșinat. Unul din cei care ne ajutase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
a ajutat pe soțul meu. Mai aveau și declarațiile unor observatori. Procurorul m-a întrebat: «Vreți să știți cum a murit soțul?» I-am spus că vreau și mi-a citit declarațiile. Mă gândeam: «Dumnezeule! Soțul meu a murit în chinuri groaznice!» Vreau ca ucigașii să aibă parte de aceeași soartă. De ce mai sunt în viață? Îmi doresc să fie executați imediat. Procesul mă enervează. Pentru ce a fost omorât soțul meu! Cum să mă descurc eu cu durerea pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
permite, l-aș supune la o moarte lentă și dureroasă. Hayashi, criminalul care a pus sarin pe linia Hibiya încă este în libertate. Vreau să știu adevărul. Adevărul, cât mai repede posibil... Cei din media nu au spus nimic despre chinurile prin care au trecut victimele. Nimic nu a ieșit la suprafață. Au spus ceva în legătură cu incidentul Matsumoto, dar despre atacul cu gaz sarin de la metrou, nimic. Ciudat! Cred că majoritatea oamenilor are impresia că au avut parte de o moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
nimic. Ciudat! Cred că majoritatea oamenilor are impresia că au avut parte de o moarte «normală». Și în articolele de ziar se spun aceleași prostii. De-abia după ce am mers la Procuratură și am auzit declarațiile, am înțeles prin ce chinuri a trecut soțul meu până să moară. Voiam ca toți să cunoască acest adevăr: cât de groaznic a fost pentru el, ce a simțit înainte să ne părăsească. Nu m-au înțeles... Până la urmă toate astea devin problemele altcuiva. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
în jurul lui (la fel cum în filmul E.T., extraterestrul asamblează un dispozitiv, din vechiturile găsite prin garaj, prin care izbutește să comunice cu planeta lui) și a reușit să creeze un curent. În acest curent erau reflectate întunecat propriile sale chinuri. Deficiențele din poveste erau cele ale lui Asahara, de ele nu au reprezentat un obstacol pentru cei care voiau să se contopească cu el. Ba chiar erau ca un bonus. Asta până când, în funcție de momentul inerent, curentul a fost poluat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Îmi plăcea să mă aflu în preajma copiilor, dar duceam o viață grea. Lucram multe ore, nu dormeam mai mult de două sau trei ore pe noapte. Toți cei care munceau acolo erau folosiți până la limita epuizării. După un an de chinuri, am renunțat. Cât timp am lucrat în Fukui mi-am făcut niște economii și m-am hotărât să folosesc banii aceia pentru a mă pregăti să devin scriitor. Nu m-am angajat. Situația asta a durat trei ani de zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
de a fi spion; posesia cărților de benzi desenate. Lucruri de genul ăsta. Încăperea în care lucram atunci era chiar sub dojo-ul Fuji și auzeam niște țipete îngrozitoare de sus: «Aaaaauuuuu! Omorâți-mă! Cruțați-mă!». Zbieretele unor oameni aflați în chinuri groaznice, insuportabile. Părea că și locul însuși se răsucea, se contorsiona. Răsunau rugăminți înnecate în lacrimi: «Maestre! Maestre! Salvați-mă! Nu mai fac niciodată!». Mă cuprindeau fiorii când auzeam. Sigur că și antrenamentul dur are o semnificație. Dar e imposibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]