5,032 matches
-
nici începutul, nici sfârșitul nu mai sunt posibile. Toate acestea sunt socotite a se desfășura în numele perfecționării, al extenuării tuturor posibilităților și al depășirii limitelor (vezi Baudrillard, 1992Ă. Ceea ce poate fi numit identitate virtuală a ființei umane ca diferență și devenire, pentru acesta înseamnă o identitate indiferentă, „izofrenă” (în raport cu schizofreniaă, într-un context al valorilor răsturnate, cu computere autiste, „mașini celibatare” care tânjesc ele însele spre diferență în situația tautologică a propriului limbaj. Identitatea virtuală este condamnată la o lipsă acută
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
și centralizatoare. De pildă, perspective postmoderniste sau feministe au început să se îndrepte înspre chestionarea și detronarea conceptelor umaniste clasice în cadre ale coexistenței uman-tehnologice, utilizând aceste contexte drept rampe de descentrare și de reinițializare umană. Noțiunile de diferență, de devenire și de marginalitate sunt propuse în schimb ca o contrabalansare și relansare a umanului. Înglobând și aceste perspective, postumanismul nu marchează sfârșitul propriu-zis al umanului și al umanității, ci modificarea anumitor moduri de a concepe ceea ce este uman și critica
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
care, la limită, poate deveni, în această direcție, antiuman. După cum am văzut deja, unul dintre paradoxurile postumanismului este dorința de prezervare a umanului și a autonomiei acestuia în cadrul sistemului om-mașină, în același timp în care se manifestă fascinația pentru procesele devenirii, ale întrețeserii și ale conectării, pentru evenimentele de traversare a frontierelor existențiale. O altă latură paradoxală o constituie posibilitatea practicării postumanului în direcția docilizării corpului cu ajutorul diverselor procese prin care umanul se conformează normelor tehnosociale și în direcția subversării umane
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
trupului spre echilibru, identitatea nu trebuie echivalată unilateral cu mintea unificatoare a subiectului. Corpul cyborgic, cel avataric sau cel transgenic aduc cu sine dezechilibrul formelor și al funcțiilor organice, al ierarhiei și al localizării biologice, îmbinarea atomului și a fluxului, devenirea și diferențierea identității. De pildă, postumanul, în dimensiunea cyborgului, nu este un corp pur, „curat” precum robotul (corporalitate strict tehnologicăă, ci marchează dependența mașinii de natura organică a nevoilor umane, hibridizarea, impuritatea și contaminarea biologicului de tehnologic, alături de ideologic, social
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
teoria feministă a cyborgului promovată de Donna Harawayă, expunându-se sub posibila emblemă de „organe fără corp”. Dorința mașinică determină nu doar cyborgul, ci și avatarul și subiectul transgenic, să fie organisme, însă unele lipsite de organizare rigidă, aflate în devenire, în recombinare și în conexiune cu alte corpuri, organe, subiectivități, proteze, interfețe și gene. Prin urmare, intensitățile, vibrațiile și fluxurile ontologiei virtuale refuză nu numai principiile metafizice umaniste, ci și conformarea la aliniamente sociale și politice ale puterii monopolizatoare. Ființele
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
sublinia specificul sau, dimpotrivă, universalitatea, își poate etala și dovedi identitatea și alteritatea prin tehnicile deopotrivă ale asemănării și ale diferențierii. Conceptul de diferență este unul important nu doar în discursul feminist, ci și în cel postcolonial, alături de noțiuni precum devenire și nomadism. Diverse etnii își pot face vocile auzite pe Internet, fie în mod individual, fie în mod colectiv, prin intermediul comunităților virtuale. Discursul destrupării în virtualitate nu intră în această schemă, după cum nici discursul posibilității de eradicare a ierarhiei sociale
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
muzee, dintre care unele cu accent pe expunere statică, clasică, s-a observat că în primul rînd publicul școlar era cel care a respins o astfel de formă considerată a fi o "prezență a școlii în afara școlii". Pentru elevi această "devenire școlară" nu însemna altceva decît constrîngere. Muzeele interactive nu au fost indicate de subiecți ca purtătoare a unui mesaj coercitiv. Pentru 13 % din public, muzeul este un spațiu de distracție. Este cazul unor muzee în aer liber care prin activități
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
într-o cartogramă, harta întregii țări". Proiectul muzeului social reprezintă un fundament al sistemului sociologic al lui D. Gusti, prin care este analizată esența existenței sociale: studiul societății ca totalitate dinamică semnificativă; deosebirea cadrelor sociale (a virtualităților sociale, tendințele de devenire) de manifestări (realitatea socială); studierea mecanismelor dinamicii sociale. Unitățile fundamentale de analiză sociologică sînt surprinse în starea prezentă, iar stările anterioare sînt identificate prin istoria socială. Din perspectiva sociologică elaborată de Gusti, gospodăria ca unitate de studiu se constituie ca
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
mai adevărate și răscolitoare”. Apropierea lui Nicolae Labiș de partidul clasei muncitoare, adăuga Vladimir Streinu, avea semnificația unei opțiuni sufletești: „...poet politic în sensul acut al cuvântului. El a înțeles revoluția în înțelesurile ei intime și a cântat-o dinlăuntrul devenirii sale istorice, aducând în peisajul generației sale poetice un efort de gândire, de cunoaștere, un spor de entuziasm”. Analizând poezia lui Nicolae Labiș, G. Călinescu observa senzația deosebită de „materie, cuvintele sunt carnale ca fructele, poetul pare în permanență vrăjit
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
economico-social. Chirurgia de început a fost o chirurgie deconstructivă - de mare sau mică exereză, ei îi ia locul chirurgia constructivă și de foarte înaltă tehnicitate. Așa cum medicina a devenit o profesiune de maturitate în secolul luminilor (Renașterea), chirurgia trăiește azi devenirea spre cea mai uluitoare „terapeutică” și promițătoare formă de „profesiune activă”, nu de expectativă, ci de înlocuirea unei părți de organ, sau a unui organ întreg cu altul, de reconstrucția, „remodelarea” ființei umane din etapa ei embrionară sau chiar moleculară
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
copil față de adult. Chirurgia copilului depinde nemăsurat de mult de procesul de creștere al acestuia. Chirurgia adultului e scutită de asemenea griji. Este deci o mare deosebire între chirurgia adultului și cea a copilului, aceasta deoarece copilul este o continuă devenire. Trebuie permanent să știm (remarca profesorul Vereanu) și să avem în vedere ce va deveni organul pe care-l operăm peste 3, peste 5, peste 10 ani. Să ținem cont de legile fiziologice ale dezvoltării organismului. În orice moment prielnic
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
a unități noastre. Chirurgia maxilo -facială a fost întotdeauna binevenită și a găsit ușile deschise ale clinicii ca și ale sălilor de operații. Ne mândrim cu potențialul nostru uman și considerăm ca acesta a reprezentat elementul fundamental al dezvoltării și devenirii unei clinicii tinere de chirurgie generală. 2. Al doilea element pentru îndeplinirea strategiei noastre a constituit dezvoltarea, putem spune chiar crearea unei baze materiale care să ne permită abordarea chirurgiei pe care ne-o doream. Obținerea de aparatură și materiale
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
nou, al realității Împărăției lui Dumnezeu, prezente de acum În lume. Birkhat hamazon, „formă” a anaforalei liturgice de astăzi După A. Baumstark, Liturghia este un dat Într-o anume formă, experiat În valorile lui esențiale, dar este și rezultatul unei deveniri. În stabilirea originii anaforalei euharistice trebuie pornit de la cultul iudaic care a constituit structura pe care s-a dezvoltat mai târziu canonul euharistic. Elementul generator care a stat la baza cultului iudaic și care, implicit, a influențat și formarea cultului
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]
-
a stârnit interesul comentatorilor prin relativa noutate epică, prin calitatea descrierii unor procese psihice. Romanul Sfântul Părere (1930), retipărit mai târziu (1942) cu titlul Cazul Magheru, are o versiune mult modificată și amplificată în 1971. Este o abordare sui-generis a devenirii personalității umane de excepție, prin relatarea unor momente biografice aparent disparate. Intenția principală e de a demonstra cum, paralel cu rațiunea, un rol la fel de important în desfășurarea unei vieți îl are subconștientul. Accentul epic cade pe relatarea unei experiențe senzaționale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286883_a_288212]
-
persoană solitară, închisă sau posacă se poate spune că se poartă ca un urs. În sfârșit, întrucât ursoaica este obligată să își lingă îndelung puiul la naștere, egiptenii au transformat-o în simbolul creației dinamice, dar neterminate, al ființei în devenire, al drumului inițiatic. În psihologie, ursul evocă, din aceleași motive, condiția umană. El simbolizează copilul ce se naște «prematur», incapabil să se descurce singur și total dependent de cei din jur. Fără îndoială că acest lucru explică legătura foarte puternică
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
mai bine înțeleasă natura întrebării, este necesar să intrăm în câteva detalii istorice și să reamintim în special caracterul lucrărilor lui Cantor. Noțiunea de infinit fusese introdusă în matematică de mult timp, dar acest infinit era ceea ce filosofii numesc o devenire. Infinitul matematic nu era decât o cantitate susceptibilă de a crește dincolo de orice limită; era o cantitate variabilă despre care nu se putea spune că și-a depășit toate limitele, ci doar că le-ar depăși. Cantor s-a angajat
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
repete toți pașii ontologia trebuie să recapituleze filogenia de fiecare dată. Și atunci, ce ar trebui să facem pentru a ne câștiga existența? De exemplu, ar putea un matematician de azi să-i fie de folos matematicianului de mâine în devenire? Răspunsul meu este da. Ceea ce putem face este să-l îndrumăm pe student în direcția corectă, să-l provocăm cu probleme și să-l facem astfel să-și "reamintească" soluțiile. De îndată ce încep să fie produse soluțiile, putem să le comentăm
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
spune că el a primit această cunună a miresei din vîrful muntelui de la Zoin, prin sfînta cruce. Și în scrierile trismegiste, învățăcelul era primit în comunitate du-pă ce trecea prin mai multe probe iar la capăt, ca o recunoaștere a devenirii sale sa-cre, i se punea pe cap o cunună ca simbol al cunoașterii tainelor divine și a puterii lor pentru îndreptarea celor stricăcioase din viața pămîntească. Deci Mitra și în religia strămoșilor noștri, însemna învățat, înțelept, iluminat în tainele dumnezeiești
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
psihologia pe fiziologie, de aici importanța acordată în plan afectiv stomacului și sexului, accentul pus pe lucruri, dorințe și necesități, care îi interesează atât de mult. Zola concepe organizarea ciclului sau că istorie a unei familii 79. Zola a urmărit devenirea și evoluția membrilor familiei la nivelul întregii societăți pe parcursul a cinci generații. S-ar părea că nu este nimic mai puțin modern și mai atemporal decât familia. Însă familia i-a dat intuiția inconștientului, neliniștii, complexului modern al lui Œdipe
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
est și douce que, prononcé par elles, le moț adieu nous dit ne partez pas" [15.XI.1869, p.2]. Discursul, ca și personalitatea să, sunt greu clasabile. Ezitarea și imprecizia în exprimare sunt, de fapt, semnul unei emancipări în devenire. Limbajul enigmatic, caracterizeazt printr-o doză de confuzie, prin crearea unor ambiguități, devine comunicare galanta, cu dedesubturi: "Mme Bouchard (...) s'attardait encore devant Rougon, très gracieuse, très douce, lui demandant à quelle heure elle pourrait le voir, rue Marbeuf, tout
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
scop absolut", o transferă tuturor făpturilor lumii: "există un scop final, care nu este un mijloc pentru nici un alt lucru, ci pentru care toate celelalte sunt mijloace. Atunci, dacă există un astfel de scop ultim, este exclus un proces de devenire la infinit, iar dacă nu există un asemenea scop, nu va mai exista cauză finală. Aceia care admit existența unui proces la infinit elimină, fără să-și dea seama, ideea Binelui"88. Finalitatea în concept aristotelic fie că este vorba
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
face ca eul să-și schimbe neîncetat conținutul, raționalizându-se. Această idee se regăsește la unii cercetători ai fenomenului vieții din a doua jumătate a secolului trecut. Iată ce spune, pe această temă, fizicianul E. Schrödinger: Putința de a înțelege 'devenirea' organismelor ne ajută să pricepem că viața noastră conștientă, nu vreau să spun că trebuie să fie, ci este, de fapt, în mod necesar, o luptă continuă împotriva eului nostru primar"118. C. Rădulescu-Motru socotește că tocmai prin această luptă
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
cultural. Numai că autorul personalismului energetic lucrează cu un alt înțeles al culturii decât cel nietzschean: cultura este personalitatea poporului, nu "locul" în care se schimbă valorile sau spațiul axiologicului și al reevaluării tuturor valorilor. Prin urmare, Nietzsche nu investește devenirea (universală sau cea umană) cu un sens ireversibil, cum face C. Rădulescu-Motru, căci re-evaluarea presupune o revenire, așa încât, devenirea are o formă circulară. Și la unul și la celălalt există câte un agent: cel al înnoirii liniare este vocația; cel
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
poporului, nu "locul" în care se schimbă valorile sau spațiul axiologicului și al reevaluării tuturor valorilor. Prin urmare, Nietzsche nu investește devenirea (universală sau cea umană) cu un sens ireversibil, cum face C. Rădulescu-Motru, căci re-evaluarea presupune o revenire, așa încât, devenirea are o formă circulară. Și la unul și la celălalt există câte un agent: cel al înnoirii liniare este vocația; cel al veșnicei reîntoarceri este nobilul, omul superior ("filosoful"); sau ar putea fi supraomul. Prin conceptul vocației, personalismul energetic confirmă
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
voință mai mult sau mai puțin conștientă de propriile hotărâri, s-a lucrat filosofic după "reguli de metodă" kantiene. Aceasta nu înseamnă că filosofia nu a trecut dincolo de kantianism. A trecut, dar l-a angajat pe acesta în propria sa devenire. O asemenea evaluare cu totul generală, așadar vagă, asupra unei stări de lucruri în filosofie și asupra puterii unei filosofii anume de a le înrâuri pe toate cele care o urmează poate fi ușor descoperită la cei care au cunoscut
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]